Obrazy JPEG w Olympusie OM-D E-M5 mogą być zapisywane w czterech różnych jakościach: Super Fine, Fine, Normal oraz Basic. Dostępne są trzy rozmiary zapisywanych zdjęć: Large, Middle oraz Small, a także pięć proporcji obrazu: 4:3, 16:9, 3:2, 1:1 i 3:4. Rozdzielczość zdjęć Large jest ustalona na 4608×3456, natomiast rozdzielczości dla pozostałych dwóch rozmiarów można sobie ustawić w menu użytkownika. Rozmiar Middle może być zapisywany w rozdzielczościach: 3200×2400, 2560×1920, 1920×1440 lub 1600×1200 pikseli. Natomiast zdjęcia w rozmiarze Small mogą mieć rozdzielczości: 1280×960, 1024×768 lub 640×480 pikseli. Trzeba dodać, że wszystkie podane rozdzielczości dotyczą proporcji obrazu 4:3.

Ustawienia trybu obrazu wpływające na pliki JPEG są standardowe. Modyfikować możemy kontrast, ostrość, nasycenie oraz parametr zwany gradacją, odpowiedzialny za rozjaśnianie lub przyciemnianie obrazu. Dostępnych jest sześć zdefiniowanych stylów obrazu: i-Enhance, Vivid, Natural, Muted, Portret oraz Monochrome. W tym ostatnim dodatkowo dostępne są opcje rodzaju filtru czarno-białego (neutralny, żółty, pomarańczowy, czerwony, zielony) oraz tonu obrazu (neutralny, sepia, niebieski, purpurowy, zielony). Mamy również możliwość zdefiniowania stylu własnego.

W części dotyczącej plików JPEG nie może zabraknąć kilku słów na temat filtrów artystycznych, które znane są z serii PEN. W E-M5 wybór filtrów jest następujący:

• Pop art,
• Zmiękczenie ostrości,
• Jasny i lekki kolor,
• Tonowanie światła,
• Ziarnisty film,
• Fotografia otworkowa,
• Diorama,
• Cross process,
• Delikatna sepia,
• Dramatyczna tonacja,
• Grafika Key Line.

Efekt działania filtrów przedstawiamy poniżej. Należy wspomnieć, że obróbce w aparacie poddawane są tylko JPEG-i. W przypadku zapisu RAW+JPEG, RAW-y pozostają niezmienione. Warto również dodać, że filtry artystyczne da się nakładać na wcześniej wykonane pliki RAW.

Bez filtru

Pop art

Zmiękczenie ostrości

Jasny i lekki kolor

Tonowanie światła

Ziarnisty film

Fotografia otworkowa

Cross process

Delikatna sepia

Dramatyczna tonacja

Grafika Key Line

Diorama

Warto również wspomnieć kilka słów o funkcji umożliwiającej wykonywanie zdjęć trójwymiarowych. Opcja ta stanowi jedną z pozycji w trybie scen (SCN). Zdjęcia 3D zapisywane są w formacie MPO, w rozdzielczości 1920×1080 pikseli, a trójwymiarowy efekt będziemy mogli zobaczyć, oglądając wykonane zdjęcia na przystosowanych do tego telewizorach lub monitorach. Samo wykonywanie zdjęć 3D jest bardzo proste i niemal w pełni automatyczne. Aby stworzyć zdjęcie trójwymiarowe, aparat potrzebuje dwóch osobnych zdjęć. Po wykonaniu pierwszego zdjęcia, trzymając wciśnięty spust, przesuwamy nieznacznie aparat tak aby dopasować półprzezroczysty obraz pierwszego kadru do aktualnie widocznego na ekranie. W momencie prawidłowego dopasowania, aparat sam wyzwoli migawkę. Przykładowe zdjęcia trójwymiarowe wykonane podczas testu aparatu prezentujemy poniżej. Aby pobrać plik w formacie MPO wystarczy kliknąć w odpowiednie zdjęcie.

Zdjęcia 3D

Poniżej przedstawiamy wycinki zdjęć scenki testowej i tablicy Kodaka Q-13, w formacie JPEG zapisane przy ustawieniach neutralnych, minimalnym wyostrzeniu i wyłączonym odszumianiu. Porównujemy je z PEN-em E-P3, Panasonikiem G3 oraz Sony NEX-5N.

ISO 100
NEX-5N
ISO 160
G3
ISO 200
E-M5
E-P3
G3
NEX-5N
ISO 400
E-M5
E-P3
G3
NEX-5N
ISO 800
E-M5
E-P3
G3
NEX-5N
ISO 1600
E-M5
E-P3
G3
NEX-5N
ISO 3200
E-M5
E-P3
G3
NEX-5N
ISO 6400
E-M5
E-P3
G3
NEX-5N
ISO 12800
E-M5
E-P3
NEX-5N
ISO 25600
E-M5
NEX-5N

Do jakości obrazu na zdjęciach zapisanych w formacie JPEG trudno mieć jakieś większe zastrzeżenia. Na najniższych czułościach, w porównaniu do zdjęć z innych aparatów, E-M5 prezentuje porównywalny poziom. Przyglądając się jednak dokładnie, zwłaszcza wycinkom ciemnego pola tablicy Kodaka, już przy ISO 400 daje się zauważyć minimalne różnice w poziomie szumu. W miarę wzrostu czułości różnice te powiększają się, a wśród zaprezentowanych bezlusterkowców, na końcu stawki plasuje się Olympus E-P3, a na prowadzenie wysuwają się testowany tutaj E-M5 oraz Sony NEX-5N. Warto w tym miejscu przypomnieć, że zarówno w G3, jaki i NEX-5N nie było możliwości zupełnego wyłączenia odszumiania, a parametr ten został ustawiony na najniższym możliwym poziomie. Zapewne większość z naszych Czytelników pamięta, że w PEN-ach odszumianie wysokich czułości można było wyłączyć. Teoretycznie rzecz biorąc w Olympusie OM-D E-M5 jest analogicznie. Praktycznie jednak, oglądając powyższe wycinki mamy wrażenie, że odszumianie w E-M5 jednak działa, o czym świadczyć może różnica w strukturze szumu pomiędzy testowanym aparatem a E-P3. Co więcej, szum w E-M5 jest całkiem niski na najwyższych czułościach i porównywalny z tym jaki obserwujemy dla Sony NEX-5N, w którym odszumianie było aktywne.

Trudno jest zatem wyciągnąć daleko idące wnioski na podstawie porównania JPEG-ów. Czynniki takie jak odszumianie czy wyostrzanie wpływają dość istotnie na jakość obrazu i uniemożliwiają nam poznanie realnych możliwości matrycy. Pozwalają jednak ocenić jak oprogramowanie aparatów traktuje JPEG-i i można stwierdzić, że E-M5 radzi sobie całkiem dobrze pod tym względem. Na ile natomiast niski szum na JPEG-ach w testowanym aparacie wynika z możliwości matrycy, a na ile jest rezultatem działania oprogramowania aparatu przekonamy się w kolejnym rozdziale.

Wyostrzanie

Podobnie jak w PEN-ach, w Olympusie OM-D E-M5 skala wyostrzania zdjęć JPEG zawiera się pomiędzy −2 a +2, ze skokiem jednostkowym. Poniżej przedstawiamy działanie tego procesu dla ustawień skrajnych i ustawienia środkowego.

Olympus OM-D E-M5, ISO 200
wyostrzenie −2
wyostrzenie 0
wyostrzenie +2

Wspominaliśmy już wcześniej, że wyostrzanie JPEG-ów na minimalnym poziomie w E-M5 jest wyraźne. Z powyższego porównania widać, że używanie tego parametru na poziomie wyższym niż 0 jest raczej niewskazane. Zdjęcia bowiem zaczynają wyglądać wówczas na przeostrzone.