Wartość przysłony
Wielkość mówiąca nam o zastosowanym, w momencie wykonania zdjęcia, stosunku ogniskowej obiektywu do średnicy układu zbierającego światło. Wartość przysłony nazywa się także czasami otworem czynnym obiektywu. Parametry obiektywu określa się podając jego ogniskową i minimalną wartość przysłony (czyli taką, przy której do detektora dociera najwięcej światła zwaną także otworem względnym obiektywu). Przykładowo obiektyw 2/50, ma ogniskową 50 mm i w jego przypadku maksymalna średnica zbierająca światło wynosi 50 dzielone na 2, czyli 25 mm.
W obiektywach ilość światła jest regulowana przez mechaniczną przysłonę dającą skokowe wartości światłosiły np. f/1.0, f/1.4, f/2.0, f/2.8, f/4.0, f/5.6, f/8.0, f/11, f/16, f/22, f/32 itd.
Przysłony te są tak uszeregowane, że zmiana wielkości otworu o jedną działkę powoduje dwukrotną zmianę ilości światła docierającego do detektora.
Poniższe zdjęcia pokazują ten sam obraz sfotografowany przy tej samej czułości matrycy, tym samym czasie ekspozycji i przy przysłonie zmieniającej się od f/4 do f/22. Ilość światła docierającego do matrycy zmienia się więc o czynnik 16.
Poniższy rysunek pokazuje natomiast rzeczywisty rozmiar otworu zbierającego światło dla obiektywu o ogniskowej 100 mm oraz zastosowanych wartości przysłony, odpowiednio 2.8, 4 oraz 8. Warto zauważyć, że zgodnie z definicją, ogniskowa obiektywu (czyli w tym przypadku 100 mm) dzielona przez średnicę czynną daje odpowiednią wartość przysłony (światłosiłę).