Kompresja polega, na zmniejszeniu objętości pliku z danymi, za pomocą dostępnych środków, czyli zazwyczaj mniej lub bardziej zaawansowanych algorytmów. Rozróżniamy dwa typy kompresji: stratną i bezstratną.

Kompresja bezstratna, powoduje zmniejszenie wielkości zdjęcia, nie wpływając na jego jakość. Można ją porównać do tego w jaki sposób kompresowane są dane za pomocą szeroko znanych algorytmów ZIP czy RAR. Wśród plików graficznych wewnętrzną kompresję bezstratną posiadają pliku formatu TIFF.

Kompresja stratna zmniejsza rozmiar pliku poprzez zmniejszanie ilości zawartych w nim informacji. Wygląda to jak porządkowanie szafy: przebierając rzeczy i wybierając tylko te najładniejsze i najpraktyczniejsze, całą jej zawartość możemy zmieścić w jednym pudełku kupionym w IKEA. Ale na podstawie tego co zawiera pudełko nie jesteśmy w stanie w całości odtworzyć pierwotnej zawartości szafy. Taki rodzaj kompresji oferuje nam najpopularniejszy obecnie format plików graficznych, jakim jest JPEG. W dużym skrócie kompresja JPEG dzieli informacje zawarte w obrazie na dwie części: informacje o kolorze oraz informacje o szczegółach obrazu, kompresując kolor bardziej niż detale obrazu. Ponieważ ludzkie oko jest mniej wrażliwe na barwę niż na kształty, kompresja ta jest mniej widoczna. Poza tym, same szczegóły obrazu są dzielone na wyraźne i drobne. Wraz ze wzrostem stopnia kompresji, te drugie są pomijane, gdyż nasze oko najpierw dostrzega i skupia się na dużych kształtach i formach.

Pomimo obniżeniu kosztów produkcji i zwiększeniu objętości urządzeń magazynujących dane, nasze potrzeby rosną jeszcze bardziej, dlatego różne formy kompresji są tak popularne. Oczywiście nie ma nic za darmo. Plik skompresowany zazwyczaj wygląda jak szyfr, którego rozwiązanie wymaga czasu i mocy obliczeniowej. Na szczęście tego ostatniego jest pod dostatkiem w porównaniu do potrzeb.