Wykorzystujemy pliki cookie do spersonalizowania treści i reklam, aby oferować funkcje społecznościowe i analizować ruch w naszej witrynie, a także do prawidłowego działania i wygodniejszej obsługi. Informacje o tym, jak korzystasz z naszej witryny, udostępniamy partnerom społecznościowym, reklamowym i analitycznym. Partnerzy mogą połączyć te informacje z innymi danymi otrzymanymi od Ciebie lub uzyskanymi podczas korzystania z ich usług i innych witryn.
Masz możliwość zmiany preferencji dotyczących ciasteczek w swojej przeglądarce internetowej. Jeśli więc nie wyrażasz zgody na zapisywanie przez nas plików cookies w twoim urządzeniu zmień ustawienia swojej przeglądarki, lub opuść naszą witrynę.
Jeżeli nie zmienisz tych ustawień i będziesz nadal korzystał z naszej witryny, będziemy przetwarzać Twoje dane zgodnie z naszą Polityką Prywatności. W dokumencie tym znajdziesz też więcej informacji na temat ustawień przeglądarki i sposobu przetwarzania twoich danych przez naszych partnerów społecznościowych, reklamowych i analitycznych.
Zgodę na wykorzystywanie przez nas plików cookies możesz cofnąć w dowolnym momencie.
Liniowość matrycy odnosi się do sposobu rejestrowania światła przez detektor CCD/CMOS. Wraz ze wzrostem natężenia światła o pewną wartość, np.: 10x, piksele na sensorze zarejestrują 10x więcej fotonów. Fakt ten może wydawać się na pierwszy rzut oka oczywisty i intuicyjny, ale sprzeczny jest z tym do czego przyzwyczaiły nas klisze fotograficzne oraz nasz własny wzrok! Ludzkie oko, podobnie jak i błona światłoczuła reagują na światło wprost proporcjonalnie do logarytmu bodźca działającego na nasze zmysły. Ten fakt, jest powszechnie znany w psychofizyce, jako prawo Webera-Fechnera. W związku z tym, jeżeli chcemy poznać jaką różnicę odczuje nasze oko na dwa różne źródła światła o znanym natężeniu, użyjemy następującego wzoru:
Gdzie m i n to różnica bodźców odbieranych od dwóch różnych źródeł, a In i Im, to natężenia przez nie emitowane, a użyty logarytm ma podstawę dziesiętną. Dlatego jeśli popatrzymy na dwie gwiazdy, z których natężenie gwiazdy A wynosi 1 jednostkę, a gwiazdy B 100 jednostek, to nasze oko oceni, ze gwiazda B jest 2 razy jaśniejsza niż gwiazda A! W analogiczny sposób reagują klisze, do czego już przywykliśmy. Z tego powodu klisza daje fotografującemu większy margines błędu, bo jeśli wpuścimy za dużo światła, zaczernienie kliszy zmieni się nieznacznie, podczas gdy ilość fotonów zarejestrowanych przez matryce CCD/CMOS, spowoduje najprawdopodobniej prześwietlenie pikseli lub nawet tzw. wylanie ładunku. Taki niepożądany efekt nazywamy bloomingiem.
Wygląda na to, że korzystasz z oprogramowania blokującego wyświetlanie reklam.
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.
Będziemy wdzięczni, jeśli dodasz stronę Optyczne.pl do wyjątków w filtrze blokującym reklamy.