[ang. Tagged Image File Format]

Coraz bardziej popularnym formatem przechowywania plików, wypierającym powoli pliki BMP, staje się TIFF (rozszerzenie *.tif lub *.tiff). Służy on do zapisu grafiki rastrowej, w skład której wchodzą m.in. fotografie. Opracowany został w 1986 roku przez Aldus Corporation, a później prace nad nim wspomagały Microsoft i Hewlet-Paccard. Firma Aldus wynalazła go z myślą o zastosowaniach DTP i druku postscriptowym. Format ten ma obecnie bardzo szerokie zastosowanie i wykorzystywany jest w aplikacjach do obróbki zdjęć ( Photoshop , PainShopPro , GIMP), do zaawansowanego składu tekstu ( QuarkXPress , Adobe InDesign), w oprogramowaniu wspomagającym skanowanie i rozpoznawanie tekstu (FineReader, Recognita) czy programach do faksowania (ze względu na możliwość zapisywania dokumentów wielostronicowych), obrazowaniu medycznym i wielu innych.

Format TIFF należy do bardzo elastycznych. Można w jednym pliku umieścić kilka obrazków oraz dane tekstowe. Wszystko to, możliwe jest dzięki zastosowaniu „tagów” (elektronicznych „metek”) w nagłówku pliku. Tagi określają postać całego pliku, wskazując np.: na jego wymiary lub definiują jak rozłożone są informacje o obrazie oraz czy użyto kompresji dla pliku. Kompresja w tych plikach jest bezstratna i dostępne są jej dwie opcje: LZW (Lemple-Zif-Welch) oraz CCITT Group 4. Z grubsza ujmując, obie działają jak wewnętrzna kompresja ZIP. Kolejnym plusem dla plików TIFF, jest ich zdolność do zapisu zdjęć zawierających znacznie większą rozpiętość barwną niż JPG. Rozpiętość tą określa się ilości bitów na kanał. Kanały są trzy: czerwony, zielony i niebieski. W każdym z nich, można zapisać pewną ilość pochodnych odcieni. Im więcej ich można pomieścić, tym subtelniejsze przejścia tonalne i więcej kolorów zawartych będzie na fotografii. Pliki JPG są zapisywane w 8 bitów/ kanał (max może to być 12 bitów/kanał, ale bardzo rzadko się takie spotyka), pliki RAW w 12 bitów/kanał, zaś pliki TIFF 16 bitów/kanał. Ilość bitów przekłada się na ilość możliwych kolorów, którą można obliczyć przez podniesienie cyfry 2 do potęgi o wykładniku równym liczbie bitów, np.: 8 bitów jest równoważne 256 kolorom, zaś 16 bitów to już 65 536 kolorów. Tyle ich występuje w każdym kanale. A jak wiadomo, kanały są trzy, więc dla JPG daje to ilość kombinacji (a co za tym idzie możliwych do osiągnięcia kolorów), równą 256*256*256=16.8 milionów, w pliku RAW do 68 miliardów barw, a w TIFF-ie aż 281 bilionów! W zasadzie do zastosowań domowych to co zapewnia JPG w zupełności wystarcza, gdyż ludzkie oko może rozróżnić znacznie mniej niż 16.8 mln kolorów.