Skrót od angielskiego Modulation Transfer Function.

Najbardziej popularnym sposobem mierzenia rozdzielczości układu optycznego i detektora było fotografowanie jakiejś tablicy testowej i określanie ile linii (ewentualnie par linii) jesteśmy w stanie rozdzielić w jakiejś jednostce długości (na przykład milimetrze). Problemem tej metody było to, że zależała ona silnie od zastosowanych metod pomiarowych i nie była ścisła.

Ta niejednoznaczność stała się przyczyną wprowadzenia tzw. funkcji MTF (od angielskiego modulation transfer function), której ścisła definicja wyklucza jakiekolwiek problemy, a doświadczenie pokazuje, że lepiej opisuje ona to co postrzega nasze oko. Funkcja MTF to odpowiedź systemu optycznego wyrażona w zależności od częstości przestrzennej. Inaczej mówiąc jest to zależność kontrastu od częstości przestrzennej w stosunku do kontrastu dla niskich częstości (czyli tam gdzie sygnał jest wyraźny). Częstość przestrzenna jest wyrażana w cyklach na piksel lub parach linii na milimetr, analogicznie do cykli na sekundę (herców) w opisie dźwięku. Wysokie częstości przestrzenne odpowiadają rozpoznawalności dużej ilości szczegółów.

Dawna definicja rozdzielczości odpowiada mniej więcej argumentom funcji MTF dla kontrastu z zakresu 2-10%.

Dla miłośników wzorów i równań, poniżej podajemy bardziej ścisłą definicję funkcji MTF.

Mając serię zawężających się linii najpierw skupiamy się na początku serii, czyli miejscu gdzie linie są wyraźnie rozdzielone (niskie częstości) i mierzymy luminancję lub wartość piksela w centrum czarnej linii (VB) i centrum białej linii (VW). Następnie dla zadanej częstości f mierzymy luminancję lub wartość piksela w najciemniejszej części obrazu (V_min) i w najjaśniejszej (V_max). Następnie definiujemy kontrast dla niskiej częstości jako:

i kontrast dla częstości f:

Wtedy funkcja MTF ma postać: