_443908423.jpg)
_1877607562.jpg)
_1475239688.jpg)
Fujifilm FinePix REAL 3D W3 – pierwsze wrażenia i pierwsze zdjęcia
1. Fujifilm FinePix REAL 3D W3 – pierwsze wrażenia i pierwsze zdjęcia
 |
Tak samo jak W1, model FinePix REAL 3D W3 to aparat umożliwiający wykonywanie i oglądanie zdjęć stereoskopowych, tzn. takich, które oddają głębię rejestrowanej sceny. Jest to możliwie dzięki dwóm obiektywom, które rozmieszczone są podobnie jak nasze oczy. „Trójwymiarowe” postrzeganie zdjęć zapewnia zaś specjalny wyświetlacz autostereoskopowy, tzn. taki, do którego nie są potrzebne żadne dodatkowe okulary – efekt głębi postrzegany jest gołym okiem. Producenci nie ograniczyli jednak do tego swojej pomysłowości, dzięki czemu możemy również rejestrować stereoskopowe filmy HD oraz wykorzystywać dwa niezależnie działające obiektywy na kilka innych sposobów. O ile pod względem oferowanej funkcjonalności różnice względem W1 nie są duże, to w pozostałych aspektach widać wyraźny postęp.
Stereoskopowe zdjęcia oglądać możemy bezpośrednio na wyświetlaczu aparatu, dedykowanej do tego ramce cyfrowej FinePix REAL 3D V1 lub też wydrukować za pomocą specjalnej usługi w firmie Fujifilm. Ponadto, jak chwali się producent, aparat współpracuje ze wszystkimi telewizorami 3D dostępnymi na rynku za pomocą złącza HDMI. Przyjrzyjmy się zatem dokładniej nowemu modelowi.
Matryca i procesor obrazu
FinePix REAL 3D W3 wyposażono w dwie matryce CCD o rozdzielczości 10 Mpix i rozmiarze 1/2.3 cala. Maksymalna rozdzielczość zdjęć wynosi 3648×2736 pikseli. Dostępne są czułości od ISO 100 do 1600. Zastosowano nowy procesor obrazu o nazwie Real Photo 3D HD, umożliwiający filmowanie w rozdzielczości HD oraz oferujący ulepszony tryb automatycznej paralaksy. Dzięki temu nie musimy martwić się o odpowiednie przesunięcie obrazów względem siebie – aparat sam zadba o to, by efekt był naturalny. Przypomnijmy, iż paralaksa to efekt niezgodności obrazów tej samej sceny obserwowanej z różnych punktów widzenia. To ona w dużej mierze decyduje o postrzeganiu głębi, ponieważ lewe oko widzi świat trochę inaczej niż prawe.Mając do dyspozycji również poprzedni model FinePix W1, postanowiliśmy sprawdzić, czy zaszły jakieś różnice w jakości obrazu, w szczególności pod względem szumów. Sfotografowaliśmy więc naszą testową scenkę za pomocą obu aparatów przy kilku różnych czułościach, a wyniki tego eksperymentu prezentujemy w poniższej tabeli.
 |
| 100 ISO | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 200 ISO | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 400 ISO | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 800 ISO | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| 1600 ISO | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Jak wyraźnie widać, pod względem szumów oba aparaty zachowują się praktycznie identycznie więc nie zaszły na tym polu żadne zmiany.
Obiektyw
 |
FinePix REAL 3D W3 wyposażony został w dwa identyczne obiektywy Fujion przesunięte względem siebie o 75 mm. Jest to nieco więcej niż średnia odległość pomiędzy oczami (wynosząca 64 mm), co jak podaje producent ma służyć spotęgowaniu wrażenia głębi. Oba obiektywy zostały w całości schowane wewnątrz obudowy i zabezpieczone szybkami. Oferują ogniskowe o ekwiwalencie dla małego obrazka od 35 do 105 mm co jest zakresem dość typowym jak na kompakt. Minimalna przysłona to f/3.7 dla szerokiego kąta i f/4.2 dla ustawienia tele – szczególnie ta pierwsza wartość mogłaby być odrobinę lepsza. Sądząc po parametrach są to dokładnie te same obiektywy, które zastosowano w modelu FinePix W1. Nie zostały wyposażone w optyczną stabilizację obrazu, zapewne ze względu na trudność synchronizacji jej pracy pomiędzy oboma obiektywami.
Przez większość czasu obiektywy są ze sobą sprzężone, tak by zmiana ogniskowej i przysłony przebiegała w obu identycznie. Istnieje jednak tryb zdjęć 2D, w których zmieniać możemy ogniskowe niezależnie, dzięki czemu jeden obiektyw rejestruje scenę szerokokątnie, a drugi z większym zbliżeniem.
Budowa, jakość wykonania i złącza
 |
O ile przy pierwszym kontakcie z W1 pomyśleliśmy, że mamy do czynienia z konsolą do gier, model W3 zdecydowanie bardziej przypomina już klasyczny aparat kompaktowy. Producentowi należy się pochwała, bo kierunek zmian jest jak najbardziej słuszny. Obcując z W1 mieliśmy nieraz wrażenie kontaktu z pewnym eksperymentem – posiadał symetryczny układ przycisków faktycznie przypominający konsolę przenośną. Wśród nich znalazło się kilka nietypowych guzików, m.in. do ręcznego regulowania paralaksy (poziomego przesunięcia obrazów względem siebie). Sam aparat był zauważalnie większy i cięższy niż przeciętny obecny na rynku kompakt.
Na te bolączki wieku dziecięcego w mniejszym stopniu cierpi prezentowany dziś Fujifilm Finepix REAL 3D W3. Aparat jest zauważalnie mniejszy oraz lżejszy, choć sam korpus wykonano ze stali nierdzewnej, dzięki czemu zachował on solidność poprzednika. Zadbano również o odświeżenie stylistyki, dzięki czemu W3 jest bardziej elegancki i smuklejszy niż FinePix REAL 3D W1.
 |
Z przodu FinePix REAL 3D W3 wyróżnia się dużą ruchomą klapką osłaniającą obiektywy i będącą równocześnie włącznikiem aparatu. Została ona ładnie wystylizowana za pomocą kanciastego zgrubienia i srebrnej wypukłości, które poza ładnym wyglądem zapewniają również jej wygodne przesuwanie. Na klapce znajduje się również logo 3D podświetlane w momencie włączenia aparatu.
Pomiędzy obiektywami znajduje się poza tym lampa błyskowa oraz mikrofon stereofoniczny. Podobnie jak w modelu W1, wciąż nie jesteśmy do końca przekonani co do umieszczenia lewego obiektywu tak blisko krawędzi aparatu. Sprawia to, że naprawdę bardzo łatwo przysłonić go częściowo palcem. Również trzymanie prawą dłonią musi być bardzo ostrożne, ponieważ środkowy palec wędruje niebezpiecznie blisko pola widzenia prawego obiektywu. Zdajemy sobie jednak sprawę, że mały rozmiar kompaktu i rozstaw 75 mm nie ułatwiają inżynierom zadania w bezpiecznym umieszczeniu obiektywów. Użytkujący W3 będą musieli więc wyrobić w sobie nawyk odpowiedniego trzymania aparatu, który został zresztą podkreślony i zilustrowany w instrukcji.
 |
U góry aparatu, po prawej stronie znajduje się spust migawki, wokół którego umieszczono dźwignię zmiany ogniskowej. Po lewej zaś umieszczono port podczerwieni (służący do komunikacji z ramką FinePix REAL 3D V1) oraz niepozorną dźwigienkę do regulacji paralaksy. To zdecydowanie lepsze rozwiązanie niż duże przyciski umieszczone z tyłu aparatu w modelu W1. Paralaksę regulujemy dość rzadko, ponieważ dobrze radzi sobie z nią automat, szkoda zatem było poświęcać jej tyle miejsca. Obecne rozwiązanie jest wygodne i kompaktowe.
 |
Chęć przybliżenia wyglądu modelu W3 do klasycznego kompaktu widać szczególnie wyraźnie z tyłu aparatu, o czym opowiemy w dalszej części artykułu. Między innymi, zdecydowanie powiększono ekran LCD jak również zrezygnowano z przycisków umieszczonych na lewo od niego.
 |
Z boku aparatu znajduje się osłonka gniazd HDMI i USB, zamocowana na gumowym zawiasie oraz zaczep do dostarczonej w zestawie smyczy.
 |
Na dole aparatu znajdziemy klapkę chroniącą dostęp do karty pamięci oraz dedykowanego akumulatora litowo-jonowego. Sposób wkładania jednego jak i drugiego został na obudowie aparatu bardzo wyraźnie zaznaczony. Ponieważ wspomniana klapka znajduje się na samym środku, gwint statywowy powędrował na lewą stronę aparatu, a mały głośniczek na prawą.
Przyciski i menu
 |
Po prawej stronie wyświetlacza LCD znalazło się wygodne kółko zmiany trybów i krzyżak ze standardowymi funkcjami: jasności wyświetlacza/kasowania zdjęć, trybu pracy lampy błyskowej, samowyzwalacza oraz trybu makro. Pomiędzy nimi znajdują się przyciski Play oraz rejestrowania filmów. Na samym dole zaś przycisk Disp oraz przełącznik pomiędzy trybem 2D i 3D. Zabrakło zatem przycisku często spotykanego w kompaktach Fujifilm (również W1) służącego do dostępu do menu podręcznego.
Fujifilm należą się według nas pochwały za tak odważne przeprojektowanie układu przycisków. Jest on teraz zdecydowanie bardziej intuicyjny niż u poprzednika. Już kilka chwil po wzięciu aparatu do ręki każdy fotoamator będzie w stanie wykonywać zdjęcia i nie pogubi się w nietypowych przyciskach, tak jak to mogło mieć miejsce w przypadku poprzedniego modelu. Można by jedynie ponarzekać na brak jakiegokolwiek obrotowego przycisku służącego np. do ustawiania parametrów ekspozycji. Gdyby zastosowany krzyżak był obrotowy, ergonomię pracy z nowym Fujifilm moglibyśmy uznać za idealną.
Warto podkreślić to, o czym mówiliśmy już w teście FinePix REAL 3D W1 – tryb 3D nie jest w tym aparacie jedynie skromnym dodatkiem. To pełnoprawna funkcjonalność, którą przesiąknięty jest cały aparat. Każdy z trybów jaki ustawimy działać może zarówno w trybie 2D jak i 3D – zmiany dokonujemy bardzo szybko i wygodnie za pomocą wspomnianego powyżej dedykowanego przycisku 2D-3D. Trudno o bardziej intuicyjne i kompletne rozwiązanie. Chcesz nakręcić film 3D? Włączasz tryb 3D i naciskasz nagrywanie filmów. Chcesz za chwilę zrobić zwykłe zdjęcie w trybie Auto? Nic prostszego – przełączasz się na tryb Auto i za pomocą jednego przycisku wracasz do trybu 2D. Nietrudno nam sobie wyobrazić alternatywny pomysł inżynierów, w którym tryb 3D jest jedynie jedną z pozycji na kole trybów pracy aparatu i cieszymy się, że nie zdecydowano się na to rozwiązanie.
Na kole trybów pracy aparatu znajdziemy następujące pozycje:
- Auto – tryb inteligentny, w którym aparat stara się dobrać parametry ekspozycji najlepiej dopasowane do sytuacji. Poprzez przyciski mamy natomiast wpływ na tryb pracy lampy błyskowej, samowyzwalacza oraz tryb makro. W menu wybrać możemy maksymalną ustawianą przez FinePix W3 czułość (ISO 400, 800 lub 1600).
- SP1 oraz SP2 – dwa tryby, w których wybrać możemy jedną z typowych predefiniowanych scen (zwanych w menu Programami): Antyrozmazanie (dobiera jak najkrótsze czasy migawki), Naturalne & błysk (wykonuje dwa zdjęcia, jedno z lampą a drugie bez lampy błyskowej), Światło naturalne, Portret, Krajobraz, Sport, Noc, Noc/statyw, Zachód słońca, Snieg, Plaża, Pod wodą, Przyjęcie. W trybach tych mamy ograniczony wpływ na parametry aparatu, w większości da się jedynie wybrać rozmiar i jakość zdjęcia, włączyć zdjęcia seryjne i wybrać jedno z ustawień kolorystycznych.
- P, A oraz M – tryby dające największą swobodę ustawień. Zmieniać możemy m.in. ISO, balans bieli, tryb pomiaru światła i obszar autofokusa. Tryby pracy nie są jednak pełne – np. przysłonę da się jedynie ustawić na trzy wartości: minimalną, maksymalną oraz pośrednią,
- A2D – tryb Advanced 2D (ang. zaawansowane 2D) umożliwia na kilka sposobów wykorzystanie dwóch obiektywów/matryc tak jakbyśmy posiadali dwa niezależne aparaty:
- Tele/szeroki kąt – jeden obiektyw wykonuje zdjęcie szerokokątne, drugiemu zaś możemy ustalić dowolną ogniskową
Obiektyw lewy Obiektyw prawy 
- 2-Kolory – aparat wykonuje dwa zdjęcia przy różnej kolorystyce. Dostępne są następujące kombinacje:
Obiektyw lewy Obiektyw prawy Standardowy + Chrom 
Standardowy + Czarno-biały 
Chrom + Czarno-biały 
- 2-Czułości – dwa zdjęcia przy różnych czułościach, a co za tym idzie – czasach naświetlania, co posłużyć może m.in. do panoramowania jednym obiektywem, a zamrożenia ruchu drugim. Niestety nie mamy wpływu na dobrane czułości – decyduje o tym aparat w zależności od warunków oświetleniowych. Lewa matryca ustawia w tym trybie maksymalnie ISO 400, a prawa ISO 1600.
- Tele/szeroki kąt – jeden obiektyw wykonuje zdjęcie szerokokątne, drugiemu zaś możemy ustalić dowolną ogniskową
- A3D – tryb Advanced 3D udostępnia dodatkowe tryby pracy wykonywania zdjęć trójwymiarowych:
- Pojedyncza migawka 3D – tryb ten pozwala na wykonanie jednego zdjęcia, przesunięcie aparatu i wykonanie zdjęcia drugiego. Jest to przydatne np. w fotografowaniu dużych bądź odległych obiektów (krajobrazy, architektura) bądź obiektów bardzo małych (np. w makrofotografii),
- Fotografia 3D z odstępem – podobnie jak powyżej, z tym że drugie zdjęcie wykonywane jest automatycznie po określonym czasie, co przydatne jest np. gdy zdjęcia wykonujemy z poruszającego się punktu, np. pociągu. Opóźnienie może wynosić od jednego do dziesięciu sekund.
Wszystkie przyciski działają w modelu W3 sprawnie i precyzyjnie, z czym miewał niestety problem poprzednik. Pewna niekonsekwencja spotkała producenta w kwestii włączania aparatu. Można w tym celu albo odsunąć przednią klapkę (włączając tryb wykonywania zdjęć) albo dłużej przytrzymać przycisk Play (włączając tryb przeglądania zdjęć). Jednak brak osobnego włącznika sprawia, że nie za bardzo wiadomo, jak w tym drugim przypadku aparat wyłączyć. Pozostaje jedynie sztuczne odsłonięcie i natychmiastowe zasłonięcie klapki.
Menu aparatu będzie wyglądać znajomo dla użytkowników innych modeli aparatów kompaktowych Fujifilm. Ponieważ w FinePix W3 zrezygnowano z przycisku F dającego dostęp do menu podręcznego – nie występuje również takie menu. Wszystkie ustawienia zmieniamy zatem z menu głównego, ich liczba zmienia się oczywiście w zależności od używanego trybu pracy.
| Menu główne |
 |
Niestety, dotyczy to również tak podstawowych parametrów jak przysłona i czas migawki, przez co używanie trybów manualnych nie jest do końca wygodne. Daleko tu do wygody innych aparatów, w którym np. przysłonę zmieniamy kręcąc obrotowym przyciskiem. Zbyt głęboko naszym zdaniem schowano również m.in. zdjęcia seryjne (druga zakładka menu głównego).
Za pomocą przycisku Disp zmieniamy ilość informacji wyświetlanych na ekranie, zarówno w trybie wykonywania zdjęć jak i ich podglądu.
| Tryby Live View |
 |
| Tryby odtwarzania zdjęć |
 |
W trybie przeglądania zdjęć dostępne są trzy widoki: samo zdjęcie, zdjęcie z prostymi informacjami oraz widok miniaturek pogrupowanych według dni. Wszystko to wygląda ubogo i działa dość siermiężnie. Nie da się oprzeć wrażeniu, że tę część menu zaprogramowano dawno temu minimalnym nakładem pracy i tak pozostawiono.
Pod względem obsługi i wyglądu menu Fujifilm FinePix REAL 3D W3 niczym nie zaskakuje i jest bezpośrednią kontynuacją poprzednich modeli. Liczymy jednak, że producent ma w planach model pomyślany dla bardziej zaawansowanych użytkowników, w którym tryby manualne będą pełne i łatwe w obsłudze dzięki jakiejś formie obrotowego przycisku. Przydałoby się również by Fujifilm odświeżyło wygląd menu swoich aparatów, niektóre opcje mogłyby być ustawiane w znacznie wygodniejszy sposób . Dobrym przykładem są tu np. ustawienia interwału między dwoma zdjęciami w jednym z zaawansowanych trybów 3D.
| Przykład niedopracowanego menu |
 |
Wyświetlacz LCD
Istotnym elementem modelu W3 jest oczywiście wyświetlacz 3D, którego rozmiary względem poprzednika znacznie powiększono. Model W1 oferował 2.8 cala przy rozdzielczości 230.000 punktów i krycie 100% kadru. FinePix W3 posiada panoramiczny ekran o przekątnej 3.5 cala i rozdzielczości aż 1.15 miliona punktów. Jak twierdzi producent, obrazy są 1.5 raza jaśniejsze i mają 1.8 większą głębię kolorów niż w modelu W1.Zapewnia to bardzo dobrą jakość obrazu, zarówno w trybie 2D jak i 3D. Panoramiczny kształt ekranu sprawia jednak, że tak naprawdę rozmiar wyświetlanego zdjęcia o proporcjach 4:3 praktycznie się nie zmienił. Reszta ekranu wykorzystywana jest najczęściej do wyświetlania ikonek. Znaczną poprawę widać natomiast w trybie filmów HD o panoramicznych proporcjach. Ekran może pracować w dwóch trybach jasności, wyboru dokonuje się przyciskiem dostępnym na krzyżaku. W pełnym słońcu widoczność ekranu jest dość dobra – pozwala na kadrowanie, choć dość trudno poprawnie ocenić jakość (kolorystykę, jasność) samego zdjęcia.
Stereoskopowe możliwości wyświetlacza robią wrażenie i z pewnością nie są tylko chwytem marketingowym. Pod tym względem aparat spisuje się podobnie jak W1, czyli bardzo dobrze. Każdy bez problemu dostrzega efekt głębi, która przybiera postać wyizolowanych planów. W efekcie trudno ją dostrzec np. w oddalającym się długim obiekcie, ale bardzo łatwo w sytuacji, gdy w kadrze jest grupa obiektów w różnym stopniu oddalonych od fotografującego. Ważne jest również, by plany były od siebie odpowiednio oddalone. Efekt głębi jest np. niewidoczny, gdy fotografujemy krajobraz z obiektami znajdującymi się tylko na horyzoncie.
Trójwymiarowe możliwości wyświetlacza nie są zresztą wykorzystywane tylko do wykonywania zdjęć, ponieważ m.in. menu i wyświetlane miniaturki również korzystają z efektu głębi.
Tryb filmowy
Tryb filmowania w FinePix 3D W3 włącza się za pomocą dedykowanego do tego przycisku na aparacie. Oferowana jest maksymalna rozdzielczość 1280×720 pikseli zarówno w trybie 2D jak i 3D. Niestety udostępniono bardzo ubogi dobór parametrów – zmienić można jedynie rozdzielczość i wyłączyć automatyczną regulację paralaksy. A szkoda, ponieważ rejestrowanie filmów stereoskopowych to bardzo ciekawa pamiątka i naprawdę brakuje większych możliwości – np. wykorzystania trybów preselekcji czy choćby możliwość ustawienia balansu bieli.
| Film 2D, 1280×720 pix, 24 kl/s, 31 s, 95.2 MB |
 |
| Film 3D, 1280×720 pix, 24 kl/s, 29 s, 173.5 MB |
 |
Rejestrowanie filmów 2D z pewnością ustąpi miejsca możliwościom stereoskopowym, a nagrane w ten sposób filmy prezentują się bardzo ciekawie już na ekranie LCD aparatu. Ruchomy obraz dodatkowo potęguje efekt głębi, co wynika z pracy naszego mózgu.
Dysponując modelem FinePix W3 możemy w bardzo wygodny sposób przygotowywać filmy do nowej funkcjonalności jaka pojawiła się niedawno na portalu YouTube – wyświetlaniu filmów 3D. Wystarczy jedynie przeprowadzić odpowiednią konwersję, której dokonaliśmy za pomocą darmowego programu StereoMovie Maker. YouTube oczekuje bowiem filmów w postaci dwóch kadrów wyświetlanych obok siebie. Aby film traktowany był jako stereoskopowy należy do niego dodać tag yt3d:enable=true oraz, jeżeli ma panoramiczne proporcje yt3d:aspect=16:9.
| Film 3D na portalu YouTube |
 |
Podsumowanie
Fujifilm FinePix REAL 3D W3 to zdecydowany i dobry krok tego producenta w tworzonym przez siebie rynku aparatów stereoskopowych. O ile poprzednik mógł trochę odstraszać rozmiarem, wyglądem i układem przycisków, o tyle W3 to model zdecydowanie bardziej przystępny. Wciąż jest wiele do zrobienia, ale są to kwestie bardziej ergonomii niż technologii. Ta natomiast działa sprawnie, wykonywane zdjęcia i filmy cieszą zarejestrowaną głębią obrazu, automatycznie obliczana paralaksa jest praktycznie bezbłędna. Pozostaje jedynie pytanie często zadawane przez osoby, które widzą ten aparat po raz pierwszy – jak można te zdjęcia obejrzeć poza ekranikiem samego aparatu? Tutaj pozostaje jedynie czekać na upowszechnienie się technologii promowanych przez Fujifilm, m.in. drukowania stereoskopowych odbitek. Poza tym zawsze pozostaje użycie telewizora 3D bądź technologii NVIDIA 3D Vision na ekranie komputera.Poza tym dzięki różnym programom (m.in. dostarczonym wraz z aparatem FinePix Viewer) możemy wyekstrahować z plików 3D (o rozszerzeniu MPO) dwa składowe obrazy z lewego i prawego obiektywu. Dzięki temu możemy stworzyć różnego rodzaju anaglify (np. za pomocą programu Anaglyph Maker), które da się oglądać za pomocą tanich okularów często dołączanych do gazet
| Obiektyw lewy | Obiektyw prawy |
 |
 |
|
|
|
 |
 |
Poza tym nakładając na siebie składowe obrazy możemy stworzyć animację, która odpowiednio szybko odtwarzana stwarza złudzenie poczucia głębi.
 |
Poniżej prezentujemy jeszcze dwie inne przykładowe sceny przetworzone w ten sam sposób oraz oryginalne pliki MPO do ściągnięcia.
| Obiektyw lewy | Obiektyw prawy |
 |
 |
|
|
|
 |
 |
 |
| Obiektyw lewy | Obiektyw prawy |
 |
 |
|
|
|
 |
 |
 |
Przykładowe zdjęcia
 |
 |
 |
|
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 9 mm, f/8.0, exp. 1/210 s, ISO 200 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.68 MB |
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 13 mm, f/4.0, exp. 1/160 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.64 MB |
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 9 mm, f/5.6, exp. 1/200 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.84 MB |
 |
 |
 |
|
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 19 mm, f/5.6, exp. 1/210 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.93 MB |
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 13 mm, f/5.6, exp. 1/150 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.52 MB |
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 15 mm, f/9.0, exp. 1/240 s, ISO 200 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 5.19 MB |
 |
 |
 |
|
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 12 mm, f/8.0, exp. 1/150 s, ISO 200 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.46 MB |
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 9 mm, f/8.0, exp. 1/170 s, ISO 200 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.71 MB |
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 12 mm, f/5.6, exp. 1/140 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.62 MB |
 |
 |
 |
|
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 19 mm, f/5.6, exp. 1/160 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.57 MB |
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 6 mm, f/5.0, exp. 1/220 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.63 MB |
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 6 mm, f/3.7, exp. 1/6 s, ISO 1600 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.64 MB |
 |
 |
 |
|
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 6 mm, f/5.0, exp. 1/4 s, ISO 800 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.51 MB |
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 6 mm, f/5.0, exp. 1/4 s, ISO 1600 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.57 MB |
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 6 mm, f/3.7, exp. 1/25 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.69 MB |
 |
 |
 |
|
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 12 mm, f/5.6, exp. 1/4 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.44 MB |
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 12 mm, f/5.6, exp. 1/42 s, ISO 1600 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.67 MB |
Aparat: Fujifilm FinePix 3D W3 Parametry: 12 mm, f/5.6, exp. 1/10 s, ISO 400 Plik: JPEG, 3648×2736 pix, 4.49 MB |
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.