Niniejsza tabela przedstawia porównanie podstawowych parametrów testowanego obiektywu do jego konkurentów i poprzednika. Widać, że mamy tutaj do czynienia z dość zwartą grupą. Sigma wyróżnia się najlepszym minimalnym dystansem ogniskowania. Jest cięższa od poprzednika i konkurentów ze stajni Canona i Nikona, ale lżejsza od Sony, którego waga dziwi o tyle, że ma on znacznie prostszą konstrukcję optyczną niż konkurenci.

Na poniższym zdjęciu Sigma S 4/500 stoi obok innej Sigmy, a mianowicie modelu A 35 mm f/1.4 DG HSM.

Testowany obiektyw rozpoczyna się metalowym bagnetem ze stykami, który otacza dobrze wyczerniony, zmatowiony i karbowany tubus wewnętrzny. W nim, na głębokości około 3.5 cm znajdziemy szybkę wsadowego mocowania filtrów 46 mm. Tylna soczewka obiektywu jest nieruchoma, ma średnicę około 3 cm i znajduje się na głębokości 5 cm. Sam bagnet jest otoczony gumową uszczelką.
----- R E K L A M A -----

Właściwy korpus obiektywu jest w większości wykonany z kompozytów magnezowych i zaczyna się solidnym oraz metalowym pierścieniem, który na początku ma białą kropkę ułatwiającą mocowanie obiektywu do aparatu. Potem ten fragment obudowy rozszerza się i znajdziemy na nim mocowanie filtrów wsadowych, dwa przełączniki: BEEP ON/OFF, AF FUNCTION PRESET/STOP oraz przycisk SET, a za nimi napis „016” oznaczający rok wprowadzenia obiektywu na rynek. Ta część przełączników służy do ustawienia wymaganej pozycji autofokusa i powrotu do niej w dowolnym momencie.

Następnie obudowa rozszerza się i przechodzi we wbudowany na stałe, obrotowy łącznik statywowy. Na jego tyle znajduje się przełącznik CLICK ON/OFF, który pozwala wybrać tryb pracy obracania łącznikiem na płynny lub z zatrzaskiem.

Na kolejnym, nieruchomym fragmencie obudowy znajdziemy skalę odległości umieszczoną za szybką i wyrażoną w stopach oraz w metrach. Nie znajdziemy niestety żadnej skali głębi ostrości. Pod szybką mamy za to nazwę i parametry obiektywu, a po lewej stronie spory zestaw przełączników. Pierwszy z nich, FOCUS, służy do ustawiania trybu pracy mechanizmu ustawiającego ostrość i mamy do wyboru trzy położenia: AF, MO i MF. Oprócz pozycji standardowych (w przypadku wyboru AF pierścień do manualnego ustawiania ostrości wciąż działa), mamy jeszcze opcję MO (Manual Override), która pozwala operować pierścieniem nawet gdy autofokus działa w trybie ciągłym. Kolejny przełącznik służy do ograniczania zakresu pracy autofokusa. Do wyboru mamy trzy położenia: FULL, od 10 metrów do nieskończoności i od 3.5 metra do 10 metrów. Dalej mamy przełącznik OS sterujący stabilizacją optyczną (tryby 1, 2 i OFF), a na samym końcu przełącznik podpisany jako CUSTOM, dający wybór pomiędzy pozycjami OFF, C1 i C2 i służący do wyboru trybów pracy mechanizmu ustawiającego ostrość zapisanych przez użytkownika po skalibrowaniu obiektywu przez Sigma USB Dock.

Prawie 9 cm obudowy zajmuje pierścień do manualnego ustawiania ostrości. Jest on w znacznej większości pokryty gumowanym karbowaniem. Pracuje on bardzo płynnie i z należytym oporem. Przebieg całego zakresu wymaga obrotu nim o kąt 180 stopni.

Końcowy element tubusu obiektywu ma aż 15 cm długości. Znajdziemy na nim karbowanie ułatwiające uchwyt, napis „MADE IN JAPAN”, srebrny znaczek S oznaczający zaklasyfikowanie obiektywu do serii Sport, a także cztery przyciski AF SET.

Przednia soczewka obiektywu ma ponad 12 cm średnicy i jest schowana w obudowie na głębokość ponad 2.5 cm. Sam kraniec tubusu, do którego mocuje się osłonę przeciwsłoneczną, jest pokryty gumowanym zabezpieczeniem. Dzięki temu obiektyw można postawić nawet na betonie, bez strachu że zarysuje się powłokę ochronną korpusu.

Jeśli chodzi o optykę, Sigma S 500 mm f/4 DG OS HSM składa się z 16 soczewek ustawionych w 11 grupach. Dwie duże soczewki z przedniej części wykonano z niskodyspersyjnego szkła FLD o własnościach fluorytu. Dodatkowo obiektyw zawiera jeszcze jedną soczewkę niskodyspersyjną, tym razem ze szkła SLD. Wewnątrz znajdziemy jeszcze kołową przysłonę o dziewięciu listkach, którą możemy maksymalnie domknąć do wartości f/32. Duża, przednia soczewka została pokryta specjalnymi powłokami hydrofobowymi.

Kupujący dostaje w zestawie osłonę przeciwsłoneczną wykonaną z włókien węglowych, tylny dekielek, futerał oraz pasek do noszenia obiektywu, który sprawia kiepskie wrażenie. W porównaniu do komfortowego, szerokiego, wzbogaconego o miękkie wypełnienie paska dodawanego do Canona 4/400 DO II, wygląda on i zachowuje się jak ubogi krewny. W kwestii wyposażenia dodatkowego Sigma zawsze świetnie wypadała na tle konkurentów, tym bardziej dziwi nas to, że do obiektywu kosztującego ponad 20 tysięcy złotych dodaje coś tak tandetnego.

Stabilizacja obrazu

W przypadku Sigmy S 4/500 OS producent mówi o stabilizacji optycznej o skuteczności 4 EV. Zdecydowaliśmy się to sprawdzić i w tym celu wykonaliśmy po kilkadziesiąt zdjęć na każdym z czasów ekspozycji od 1/500 do 1/10 sekundy zarówno dla stabilizacji włączonej jak i wyłączonej. Dla każdego zestawu wyznaczyliśmy odsetek zdjęć poruszonych i wykreśliliśmy go w funkcji czasu ekspozycji wyrażonego w EV (przy czym 0 EV odpowiadało czasowi 1/400 sekundy). Odpowiedni wykres znajduje się poniżej.

Maksymalna odległość obu krzywych od siebie sięga 3.5 EV i na taką wartość oceniamy skuteczność stabilizacji testowanego obiektywu. Jest to wynik troszkę niższy niż deklarowany, ale i tak dość dobry i jednocześnie pozwalający na komfortową pracę na tak długich ogniskowych.