_443908423.jpg)
_1877607562.jpg)
Pojemność Shannona
[ang. Shannon capacity]
Miarą pozwalającą określić maksymalną ilość informacji, które można przesłać przez jeden kanał komunikacyjny określa się mianem pojemności „kanału” Shannona. Stworzył ją w 1948 roku pracownik Bell Laboratories – Claude Shannon i odnosiła się ona do ogółu urządzeń elektronicznych. Wielkość tą opisuje następujący wzór:
Gdzie W jest szerokością kanału (która odpowiada rozdzielczości obrazu), S jest energią sygnału (kwadrat napięcia sygnału), N jest energią szumów (kwadrat napięcia skutecznego sygnału zakłócającego), czyli S/N jest dobrze znanym stosunkiem sygnału do szumów.
Mówiąc prościej, pojemność Shannona określa maksymalną ilość informacji, jaka może być przepuszczona przez pewien „kanał”, czyli określa jego „dobroć”. W przełożeniu na aparaty cyfrowe, przyjmuje się, że zachodzi następująca zależność:
Jakość obrazu jest proporcjonalna do pojemności Shannona, która jest funkcją MTF i szumu.
Szerokość kanału W jest ściśle skorelowana z parametrem MTF50, zaś stosunek sygnału do szumów określa się jako stosunek obszarów białych do czarnych dla zadanej powierzchni (w przypadku naszych testów pomiary takie dokonuje się na planszy ISO 12233). Ze względu na to, że stosunek S/N jest inny dla różnego rodzaju scen, wyznacza się jego trzy stopnie dla scen bardzo kontrastowych (obiekty fotografowane w słoneczny dzień), o średnim kontraście i o łagodnych przejściach (delikatne przejścia pomiędzy obiektami w cieniu).
Generalnie im wartość C jest większa tym lepiej to świadczy o naszym aparacie. Wartość ta może być jednak zafałszowana gdy w aparacie włączona jest funkcja redukcji szumów.
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.