Dodatkowo tak bliska odległość obiektywu od tablicy, może sama w sobie działać na korzyść testowanego instrumentu. Soczewkę od tablicy dzieli bowiem tak mały dystans, że trudno o wszelkiego rodzaju zaburzenia czy ruchy nagrzanego lampami powietrza. Dodatkowo mała ogniskowa powoduje, że wszelkie minimalne drgania i ruchy korpusu, których do końca nigdy nie uda sie wyeliminować nawet stosując świetne statywy, wężyk spustowy i wstępne podnoszenie lustra, są tutaj zmarginalizowane.

Przejdźmy więc do konkretów. Podobnie jak w przypadku kołowej Sigmy 2.8/4.5 testu dokonaliśmy na RAW-ach z Canona 20D. Także w tym przypadku zachowanie w centrum można uznać za rewelacyjne i to od maksymalnego otworu względnego począwszy! Tam obiektyw osiąga bardzo wysoki wynik 37 lpmm, co więcej dla f/5.6 wspina się na rekordową dla Canona 20D wartość aż 44.7 lpmm.

Podobnie jak w przypadku Sigmy 4.5 mm, tutaj także podejrzewamy, iż z racji nietypowości obiektywu, wyniki prezentowane powyżej są ciut zawyżone. Oprócz rekordu rozdzielczości zdaje się za tym przemawiać wysoka wartość 32.7 lpmm uzyskana dla f/16. Dla zwykłych obiektywów o ogniskowych od kilkunastu do ponad 100 mm, wartość MTF50 dla f/16 wynosi na Canonie 20D ciut powyżej 30 lpmm. W przypadku Sigmy 10 mm wynik jest o kilka procent lepszy. Nawet jednak przesunięcie wykresu o 2-3 lpmm w dół nie zmieni naszej ogólnej oceny zachowania w centrum kadru, które nawet wtedy należy uznać za świetne.

Znacznie gorsza sytuacja panuje na brzegu kadru. Tu jednak znów musimy powtórzyć argumentację z Sigmy 4.5 mm. W "rybim oku", pola do pomiaru ostrości na brzegu kadru odsuwają się mocno od centrum, są bardzo zniekształcone, więc wynik w tym przypadku może być zaniżony. Tutaj znacznie lepiej obiektyw oceniać poprzez rzut okiem na zdjęcia przykładowe pokazujące obiekty dalekie. Kadry wyglądają ładnie z ostrością zachowaną na bardzo dużym obszarze, co jasno pokazuje, że testy z płaskimi tablicami przy obiektywach typu "rybie oko" są trudne i nie dają dobrego obrazu zachowania na brzegu.

Na sam koniec rozdziału prezentujemy wycinki naszej tablicy testowej uzyskane w centrum kadru przy zapisie w formacie JPG (standardowe wyostrzanie).