W testowanym aparacie mamy również możliwość wykonywania zdjęć w trybie wysokiej rozdzielczości z dwiema opcjami do wyboru. Pliki JPEG-i mają wówczas rozdzielczość 8160×6120, czyli ok. 50 megapikseli lub 5760×4320, czyli ok. 25 megapikseli.

Ustawienia JPEG-ów pozwalają modyfikować kontrast, ostrość, nasycenie oraz parametr zwany gradacją, odpowiedzialny za rozjaśnianie lub przyciemnianie obrazu. Dostępnych jest siedem zdefiniowanych stylów obrazu: i-Enhance, Vivid, Natural, Muted, Portret, Monochrome, e-Portret, Podwodne oraz jedna pozycja Własne, która umożliwia zapisanie indywidualnych ustawień. W stylu Monochrome znajdziemy dodatkowe opcje modyfikujące wygląd obrazu: rodzaj filtra czarno-białego (neutralny, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz ton obrazu (neutralny, sepia, niebieski, purpurowy, zielony). Dodatkowo można jako tryb obrazu ustawić Kreator koloru oraz wybrany filtr artystyczny (więcej o nich w dalszej części rozdziału).

Poniżej przedstawiamy wycinki zdjęć scenki testowej w formacie JPEG zapisane przy ustawieniach neutralnych, minimalnym wyostrzeniu i wyłączonym odszumianiu. Porównujemy je z Canonem EOS-em R7 oraz Fujifilm X-S20. Na rozwijanej liście znajdują się także inne aparaty dostępne aktualnie w naszej bazie.

Zdjęcia w formacie JPEG z OM-5 i poprzednika marki Olympus wyglądają łudząco do siebie podobnie. Pod względem szczegółowości ustępują one trochę obu wybranym konkurentom.

Na wyższych czułościach także widzimy przewagę R7 i X-S20 nad OM-5. Wprawdzie zakłóceń na zdjęciach z aparatu OM System specjalnie nie widać, ale już skutki ich usuwania owszem. Dobrą jakość uzyskamy do nastawy ISO 1600, maksymalnie 3200.

Wyostrzanie

Podobnie jak w OM-1, a także innych bezlusterkowcach Olympusa, w testowanym OM-5 skala wyostrzania zdjęć JPEG zawiera się pomiędzy −2 a +2, ze skokiem jednostkowym. Poniżej przedstawiamy działanie tego procesu dla ustawień skrajnych i ustawienia środkowego.

OM System OM-5, ISO 200
wyostrzenie −2
wyostrzenie 0
wyostrzenie +2

Jak stwierdziliśmy wcześniej, wyostrzanie JPEG-ów na minimalnym poziomie jest całkiem wyraźne. Naszym zdaniem używanie tego parametru na poziomie wyższym niż 0 nie ma większego sensu. Zdjęcia są wówczas zbyt mocno wyostrzone i prezentują się nienaturalnie.

HDR

W OM-5 odnajdziemy znany z bezlusterkowców Olympusa tryb automatycznie składanych zdjęć HDR. Nie jest on szczególnie bogaty, bowiem do dyspozycji mamy tylko dwie opcje: HDR 1 i HDR 2. W obydwu z nich aparat wykonuje kilka różnych ekspozycji, po czym składa je w finalny obraz (w formacje JPEG). Ograniczeniem tego trybu jest ustawiona na stałe czułość ISO 200, przez co przy słabszym oświetleniu czasy otwarcia migawki mogą się dość wyraźnie wydłużyć. Zrobienie wówczas nieporuszonego zdjęcia z ręki staje się w zasadzie niemożliwe. W menu pod pozycją HDR znajdziemy dodatkowe opcje, jednak realizują one tak naprawdę tylko funkcję bracketingu ekspozycji (wspominaliśmy o tym w rozdziale trzecim). Porównanie działania trybów HDR 1 i HDR 2 do standardowo wykonanego zdjęcia prezentowaliśmy np. w teście Olympusa E-M1X.

Filtry artystyczne

Filtry artystyczne znane są już z wcześniejszych bezlusterkowców Olympusa i pozostały takie same również w aparatach OM System. Można z nich skorzystać w trybach P, A, S oraz M, zachowując tym samym kontrolę nad parametrami ekspozycji. Zestaw filtrów, jaki mamy w OM-5 obejmuje sporą liczbę ustawień, z czego część występuje w różnych wersjach:

• Pop art (I, II),
• Zmiękczenie ostrości,
• Jasny i lekki kolor (I, II),
• Tonowanie światła,
• Ziarnisty film (I, II),
• Fotografia otworkowa (I, II, III),
• Diorama (I, II),
• Cross process (I, II),
• Delikatna sepia,
• Dramatyczna tonacja (I, II),
• Grafika Key Line (I, II),
• Akwarela (I, II),
• Vintage (I, II, III),
• Kolor częściowy (I, II, III) (18 kolorów do wyboru),
• Bleach bypass (I, II),
• Taśma filmowa.

Przykładowe zdjęcia z powyższymi filtrami prezentowaliśmy np. w teście Olympusa E-M1X.