Wykres prezentujący poziom szumów dla plików JPEG potwierdza wnioski z poprzedniego rozdziału. Wyniki są dużo lepsze niż np. dla Olympusa E-PL1. Patrząc jedynie na ten wykres można by popaść w zachwyt, ale pamiętajmy, że takie wyniki są spowodowane silniejszym odszumianiem i różnice w osiągach poszczególnych matryc mogą się w nich zacierać.

ISO 3200
Odszumianie słabe
Odszumianie automatyczne
ISO 6400
Odszumianie słabe
Odszumianie automatyczne
ISO 12800
Odszumianie słabe
Odszumianie automatyczne

ISO 100
GF1
E-PL1
NX10
ISO 200
NEX-5
GF1
E-PL1
NX10
ISO 400
NEX-5
GF1
E-PL1
NX10
ISO 800
NEX-5
GF1
E-PL1
NX10
ISO 1600
NEX-5
GF1
E-PL1
NX10
ISO 3200
NEX-5
GF1
E-PL1
NX10
6400 ISO
NEX-5
12800 ISO
NEX-5

Dla niskich czułości różnice pomiędzy poszczególnymi aparatami są praktycznie pomijalne. Jednak im wyższa czułość tym wyraźniej widać inne osiągi poszczególnych matryc. Widoczny w wycinkach poziom szumów jest zauważalnie mniejszy dla aparatu Sony NEX-5 niż dla aparatów systemu Mikro Cztery Trzecie. Prawdę mówiąc, zdziwilibyśmy się, gdyby było inaczej – wszak NEX-5 wyposażony jest w większą od nich matrycę APS-C. Jednak na prowadzenie całej stawki wysuwa się inny aparat o tym rozmiarze matrycy – Samsung NX10. Jego poziom szumów jest mniejszy niż u konkurencji, a ISO 3200 wydaje się być w pełni użyteczne. Okupione jest to niestety zjawiskiem wspomnianym w teście Samsunga, czyli spadkiem nasycenia kolorów.

Wnioski z przedstawionych wycinków są zatem proste. Sony NEX-5 oferuje lepszy poziom szumów niż aparaty Mikro Cztery Trzecie ale ustępuje lekko pola Samsungowi NX10. Jednak to jedynie Sony oferuje czułości ISO 6400 i ISO 12800, które po odpowiedniej obróbce mogą być użyteczne w mniej wymagających zastosowaniach. Z drugiej strony, Sony NEX-5 nie oferuje czułości ISO 100, co dla niektórych osób może być poważną wadą.

Darki

Pliki RAW generowane są przez Sony NEX-5 w postaci 12-bitowej, co odpowiada maksymalnemu poziomowi sygnału równemu 4096. Według standardowej procedury, wykonaliśmy 3-minutowe ekspozycje bez dopływu światła, zdjęcia wykonując zarówno w formacie JPEG jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci pochodzącej bezpośrednio z aparatu, dołączając histogramy wykonane w skali logarytmicznej. Surowe pliki RAW zostały natomiast wywołane bez interpolacji programem dcraw. Uzyskane w ten sposób pliki surowe konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku Sony NEX-5 zakres ten wynosi od 0 do 255. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalna wartość zakresu pionowego wyznaczona została na poziomie 500 000.

ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
200 (RAW)
200 (JPEG)
400 (RAW)
400 (JPEG)
800 (RAW)
800 (JPEG)
1600 (RAW)
1600 (JPEG)
3200 (RAW)
3200 (JPEG)
6400 (RAW)
6400 (JPEG)
12800 (RAW)
12800 (JPEG)

Zaprezentowane darki wyglądają dobrze i jedynym ich mankamentem jest zauważalne świecenie na samym brzegu matrycy, szczególnie wyraźne dla wysokich czułości. Najprawdopodobniej jest to efekt złej izolacji cieplnej matrycy od elektroniki tak małego przecież aparatu.

Praktycznie dla wszystkich czułości histogram szumów ma postać rozkładu normalnego, jednak dla dwóch najwyższych ISO da się zauważyć przesunięcie wartości oczekiwanej i wzrost odchylenia standardowego ponad wartość średnią sygnału.