ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie zmniejszone
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie zmniejszone
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone
ISO 25600
Odszumianie wyłączone
Odszumianie zmniejszone
Odszumianie normalne
Odszumianie zwiększone

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z D5600 wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Canonem 750D oraz Sony A68 II. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne na dzień dzisiejszy w naszej bazie.

Podobnie jak JPEG-i również surowe pliki z D5600 oferują dobrą jakość obrazu w szerokim zakresie czułości. Co prawda minimalnych oznak szumu można się dopatrywać już przy ISO 800, jednak nawet dla czułości ISO 3200 jego poziom można uznać za umiarkowany. Porównanie z aparatami konkurencji pokazuje, że w kategorii intensywności szumu D5600 prowadzi w tym zestawieniu. Dla ISO 6400 szum w testowanym Nikonie jest już co prawda wyraźny, ale w zasadzie dopiero dwie najwyższe czułości wyglądają słabo pod tym względem jakości obrazu.

Sprawdźmy teraz, co do aktualnego obrazu sytuacji wniosą konkretne liczby. Wyniki pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów prezentujemy poniżej.

Do zaprezentowanego wykresu nie można mieć większych zastrzeżeń. Wraz ze wzrostem czułości, szum rośnie w sposób wykładniczy, a w przebiegu nie dostrzegamy podejrzanych załamań.

Rzućmy teraz okiem na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla testowanej lustrzanki, poprzedniego modelu, omawianych do tej pory aparatów konkurencji oraz Pentaksa K-S2.

Nikon D5600 i poprzednik zachowują się porównywalnie do ISO 3200. Na wyższych czułościach daje się zauważyć pewne różnice (na korzyść testowanego modelu), aczkolwiek są ono minimalne. Wykres potwierdza również fakt, że D5600 notuje niższy szum niż konkurenci. Różnice w stosunku do lustrzanki Canona nie są duże, i na wyższych czułościach przewagę Nikona można oszacować na około 1/3 EV. W stosunku do A68 różnica jest wyraźniejsza, a D5600 wyprzeda go o 2/3 EV, a miejscami nawet 1 EV.

Na zakończenie omawiania szumu prezentujemy jeszcze wykres uzyskany dla D5600 w przypadku pracy na plikach 48-bitowych.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i 14-bitowych RAW-ów. Te pierwsze pokazujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Pliki RAW natomiast wywoływane są programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku D5600 zakres ten wynosi od 0 do 1024. Identyczny zakres ma również pozioma oś histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 200 000 zliczeń.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

W zasadzie w całym zakresie czułości maksimum zaprezentowanych histogramów wypada w okolicach 600 (patrz tabelka poniżej). Podobnie wyglądało to u poprzednika. Od ISO 3200 do wyglądu histogramów można mieć pewne zastrzeżenia. Poza głównym maksimum pojawia się jeszcze wąski wyraźny pik z lewej strony. Ponadto na dwóch najwyższych czułościach obserwujemy wyraźną charakterystykę grzebieniową, co sugeruje, że otrzymano je na drodze programowej.

Do wyglądu samych darków nie mamy szczególnych zastrzeżeń. Nie widać na nich niepokojących niejednorodności (nierównomiernego grzania się sensora), ani oznak bandingu.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG. Na nich także nie widać niczego niepokojącego.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600