Test wakacyjnych kompaktów 2012
3. Nikon Coolpix S9300 - test aparatu
Nikon Coolpix S9300 jest następcą testowanego przez nas rok temu modelu S9100. Największa różnica między nimi tkwi w matrycy – nowy aparat posiada o 1/3 więcej pikseli, a także został wyposażony w moduł GPS.
Sensor światłoczuły liczy 16 milionów pikseli, ale jego typ nie zmienił się w stosunku do poprzednika. Nadal jest to matryca typu BSI CMOS rozmiaru 1/2.3". Wybór czułości obejmuje przedział od 125 do 3200 ISO, a ogniskowych od 25 do 450 mm (odpowiedniki dla formatu 35 mm). Tym samym zoom Nikona cechuje się najmniejszą krotnością wśród testowanych aparatów. Jasność obiektywu nie wyróżnia się zanadto w stawce i wynosi f/3.5 na szerokim końcu i f/5.9 na maksymalnej ogniskowej. Podobnie z czasami naświetlania (ustawianymi automatycznie), minimalny to 1/2000 s a najdłuższy – 4 s (dostępny jest w trybie Sztuczne ognie). Skuteczność lampy błyskowej mieści się w zakresie od 50 cm do 5.1 m na najkrótszej oraz od 1.5 do 3 m na najdłuższej ogniskowej (dla ISO auto).
Tryb filmowy jest dość rozbudowany. Nagrywanie najlepszej jakości klipów odbywa się z rozdzielczością 1920×1080 z użyciem kodeka H.264/MPEG-4 AVC (pliki MOV z dźwiękiem stereo). Nie zapomniano także o „lżejszych” filmach HD 720p (1280×720) i VGA (640×480). Ciekawym dodatkiem są filmy High Speed, nagrywane z szybkością 120, 60 oraz 15 kl/s. Przyjrzymy się im bliżej w dalszej części testu.
Akumulator litowo-jonowy o pojemności 1050 mAh według danych producenta powinien starczyć na wykonanie ok. 200 zdjęć. Podczas testu nie udało się nam osiągnąć tej liczby na jednym ładowaniu, wynik był niższy o ok. 15%.
Nośnikami pamięci są karty SD, SDHC i SDXC. Nikon jest także kompatybilny ze standardem Eye-Fi X2.
Budowa i jakość wykonania
Zwarta obudowa S9300 i materiały dobrej jakości robią bardzo dobre wrażenie. Przednia ścianka została pokryta matowym tworzywem sztucznym przyjemnym w dotyku i zapewniającym niezły chwyt. Niewielki, podłużny, plastikowy element mający stanowić oparcie dla palców (podobnie jak w Canonie) jest drobny i śliski, przez co mało przydatny w roli podpory. Z tyłu z kolei, w miejscu gdzie najczęściej spoczywa kciuk prawej dłoni fotografującego, zastosowano gumową, perforowaną wyściółkę o dobrej przyczepności.Większość przycisków obok wyświetlacza jest wkomponowanych w korpus i mimo niewielkiego skoku, ich używanie jest wygodne. Na samej górze umieszczono guzik szybkiego uruchomienia filmowania. Nieco niżej znajduje się przycisk podglądu zdjęć. Oddziela je wspomniany wyżej gumowy element. Obrotowe kółko z guzikami kierunkowymi jest jedynym elementem wystającym z tyłu obudowy. Posiada wyraźny skok, choć pracuje nieco za luźno. Funkcje poszczególnych przycisków nawigatora są następujące:
- przycisk „w górę” – tryb pracy lampy błyskowej (auto / auto z redukcją efektu czerwonych oczu / zawsze włączona / synchronizacja z długimi czasami naświetlania / wyłączona),
- przycisk „w dół” – tryb makro,
- przycisk „w lewo” – samowyzwalacz (z opóźnieniem 2- lub 10-sekundowym),
- przycisk „w prawo” – kompensacja ekspozycji (regulowana w zakresie ±2 EV w krokach co 1/3 EV), a także szybkie ustawianie nasycenia zdjęcia i jego odcienia (ciepłe / zimne).
Górny panel zawiera spust migawki i włącznik aparatu wraz z otaczającą go dźwignią zoomu. Ponadto zainstalowano tutaj kółko trybów pracy aparatu oraz chowaną w korpus lampę błyskową. Jej wysunięcie jest zależne od trybu jej pracy, niestety towarzyszy mu stosunkowo głośny, nieprzyjemny trzask. Wypukłość na szczycie obudowy kryje moduł GPS i dwa mikrofony rozłożone symetrycznie po jego bokach.
Na spodzie korpusu prócz gwintu statywowego (wykonanego z tworzywa sztucznego) znajduje się klapka zamykająca dostęp do slotu kart pamięci oraz komory baterii. Gniazdo HDMI oraz USB mieści się na prawej ściance aparatu, pod łatwo otwierającą się cienką plastikową zaślepką.
Menu
Opcje dostępne w menu Nikona zostały podzielone na 4 zakładki:
- fotografowania (rozdzielczość zdjęć, balans bieli, pomiar światła, ISO, tryb AF i pól AF),
- filmowania (rozdzielczość filmów, tryb AF, redukcja szumu wiatru),
- opcji GPS (aktywacja modułu, wyświetlanie kompasu, rejestr trasy),
- konfiguracji aparatu (m.in. ustawienia LCD, redukcja drgań, ustawienia dźwięków, języka, daty i czasu).
Organizacja menu w S9300 jest przemyślana, dzięki czemu poruszanie się po nim nie sprawia kłopotów. Jedna rzecz, którą producent mógłby poprawić, to reakcja aparatu podczas nawigowania przy pomocy kółka wybieraka, która naszym zdaniem jest zbyt powolna.
Zawartość pierwszej zakładki zmienia się w zależności od trybu pracy. Przykładowo, w trybie SCENE nie mamy możliwości zmiany ISO czy balansu bieli, a jedynie wybór pomiędzy kilkunastoma programami tematycznymi.
Tryb rejestracji również wprowadza zmiany, tym razem w pierwszej i drugiej zakładce. Podczas przeglądania zdjęć zawierają one opcje dotyczące sposobu prezentacji fotografii (odtwarzanie zwykłe, ulubione zdjęcia, sortowanie automatyczne lub wg daty) oraz ich edycji (kadrowanie, szybki retusz, obracanie, nakładanie efektów filtrów).
Wyświetlacz LCD
Wyświetlacz w Nikonie prezentuje obraz naprawdę świetnej jakości. Ostry i wyrazisty, dobrze widoczny pod niemal każdym kątem. Dzięki 3-calowej przekątnej i 921 000 punktom rozdzielczości, LCD pozwala ocenić jakość zdjęcia zaraz po jego zrobieniu. Warto zauważyć, że fotografie na podglądzie są dodatkowo wyostrzane. Powłoka przeciwodblaskowa ma wyraźnie fioletowy odcień i całkiem skutecznie spełnia swoje zadanie.
Co ciekawe, S9300 nie został wyposażony w guzik typu DISPLAY, który pozwala na bieżąco zmieniać wyświetlane informacje na LCD. Aby tego dokonać, musimy wejść do menu i tam odnaleźć odpowiednią opcję. Istnieje 5 wariantów wyświetlania informacji:
- Pokaż informacje (wyświetlane dane: ISO, liczba możliwych do zapisania zdjęć i czas filmu do nagrania, rozdzielczość zdjęć i filmów, balans bieli, status stabilizacji, wskaźnik baterii, tryb fotografowania i pracy lampy błyskowej),
- Auto informacje (te same dane co wyżej, ale po kilku sekundach braku aktywności użytkownika są one automatycznie ukrywane),
- Ukryj informacje (wyświetlany jest tylko wskaźnik baterii i ramka AF),
- Linie kadrowania + auto informacje,
- Kadr filmu + auto informacje.
Na animacji poniżej pokazano przedostatni wariant zawierający najwięcej informacji oraz linie kadrowania. Dodatkowo można zaobserwować, że pod przyciskiem kompensacji ekspozycji znalazły miejsce opcje zmiany odcienia i żywości fotografii. Co więcej, tylko po wciśnięciu tego guzika możemy obserwować wyświetlany na żywo histogram.
Przeglądanie fotografii odbywa się w dwóch wariantach: z podstawowymi informacjami (zdjęcie pełnoekranowe) oraz z parametrami naświetlania i histogramem (fotografia wówczas zajmuje powierzchnię ok. 1/4 LCD) przełączane guzikiem OK. Zabrakło informacji o trybie, w którym zdjęcie zostało wykonane. Miniaturki możemy oglądać w kilku widokach – 2×2, 3×3, 4×4 oraz 9×8 sztuk, a także na planie kalendarza. Ich przełączanie (wraz z powiększaniem zdjęć) odbywa się przy użyciu dźwigni zoomu.
Użytkowanie
Wyboru trybu pracy aparatu dokonujemy za pomocą kółka programów na górze korpusu. Przyjrzyjmy się, co oferuje kompakt Nikona:
- Tryb automatyczny – mimo swojej nazwy, tutaj znajdziemy największą liczbę opcji, które możemy zmienić,
- Auto SCENE – automatyczne wykrywanie rodzaju sceny, użytkownik może wybrać jedynie rozdzielczość zdjęcia, włączyć samowyzwalacz lub ustawić kompensację ekspozycji,
- SCENE – 17 trybów tematycznych, a wśród nich: Portret, Krajobraz, Sport, Muzeum, Sztuczne ognie oraz najciekawsze naszym zdaniem: Łatwa panorama i Zdjęcia 3D,
- Krajobraz nocny – tryb przeznaczony do wykonywania zdjęć z dłuższymi ekspozycjami (choć maksymalny czas to tylko 1 s) w dwóch wariantach: Z ręki (fotografia składana z 3 ujęć) i Na statywie,
- Zdjęcia pod światło – wykonywane z lampą lub bez (tryb HDR),
- Portret inteligentny – tryb przeznaczony do wykonywania zdjęć ludziom, wraz z opcjami retuszu odcienia skóry, wyzwalania uśmiechem oraz wykrywania mrugnięcia,
- Effects – kilka efektów kolorystycznych: Zmiękczenie, Nostalgiczna sepia, Monochromatyczne, Wysoki kontrast, Rozjaśnienie, Przyciemnienie, Kolor selektywny (wybór jednego z 12 kolorów) – przykłady w dalszej części testu.
Obsługa Nikona jest prosta i intuicyjna. Menu nie jest tak obszerne jak np. w Sony HX20V, dzięki czemu jest bardziej przejrzyste. Nawigowanie po funkcjach S9300 ułatwia obrotowe kółko, chociaż nieco denerwują opóźnienia w przełączaniu kolejnych opcji. Mnogość trybów tematycznych i obecność odbiornika GPS powinny sprawić, że ten model będzie ciekawym wyborem na wakacyjny wyjazd. Szkoda, że zabrakło czujnika położenia, co przy dostępnym wyposażeniu S9300 naprawdę dziwi. Pionowe zdjęcia trzeba niestety samodzielnie obracać bezpośrednio w aparacie lub na komputerze.
W trybie makro możemy się maksymalnie zbliżyć na odległość 4 cm do fotografowanego obiektu, co jest wynikiem plasującym Nikona w środku stawki testowanych kompaktów.
Autofocus jest dość szybki, przynajmniej jak na aparat tej klasy i stosunkowo rzadko się myli. Fakt, że w ciemnym otoczeniu niekiedy potrafi spudłować, jednak w takich warunkach konkurenci też nie radzą sobie lepiej. W typowych sytuacjach nie mamy mu nic do zarzucenia, nawet na dłuższych ogniskowych.
Nikon wyposażył swój kompakt w aż 7 różnych trybów rejestracji zdjęć seryjnych. Fotografie zapisywane w pełnej rozdzielczości mogą być wykonywane z prędkością 8 lub 2.4 kl/s – w obu przypadkach w liczbie maksymalnie do 7 sztuk. Kolejną opcją jest tzw. bufor zdjęć wstępnych, który pozwala na zapis do 2 zdjęć po naciśnięciu do połowy spustu migawki i kolejnych 3 po dociśnięciu go do końca (tempo rejestracji dochodzi wówczas do 14 kl/s. Na tym nie koniec. Funkcja super-szybkich fotografii umożliwia rejestrację z prędkością 120 kl/s (do 50 sztuk w jakości VGA – 640×480) oraz 60 kl/s (do 25 sztuk w rozdzielczości 1 Mpix). Ostatni bonus to tryb zwany Best Shot. Jego działanie polega na tym, że wykonujemy kilka zdjęć, po czym algorytm aparatu wybiera jedno najostrzejsze i to właśnie zapisuje w pamięci. Może okazać się przydatny podczas fotografowania na dłuższych ogniskowych, jednak prawidłowo działa tylko przy scenach statycznych.
Jak już wspomnieliśmy, funkcje detekcji twarzy, wykrywania mrugnięć i wyzwalania migawki przy pomocy uśmiechu fotografowanych osób zgromadzono w jednym trybie pod nazwą Portret inteligentny. Sprawność ich działania jest wysoka, co bardzo cieszy, a świeżo upieczonemu użytkownikowi może sprawić wiele frajdy. Nikon nie wyposażył swojego aparatu w rozpoznawanie i identyfikowanie konkretnych twarzy, zatem amatorzy tego rozwiązania będą musieli rozejrzeć się za innym modelem.
Wybrane tryby tematyczne
Zdjęcia pod światło HDR
Nikon uległ modzie na zdjęcia z „efektem HDR” (czyli rozszerzonej rozpiętości tonalnej) i taką funkcję znajdziemy również w modelu S9300. Podczas wykonywania takiego zdjęcia, aparat wykonuje 2 naświetlenia, po czym składa finalną fotografię. Przy okazji zapisywane jest także zdjęcie „standardowe”. Efekt działania tej funkcji jest dość wyraźny i może okazać się ciekawym dodatkiem podczas wakacyjnego fotografowania.
Normalne zdjęcie | |
|
|
Zdjęcie HDR | |
|
|
Normalne zdjęcie | |
|
|
Zdjęcie HDR | |
|
GPS
Bardzo ciekawym dodatkiem testowanego Nikona jest odbiornik globalnego systemu nawigacji satelitarnej GPS. Pozwala on na zapisywanie w danych EXIF zdjęcia informacji na temat miejsca jego wykonania.
Ustalenie pozycji od chwili włączenia modułu trwa zazwyczaj od 2 do 3 min. Niestety zdarza się i tak, że zajmuje to dłużej niż 5 min. Jeśli chodzi precyzję lokalizacji – nie można narzekać. Owszem, zdjęcia wykonane zaraz po złapaniu „fixa” nie są idealnie zorientowane na mapie, jednak po chwili skuteczność wzrasta. Poniższa mapa pokazuje kolejność wykonywanych fotografii. Punkt „3” pokrywa się niemal idealnie z faktyczną pozycją fotografującego.
Źródło: Google Maps © 2012 |
S9300 wyposażono także w elektroniczny kompas. W zakładce menu dotyczącej ustawień GPS, możemy aktywować wyświetlanie na ekranie paska z zaznaczonymi kierunkami świata.
Oprócz geotagowania zdjęć, odbiornik GPS umożliwia zapisanie rejestru z przebytej trasy w formie pliku standardu NMEA. Taki log można później odczytać np. w programie Google Earth.
Zdjęcia 3D
W Nikonie, podobnie jak w Olympusie SZ-14, umożliwiono rejestrację zdjęć 3D w formacie MPO. Wykonując trójwymiarowe fotografie, naświetlamy pierwszy kadr, przesuwamy aparat w prawo, a automat zrobi za nas drugie ujęcie. Procedura w przypadku SZ-14 i S9300 jest w zasadzie taka sama, także osiągnięcie zadowalającego efektu końcowego wymaga pewnej wprawy. (Kliknięcie w zdjęcie poniżej otwiera plik MPO).
Zdjęcia panoramiczne
Wykonywanie panoram przy pomocy S9300 jest łatwe i przyjemne. Po wciśnięciu i przytrzymaniu przycisku migawki przesuwamy aparat w żądanym kierunku, starając się trzymać go równo i dbać o płynność ruchu. Rozdzielczość rejestrowanych zdjęć jest następująca:
- panorama normalna 180 stopni:
- 3200×560 (wykonywana poziomo),
- 1024×3200 (wykonywana pionowo),
- panorama normalna 360 stopni:
- 6400×560 (wykonywana poziomo),
- 1024×6400 (wykonywana pionowo).
Warto zatem wykonywać poziome panoramy trzymając aparat pionowo, ze względu na większą rozdzielczość. Poniżej kilka przykładów (wraz z pełnowymiarowymi zdjęciami dostępnymi po kliknięciu).
Jak widać na powyższych przykładach, jakość panoram nie jest rewelacyjna. W przypadku gdy w kadrze znajdą się poruszające się obiekty, często pojawiają się błędy, których jednak trudno uniknąć w tego typu sytuacjach.
Efekty kolorystyczne
Większość aparatów kompaktowych wyposażono w rozmaite efekty kolorystyczne, nie inaczej jest w Nikonie. Do wyboru mamy 6 wariantów, plus możliwość nagrywania filmów z ich użyciem.
Soft | |
|
|
Sepia | |
|
|
Monochromatyczny | |
|
|
Jasny | |
|
|
Ciemny | |
|
|
Kolor selektywny (zielony) | |
|
Filmy High Speed
Rejestracja filmów poklatkowych lub slow-motion powoli staje się powszechną funkcją w aparatach „wakacyjnych”. Opcję tę posiadają dwa spośród pięciu testowanych przez nas modeli. Główny problem stanowi niska rozdzielczość klipów, szczególnie przy dużej liczbie klatek na sekundę. Testowany Nikon posiada 3 tryby nagrywania filmów z niestandardowymi prędkościami:
- 120 kl/s 640×480 pikseli – PRZYKŁAD (3,71 MB),
- 60 kl/s 1280×720 pikseli – PRZYKŁAD (2,80 MB),
- 15 kl/s 1920×1080 pikseli– PRZYKŁAD (7,61 MB).
Możliwość obserwacji pewnych zjawisk trudnych do dostrzeżenia gołym okiem i przy okazji nagrania krótkiego filmu dzięki obecności tej funkcji w S9300 z pewnością zasługuje na plus w ocenie końcowej.
Podsumowanie
Nikon zrobił na nas świetne pierwsze wrażenie. Złożyły się na to: nowoczesny wygląd, wyrazisty wyświetlacz i obecność odbiornika GPS. Nie do końca usatysfakcjonowała nas za to jakość zdjęć z tego aparatu, głównie za sprawą niedostatecznej ostrości obrazu i jego sporego zaszumienia. Pojawiające się niekiedy w kadrze odblaski nie najlepiej świadczą o powłokach antyodbiciowych zastosowanej optyki. Cieszy natomiast obecność sporej liczby trybów tematycznych, opcji łatwego wykonywania panoram i zdjęć 3D, a także możliwość geotagowania zdjęć. Użyteczny zakres ogniskowych, prostota obsługi oraz zapis filmów Full HD uczyniłyby z modelu S9300 dobry wybór w kategorii „aparat na wakacje”, gdyby poprawić jakość generowanego obrazu.
Zalety:
- użyteczny zakres ogniskowych obiektywu,
- dobrej jakości ekran LCD o wysokiej rozdzielczości,
- dobra ergonomia,
- obsługa kart Eye-Fi,
- moduł GPS,
- zdjęcia 3D,
- przydatny tryb HDR,
- automatycznie składane panoramy,
- tryb filmowy High Speed,
- filmy Full HD.
Wady:
- nie najlepsza ostrość obrazu,
- podatność na powstawianie odblasków na zdjęciach,
- skutki odszumiania obrazu widoczne już przy ISO 200,
- wolna reakcja aparatu na obracanie kołem nastaw.