Wygoda użytkowania

Wygoda użytkowania G1 X jest podobna do tej, jaką oferuje model G12. Nowy kompakt Canona trzyma się nawet wygodniej niż G12, bowiem dzięki większym rozmiarom mamy więcej miejsca na ułożenie dłoni. Rękojeść aparatu nie jest duża, jednak dzięki gumowej chropowatej okleinie, palce stabilnie do niej przylegają. Pod tym względem sytuacja mogłaby być nawet lepsza, gdyby projektanci zdecydowali się nieco powiększyć uchwyt G1 X. Tak naprawdę, obudowa obiektywu i tak wystaje wyraźnie poza obrys korpusu, zatem nieznaczne zwiększenie rękojeści i dodatkowe jej wyprofilowanie nie wpłynęłoby mocno na ogólną wielkość aparatu, a poprawiłoby jeszcze wygodę. Sam pierścień chroniący obiektyw jest na tyle szeroki, że pozwala na trzymanie G1 X jak klasyczną lustrzankę. Innymi słowy, prawą ręką łapiemy za uchwyt, a lewą podpieramy obiektyw. Ten sposób jest w zasadzie najbardziej optymalny, bowiem trudno znaleźć dość miejsca na samym korpusie na wygodne ułożenie lewej dłoni.

Ergonomię przycisków chwaliliśmy już przy okazji G12, a ponieważ w G1 X sytuacja wygląda podobnie, zatem również tym razem zwrócimy uwagę na ten pozytywny aspekt. Niemal wszystkie pokrętła i przyciski mamy w zasięgu prawej dłoni. Jedynie do obsługi przycisku skrótu S i przełącznika otwierającego lampę błyskową musimy użyć lewej dłoni. Jak wspominaliśmy wcześniej w porównaniu do G12, nie odnajdziemy w G1 X pokrętła ISO, a w jego miejscu zamontowano pokrętło kompensacji ekspozycji. Naszym zdaniem nie wpłynęło to jakoś wyraźnie na obniżenie ergonomii „klawiszologii”, zwłaszcza że dostęp do ustawień czułości zapewnia bezpośredni przycisk. Zdajemy sobie jednak sprawę, że użytkownicy przyzwyczajeni do rozwiązania zastosowanego w G12 mogą narzekać na tę zmianę. Warto pochwalić w G1 X obecność pokrętła i pierścienia sterującego, zwłaszcza że obsługiwane przez nie parametry można w pewnym zakresie zdefiniować. Dodatkowo oba mają wyraźnie wyczuwalny skok (w przypadku przedniego pierścienia nawet bardzo), co ułatwia ustawianie parametrów. Podobnie jak w G12 mamy sporą swobodę w konfigurowaniu przycisku skrótu S, jednak wciąż nie daje on możliwości bezpośredniego dostępu do podstawowych trybów pracy stabilizacji obrazu.

Z punktu widzenia obsługi aparatu warto zwrócić jeszcze uwagę na jeden element. Do sterowania zoomem, poza dedykowaną do tego dźwignią, można również użyć przedniego pokrętła sterującego (dokonując odpowiedniego ustawienia w menu aparatu). Ogniskowa obiektywu będzie wówczas zmieniać pomiędzy ustalonymi z góry wartościami: 28, 35, 50, 85 100 i 112 mm. Po pierwsze jest dość wygodne rozwiązanie dla osób przyzwyczajonych do korzystania ze stałek o standardowych długościach ogniskowych. Po drugie, w tym przypadku na ekranie wyświetlana jest również informacja o używanej aktualnie ogniskowej, czego nie ma jeśli zoomem sterujemy za pomocą dedykowanej dźwigni.

Menu w G1 X podobnie jak w G12 jest dość mocno rozbudowane. Jego obsługę ułatwia pierścień sterujący, który umożliwia szybkie przewijanie listy elementów. Dodatkowo, przy większości opcji nie musimy wchodzić do kolejnego podmenu, tylko możemy dokonać zmiany z poziomu podstawowego, a to przyspiesza obsługę menu. Bardzo poręczne jest również menu funkcyjne dostępne pod przyciskiem FUNC./SET, umożliwiające szybki dostęp do parametrów, których nie ma pod bezpośrednimi przyciskami.

Na obsługę aparatu oraz fotografowanie niewątpliwy wpływ ma dobrej klasy wyświetlacz LCD. Zapewnia on jasny i kontrastowy obraz, a co więcej, możliwość odchylania i obracania jest szczególnie pomocna podczas fotografowania z nietypowej perspektywy, kiedy aparat podnosimy wysoko do góry lub trzymamy nisko nad ziemią.

Szybkość

Do szybkości działania i obsługi Canona G1 X nie mamy większych zastrzeżeń. Od włączenia aparatu do wykonania zdjęcia upływa około 2.5 sekundy. Zmiana ogniskowej w pełnym zakresie, w jednym lub w drugim kierunku zajmuje około 2 sekund. Poruszanie się po menu i zmiany parametrów odbywają się sprawnie. Przeglądanie zdjęć odbywa się płynnie, przy czym przytrzymanie wciśniętego przycisku kierunkowego prawo/lewo powoduje bardzo szybkie wyświetlanie kolejnych zdjęć, ale obraz jest niskiej jakości. Przy wyświetlaniu kolejnych poziomów miniaturek też nie zanotowaliśmy większych opóźnień. Nawet załadowanie ostatniego poziomu (w sumie 100 miniaturek) odbywa się zadowalająco szybko i zajmuje około 2 sekundy. Usuwanie pojedynczych zdjęć zabiera zaledwie moment, a zwykłe formatowanie całkowicie zapełnionej karty o pojemności 8 GB niecałe 3 sekundy.

Zdjęcia seryjne

Canon G1 X posiada podstawowy tryb zdjęć seryjnych umożliwiający fotografowanie z prędkością 1.9 kl/s. Dwa kolejne tryby to seria zdjęć z nastawą AF (ok 0.7 kl/s) oraz seria zdjęć z wyświetlaniem LV (ok 0.7 kl/s). W trybie SCN odnaleźć można również pozycję „szybkie zdjęcia seryjne”, po wybraniu której aparat wykonuje serię 6 zdjęć z prędkością 4.5 kl/s. Warto zauważyć, że w trybie podstawowym w stosunku do G12 nic się nie poprawiło. Wręcz przeciwnie, widać minimalny spadek maksymalnej prędkości fotografowania, która w poprzednim modelu wynosiła 2 kl/s. Canon G1 X nadrabia co prawda nieznacznie trybem szybkich zdjęć seryjnych, jednak jest on właściwie w pełni automatyczny i ograniczony jedynie do JPEG-ów, a jeżeli chodzi o kontrolę parametrów ekspozycji, to mamy jedynie dostęp do kompensacji.

Test zdjęć seryjnych wykonaliśmy dla trybu podstawowego, z kartą SanDisk Extreme 4.0 GB dziesiątej klasy szybkości przy czułości ustawionej na ISO 1600 i migawce 1/1000 sekundy. Zdjęcia w formacie RAW zajmowały około 20.5 MB, a pliki JPEG najwyższej jakości o rozdzielczości 4352×3264 pikseli około 3.0 MB. W trybie podstawowym otrzymaliśmy następujące rezultaty:

• 50 zdjęć JPEG LARGE FINE ze średnią prędkością 1.63 kl/s,
• 30 zdjęć RAW ze średnią prędkością 0.97 kl/s,
• 26 zdjęć RAW+JPEG LARGE FINE ze średnią prędkością 0.83 kl/s.

Spójrzmy teraz na szczegółowe wyniki naszych pomiarów przedstawione na poniższych wykresach.

W przypadku JPEG-ów aparat nie osiąga maksymalnej prędkości fotografowania. Co prawda drugie zdjęcie zostało wykonane w niecałe 0.3 sekundy po pierwszym, jednak później fotografowanie zwalnia i do końca odbywa się z niemal stałą prędkością na poziomie około 1.63 kl/s. Dla RAW-ów natomiast aparat ma dziwny „poślizg” na początku, po czym jednak przyspiesza, osiągając średnią prędkość fotografowania około 1 kl/s. Jak widać, tym razem jest ona niemal dwukrotnie mniejsza od prędkości wynikającej ze specyfikacji. Podobna sytuacja jest dla przypadku RAW+JPEG. Tu również obserwujemy swego rodzaju poślizg na początku, a ostateczna prędkość fotografowania jest jeszcze niższa i wynosi około 0.86 kl/s.

Wyniki pomiarów wykonanych w trybie szybkich zdjęć seryjnych prezentujemy na wykresie poniżej. Okazuje się, że tym razem aparat osiąga deklarowaną prędkość na poziomie 4.5 kl/s i za każdym razem wykonuje 6 zdjęć. Trzeba jednak zauważyć, że wykonanie kolejnej pełnej serii wymaga zupełnego opróżnienia bufora aparatu i zapisania wszystkich zdjęć na kartę. To jak widać zabiera średnio od 4 do 5 sekund.

Tryb zdjęć seryjnych w G1 X nie jest szczególnie rewelacyjny. Od aparatu kierowanego głównie do zaawansowanych i wymagających użytkowników można by wymagać czegoś więcej. Choć aparat nie osiągnął maksymalnej prędkości (poza w pełni automatycznym trybem szybkich zdjęć seryjnych), to jednak na plus można mu zaliczyć, że potrafi utrzymać stałą prędkość fotografowania w długim odcinku czasu.

Menu

Menu w Canonie G1 X zostało zorganizowane w taki sam sposób, jak w modelu G12. W trybie fotografowania zostało ono podzielone na 3 zakładki: menu fotografowania, nastawy ogólne oraz Moje Menu. W trybie odtwarzania zdjęć mamy również do dyspozycji 3 zakładki, a są nimi: menu wyświetlania, menu drukowania oraz nastawy ogólne. Większość opcji dostępnych w menu G1 X pokrywa się z tymi, jakie znamy z modelu G12. Jest również zakładka Moje Menu, która pozwala na stworzenie własnego menu, w oparciu o elementy znajdujące się w menu fotografowania. Dzięki niemu możemy przyspieszyć obsługę aparatu, umieszczając w nim najczęściej używane funkcje. Takie rozwiązanie znamy także z lustrzanek Canona.

Przyjrzyjmy się teraz bliżej elementom zawartym w poszczególnych zakładkach. Na początek przedstawiamy menu fotografowania:

• Ramka AF – Inteligentny autofokus z priorytetem twarzy, Flexi Zone (przy włączonym LCD) / Centrum (przy wyłączonym LCD), śledzenie AF (przy włączonym LCD),
• Powiększenie cyfrowe – Standard, Wyłączony, Cyfrowy telekonwerter,
• Zoom punktu AF,
• Servo AF,
• Ciągłe ustawianie ostrości,
• Wspomaganie AF,
• Lupa ostrości – powiększanie obrazu w ramce ostrości w trybie MF,
• Bezpieczny MF – automatyczne poprawianie ręcznego ustawienia ostrości,
• Sterowanie lampą:
  • Tryb błysku,
  • Korekta ekspozycji,
  • Siła błysku,
  • Tryb synchronizacji (z pierwszą bądź drugą kurtyną),
  • Korygowanie efektu czerwonych oczu,
  • Lampka korekty efektu czerwonych oczu,
  • Bezpieczna FE,
• Automatyczne ustawianie ISO,
• Odszumianie wysokich ISO (niskie, standardowe, wysokie),
• Punkt pomiaru (centralnie, w punkcie AF),
• Bezpiecznik – poprawianie czasu ekspozycji lub przysłony nawet w trybach Tv i Av,
• Usuwanie szumu wiatru,
• Kontrolne wyświetlanie – czas wyświetlania zdjęcia po jego wykonaniu,
• Informacja kontrolna (wyłączona, szczegóły, sprawdzanie ostrości),
• Wykrywanie mrugnięcia,
• Tryby wyświetlania:
  • Nastawy fotografowania,
  • Linie siatki,
  • Elektroniczna poziomica,
  • Histogram,
• Odwróć obraz,
• Ustawienia stabilizacji obrazu:
  • Stabilizacja (ciągła, przy zdjęciu, pionowa, wyłączona),
  • Wzmocniona stabilizacja,
• Stempel daty,
• Ustawienia funkcji pokręteł sterujących,
• Zaprogramuj przycisk skrótu S,
• Pamięć nastaw.

Zakładka nastawy ogólne zawiera następujące pozycje:

• Wyciszenie wszystkich dźwięków,
• Głośność – regulacja głośności poszczególnych dźwięków,
• Opcje dźwięku – ustawianie dźwięków dla poszczególnych funkcji aparatu,
• Wskazówki,
• Jasność LCD (od −2 do +2),
• Obraz startowy,
• Formatowanie,
• Numery plików (narastająco lub zawsze od 1),
• Utwórz folder (co miesiąc, co dzień),
• Cofanie obiektywu po przejściu do trybu wyświetlania (1 min / 0 sek),
• Oszczędzanie energii (czas automatycznego wyłączania monitora i aparatu),
• Strefa czasowa (dom, świat),
• Data i czas,
• Jednostka miary,
• Elektroniczna poziomica (kalibracja / przywracanie),
• Standard TV (NTSC, PAL),
• Kontrola HDMI,
• Informacje o prawach autorskich,
• Ustawienia karty Eye-Fi,
• Wybór języka,
• Nastawy domyślne.

Menu wyświetlania zawiera następujące elementy:

• Odtwarzanie przeglądu filmu,
• Inteligentne wybieranie,
• Pokaz zdjęć,
• Usuń,
• Ochrona,
• Obracanie,
• Ulubione,
• Moje kategorie,
• Korekta kontrastu,
• Korekta efektu czerwonych oczu,
• Kadrowanie,
• Zmień wielkość,
• Moje kolory,
• Przewijanie,
• Grupa obrazów,
• Auto-obracanie,
• Kontynuowanie wyświetlania (ostatnio wyświetlane, ostatnio wykonane),
• Efekt przejścia.

W menu drukowania możemy odnaleźć następujące elementy:

• Drukowanie,
• Wybierz obrazy/kopie,
• Wybierz zakres,
• Wybierz wszystkie,
• Skasuj cały wybór,
• Opcje drukowania.

Poza głównym menu użytkownik ma również do dyspozycji menu funkcyjne, zapewniające szybki dostęp do kilku często zmienianych parametrów. Zawiera ono następujące elementy:

• Tryb filmu (w trybie filmowania) – standardowy, film z funkcją iFrame,
• Korekta DR,
• Balans bieli,
• Moje kolory,
• Sekwencja zdjęć ze zmienną ekspozycją lub ostrością,
• Zdjęcia seryjne,
• Samowyzwalacz,
• Kompensacja lampy błyskowej / regulacja siły błysku,
• Filtr szary,
• Proporcje obrazu (16:9, 3:2, 4:3, 1:1, 4:5),
• Rodzaj zapisywanego pliku (JPEG, RAW, RAW+JPEG),
• Wielkość zdjęcia i kompresja,
• Rozdzielczość filmu.

Jakość zdjęć

Canon G1 X pozwala na zapis plików w formacie JPEG zgodnym ze specyfikacjami EXIF 2.3, DPOF 1.1 i DCF. Użytkownicy mogą zapisywać zdjęcia w dwóch stopniach kompresji: średniej i dużej. Dostępne są następujące proporcje i rozmiary obrazu:

• 16:9
  • Duży (L) – 4352 × 2248 pikseli,
  • Średni 1 (M1) – 3072 × 1728 pikseli,
  • Średni 2 (M2) – 1920 × 1080 pikseli,
  • Mały (S) – 640 × 360 pikseli,
• 3:2
  • Duży (L) – 4352 × 2904 pikseli,
  • Średni 1 (M1) – 3072 × 2048 pikseli,
  • Średni 2 (M2) – 1600 × 1064 pikseli,
  • Mały (S) – 640 × 424 pikseli,
• 4:3
  • Duży (L) – 4352 × 3264 pikseli,
  • Średni 1 (M1) – 3072 × 2304 pikseli,
  • Średni 2 (M2) – 1600 × 1200 pikseli,
  • Mały (S) – 640 × 480 pikseli,
• 1:1
  • Duży (L) – 3264 × 3264 pikseli,
  • Średni 1 (M1) – 2304 × 2304 pikseli,
  • Średni 2 (M2) – 1200 × 1200 pikseli,
  • Mały (S) – 480 × 480 pikseli,
• 4:5
  • Duży (L) – 2192 × 3264 pikseli,
  • Średni 1 (M1) – 1840 × 2304 pikseli,
  • Średni 2 (M2) – 960 × 1200 pikseli,
  • Mały (S) – 384 × 480 pikseli,

W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki z formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości, przy czułości ISO 100 i zapisywanych w obu stopniach kompresji.

mała 2.5 MB
normalna 1.1 MB

Lampa błyskowa

Lampa błyskowa w Canonie G1 X ma zasięg od 50 cm do 7 m dla szerokiego kąta, oraz od 1 m do 3.1 m dla najdłuższej ogniskowej. Najkrótszy czas synchronizacji dla lampy wbudowanej wynosi 1/2000 s. Kompensacji błysku możemy dokonywać w przedziale od −2 do +2 EV z krokiem 1/3 EV. W Canonie G1 X dostęp do podstawowych opcji lampy błyskowej w trybach ręcznych zapewnia prawy przycisk na krzyżaku wielofunkcyjnym. Po jego wciśnięciu odnaleźć można następujące pozycje:

• lampa wyłączona,
• lampa włączona,
• lampa automatyczna (tylko w trybie P),
• błysk + długi czas (tylko w trybie Av oraz P).

• Tryb błysku: automatyczny lub ręczny,
• Korekta ekspozycji (w trybie automatycznym): od −2 do +2,
• Ilość światła (w trybie ręcznym): minimum, średnia, maksimum,
• Tryb synchronizacji: z pierwszą lub z drugą kurtyną migawki,
• Korygowanie efektu czerwonych oczu,
• Lampka korekty efektu czerwonych oczu,
• Bezpieczna FE – automatyczna regulacja szybkości migawki i wartości przysłony zapobiegająca prześwietleniu zdjęć z lampą.

Typowy test siły błysku lampy jaki przeprowadzamy, polega na zrobieniu zdjęcia z czasem ekspozycji 1/100 sekundy, czułością ISO 100 i przysłoną f/8.0. Ogniskową obiektywu ustawiamy na ekwiwalent 50 mm. Moc lampy G1 X porównujemy do lampy w aparacie Fujifilm X10.

Canon PowerShot G1 X	Fujifilm FinePix X10

Tradycyjnie wykonaliśmy dwa dodatkowe zdjęcia w trybie P. W pierwszym przypadku ustawiliśmy czułość na ISO 100 i pozwoliliśmy aby aparat dobrał parametry ekspozycji (czas 1/60 sekundy, przysłona f/4.5). W drugim przypadku aparat wybrał również automatycznie odpowiednią wartość czułości (ISO 640).

Tryb P, ISO 100	Tryb P, ISO 640 (AUTO)

Dzięki obecności gorącej stopki G1 X jest w pełni kompatybilny z zewnętrznymi lampami Canon Speedlite EX, Macro Twin Lite MT-14EX oraz Macro Ring Lite MR-24EX. Najkrótszy czas synchronizacji przy pracy z lampami zewnętrznymi wynosi standardowo 1/250 s, lub 1/4000 s dla lamp wspierających tryb HSS.

Rozpoznawanie twarzy

Jednym z trybów ramki AF jest AiAF twarzy, czyli inteligentny autofokus z priorytetem wykrywania twarzy. Po znalezieniu twarzy w kadrze jest ona otaczana białą ramką. Jeśli aparat znajdzie więcej twarzy, wówczas kolejne dwie (nie więcej) otaczane są szarymi ramkami. W momencie wciśnięcia spustu migawki ostrość ustawiana jest na głównej twarzy i otoczona zostaje zieloną ramką. Inne twarze, o ile są ostre, również zostają otoczone zielonymi ramkami. Aparat radzi sobie dobrze z wykrywaniem twarzy w kadrze. Potrafi również wykrywać twarze, które nie są skierowane bezpośrednio w stronę obiektywu.

W Canonie G1 X zastosowano także funkcję wykrywania mrugnięć. Jeśli fotografowana osoba miała zamknięte oczy w czasie wykonywania zdjęcia, po wykryciu tego faktu przez aparat, na ekranie pojawi się ramka otaczająca konkretną twarz oraz specjalna ikona informująca o tym fakcie.

Stabilizacja

Obiektyw G1 X został wyposażony w system optycznej stabilizacji obrazu, która według specyfikacji aparatu ma skuteczność na poziomie 4 EV. Dodatkowo optyczna stabilizacja obrazu jest wspierana przez funkcję Inteligent IS, która analizuje długość ogniskowej, rodzaj ruchu kamery i stosuje najodpowiedniejszy tryb stabilizacji obrazu (Normal, Panning, Macro, Tripod, Dynamic, Powered i Dynamic + Macro).

Wśród opcji dotyczących stabilizacji obrazu, dostępnych w menu głównym aparatu, znajdziemy następujące pozycje:

• wyłączona,
• ciągła,
• przy zdjęciu.

Testując stabilizację obrazu, dla różnych wartości czasu ekspozycji wykonujemy serię minimum 20 zdjęć, przy czym robimy to zarówno z włączoną jak i wyłączoną stabilizacją. Następnie sprawdzamy, ile zdjęć w danej serii jest poruszonych. Otrzymane wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, w formie procentów liczby zdjęć poruszonych do całkowitej liczby zdjęć w serii. Zero na skali poziomej odpowiada najkrótszej ekspozycji czyli 1/125 sekundy. Test wykonywany był przy maksymalnej dostępnej ogniskowej z włączoną opcją Powered IS.

Tak jak podejrzewaliśmy, G1 X zanotował wynik na podobnym poziomie jak jego poprzednik. Za skuteczność stabilizacji, sięgającą 4 EV nowemu kompaktowi Canona należy się zatem duży plus.

Wybrane funkcje dodatkowe

Canon G1 X posiada tryb kreatywnych filtrów, który pozwala na fotografowanie z użyciem różnych efektów modyfikujących wygląd obrazu. Do wyboru mamy następujące opcje:

• HDR,
• Nostalgiczne (5 poziomów intensywności efektu),
• Efekt rybiego oka (3 poziomy intensywności efektu),
• Efekt miniatury (możliwość kontroli obszaru ostrości pod względem położenia, orientacji i wielkości),
• Efekt aparatu zabawki (3 warianty zabarwienia obrazu: standardowy, ciepły i zimny),
• Monochromatyczny (czarno biały, sepia, niebieski),
• Superżywe kolory,
• Efekt plakatu,
• Tylko jeden kolor,
• Zamiana koloru.

Efekty działania poszczególnych filtrów (poza HDR, który opiszemy za chwilę) prezentujemy w tabelce poniżej.

Bez filtru

Nostalgiczne

Efekt rybiego oka

Efekt aparatu zabawki

Monochromatyczny

Superżywe kolory

Efekt plakatu

Tylko jeden kolor

Zamiana koloru

Efekt miniatury

HDR

W trybie HDR aparat wykonuje automatycznie trzy zdjęcia z różnymi parametrami ekspozycji, po czym łączy je w jedno zdjęcie wynikowe. Możliwości konfiguracji w tym trybie są jednak bardzo ograniczone. W szczególności, nie można dobrać ręcznie wartości różnicy EV pomiędzy poszczególnymi zdjęciami, zatem w tej kwestii jesteśmy skazani wyłącznie na automatykę aparatu. Również czułość dobierana jest automatycznie. Warto dodać, że w G1 X istnieje opcja, która pozwala ustawić efekt kolorystyczny, a do wyboru mamy: bez efektu, sepia, czarno-biały, super żywe, efekt plakatu. Lepszy rydz niż nic, jednak trzeba przyznać, że wolelibyśmy posiadać większą kontrolę nad podstawowymi parametrami ekspozycji zamiast dodatkowych efektów.

Sfotografowaliśmy scenę, w której występowały duże kontrasty między jasnymi i ciemnymi partiami obrazu. Jedno ze zdjęć wykonaliśmy bez użycia, a drugie z użyciem funkcji HDR. Na poniższym przykładzie widać, że użycie tej funkcji pozwoliło wydobyć więcej szczegółów w ciemnych partiach obrazu, a zatem podstawowy cel, czyli zwiększenie zakresu tonalnego został osiągnięty.

HDR off

HDR on

Canon G1 X, ISO 320
HDR off
HDR on

Filmy

Canon G1 X umożliwia nagrywanie filmów w jakości Full HD (1920×1080 pikseli) z szybkością 24 kl/s oraz w jakościach HD (1280 × 720 pikseli) i VGA (640 × 480 pikseli) z szybkością 30 kl/s. W stosunku do modelu G12 dodano tryb Full HD i zrezygnowano z trybu QVGA. Dodatkowo G1 X poza osobnym trybem wideo na kole nastaw umożliwia rozpoczęcie nagrywania filmu w każdym z pozostałych trybów, dzięki obecności dedykowanego przycisku. Nowością w stosunku do G12 jest również możliwość korzystania z normalnego zoomu, podczas gdy w poprzednim modelu mieliśmy do dyspozycji jedynie zoom cyfrowy. Jednorazowo można nagrać plik wideo o maksymalnym rozmiarze do 4 GB. Nagrywanie zostanie jednak zatrzymane po upływie 29 min. 59 s w przypadku jakości Full HD i HD lub po upływie godziny w przypadku VGA, nawet jeśli rozmiar pliku jest mniejszy niż 4 GB. Filmy zapisywane są w formacie MOV (H.264 + Linear PCM stereo). Z dodatkowych opcji dostępnych podczas filmowania warto również wspomnieć o funkcji usuwania szumu wiatru, która pozwala stłumić (aczkolwiek nie całkowicie) irytujący odgłos pojawiający się podczas kręcenia filmów przy wietrznej pogodzie. W trybie video można nagrywać filmy w formacie iFrame (jakość jest wówczas automatycznie ustawiana na HD), umożliwiającym łatwą edycję za pomocą oprogramowania i na urządzeniach kompatybilnych z funkcją iFrame.

Po przełączeniu aparatu w tryb filtrów kreatywnych istnieje możliwość filmowania z wykorzystaniem niektórych z efektów:

• Nostalgiczne,
• Efekt miniatury,
• Monochromatyczny,
• Superżywe kolory,
• Efekt plakatu,
• Tylko jeden kolor,
• Zamiana koloru.

Filmy nagrywane z efektem miniatury odtwarzane są w przyspieszonym tempie, a do wyboru mamy trzy opcje dotyczące przyspieszenia: 5x, 10x lub 20x (przed rozpoczęciem nagrywania należy wybrać jedną z nich). Jeśli proporcje obrazu ustawione są na 4:3 wówczas film nagrywany jest w rozdzielczości 640×480 pikseli. Po ustawieniu proporcji na 16:9 rozdzielczość ustawiana jest automatycznie na 1280×720 pikseli. Warto również dodać, że podczas nagrywania filmu z efektem miniatury zoom jest niedostępny.

Tryb wideo daje niestety bardzo ograniczone możliwości w zakresie kontroli parametrów ekspozycji. Przed rozpoczęciem nagrywania możemy jedynie ustawić kompensację ekspozycji, natomiast wartość przysłony, szybkość migawki czy ISO są automatycznie kontrolowane przez aparat. Na filmach przykładowych nakręconych podczas testu aparatu można również zauważyć, że działanie autofokusu w trakcie filmowania jest bardzo wolne. Trzeba mieć także świadomość, że na ścieżce dźwiękowej mogą się zarejestrować odgłosy obsługi aparatu. W przypadku kiedy dźwięk w tle nie jest głośny można również usłyszeć odgłos zoomowania. Do jakości obrazu na filmach nie mamy jednak większych zastrzeżeń.

Przykładowe filmy:

• film 1 – Full HD 1920×1080 pix, 26 s, 109.7 MB,
• film 2 – Full HD 1920×1080 pix, 35 s, 152.1 MB,
• film 3 – HD 1280×720 pix, 32 s, 96 MB,
• film 4 – HD 1280×720 pix, 31 s, 89.3 MB,
• film 5 – Full HD 1920×1080 pix, 35 s, 147.5 MB (film nagrany po zmroku),
• film 6 – HD 1280×720 pix, 18 s, 55.8 MB (filtr Nostalgiczne),
• film 7 – HD 1280×720 pix, 15 s, 47.2 MB (filtr Monochromatyczny),
• film 8 – HD 1280×720 pix, 15 s, 46.9 MB (filtr Superżywe kolory),
• film 9 – HD 1280×720 pix, 16 s, 51.0 MB (filtr Efekt plakatu),
• film 10 – HD 1280×720 pix, 17 s, 52.9 MB (filtr Tylko jeden kolor),
• film 11 – HD 1280×720 pix, 17 s, 51.0 MB (filtr Zamiana koloru),
• film 12 – VGA 640×480 pix, 15 s, 18.5 MB (filtr Efekt miniatury z 5-krotnym przyspieszeniem).