• L – 6000×4000 (3:2) oraz 6000×3376 (16:9),
• M – 3936×2624 (3:2) oraz 3936×2216 (16:9),
• S – 2640×1760 (3:2) oraz 2640×1488 (16:9).

• L – 3936×2624 (3:2) oraz 3936×2216 (16:9),
• M – 2640×1760 (3:2) oraz 2640×1488 (16:9),
• S – 1728×1152 (3:2) oraz 1728×976 (16:9).

Wygląd zdjęć zapisywanych jako JPEG można regulować pod względem kontrastu, nasycenia i wyostrzenia. W testowanej Alphie opcje te odnajdziemy w menu Fn pod pozycją „Strefa twórcza”. Można za jej pomocą wybrać jeden z trzynastu zdefiniowanych trybów obrazu: Standard, Intensywny, Neutralny, Czysty, Głęboki, Pastelowy, Portret, Krajobraz, Zachód słońca, Scena nocna, Jesienne liście, Czerń i biel lub Sepia. W każdym z trybów natomiast mamy dodatkowo możliwość regulacji wspomnianych wcześniej parametrów w przedziale od −3 do +3 ze skokiem jednostkowym.

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Sony A900, a także Canona 5D Mark III i Nikona D800. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

Spośród zestawionych aparatów najniższym poziomem zaszumienia charakteryzuje się Canon 5D Mark III. Natomiast najsłabiej pod tym względem prezentuje się niestety testowana Alpha. Nikon i Canon idą w zasadzie „łeb w łeb”, a ich przewaga nad A99 uwidacznia się już przy ISO 400. Poniżej tej wartości wszystkie porównywane tutaj aparaty wypadają podobnie.

Poziom odtworzenia detali na zdjęciach z A99 jest zadowalający, choć na pozytywny odbiór plików JPEG ma niewątpliwie wpływ wyostrzanie, którego obecność (mimo ustawienia tego parametru na wartość −3) wykazaliśmy w rozdziale poświęconym rozdzielczości. Naszym zdaniem, szum na zdjęciach z tego modelu zaczyna przeszkadzać w okolicach ISO 6400.

Poprzednik, czyli A900, oferuje raczej miękki obraz w porównaniu do nowej Alphy. I w zasadzie to najbardziej rzuca się w oczy przy wizualnym porównywaniu wycinków. Dodatkowo, obserwujemy, że struktura szumu A99 jest bardziej drobnoziarnista, w przeciwieństwie do „placków” generowanych przez algorytmy odszumiające zaimplementowane w A900.

Poniżej prezentujemy wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w testowanym aparacie. Poza najniższym poziomem wyostrzania ustawionym na −3, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych na wyostrzaniu neutralnym 0 oraz maksymalnie wyostrzone na +3. Jeszcze raz podkreślmy, że przy ustawieniu tego parametru na minimalnym poziomie wyostrzanie obrazu jest jednak obecne (co udowodniliśmy w rozdziale dotyczącym rozdzielczości). Dla użytkowników korzystających jedynie z plików JPEG, rozsądnie będzie używać wyostrzania na poziomie 0.

Sony Alpha A99, ISO 100
wyostrzenie −3
wyostrzenie 0
wyostrzenie +3

Zdjęcia panoramiczne

A99 posiada tryb zdjęć panoramicznych, w którym aparat automatycznie wykonuje i skleja poszczególne zdjęcia tworząc z nich wynikową panoramę. Tryb ten znajduje się jako osobna pozycja na kółku trybów pracy aparatu. Można również wybrać kierunek fotografowania: w prawo, w lewo, w górę lub w dół. Podczas wykonywania panoramy aparat należy po prostu obracać równomiernie w ustalonym kierunku. Kolejne zdjęcia wykonywane są automatycznie i następnie składane. Do dyspozycji mamy dwa rozmiary panoram, a rozdzielczości wynikowych zdjęć są następujące:

• rozmiar standardowy:
  • pozioma – 8192×1856 pikseli,
  • pionowa – 3872×2160 pikseli,
• rozmiar szeroki:
  • pozioma – 12416×1856 pikseli,
  • pionowa – 5536×2160 pikseli.

Poniżej prezentujemy przykładowe panoramy wykonane podczas testowania aparatu.

HDR i DRO

Podobnie jak w innych aparatach serii SLT i NEX, Sony zaimplementowało w A99 dwie funkcje pozwalające na rozszerzenie rozpiętości tonalnej: HDR (High Dynamic Range) i DRO (Dynamic Range Optimizer). To, co je odróżnia, to sposób w jaki uzyskiwany jest ten efekt. Funkcja HDR bazuje na wykonaniu trzech różnych ekspozycji (co 1, 2, 3, 4, 5 lub 6 EV oraz auto), podczas gdy DRO (5 stopni intensywności oraz auto) jedynie „wyciąga” informacje z ciemnych obszarów na zdjęciu. Kilka przykładowych zdjęć prezentujemy poniżej.

HDR/DRO off

DRO Auto

DRO Lvl 1

DRO Lvl 3

DRO Lvl 5

HDR AUTO

HDR 1.0EV

HDR 3.0EV

HDR 6.0EV

Efekty wizualne

Warto również wspomnieć o funkcji filtrów artystycznych. Odnajdziemy je pod pozycją „Efekt wizualny” w menu Fn, a do wyboru mamy następujące możliwości:

• Aparat zabawka (normalny, zimny, ciepły, zielony, magenta),
• Kolor pop,
• Posteryzacja (kolor lub czarno-białe),
• Zdjęcie retro,
• Soft High-key,
• Czarno-białe z zachowaniem pojedynczego koloru (czerwony, zielony, niebieski, żółty),
• Czarno-białe z dużym kontrastem,
• Miękka ostrość (poziom: niski, średni, wysoki),
• Malowidło HDR (poziom: niski, średni, wysoki),
• Czarno-białe o bogatej gradacji,
• Efekt miniatury.

Efekt działania poszczególnych filtrów przedstawiamy poniżej.

Bez efektu

Aparat zabawka: Normalny

Aparat zabawka: Zimny

Aparat zabawka: Ciepły

Aparat zabawka: Zielony

Aparat zabawka: Magenta

Kolor pop

Posteryzacja: czarno-biała

Posteryzacja: kolorowa

Retro

High-key: Miękki

Kolor częściowy: czerwony

Kolor częściowy: zielony

Kolor częściowy: niebieski

Kolor częściowy: żółty

Czarno-biały – duży kontrast

Miękka ostrość: intensywność średnia

Malowidło HDR: intensywność średnia

Czarno-białe o bogatej gradacji

Miniatura