Bracketing
Technika polegająca na kilkukrotnym fotografowaniu jednej i tej samej sceny przy użyciu różnych parametrów. Najczęściej dotyczy ona bracketingu ekspozycji czyli wykonaniu jednego zdjęcia z czasem ekspozycji zmierzonym przez światłomierz aparatu i kilkoma dodatkowymi zdjęciami z krótszym oraz dłuższym czasem. Technika te jest bardzo przydatna przy uwiecznianiu scen o dużym kontraście, gdzie mała zmiana parametrów naświetlania może mieć duży wpływ na ostateczny efekt oraz w przypadku dysponowania detektorem o małym zakresie dynamicznym (np. matryca CCD lub CMOS).
Współczesne lustrzanki dysponują automatycznymi funkcjami brackeingu i
potrafią wykonywać całe serie ekspozycji o czasach naświetlania
dłuższych i krótszych od tego wyznaczonego automatycznie.
W fotografii stosuje się też bracketing ostrości. Jest to opcja polegająca na wykonaniu serii ekspozycji o różnej wartości ostrości. Szczególnie przydaje się ona przy zdjęciach makro i pozwala po zakończeniu sesji, wybrać to ujęcie, w którym ostrość fotografowanego obiektu jest ustawiona najlepiej w stosunku do zamierzeń fotografa.
W fotografii cyfrowej stosuje się też bracketing balansu bieli polegający na wykonywaniu serii ekspozycji o różnym punkcie zerowym balansu bieli, dającym serię obrazów od najbardziej zabarwionego na niebiesko do najbardziej czerwonego. Technika ta przydaje się szczególnie w warunkach z nietypowym lub mieszanym oświetleniem, w którym nie mamy pewności co do poprawnego działania automatycznego lub ręcznie nastawianego balansu bieli.