W A7R II przewidziano (przynajmniej teoretycznie) możliwość wyłączenia odszumiania dla plików JPEG. W menu dostępne są trzy opcje intensywności tego procesu: wyłączona, niska i normalna. Oprócz nich, istnieje także dodatkowa funkcja zwana wieloklatkową redukcją szumu, działająca tylko dla JPEG-ów. Jej działanie polega na tym, że po wciśnięciu przycisku migawki aparat wykonuje kilka ekspozycji, z których składa finalne zdjęcie z uśrednionym szumem. Na poniższych wycinkach prezentujemy wyniki działania wszystkich czterech ustawień odszumiania dostępnych w A7R II, dla ISO 25600 i 51200.

ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Wieloklatkowa redukcja szumu
ISO 51200
Odszumianie wyłączone
Odszumianie niskie
Odszumianie normalne
Wieloklatkowa redukcja szumu

Naszym zdaniem rezultat odszumiania w stopniu „niskim” oferuje najlepszą jakość obrazu. Nie najlepiej sprawdziła się wieloklatkowa redukcja szumu – jedne obszary kadru są odszumiane w inny sposób niż pozostałe, co wcale nie prezentuje się korzystnie.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z A7R II wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, dla porównania prezentujemy również wycinki zdjęć z Canona 5Ds R i Nikona D810. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

Poziom odtworzenia detali na zdjęciach ze wszystkich zestawionych powyżej aparatów jest imponujący, choć siłą rzeczy, ze względu na matrycę o najwyższej liczbie pikseli, prym wiedzie EOS 5Ds R. Jeśli chodzi o zaszumienie obrazu, do czułości ISO 3200 różnice pomiędzy zestawionymi aparatami są niewielkie. Dla ISO 6400, A7R II wypada nieco lepiej niż D810 i nieznacznie słabiej od EOS-a 5Ds R. Dla wyższych wartości czułości przewaga aparatu Sony nad Nikonem pogłębia się, mimo znacznego udziału szumu w obrazie w obu przypadkach.

Wzrokowa ocena wycinków nie pokazuje także większych różnic pomiędzy A7R II i poprzednikiem. Można się wprawdzie dopatrywać minimalnej przewagi nowszego modelu przy ISO 25600, ale nie jest ona znacząca.

Sprawdźmy teraz wyniki pomiarów poziomu szumu, jakie przeprowadziliśmy na surowych plikach. Dzięki nim będziemy mogli zweryfikować poczynione przed chwilą obserwacje.

Szum narasta wykładniczo aż do czułości ISO 6400. W zakresie ISO 6400–25600 wzrost bardziej przypomina liniowy niż wykładniczy, ale typowe załamanie obserwujemy dopiero dla ISO 51200. Mamy tu najprawdopodobniej do czynienia z odszumianiem RAW-ów, choć warto pamiętać, że ta i kolejna wartość czułości są jedynie programowe.

Dla uproszczenia porównań poziomu szumu pomiędzy omawianymi aparatami, pokazujemy także wykres z wartościami składowej luminancji.

Najniższym poziomem szumu może pochwalić się EOS 5Ds R. Jego przewaga nad A7R II to około 2/3 EV. Nikon D810 także szumi mniej od bezlusterkowca Sony, aczkolwiek różnica w tym wypadku wynosi tylko ok. 1/3 EV. Z kolei różnica pomiędzy A7R II i poprzednikiem jest w zasadzie symboliczna – nowy model góruje, ale naprawdę minimalnie. Trudno zatem mówić o realnym zysku w wyniku zastosowania technologii BSI w testowanym aparacie.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach, prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Standardowo zdjęcia w tym teście wykonujemy w formacie RAW. Wywołujemy je programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W A7R II na najniższych czułościach średni poziom sygnału utrzymuje się na poziomie 128, jednak od pewnego momentu sukcesywnie rośnie. W poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 0–511. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą milion zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400

Histogramy dla czułości ISO 50–12800 swoim kształtem nie do końca przypominają rozkład Poissona, bowiem obserwujemy pewną asymetrię. Od ISO 25600 ich maksimum znajduje się w zerze, a odchylenia standardowe przekraczają średnie wartości sygnału. W przypadku czułości ISO 51200 i 102400 nie jest to dla nas zaskoczeniem, ponieważ są one oznaczone jako programowe.

Do wyglądu darków nie mamy większych zastrzeżeń. Niejednorodności w rozkładzie szumu są niewielkie, nie zauważamy także objawów bandingu.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
50
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200
102400