Fujifilm X-Pro2 posiada 9-stopniową skalę odszumiania JPEG-ów. W poniższej tabelce prezentujemy wycinki zdjęć obrazujące intensywność odszumiania na minimalnym (−4), średnim (0) oraz maksymalnym (+4) poziomie, na zdjęciach wykonanych przy czułości ISO 12800 i 25600.

ISO 12800
Odszumianie −4
Odszumianie 0
Odszumianie +4
ISO 25600
Odszumianie −4
Odszumianie 0
Odszumianie +4

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z X-Pro2 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Dla porównania prezentujemy zdjęcia z aparatów Panasonic GX8 oraz Sony A6000. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

Zdjęcia wykonane na niskich ISO charakteryzują się wysokim poziomem odtworzenia detali. Na podstawie zdjęć naszej scenki trudno dostrzec istotniejsze różnice pomiędzy A6000 i X-Pro2. Nieco słabiej wypadł natomiast GX8. Gdy porównamy zdjęcia na wysokich ISO, zestawione wyżej aparaty prezentują w miarę podobny stopień zaszumienia obrazu. Można się dopatrzeć niewielkiej przewagi X-Pro2, aczkolwiek wynika ona bardziej z przyjemniejszej dla oka (bardziej drobnoziarnistej) struktury szumu.

Warto przy okazji przypomnieć, że matryca X-Trans trzeciej generacji pozwala na zapis plików RAW w całym dostępnym zakresie czułości, także rozszerzonych.

Sprawdźmy teraz, jak nasza wizualna ocena przekłada się na konkretne liczby. Wyniki naszych pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów, prezentujemy na poniższym wykresie.

Szum rośnie równomiernie wraz ze wzrostem wartości ISO i nie dostrzegamy niepokojących załamań.

Spójrzmy jeszcze na porównanie poziomu szumu pomiędzy testowanym modelem a aparatami konkurencji. W tym celu zestawiamy ze sobą na wykresie wartości składowej luminancji.

X-Pro2 wypada lepiej od Sony A6000 o nieco ponad 2/3 EV. W przypadku Panasonika GX8, przewaga aparatu Fujifilm wynosi ok. 0.5 EV. Widać zatem, że różnice pomiędzy rozpatrywanymi aparatami nie są bardzo znaczące.

Tradycyjnie na koniec części dotyczącej szumu na surowych plikach prezentujemy również wykres przedstawiający pomiary przeprowadzone na RAW-ach przekonwertowanych do 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG, jak i RAW. Te pierwsze prezentujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Natomiast surowe pliki wywołujemy programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób TIFF-y konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku X-Pro2 zakres ten wynosi od 800 do 1200. Identyczny zakres został również odłożony na poziomej osi histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

RAW
ISO	Crop	Dark Frame	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200

Do ISO 6400 histogramy swoim kształtem przypominają rozkład Poissona, choć widoczne jest pewne zaburzenie. Spoglądając na poniższą tabelkę, nasze wątpliwości budzą bardzo porównywalne wartości odchylenia standardowego dla czułości ISO 400 i 800. To może oznaczać modyfikację surowych danych.

Do darków można mieć zastrzeżenia, bowiem na wysokich czułościach widoczna jest jasna plama po lewej stronie kadru. Co więcej, bez problemu można także dostrzec obszar wykorzystany na czujniki fazowe autofokusa.

Kwestię darków w X-Pro2 zbadaliśmy w późniejszym czasie nieco szerzej. Nasze obserwacje i wnioski opisaliśmy w osobnym artykule.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600
51200