Rzeczywisty rozmiar obiektywów	Lewy:   40.01+/- 0.05 mm Prawy:  40.02+/- 0.05 mm	8 / 8.0 pkt
Rzeczywiste powiększenie	9.8+/- 0.2 raza	3 / 3.0 pkt
Sprawność optyczna	80+/- 4%	9.5 / 25.0 pkt
Aberracja chromatyczna	Mała w centrum i średnia na brzegu.	7 / 10.0 pkt
Astygmatyzm	Mały.	8 / 10.0 pkt
Dystorsja	Odległość pierwszej zakrzywionej linii od centrum pola w stosunku do promienia pola widzenia: 40% +\- 5%	4 / 10.0 pkt
Koma	Średnia.	5.2 / 10.0 pkt
Nieostrość obrazu	Nieostrość pojawia się w odległości 68% +\- 2% od centrum pola widzenia.	2.5 / 10.0 pkt
Pociemnienie brzegowe	Zauważalne.	3.2 / 5.0 pkt
Odwzorowanie bieli	Bardzo wyraźna jasna żółć. Trochę mniej niż w rosyjskich BPC, ale i tak fatalnie.	1 / 5.0 pkt
Kolimacja osi	Idealna.	5 / 5.0 pkt
Wewnętrzne odblaski	Lewy: Prawy: Małe.	4.4 / 5.0 pkt
Obudowa	Duża i ciężka, ale dobrze leży w ręku. Przy oku bardzo przyjemnie dzięki profilowanym muszlom okularowym. Na tym koniec zalet. Obicie gumowe jest fatalne: potężnie śmierdzi, odstaje, w pewnych miejscach można je wręcz ściągnąć z tubusów. Denerwujące masywne klapki na obiektywy na cienkich paskach.	2.5 / 8.0 pkt
Ogniskowanie	Indywidualne, chodzi bardzo płynnie i wygodnie. Ogniskowanie nie zmienia położenia wyprofilowanych muszki okularowych więc komfort przy oku duży. Żadnych ugięć pod naciskiem.	4.7 / 5.0 pkt
Wyjście na statyw	Rura w środku.	1 / 3.0 pkt
Rozstaw okularów	od 51.8 do 73.6 mm	4 / 6.0 pkt
Min. odległość ostrego widzenia	6.70 metra.	0 / 2.0 pkt
Okulary	O polu własnym 58.5 stopnia (wg wzoru uproszczonego) i 54.1 stopnia (wg wzoru tangensowego).	10 / 20.0 pkt
Pole widzenia	Zmierzone przez nas wyniosło 5.97 +\- 0.03 stopnia i było większe niż te ze specyfikacji.	5.5 / 8.0 pkt
Wyczernienie i kurz wewnątrz tubusa	Ciemno i matowo. Pojedyncze pyłki, ale widoczne. Miedziane, niewyczernione elementy wewnątrz.	4 / 5.0 pkt
Winietowanie centralne	Lewy: Prawy: Lekko ścięte źrenice. OL: 2.3%, OP: 0.6%.	6 / 8.0 pkt
Jakość pryzmatów	Dobrej klasy BaK-4.	8 / 8.0 pkt
Powłoki antyodblaskowe	Niebiesko-pomarańczowe na obiektywach. Pomarańczowe na pryzmatach. W okularach 2-3 granice wydają się nie pokryte.	3 / 5.0 pkt
Gwarancja [w latach]	30	5 / 6.0 pkt
Wynik ostateczny	60.3% 49 miejsce w rankingu ogólnym testu lornetek 10x42.	114.5 / 190 pkt
Wynik Ekono	56 miejsce w rankingu econo testu lornetek 10x42.	-17.1pkt.

Podsumowanie

• bardzo dobra korekcja astygmatyzmu,
• mała aberracja chromatyczna,
• wygodne profilowane muszle okularowe,
• dobre pryzmaty BaK-4,
• długi okres gwarancji,
• dobre wyczernienie wewnątrz lornetki,
• małe odblaski.

• słaby stosunek jakości do ceny,
• śmierdząca i odstająca guma na obudowie,
• przeciętna transmisja jak na lornetkę Porro,
• mocno zażółcony obraz,
• szybki spadek ostrości obrazu przy brzegu pola,
• obraz ostry od odległości aż 6.7 metra,
• brak wyjścia na statyw,
• duża waga,
• pościnane źrenice wyjściowe.

Ta lornetka to relikt poprzedniej epoki, z wszelkimi wadami i zaletami tego rozwiązania. Jeśli więc weźmiemy pod uwagę solidność, słuszność wagi, konstrukcję wewnętrzną, to współczesne produkty Made in China mogą wiele się od IORa nauczyć. IOR bez problemów może być rozebrany na części, wyczyszczony i skolimowany przez każdego optyka. W przypadku chińskich produktów, z pryzmatami mocowanymi klejem, jest to niemożliwe.

Z drugiej strony strasznie razi siermiężność wykonania znana z produktów zza żelaznej kurtyny. Jeszcze nigdy nie trzymaliśmy w rękach (i niestety przy nosie) lornetki, która bardziej by śmierdziała. Guma na obudowie jest tak niechlujnie zamocowana, że kręci się na boki i jednym gwałtownym ruchem ręki można ją zerwać lub zdjąć. Kontrastów nie koniec, bo dla odmiany, sposobu montażu profilowanych muszli okularowych od IORa mógłby uczyć się na przykład Steiner. W Night Huntereach każda zmiana ostrości wymaga przestawienia muszli w nową pozycję, w IORze zmiana ogniska nie powoduje zmiany położenia muszli, przez co cały czas leżą one świetnie i wygodnie przy oku.

Kolejną charakterystyczną cechą produktów z bloku wschodniego był żółty obraz - IOR nie jest wyjątkiem. Zażółcenie obrazu w jej przypadku było największe, ze wszystkich lornetek biorących udział w teście 10x42. Odpowiedzialne za to są najprawdopodobniej powłoki, które najlepiej pracują w barwie żółtej, a w ogólności nie sprawdzają się za dobrze dając w efekcie przeciętną transmisję jak na lornetkę Porro.

IOR ma potencjał na dobrą lornetkę. Próba podboju współczesnego rynku nie może być jednak realizowana przez działania minimalne w stylu dobrych warunków gwarancji i zachodniej ceny, lecz poprzez pracę u podstaw. Lepsza kontrola jakości, użycie lepszych materiałów, zastosowanie wielowarstwowych powłok antyodblaskowych najnowszej generacji wydają się koniecznością w lornetce, na którą trzeba wydać 2000 zł. Obecnie nawet dwa razy mniejsza kwota nie jest warta, aby zainteresować się IORem.