Olympus SZ-14 jest przedstawicielem relatywnie świeżej linii aparatów super-zoom, charakteryzujących się szerokim zakresem ogniskowych, niewielkimi wymiarami oraz miłym dla oka designem. Oczywiście, ta ostatnia cecha jest kwestią gustu, aczkolwiek nie można odmówić Olympusowi choćby starań w tej materii. Oprócz tego, że przednia ścianka wykonana jest z aluminium, producent zaoferował także 3 wersje kolorystyczne: czarną, srebrną i czerwoną.

Matryca zastosowana w testowanym modelu to stabilizowany przetwornik LiveCCD rozmiaru 1/2.3", posiadający 14 milionów komórek światłoczułych. Zakres dostępnych czułości jest nieco mniejszy niż u konkurentów i wynosi od 80 do 1600 ISO. Za obróbkę obrazu i pracę aparatu odpowiada procesor TruePic III+. Obiektyw jest rekordzistą testu jeśli chodzi o krotność zoomu – wynosi ona aż 24x. Tym samym cechuje się najdłuższą maksymalną ogniskową równą 600 mm (wartość ekwiwalentna dla formatu 35 mm) przy niestety skromniej światłosile – f/6.9. Ogniskowa na szerokim kącie jest z kolei taka sama, jak u konkurentów (za wyjątkiem Pentaksa) i wynosi 25 mm. Przy tych ustawieniach maksymalny otwór względny przyjmuje wartość f/3.0. Zakres czasów naświetlania także nie jest imponujący – 1/1700 sekundy może być niewystarczająca w bardzo jasnym otoczeniu, a 4 s (tryb sceny nocne) pozostawi niedosyt miłośnikom długich naświetlań. Błysk lampy wbudowanej doświetli obszar od 10 cm do 7.3 m od aparatu na szerokim kącie oraz od 50 cm do 3.2 m na pozycji „tele”. Zauważmy jednak, że podane wartości dotyczą stosunkowo wysokiej czułości – ISO 1000.

Maksymalna rozdzielczość rejestrowanych filmów to, podobnie jak w Pentaksie, 1280×720 pikseli (AVI MPEG4 z dźwiękiem mono, przy 30 kl/s). Czas nagrania klipu jest ograniczony do 29 minut. Poza tym, mamy możliwość filmowania w niższej jakości: VGA (640×480) lub QVGA (320×240), a długość nagrania zależy od ilości wolnego miejsca na karcie SD.

SZ-14 jest zasilany dedykowanym akumulatorem o pojemności 925 mAh. Katalogowa wydajność nie została podana przez producenta, jednak z naszych obserwacji wynika, że jedno ładowanie wystarcza na zrobienie około 170 zdjęć.

Aparat wspiera karty pamięci standardu SD, SDHC, SDXC oraz Eye-Fi, a 59 MB wbudowanej pamięci pozwala zapisać 19 zdjęć w najwyższej jakości.

Budowa i jakość wykonania

Super-zoom Olympusa jest wyposażony w mocno zaznaczony uchwyt. Trzymanie aparatu nie jest jednak wygodne ze względu na pokrycie przedniej ścianki powłoką z gładkiego, a przez to śliskiego aluminium. Przy lekko spoconych dłoniach aparat łatwo może się wyślizgnąć. Resztę obudowy pokrywa tworzywo sztuczne, do którego jakości nie mamy zastrzeżeń. Konstrukcja korpusu jest zwarta i nic w niej nie trzeszczy. Na tylnej ściance znalazł miejsce niewielki gumowy element stanowiący oparcie dla kciuka prawej dłoni.

Przyciski z tyłu aparatu umiejscowiono typowo dla niedużych kompaktów – po prawej stronie wyświetlacza. Guzik na samej górze uruchamia rejestrację filmu, pod nim umieszczono przycisk wejścia do trybu podglądu zdjęć. Niżej znajduje się klawisz uruchamiający menu aparatu. Schodząc dalej w dół natrafiamy na nawigacyjny krzyżak kierunkowy w formie obrotowego kółka z guzikiem OK pośrodku. Przycisk „w górę” – INFO – zmienia sposób wyświetlania obrazu zarówno podczas wykonywania, jak i przeglądania zdjęć (np. aktywuje histogram), natomiast przycisk „w dół” odpowiada za kasowanie plików. Klawisze „w lewo” i „w prawo” nie mają przypisanych dodatkowych funkcji. Ostatni guzik oznaczony znakiem zapytania uruchamia podręczny przewodnik po funkcjach aparatu lub wyświetla pomoc dla danej opcji w menu.

Górny panel korpusu zawiera włącznik aparatu oraz dźwignię zoomu wraz ze spustem migawki pośrodku niej. Oprócz nich umieszczono tu także lampę błyskową, wysuwaną przy pomocy suwaka (trzeba to zrobić samodzielnie, aparat nie podnosi jej automatycznie), położonego z lewej strony obiektywu.

Na spodzie aparatu znajduje się komora baterii oraz gniazdo karty SD, zamknięte pod plastikową klapką. Zaślepka z tego samego materiału przykrywa złącza USB i HDMI, położone na prawej ściance korpusu. Gwint statywowy wykonano niestety z tworzywa sztucznego.

Menu

Menu podręcznych ustawień widoczne jest po prawej stronie LCD. Lista funkcji zmienia się w zależności od trybu fotografowania. W trybie P opcji jest najwięcej i są to: tryb pracy lampy błyskowej (auto, auto z redukcją efektu czerwonych oczu, błysk wymuszony, wyłączona), tryb makro (lub supermakro), samowyzwalacz (2- lub 12-sekundowy), kompensacja ekspozycji, balans bieli, czułość ISO, zdjęcia seryjne. W pozostałych trybach dostępne są tylko niektóre z powyższych ustawień.

Menu główne w SZ-14 zostało podzielone na 7 zakładek: dwie dot. ustawień fotografowania (np. rozdzielczość, tryb autofokusa, tryb stabilizacji), jedna – filmowania (np. wielkość i jakość obrazu), kolejna – przeglądania (np. pokaz zdjęć, kasowanie, obracanie) oraz trzy dot. konfiguracji aparatu (formatowanie karty, ustawienia dźwięku, daty i czasu).

SZ-14 wyposażono we wbudowany przewodnik objaśniający funkcje aparatu. Zawarto także kilka wskazówek, jak radzić sobie z problemami typu: rozmazane zdjęcia, szum. Samouczek podzielono na 5 działów:

• Szukanie wg. celu,
• Szukanie rozwiązania,
• Wyszukaj wg. sytuacji,
• Wyszukaj wg. słowa kluczowego,
• Poznaj aparat.

Porady są dość krótkie i raczej zdawkowe. Naszym zdaniem bardziej pomocna będzie lektura pełnej instrukcji obsługi.

Wyświetlacz LCD

Przekątna LCD wynosi 3 cale, natomiast rozdzielczość – 460 000 punktów. Podobne parametry charakteryzują wyświetlacz zastosowany w Pentaksie, jednak ten w Olympusie prezentuje obraz bardziej wyrazisty i ostrzejszy. Jego błyszcząca powłoka nie została niestety wyposażona w warstwę antyrefleksyjną, a odbijające się w nim światło nieco utrudnia użytkowanie. Kąty widzenia są akceptowalne, aczkolwiek patrząc na wyświetlacz od dołu szybko dostrzegamy duże przekłamania kolorów oraz silne obniżenie jasności ciemnych obszarów. Podświetlenie LCD można regulować w 5 poziomach.

Informacje wyświetlane w trybie fotografowania obejmują: jakość zdjęcia i filmu, możliwą do zarejestrowania liczbę zdjęć i czas nagrania filmu, a także histogram i linie kadrowania. Używając przycisku INFO widok można uprościć do zaledwie jednego symbolu, informującego o trybie robienia zdjęć.

Widok szczegółowy w trybie odtwarzania prezentuje histogram i dane naświetlania (czas, przysłona, ISO), jak również tryb fotografowania, jakość zdjęcia oraz datę i godzinę. W widoku uproszczonym wyświetlane są jedynie data i godzina wykonania zdjęcia, a także ich liczba na karcie pamięci. Przy pomocy dźwigni zoomu możemy powiększać zdjęcia oraz wyświetlić miniatury w dwóch wariantach: 4×3 i 6×4 szt. Istnieje też możliwość wyszukiwania zdjęć według następujących parametrów: daty, trybu wykonania fotografii, osoby lub zwierzęcia.

Użytkowanie

Olympus SZ-14 posiada następujące tryby wykonywania zdjęć:

• P – Program Auto – tryb, w którym mamy największą kontrolę nad wykonywanymi zdjęciami, możemy zmienić czułość ISO, balans bieli, ustawić kompensację ekspozycji.
• iAUTO – automatyka rozpoznaje typ sceny i dostosowuje parametry naświetlania.
• SCN – użytkownik ma do wyboru jeden z 16 trybów tematycznych, wśród których można odnaleźć: Sport, Sztuczne ognie, Portret, Krajobraz, Sceny nocne, Potrawy, itd.
• MAGIC – 11 efektów fotograficznych: Pop Art, Kamera Otworkowa, Rybie Oko, Rysunek (5 Mpix), Zmiękczenie Ostrości (5 Mpix), Punk, Iskrzące odblaski (5 Mpix), Akwarela (5 Mpix), Odbicie (5 Mpix), Miniatura (5 Mpix), Rozdrobnienie. Efekty ich zastosowania prezentujemy w dalszej części testu.
• Panorama – umożliwia wykonywanie zdjęć panoramicznych.
• 3D – umożliwia wykonywanie zdjęć trójwymiarowych.

Generalnie obsługa Olympusa nie sprawia większych trudności. Menu zostało skonstruowane logicznie i w miarę przejrzyście. Korzystanie z obrotowego kółka może być czasami irytujące – przy zbyt szybkim operowaniu aparat nie nadąża z przełączaniem kolejnych opcji. Poza tą jedną kwestią SZ-14 jest dość szybki.

Automatyka w opisywanym kompakcie ma pewną przypadłość, polegającą na stosowaniu bardzo dużych wartości przysłony (rzędu f/12.4 czy nawet f/18). Trudno jednak zauważyć regularność w takim działaniu. Rozumiemy troskę producenta o zapewnienie jak najszerszej głębi ostrości, ale tak niewielkie otwory względne w aparacie z fizycznie małą matrycą oznaczają sporą utratę jakości zdjęć. Wynika to z nasilającego się wpływu zjawiska dyfrakcji. Lepszym pomysłem byłoby zaprogramowanie firmware’u aparatu w taki sposób, aby dobierał krótsze czasy naświetlania. Zmniejszyłoby to ryzyko rozmazania zdjęć z powodu drgań aparatu. Niestety, dobierane przez automatykę Olympusa często zbyt długie czasy dla danej ogniskowej w połączeniu z mało wydajną stabilizacją, dają efekt poruszonych fotografii.

Opisywany kompakt pozwala na rejestrację szybkich zdjęć seryjnych wyłącznie w niepełnej rozdzielczości – 3 Mpix (10 kl/s, do 43 sztuk) lub 5 Mpix (7.6 kl/s, do 39 sztuk). Trzeba jednak przyznać, że wynik ten jest przyzwoity i funkcja może okazać się przydatna. Rejestrowanie 14-megapikselowych fotografii odbywa się znacznie wolniej (0.8 kl/s) i jest limitowane do liczby 11 kadrów.

Tryb makro zapewnia niezłą skalę odwzorowania, jak na kompakt. Minimalna odległość ostrzenia wynosi 3 cm w trybie Super Makro. Co więcej, po wybraniu tej funkcji, ogniskowa aparatu ustawia się automatycznie na wartość ok. 66 mm, co pomaga w uzyskaniu lepszego zbliżenia fotografowanego motywu.

W typowych sytuacjach autofocus nieźle spełnia swoje zadanie. Z kolei na dłuższych ogniskowych oraz w ciemniejszym otoczeniu nierzadko się myli. Kombinacja pozycji obiektywu „tele” i kiepskich warunków oświetleniowych jest już wysoce problematyczna dla testowanego aparatu i w większości przypadków automatyczne ustawienie ostrości kończy się niepowodzeniem.

W sytuacji gdy twarze fotografowanych osób zajmują dużo miejsca w kadrze, funkcja ich wykrywania działa z największą skutecznością. Zresztą ogólna sprawność tego, jakże modnego dzisiaj dodatku, jest wysoka i toleruje spore odchylenia twarzy od osi obiektywu.

Wybrane tryby tematyczne

Zdjęcia 3D

Ciekawą funkcją zawartą w SZ-14 jest rejestracja zdjęć 3D w formacie MPO. Oczywiście model ten nie posiada dwóch obiektywów, zatem aby zrobić trójwymiarową fotografię należy wykonać pierwsze zdjęcie, następnie przesunąć nieco aparat w prawo, a automat naświetli za nas drugie ujęcie. (Klikając na zdjęcie poniżej, można pobrać plik MPO).

Cała operacja jest bardzo prosta, jednak osiągnięcie zadowalającego efektu końcowego wymaga wprawy w odpowiednim ustawieniu aparatu przy drugim ujęciu, należy także rozsądnie dobierać motywy. Przykładowo, przemieszczające się w kadrze obiekty nie będą się zbyt dobrze prezentowały w wersji 3D.

Zdjęcia panoramiczne

Funkcja pozwalająca na automatyczną rejestrację zdjęć panoramicznych okazała się bezużyteczna. Całość obrazu składana jest z 3 ujęć. Po wykonaniu pierwszego kadru i przesuwanięciu aparatu np. w prawo, na wyświetlaczu zaznaczany jest punkt, do którego musimy wyrównać obraz. Problem polega na tym, że często punkt ten „ucieka”, uniemożliwiając poprawne złożenie zdjęcia wynikowego. Przykład poniżej.

Aby temu zaradzić, należy przełączyć w menu opcję AUTO na MANUAL. Różnica w korzystaniu jest niewielka – polega ona na tym, że sami musimy wcisnąć spust migawki po zrobieniu pierwszego zdjęcia, gdy dopasujemy miejsce połączenia z kolejnym kadrem. Tak czy inaczej, błędy łączenia występują, toteż nie jesteśmy usatysfakcjonowani rozwiązaniem stosowanym przez Olympusa.

Sytuację może nieco poprawić zwiększenie ogniskowej obiektywu, co w ostatecznym rozrachunku sprowadza się do nieprzydatności funkcji panoramy na szerokim kącie.

Filtry „Magic”

Model SZ-14 został wyposażony w 11 filtrów efektowych, których rolą jest urozmaicenie fotografowania. Naszym zdaniem mogą stanowić ciekawy dodatek dla fotoamatora, dlatego prezentujemy przykłady ich działania.

Pop Art

Kamera otworkowa

Rybie oko

Rysunek

Zmiękczenie ostrości

Punk

Iskrzące odblaski

Akwarela

Odbicie

Miniatura

Rozdrobnienie

Podsumowanie

Olympus jest dość prosty w obsłudze, posiada obiektyw o szerokim zakresie ogniskowych (najszerszym w teście), ma niezły tryb makro, jednak w ostatecznym rozrachunku trochę nas rozczarował. Przede wszystkim za sprawą pewnej losowości w działaniu automatyki naświetlania oraz mało wydajnej stabilizacji. Od uniwersalnego, wakacyjnego kompaktu oczekujemy poprawnych zdjęć wykonanych przy minimum wysiłku, a w przypadku SZ-14 nie zawsze się to udaje. Cieszy obecność dodatkowych funkcji: zdjęć 3D, filtrów „magicznych”. Niestety wykonywanie panoram nie jest tak przyjazne, jak u konkurentów, a osiągnięcie satysfakcjonującego efektu okazuje się trudne.

Zalety:

• szeroki zakres ogniskowych,
• zdjęcia 3D,
• użyteczny tryb makro,
• prosta obsługa,
• ciekawe filtry efektowe,
• obsługa kart Eye-Fi,
• obiektyw mało podatny na powstawianie odblasków.

• niekiedy dobór zbyt wysokich wartości przysłony przez automatykę,
• mało przyjazny tryb wykonywania zdjęć panoramicznych,
• opóźnienia w poruszaniu się po menu podręcznym,
• nie najlepsza ostrość obrazu,
• mało skuteczna powłoka przeciwodblaskowa na LCD,
• niska jakość filmów.

Zdjęcia przykładowe

Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 108 mm, f/6.9, exp. 1/400 s, ISO 100 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 6.08 MB	Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 108 mm, f/6.9, exp. 1/200 s, ISO 200 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 5.75 MB	Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 12 mm, f/4.4, exp. 1/320 s, ISO 80 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 5.66 MB
Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 59 mm, f/6.7, exp. 1/100 s, ISO 200 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 5.35 MB	Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 5 mm, f/3.0, exp. 1/500 s, ISO 80 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 5.74 MB	Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 12 mm, f/4.4, exp. 1/250 s, ISO 80 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 5.51 MB
Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 10 mm, f/4.1, exp. 1/100 s, ISO 100 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 5.85 MB	Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 5 mm, f/3.0, exp. 1/6 s, ISO 400 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 6.09 MB	Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 17 mm, f/4.9, exp. 1/125 s, ISO 100 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 5.89 MB
Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 108 mm, f/6.9, exp. 1/250 s, ISO 400 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 5.83 MB	Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 5 mm, f/8.7, exp. 1/500 s, ISO 400 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 4.94 MB	Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 17 mm, f/4.9, exp. 1/800 s, ISO 400 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 5.39 MB
Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 49 mm, f/18.1, exp. 1/640 s, ISO 1600 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 5.75 MB	Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 5 mm, f/8.7, exp. 1/1600 s, ISO 800 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 5.66 MB	Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 108 mm, f/6.9, exp. 1/640 s, ISO 800 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 5.61 MB
Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 21 mm, f/14.6, exp. 1/250 s, ISO 800 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 6.05 MB	Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 16 mm, f/13.5, exp. 1/1000 s, ISO 1600 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 5.76 MB	Aparat: Olympus SZ-14 Parametry: 12 mm, f/12.4, exp. 1/1600 s, ISO 1600 Plik: JPEG, 4288×3216 pix, 5.04 MB