Zupełnie słuszne jest przypuszczenie, że w latach pięćdziesiątych, kiedy trzeba było ostatecznie zapomnieć o niedostatkach okresu wojennego, nastąpił gwałtowny rozwój przemysłu. Olympus Optical Co. do swoich dotychczasowych dziedzin produkcji – mikroskopów i aparatów fotograficznych, dołączył nową – aparaty gastroskopowe. Już w 1950 roku pokazał pierwszy taki produkt podczas Japońskiej Konferencji Chirurgicznej, a dwa lata później wdrożono do produkcji kolejny – aparat gastroskopowy GT-I.

Pierwszy gastroskop Olympusa został wdrożony do produkcji w 1952 roku, nosił on oznaczenie GT-I.

Firma nie zaniedbała jednak działań na polu mikroskopowym, gdzie kamieniem milowym będzie tu bez wątpienia – Mikroskop Biologiczny Mic z 1958 roku.

Mikroskop Biologiczny Olympus Mic z 1958 roku.

Jednak prawdziwą rewolucją w tej branży okazał się zaprezentowany rok wcześniej Mikroskop Biologiczny DF, który był następcą zaprezentowanego jeszcze w latach 30-tych modelu Homare UCE. Olympus DF, jak na tamte czasy, posiadał kilka bardzo innowacyjnych rozwiązań. Był to pierwszy mikroskop, który korzystał z zewnętrznego źródła światła i przez to powszechnie stosowane lustro zostało w nim zastąpione specjalną lampą. Kolejnym, a zarazem najbardziej nas interesującym rozwiązaniem, było zastosowanie ruchomego stolika przedmiotowego. Jak się okazało, był to ogromny krok w kierunku rozwoju fotografii mikroskopowej, gdyż dotychczas ogniskowanie w mikroskopach odbywało się poprzez ruch obiektywów, co uniemożliwiało zamontowanie na ruchomym mechanizmie ciężkiego sprzętu, jakim był bez wątpienia wówczas aparat analogowy. Unieruchomienie obiektywów i okularów dało więc możliwość podpięcia do mikroskopu dowolnego sprzętu fotograficznego. Dodatkowo w DF zastosowano pochyloną oś optyczną okularów, co oprócz zapewnienia wygodnej pozycji obserwacyjnej dało też możliwość stosowania monokularu w połączeniu z binokularem Dzięki temu możliwe było jednoczesne wykonywanie obserwacji i robienie zdjęć obserwowanych obiektów.

----- R E K L A M A -----

ZASZALEJ NA ŚWIĘTA

Sony 70-200/2.8 FE GM OSS - KOMIS

6298 zł

Sony 24-70/2.8 FE GM - KOMIS

3799 zł

Fujifilm GFX 50S II (2262 zdj.) - KOMIS

10999 zł

Sony 600/4 FE GM OSS - KOMIS

47999 zł

Rewolucyjny Mikroskop Biologiczny DF z 1957 roku okazał się krokiem milowym w kierunku fotografii mikroskopowej.

Jak widać wypuszczając na rynek Mikroskop Biologiczny DF Olympus Optical Co. stworzył znakomite ogniwo łączące swoje dwie główne gałęzie produkcyjne - mikroskopię i fotografię.

Skoro wróciliśmy do tematu fotografii, to zobaczmy co Olympus oferował w tym okresie miłośnikom robienia zdjęć. Nasz poprzedni artykuł zakończyliśmy na serii aparatów średnioformatowych Olympus Chrome Six. Tak jak wspominaliśmy, w latach 40-tych świat ujrzał wersje Chrome Six I i Chrome Six II, a rok 1951 przyniósł nam Olympusa Chrome Six III, który zasłynął swoim systemem stabilizacji filmu. Dzięki zastosowaniu tego unikalnego na skalę światową rozwiązania składającego się ze specjalnych naciągów, powierzchnia załadowanej do aparatu błony fotograficznej była idealnie płaska, co sprawiło, że od tej pory produkty Olympusa kojarzyły się wszystkim ze znakomitą jakością zdjęć.

Olympus Chrome Six III produkowany od 1951 roku udowadnia, że aparaty analogowe też posiadały wbudowany w korpus system stabilizacji.

W Olympus Chrome Six III stosowano dwa obiektywy, były to Zuiko F.C. 75 mm f/3.5 oraz Zuiko F.C. 75 mm f/2.8. To właśnie używanie tego drugiego przy maksymalnie otwartej przysłonie, dające bardzo małą głębię ostrości, uzmysłowiło konstruktorom, jak ważne jest zapewnienie idealnej płaszczyzny klatki filmowej. Przeprowadzone badania mikroskopowe wykazały, że już po załadowaniu filmu jego powierzchnia jest pofalowana, a problem nasila się wraz z upływem czasu.

Uważny Czytelnik, który śledzi nasz cykl od początku, z pewnością zauważył, że przy wspomnianych obiektywach pojawiła się dodatkowa litera "F" tworząc skrót F.C., który oznaczał, że wszystkie zastosowane w obiektywie soczewki zostały pokryte powłokami antyodbiciowymi (ang. Full Coated). Choć obiektywy te pojawiły się już w ostatnich egzemplarzach Chrome Six I i Chrome Six II, to na dobre zadomowiły się w świecie fotografii wraz z wprowadzeniem do sprzedaży Six III. Jednak nie gościły one tam zbyt długo, gdyż już w 1954 roku pojawili się ich następcy - D.Zuiko F.C. 75 mm f/3.5 oraz D.Zuiko F.C. 75 mm f/2.8. Obiektywy te były wykonane z nowego gatunku szkła, a litera D oznaczała, że ich konstrukcja składała się z czterech soczewek - "D" jest bowiem czwartą literą alfabetu.

Seria Chrome Six, w skład której weszły Chrome Six IV i Chrome Six V , zakończyła się w 1955 roku wraz z wypuszczeniem ostatniego i najbardziej zaawansowanego modelu Chrome Six RIIA, który oprócz precyzyjnego dalmierza posiadał również dźwignię naciągu filmu umieszczoną na tylnej ściance.

Ostatnim aparatem serii Olympus Chrome Six był zaprezentowany w 1955 roku model RIIA.

Zanim przejdziemy do omawiania aparatów małoobrazkowych lat 50-tych, warto jeszcze wspomnieć o zaprezentowanej w 1952 roku, pierwszej lustrzance dwuobiektywowej Olympusa, którą nazwano Olympus Flex I. Ten obsługujący format 6x6 aparat został stworzony w odpowiedzi na wzrastające w powojennej Japonii zapotrzebowanie na tego typy produkty. Ten aparat, wyposażony w dwa obiektywy Zuiko 75/2.8 i migawkę Seikosha-Rapid o minimalnym czasie pracy wynoszącym 1/400 sek., był dostępny w cenie, która wówczas stanowiła równowartość sześciu miesięcznych pensji robotnika. Pomimo tak wysokiej ceny doczekał się on licznych wersji, które były produkowane niemal do końca lat 50-tych.

Olympus Flex I to pierwsza dwuobiektywowa lustrzanka w ofercie Olympusa.

Jednym z ciekawszych dwuobiektywowych konstrukcji Olympusa był datowany na 1959 rok model Eye-Flex. Ten współpracujący z filmami formatu 127 aparat posiadał system automatycznej ekspozycji z priorytetem migawki, który był zasilany baterią selenową. Olympus Eye-Flex wyposażono w obiektyw Zuiko 60 mm f/2.8 i w zamyśle konstruktorów miał on zaspokoić boom na slajdy, który miał miejsce w tamtym okresie w Stanach Zjednoczonych.

Prototypowy Olympus Eye-Flex z 1959 roku.

W ten oto sposób doszliśmy do roku 1959, a ten na stałe wpisał się w historię firmy, jako rok, w którym świat ujrzał legendarny już aparat fotograficzny Olympus Pen. Pen, obchodzący teraz swoje 50-lecie, został zaprojektowany przez genialnego konstruktora i wizjonera pana Yoshihisa Maitani. Był pierwszym aparatem małoobrazkowym na format połówkowy (18x24 mm) i przy okazji jednym z najmniejszych na świecie aparatów na typową kasetkę z filmem 35 mm. Właśnie niewielkie rozmiary aparatu przyczyniły się do tak ogromnego sukcesu. W rezultacie seria Pen była produkowana aż do lat 80-tych, a całkowita sprzedaż ponad dwudziestu różnych wersji Pen sięgnęła 17 milionów sztuk. Warto zatem bliżej przyjrzeć się temu fenomenowi i dlatego aparatom Pen poświęcimy oddzielny odcinek naszego cyklu.

Łączna sprzedaż aparatów serii Olympus Pen sięgnęła 17 milionów sztuk. Na zdjęciu pierwszy Pen z roku 1959.

Oczywiście, omawiane dziesięciolecie historii firmy obfitowało w większą liczbę ciekawych premier z zakresu nowatorskich konstrukcji fotograficznych przeznaczonych na film 35 mm. Do swoich sukcesów Olympus Optical Co. może zaliczyć pierwszy japoński aparat małoobrazkowy z migawką centralną, dźwignią transportu filmu, automatycznym napinaniem migawki i dalmierzem - Olympus 35 S-3.5 z 1955 roku.

Olympus 35 S-3.5 z 1955 roku.

Do listy sukcesów należy również dodać pierwszy aparat fotograficzny wyposażony w system oceny ekspozycji, a przy okazji z obiektywem szerokokątnym, dalmierzem i celownikiem z korektą paralaksy - Olympus Wide Super z 1957 roku.

Olympus Wide Super z 1957 roku

Nie można także pominąć pierwszego japońskiego małoobrazkowego aparatu dalmierzowego z wymiennymi obiektywami - Olympus Ace z 1958 roku.

Do aparatu Olympus Ace producent oferował trzy wymienne obiektywy. Były to: standardowy 45 mm, szerokokątny 35 mm i teleobiektyw 80 mm.

To właśnie działania konstruktorów firmy w latach pięćdziesiątych stały się lokomotywą niesłychanych przemian w technologiach aparatów fotograficznych następnych dziesięcioleci.

Mówiąc o Olympus Optical Co. i dochodząc do jego historii w latach sześćdziesiątych, trzeba koniecznie oderwać się od fotografii. Chociaż w tym okresie powstały kolejne rewelacyjne konstrukcje aparatów fotograficznych, to nie sposób jest pominąć milczeniem dynamicznego rozwoju firmy w dziedzinie endoskopów medycznych i przemysłowych. Także dział mikroskopów nie spoczął na laurach, prezentując w 1961 roku znakomity produkt SZ – mikroskop stereoskopowy wyposażony w obiektyw o zmiennej ogniskowej.

Mikroskop Olympus SZ z 1961 roku posiadał obiektyw o zmiennej ogniskowej.

Kolejnym kamieniem milowym w branży mikroskopowej okazał się Photomax (LB) z roku 1966. Mikroskop ten został wyposażony w pełni zautomatyzowany moduł fotograficzny pozwalający na ustawianie temperatury barwowej. Do standardowego modułu oferowany był aparat na film 35 mm, lecz dostępne były także wersje obsługujące większe formaty filmów. Praca z Photomax (LB) była dziecinnie prosta, gdyż za wiele rzeczy odpowiadała automatyka modułu fotograficznego. Dodatkowo obraz pokazywany w binokularze pokrywał się z tym uzyskiwanym na zdjęciach, wiec odpadał problem właściwego kadrowania.

Olympus Photomax (LB) z 1966 roku z automatyczną kontrolą ekspozycji i możliwością regulacji temperatury barwowej, przeniósł fotografię mikroskopową na wyższy poziom.

Dla miłośników fotografii największym zaskoczeniem jednak będzie to, że lata sześćdziesiąte zaowocowały zupełnie nowym produktem firmy, który podbił rynki światowe. Tym produktem była mikrokaseta z taśmą magnetyczną i Pearlcorder, pierwszy w świecie dyktafon na mikrokasety (1969 r.).

Pearlcorder - pierwszy w świecie dyktafon na mikrokasety, podobnie jak obiektywy Olympusa, otrzymał przedrostek Zuiko. Nazwa ta pojawiała się także na kasetach magnetycznych.

Nie doszliśmy jeszcze do fotografii, a już widać wyraźnie, że lata 60-te to okres, w którym Olympus postawił na rozwój innowacyjnych technologii. Świadczy o tym również fakt, że w roku 1963 firma utworzyła w Ishikawa, Tokyo instytut rozwoju technologii (Hachioji Technology Research Institute), a w tej samej dekadzie utworzono firmowe oddziały w Europie i Stanach Zjednoczonych.

Hachioji Technology Research Institute został utworzony w 1963 roku i z pewnością przyczynił się do dynamicznego rozwoju firmy w latach 60-tych.

Wracając do rewelacji fotograficznych, bez wątpienia jedną z nich stał się legendarny Pen F z 1963 roku – jednoobiektywowa lustrzanka na format połówkowy z wymienną optyką. Aparat nacechowany geniuszem Yoshihisa Maitani charakteryzował się wyjątkową konstrukcją celownika, zamiast typowego dla lustrzanek pryzmatu pentagonalnego, prowadzenie obrazu do wizjera zapewniał układ luster i pryzmatów. Znalazła się w nim także tytanowa migawka, a całości dopełniało 20 modeli obiektywów, które producent do niego oferował.

Pierwsza wersja Olympusa Pen F z 1963 roku sprzedała się w ilości 190 tys. sztuk.

To jeszcze nie koniec rewolucji fotograficznych. Olympus odegrał ogromną rolę w badaniach nad stworzeniem układów elektrycznego pomiaru światła, gdyż od momentu wprowadzenia światłomierzy fotoelektrycznych istotne stało się połączenie wyniku ich działania z regulowaniem ekspozycji w aparatach. Ten zamiar został zrealizowany już w 1960 roku, kiedy pojawił się na rynku aparat Olympus Auto Eye dysponujący po raz pierwszy na świecie automatyką ekspozycji. Również lustrzanka Pen F otrzymała najnowocześniejsze wówczas rozwiązanie technologiczne – system pomiaru światła przez obiektyw (TTL) z wyświetlaniem w celowniku aktualnej wartości przysłony przy zadanym czasie naświetlania. Tak dynamiczny rozwój wielu dziedzin produkcji Olympus Optical Co. pozwolił firmie spokojnie wkroczyć w następna dekadę – lata siedemdziesiąte.

Olympus Auto Eye z 1960 roku.

Rozpatrując, na razie, aparaty fotograficzne Olympus kolejnego dziesięciolecia, koniecznie trzeba zapamiętać nazwisko Yoshihisa Maitani. Wcześniej był on już wymieniony, ale teraz stał się największym koncertmistrzem zespołu konstruktorskiego. Jednak szukając kamieni milowych w historii firmy, musimy ponownie na moment oderwać się od fotografii. Już od 1971 roku firma rozpoczęła silną ekspansję na rynku analiz klinicznych, prezentując w tym czasie w pełni zautomatyzowane urządzenia. Mając już ogromne doświadczenie w tej dziedzinie, Olympus zaczął intensywnie rozwijać konstrukcje sztywnych endoskopów medycznych. Mikroskopy także nie pozostały bez opieki ośrodka badawczo-rozwojowego i w 1974 roku zaprezentowano serię mikroskopów BH o najwyższej precyzji. Jednak dwa lata wcześniej światło dzienne ujrzała nie aż tak precyzyjna seria AH, której przedstawiciel - Olympus Vanox AH stał się następcą opisywanego wcześniej mikroskopu Photomax (LB).

W roku 1972 zaprezentowano następcę mikroskopu Photomax (LB), model Vanox AH.

Ale wróćmy do fotografii. Rok 1972 przyniósł kolejny legendarny aparat fotograficzny. Była to lustrzanka jednoobiektywowa M-1, znana od 1973 roku jako OM-1. Aparat zyskał sobie światowe uznanie jako najmniejsza i najlżejsza lustrzanka małoobrazkowa, wyposażona w szereg najnowocześniejszych rozwiązań technologicznych. OM-1 zapoczątkował całą serię aparatów, która została wzbogacona o ogromny zasób obiektywów Zuiko, w pełni wystarczający do realizacji praktycznie wszystkich zadań fotograficznych i dużą liczbę użytecznych akcesoriów. W rezultacie powstało ponad dwadzieścia różnych korpusów systemu OM, a ostatni z nich, OM2000, pojawił się na rynku w 1997 roku, czyli dokładnie ćwierć wieku po M-1 i był produkowany nawet po roku 2000. Jednak system OM to temat na oddzielny artykuł, więc dokładniej opiszemy go w jednej z kolejnych części naszego cyklu.

Zaprezentowany w 1973 roku Olympus OM-1 był pierwszą lustrzanką nowego systemu, którego historia trwała aż 25 lat i objęła ponad 20 różnych modeli aparatów.

Koniec tej dekady przyniósł jeszcze jeden sławny aparat fotograficzny, w 1979 roku pojawił się na rynku Olympus XA, konstrukcja z dalmierzem i, po raz pierwszy na świecie, przesuwaną w bok osłoną obiektywu. Jest to też pierwsza konstrukcja w ofercie Olympusa, w której zastosowano plastikową obudowę i dużą ilość plastikowych elementów w jej wnętrzu. Dzięki temu aparat stał się lekki, a że był skierowany do masowych użytkowników, to producent postawił na łatwość obsługi i XA wyposażono w automatykę ekspozycji z możliwością ustawienia priorytetu przysłony. W rok po XA pojawił się XA2 wyposażony tylko w program pełni automatyczny i w 3-punktowy fokus, który był namiastką obecnego autofokusu. Po odsłonięciu obiektywu, fokus automatycznie ustawiał się na średni dystans - tak na wszelki wypadek gdyby użytkownik zapomniał go ustawić. W ten oto sposób wkroczyliśmy w lata 80-te i erę tzw. "idiot cameras".

Olympus XA z 1979 roku to nie tylko pierwszy w świecie aparat z odsuwaną na bok osłoną obiektywu, ale też pierwszy plastikowy aparat w ofercie Olympusa.

Miłośnicy fotografii wiedzą, że wyrazem najwyższego uznania dla jakości obiektywu jest powiedzenie o nim, iż jest tak dobry, jakby pochodził z Tatsuno. Ta legendarna jakość zaczęła się ugruntowywać od 1981 roku, kiedy Olympus założył w Tatsuno, prefektura Nagano, fabrykę optyczną. Fabryka zatrudnia specjalistów najwyższej klasy, oferując po dziś dzień obiektywy wykonane z soczewek wyszlifowanych i wypolerowanych z najwyższą osiągalną precyzją, a każdy etap produkcji jest kontrolowany przez optyków. To także kamień milowy historii firmy, podobnie jak otwarcie siedem lat później kolejnego Instytutu Rozwoju Technologii w Utsugi.

Fabryka Tatsuno została otwarta w 1981 roku.

Lata osiemdziesiąte to nie tylko dynamiczny rozwój systemu OM, ale także czas, w którym pojawiły się inne istotne elementy dziejów firmy. W 1981 roku producent zaprezentował swój pierwszy aparat wyposażony w autofokus. Olympus C-AF posiadał automatyczny dalmierz, który został opracowany przy współpracy z firmą zewnętrzną.

Model C-AF w roku 1981 zapoczątkował w Olympus erę aparatów z automatycznym nastawianiem ostrości.

Jednak prawdziwym kamieniem milowym i to nie tylko w historii firmy, ale i całej branży fotograficznej okazał się model AF-1 Quarz Date. Był to bowiem pierwszy w świecie wodoodporny aparat kompaktowy.

Wodoodpornego Olympusa AF-1 śmiało można nazwać protoplastą współczesnej serii μ TOUGH.

Opisywana dekada z pewnością należała do kompaktowych aparatów wyposażonych w autofokus i automatyczny zoom. Choć wyprodukowano w tym czasie kilkanaście tego typu modeli, to mimo wszystko wśród produktów z tamtego okresu znalazł się jeszcze jeden "rodzynek". Wiele osób wiąże Olympus i fotografię cyfrową dopiero z następnym dziesięcioleciem i zwykle wywołuje zdziwienie fakt, że swój pierwszy elektroniczny aparat fotograficzny - V-100, firma przedstawiła w 1988 roku na Photokinie. Ten prototypowy model zapisywał analogowo pojedyncze obrazy w rozdzielczości 360 tys. pikseli (0.36 Mpix), stając się mocną podstawą do rozwoju przyszłego obrazowania cyfrowego.

Olympus V-100 znany bardziej jako "Majin", to namiastka współczesnej fotografii cyfrowej. Aby przejrzeć wykonane nim zdjęcia konieczne było podłączenie do aparatu specjalnego mechanizmu odtwarzającego.

Dekada lat osiemdziesiątych umocniła także inne działy Olympusa. Wiele zdarzyło się w technice mikroskopowej, jak na przykład zaprezentowanie precyzyjnych mikroskopów serii SZH. Tempa nabrał rozwój technologii endoskopowych, co zaowocowało wyprodukowaniem endoskopu ultradźwiękowego EU-M1. Dział analityki także postawił kamień milowy na drodze rozwoju firmy, gdy w 1983 został pokazany PK7000 - system zautomatyzowanego, przedtransfuzyjnego testowania krwi.

Endoskop ultradźwiękowy Olympus EMU-M1

Lata dziewięćdziesiąte stały się wielkim krokiem firmy na drodze rozwoju fotografii cyfrowej. Po pierwszych konstrukcjach aparatów elektronicznych, jeszcze z analogowym zapisem obrazu, wreszcie w 1990 roku został zaprezentowany prototypowy Olympus IC Card Camera, dysponujący już „prawdziwym” przetwarzaniem i zapisem cyfrowym. Aparat wykorzystywał kompresję danych, która pozwalała na zapis 29 lub 52 zdjęć na karcie pamięci flash wielkości karty kredytowej.

Olympus IC Card Camera. Zdjęcie pochodzi z magazynu "Popular Photography", maj 1990 r.

Kolejne cyfrowe aparaty Olympus, to seria DELTIS, której jeden z modeli Deltis VC-1100 z 1994 roku, postawił kamień milowy w fotografii reporterskiej. Sam aparat, mimo wyjątkowo skromnej, jak na dzisiejsze pojmowanie, rozdzielczości 768 x 576, jako pierwszy w świecie wyposażony był w modem, który umożliwiał transmisję zdjęć do zdalnego komputera przez linię telefoniczną lub sieć komórkową. Prędkość transmisji zdjęć pozwalała na przesłanie jednej fotografii w ciągu minuty, jednak wiązało się to z dużą kompresją danych i słabą jakością przesyłanych obrazów. Chcąc przesyłać zdjęcia w najwyższej jakości trzeba było się liczyć z przesyłem na poziomie jednej klatki w ciągu sześciu minut. VC-1100 posiadał obiektyw o odpowiedniku ogniskowych 54 - 108 mm, zapisywał zdjęcia na kartach PCMCIA i pozwalał na natychmiastowy podgląd zdjęć w wizjerze z kolorowym LCD. Ważący ok. 600 gramów Deltis VC-1100 kosztował wraz z akumulatorem 4000 dolarów. Ze względu na wbudowany modem telefoniczny, niektórzy żartują, że VC-1100 to pierwszy w świecie telefon z aparatem fotograficznym (ang. camera-phone).

Deltis VC-1000 nie posiadał wbudowanego modemu i był o 300 dolarów tańszy od VC-1100.

Największym osiągnięciem firmy w tym okresie było, bez wątpienia, zaprezentowanie w 1996 roku na targach Photokina w Kolonii kompletnego systemu fotografii cyfrowej dla każdego użytkownika. Cały system obejmował aparat cyfrowy CAMEDIA C-800L, skaner do filmów 35 mm, dysk magnetooptyczny wysokiej pojemności do przechowywania danych i fotograficzną drukarkę termosublimacyjną. Olympus CAMEDIA C-800L zasłynął najlepszym stosunkiem liczby pikseli do ceny. Średnia wartość wynosiła wówczas 10 tys. jenów za 10 tys. pikseli, natomias C-800L posiadał matrycę o rozdzielczości 810 tys. pikseli (0.81 Mpix) i kosztował zaledwie 128 tys. jenów.

Olympus CAMEDIA C-800L

Od 1996 roku zaczyna się w Olympusie na dobre era fotografii cyfrowej. Producent wzbogaca rynek o kolejne, coraz bardziej wyspecjalizowane modele, o coraz lepszych parametrach użytkowych. Nadal jednak o nowe konstrukcje uzupełniany jest rynek fotografii klasycznej. Wyjątkowym aparatem, chyba najbardziej znanym na świecie, jest wyprodukowany w 1991 roku analogowy Olympus μ[mju:] - najlżejszy na świecie aparat automatyczny, ceniony nie tylko przez fotoamatorów, lecz także przez fotoreporterów i dziennikarzy, dla których łatwy do schowania i dający znakomitą jakość obrazu aparat był idealnym uzupełnieniem profesjonalnego sprzętu. Seria μ[mju:] pobiła także swoisty rekord handlowy, będąc sprzedaną w największej liczbie egzemplarzy na świecie - sprzedaż przekroczyła bowiem 25 milionów sztuk.

Zaprezentowany w 1991 roku Olympus μ[mju:] dość szybko został okrzyknięty bestsellerem. W sumie sprzedano ponad 5 milionów sztuk tego modelu.

Z początku dekady pochodzi także zupełnie nowa koncepcja lustrzanki jednoobiektywowej, tzw. typu „bridge”. Pomysł dotyczy bardzo poręcznego aparatu z niewymiennym obiektywem zmiennoogniskowym, a pierwszym modelem, który zapoczątkował całą serię, był IS-1000. W tym czasie miłośnicy lustrzanek OM musieli pogodzić się ze smutną prawdą, że produkcja systemu zasadniczo została zakończona, chociaż ostatnie egzemplarze OM-4Ti opuszczały fabrykę jeszcze w 2003 roku.

Jak już po wielokroć zostało wspomniane, Olympus to nie tylko fotografia. Ostatnia dekada XX wieku to dla firmy także olbrzymie postępy technologiczne w dziedzinie mikroskopów i endoskopów zarówno medycznych jak i przemysłowych, w tym endoskopów sztywnych i endoskopów wideo. Firma wiele uczyniła dla rozwoju dyktafonów cyfrowych, stale poszerzając paletę produktów i ich możliwości użytkowe. Ciekawostką stały się też rozwiązania multimedialne – system Eye Trek. Te fascynujące zdarzenia kończą drugie tysiąclecie ery nowożytnej. Olympus mając na koncie wielką liczbę nowatorskich konstrukcji oraz wiele produktów powstałych po raz pierwszy w świecie, będąc przy tym liderem w wielu dziedzinach przemysłowych i medycznych wkroczył odważnie w XXI wiek.

Co stało się wtedy, postaramy się opowiedzieć w następnym odcinku. Na pewno będzie to już epoka w pełni cyfrowa.

Informacje o produktach firmy Olympus można znaleźć na stronie www.olympus.pl.