Panasonic chwali się, że model G3 jest najmniejszym i najlżejszym bezlusterkowcem wyposażonym w wizjer, dostępnym na rynku (stan na dzień 12 maja 2011 roku). Miniaturyzacja odbywa się zazwyczaj kosztem wygody użytkowania, zmniejsza się uchwyt, a liczba przycisków maleje, co niewątpliwie wpływa negatywnie na ich ergonomię. Bezlusterkowce, nawet te z wbudowanym wizjerem, to z zasady niewielkie aparaty. Mają stanowić alternatywę zarówno dla amatorskich lustrzanek, jak i zaawansowanych kompaktów. Decydując się na aparat z tej kategorii musimy się liczyć z pewnym kompromisem pod względem wygody użytkowania, zwłaszcza jeśli potraktujemy go jako alternatywę dla amatorskiej lustrzanki.

Bezlusterkowce z wbudowanym wizjerem oferują jak na razie wyłącznie Panasonic oraz Samsung i faktycznie z dostępnych na rynku modeli, G3 jest najmniejszy. Choć różnica w wielkości pomiędzy testowany modelem Lumiksa a jego poprzednikiem nie jest duża, łatwo zauważyć, że największa zmiana, którą wprowadzono dotyczy wyraźnego zredukowania uchwytu. Wyprofilowane wybrzuszenie na przedniej ściance G3, choć stanowi niezłe oparcie dla palców, nie zapewnia wygody na tym samym poziomie co uchwyty w testowanych wcześniej modelach G2 oraz GH2. Osoby o większych dłoniach mogą mieć problemy z wygodnym ułożeniem dłoni, zwłaszcza że z tyłu brakuje trochę miejsca na swobodne umiejscowienie kciuka. Trzeba jednak przyznać, że G3 nie jest ciężkim aparatem (zakładając, że używamy go z lekkim kitem lub obiektywem typu naleśnik) i jeśli nie planujemy wykonywać nim długotrwałych sesji fotograficznych, raczej nie odczujemy szczególnego dyskomfortu.

O zmniejszeniu w G3 liczby elementów sterujących w stosunku do jego poprzednika wspominaliśmy już w poprzednim rozdziale. Niestety wpływa to negatywnie na ergonomię i wygodę użytkowania aparatu, nie dając tym samym takiej swobody kontrolowania wielu parametrów z jaką mieliśmy do czynienia w G2. Pewnym plusem są dwa przyciski funkcyjne, które da się zaprogramować zgodnie z naszymi preferencjami, jednak domyślnie obsługują one takie funkcje jak zmiana informacji wyświetlanych na monitorze oraz menu podręczne. Aby móc je w pełni wykorzystać musimy posłużyć się ekranem dotykowym, który umożliwia przejęcie obsługi wspomnianych funkcji. Trzeba przyznać, ze dotykowy ekran w G3 jest jego sporą zaletą. Warto go w pełni wykorzystać, bowiem zapewnia obsługę wielu funkcji i może znacznie ułatwić oraz przyspieszyć obsługę aparatu.

Obiektywy

Panasonic posiada aktualnie w swojej ofercie 12 obiektywów przeznaczonych dla systemu Micro 4/3. Liczba ta nie jest może szczególnie imponująca, jednak jest już w czym wybierać, gdyż w ofercie poza standardowymi kitami znajdują się również stałki i telezoom. Pełna lista obiektywów wygląda następująco:

• LUMIX G FISHEYE 8 mm f/3.5
• Lumix G 12.5 mm f/12
• LUMIX G 14 mm f/2.5 ASPH.
• LUMIX G 20 mm f/1.7 ASPH.
• DG SUMMILUX 25 mm f/1.4 ASPH.
• DG MACRO-ELMARIT 45mm f/2.8 ASPH. MEGA O.I.S.
• G VARIO 7–14 mm f/4.0 ASPH.
• G VARIO 14–42 mm f/3.5–5.6 ASPH. MEGA O.I.S.
• G VARIO 14–45 mm f/3.5–5.6 ASPH. MEGA O.I.S.
• G VARIO HD 14–140 mm f/4.0–5.8 ASPH. MEGA O.I.S.
• G VARIO 45–200 mm f/4–5.6 MEGA O.I.S.
• G VARIO 100–300 mm f/4.0–5.6 MEGA O.I.S.

Szybkość

Nie mamy powodów do narzekań jeżeli chodzi o szybkość działania Panasonika G3. Po włączeniu aparat jest od razu gotowy do pracy, a zrobienie pierwszego zdjęcia to kwestia jednej sekundy. Poruszanie się po głównym menu aparatu, dokonywanie zmian za pomocą podręcznego menu, czy też przeglądanie zdjęć odbywa się płynnie. Także powiększanie zdjęć i przechodzenie do podglądu miniaturek nie powoduje opóźnień. Usuwanie pojedynczych zdjęć odbywa się niemal natychmiastowo, a podczas formatowania również nie będziemy się nudzić. W naszym przypadku sformatowanie karty SDHC Panasonic III dziesiątej klasy szybkości, o pojemności 16 GB i zapełnionej w 85% zajęło około dwóch sekund.

Zdjęcia seryjne

W kategorii zdjęć seryjnych zauważamy poprawę w stosunku do modelu G2. Zwiększyła się bowiem maksymalna prędkość fotografowania w trybie pełnej rozdzielczość i pojawił się dodatkowo tryb super szybki, choć w ograniczonej rozdzielczości. Panasonic G3 posiada 3 podstawowe tryby zdjęć seryjnych oznaczonych jako: High, Middle i Low. Pierwszy z nich umożliwia fotografowanie z maksymalną prędkością 4 kl/s, drugi z prędkością 3 kl/s, a trzeci 2 kl/s. W przypadku zapisywania plików JPEG instrukcja aparatu nie specyfikuje dokładnej liczby zdjęć możliwych do wykonania z maksymalną prędkością. Mowa jest tylko o zależności od wolnego miejsca na karcie pamięci oraz parametrów takich jak rozmiar zdjęcia, jakość i czułość. Przy zapisywaniu plików RAW lub RAW+JPEG, z maksymalną prędkością można wykonać od 4 do 7 zdjęć.

W G3 pojawił się również tryb zdjęć seryjnych SH (Super high speed). Umożliwia on wykonywanie zdjęć z szybkością 20 kl/s, jednak ich wielkość jest ograniczona do rozmiaru S. Aparat jest w stanie wykonać do 40 zdjęć w serii. Zdjęcia zapisywane są pojedynczo, jednak aparat rozpoznaje je jako grupę zdjęć seryjnych, umożliwiając tym samym ich automatyczne poklatkowe odtwarzanie.

Test zdjęć seryjnych wykonaliśmy z kartą SDHC Panasonic III dziesiątej klasy szybkości, przy ustawionej czułości ISO 1600 i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w formacie RAW zajmowały 18.6 MB, a pliki JPEG LARGE FINE o rozdzielczości 4592×3448, 7.2 MB. Test wykonaliśmy osobno dla plików JPEG oraz RAW oraz RAW+JPEG. W 30-sekundowym czasie testowym dla trybu High oraz Middle otrzymaliśmy następujące rezultaty:

• High speed:
  • 25 zdjęć JPEG LARGE FINE ze średnią prędkością około 0.83 kl/s,
  • 21 zdjęć RAW ze średnią prędkością około 0.7 kl/s,
• Middle speed:
  • 32 zdjęcia JPEG LARGE FINE ze średnią prędkością około 1.1 kl/s,
  • 21 zdjęć RAW ze średnią prędkością około 0.7 kl/s,

W trybie szybkim aparat niestety nie osiągnął deklarowanej prędkości 4 kl/s. Dla obu rodzajów zapisywanych plików wykonywał zdjęcia w maksymalnym tempie nieco ponad 3.2 kl/s. Po serii 7 zdjęć aparat wyraźnie zwolnił i do końca testu w przypadku JPEG-ów fotografował z prędkością nieco ponad 0.6 kl/s, a dla RAW-ów 0.5 kl/s.

Również w trybie Middle speed G3 nie osiągnął maksimum deklarowanych możliwości. W przypadku JPEG-ów aparat wykonał serię 9 zdjęć z prędkością 2.5 kl/s, po czym zwolnił do 0.9 kl/s. Dla RAW-ów seria również została wykonana z prędkością 2.5 kl/s, przy czym w tym przypadku aparat zrobił 8 zdjęć, a fotografowanie zwolniło następnie do około 0.5 kl/s.

Trzeba przyznać, że pod względem trybu zdjęć seryjnych G3 wypada raczej przeciętnie. Co prawda maksymalna prędkość fotografowania jest większa niż u poprzednika, ale dla JPEG-ów aparat utrzymuje ją zaledwie przez dwie sekundy. Nawet w wolniejszym trybie seria ograniczona jest do nieco ponad 3 sekund. Przypomnijmy, że G2 dla JPEG-ów był w stanie utrzymać prędkość rzędu 2 kl/s przez całe 30 sekund.

Sprawdziliśmy także jak aparat radzi sobie w super szybkim trybie zdjęć seryjnych. Panasonic G3 faktycznie osiąga prędkość na poziomie 20 kl/s, a w czasie 30 sekund jest w stanie wykonać dwie serie, po 40 zdjęć każda. Po wykonaniu pierwszej, trzeba odczekać aż aparat zapisze zrobione zdjęcia na kartę. W naszym teście trwało to niecałe 19 sekund.

Czyszczenie matrycy

Testowany model Lumiksa posiada ultradźwiękowy mechanizm czyszczenia matrycy. W trakcie testowania aparatu aktywna była funkcja automatycznego czyszczenia matrycy, która działa podczas włączania aparatu. Nie zauważyliśmy aby kurz gromadził się na detektorze, zatem można uznać, że system działa sprawnie.

Lampa błyskowa

Panasonic G3 posiada wbudowaną lampę błyskową o liczbie przewodniej 10.5 (ISO 160) i minimalnym czasie synchronizacji 1/160 s. Korekcja siły błysku może odbywać się w zakresie od −2 do +2 EV z krokiem 1/3 EV. Lampa błyskowa w G3 może pracować w następujących trybach:

• automatyczna lampa błyskowa,
• automatyczna z redukcją efektu czerwonych oczu,
• lampa wymuszona,
• lampa wymuszona z redukcją efektu czerwonych oczu,
• synchronizacja z długimi czasami,
• synchronizacja z długimi czasami z redukcją czerwonych oczu.

Siłę błysku wbudowanej lampy błyskowej porównujemy zawsze wykonując zdjęcie przy czułości ISO 100, migawce 1/100 sekundy i przysłonie f/8.0. Wszystkie pozostałe ustawienia, jak na przykład kompensacja błysku, są w pozycji neutralnej. Ponieważ G3 nie posiada ISO 100 zmuszeni byliśmy użyć najniższej dostępnej czułości, czyli ISO 160, zwiększając jednocześnie liczbę przysłony do f/10. Drugie zdjęcie wykonaliśmy również przy ISO 160 jednak w trybie P, pozwalając tym samym na to, by aparat dobrał parametry ekspozycji (w tym przypadku były to: f/1.7, 1/60 s). Wykonane zdjęcia porównujemy do analogicznych wykonanych przy okazji testu modelu GH2.

G3 (M)		GH2 (M)
G3 (P)		GH2 (P)

Zgodnie z tym na co wskazywała specyfikacja obu aparatów, lampa w G3 daje słabszy błysk niż lampa w modelu GH2. W trybie P oba aparaty w podobny sposób doświetlają kadr.

Autofokus

W Panasoniku G3, tak jak w innych bezlusterkowcach ostrość ustawiana jest oparciu o detekcję kontrastu. Autofokus w G3 działa całkiem szybko, choć pod tym względem daje się zauważyć niewielką różnicę w zależności od używanego obiektywu. Z obiektywem G VARIO 14–42 mm f/3.5–5.6 ASPH. MEGA O.I.S. autofokus jest nieco szybszy niż w przypadku stałoogniskowego obiektywu LUMIX G 20 mm f/1.7 ASPH. W trudnych warunkach oświetleniowych autofokus wspomaga wbudowania dioda LED. W trybie MF możemy korzystać z powiększenia 5- lub 10-krotnego.

Autofokus w G3 może pracować w trybie pojedynczym (AFS) lub ciągłym (AFC). Do dyspozycji mamy następujące tryby AF związane z obszarem ustawiania ostrości:

• punktowy,
• automatyczny korzystający z 23 obszarów AF,
• śledzenie,
• wykrywanie twarzy.

Funkcją dodatkową, znaną już z poprzednich modeli Lumiksów jest wskazywanie punktu AF i zmienianie jego rozmiaru na dotykowym ekranie LCD. Można ją połączyć z automatycznym wyzwoleniem migawki po ustawieniu ostrości.

Standardowo w teście celności autofokusu wykonujemy serię 40 zdjęć. W zastosowanym obiektywie, którym w tym przypadku był LUMIX G 20 mm f/1.7G, ustawiamy przysłonę f/2.8 i fotografujemy tablicę rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii.

Pod względem celności, AF w G3 wypadł raczej przeciętnie. Widać, że przegrał zarówno ze swoim poprzednikiem, jak i z testowanym niedawno konkurentem ze stajni Olympusa. Po tym co pokazały w testach modele G2 oraz GH2 spodziewaliśmy się jednak lepszego wyniku w tej kategorii. Dla sprawdzenia wykonaliśmy ten test powtórnie, jednak nie udało nam się uzyskać lepszego wyniku, niż za pierwszym razem.

Pomiar światła

System pomiaru światła w G3 działa w zakresie od 0 do 18 EV (dla f/2.0 i ISO 100), w oparciu o czujnik 144-strefowy. Kompensacja ekspozycji może odbywać się w zakresie od −5 do +5 EV z krokiem 1/3 EV. W testowanym Panasoniku dostępne są 3 standardowe tryby pomiaru światła:

• punktowy centralny,
• centralnie ważony,
• wielosegmentowy.

Do skuteczności pomiaru światła w G3 nie mamy zastrzeżeń. Rzadko zdarzają się sytuacje, kiedy trzeba korygować ekspozycję (zazwyczaj przy specyficznych warunkach oświetleniowych), a jeśli zachodzi taka potrzeba, to poprawki są rzędu 0.3 lub 0.7 EV.