Test tanich megazoomów 2012
2. Fujifilm FinePix S4200
S4200 w swoim wnętrzu skrywa matrycę CCD wielkości 1/2.3 cala o rozdzielczości 14 Mpix. Może rejestrować zdjęcia w maksymalnej rozdzielczości 4288×3216 pikseli i tylko w formacie JPEG. Sekwencje wideo są zapisywane w formacie AVI w jakości HD 1280×720/30p z dźwiękiem monofonicznym. Zakres dostępnych dla użytkownika czułości ISO zawiera się w przedziale 64–1600 w pełnej rozdzielczości. W menu aparatu znajdziemy także wartości ISO 3200 i 6400, ale ich użycie skutkuje spadkiem rozdzielczości z jaką zapisywane są zdjęcia do poziomu jedynie 3 Mpix. Migawka natomiast oferuje czasy otwarcia w przedziale od 8 do 1/2000 s w tych trybach pracy aparatu, które pozwalają na pośrednią lub bezpośrednią zmianę parametrów jej funkcjonowania (P, A, S, M). W trybach automatycznych – czyli wszystkich programach tematycznych – najdłuższym dostępnym czasem otwarcia migawki jest 1/4 s.
Zastosowana w testowanym modelu konstrukcja optyczna opatrzona nazwą Fujinon to produkt własny firmy Fujifilm, który zawiera w sobie 15 elementów w 11 grupach. Brak jest danych na temat zastosowania w nim soczewek asferycznych lub specjalnych rodzajów szkła. Jego zakres ogniskowych wynosi 4.3–103.2 mm, co w przeliczeniu na format 35 mm odpowiada 24–576 mm (zoom 24x). Światłosiła tego obiektywu wynosi f/3.1–5.9. Stabilizacja obrazu w FinePix S4200 wykorzystuje mechanizm przesuwania matrycy CCD.
Zasilanie FinePix S4200 realizowane jest z użyciem czterech standardowej wielkości alkalicznych baterii AA, które można dostać niemal w każdym sklepie. Ich wydajność określana jest przez producenta na około 300 zdjęć, co po teście możemy potwierdzić. Aparat można zasilać również przez akumulatory AA niklowo-wodorkowe (NiMH) lub litowe, które nie są dostarczane wraz z aparatem. Istnieje możliwość użycia dostępnego oddzielnie zasilacza sieciowego AC-5VX poprzez adapter CP-04.
Podobnie jak zdecydowana większość aparatów kompaktowych, tak i FinePix S4200 wykorzystuje karty pamięci standardu Secure Digital (SD/SDHC/SDXC).
Budowa i jakość wykonania
Fujifilm FinePix S4200 jest aparatem, którego korpus zbudowany został w całości z tworzywa sztucznego, a jakość jego wykonania można określić jako dobrą w tej klasie sprzętu. Boczne ścianki i uchwyt są pokryte karbowanym materiałem, który na pierwszy rzut oka przypomina gumę. Po dokładniejszych oględzinach okazuje się być tworzywem, które pomimo swojej powierzchni nie wpływa pozytywnie na ergonomię aparatu. Tubus obiektywu jest natomiast otoczony gumowym pierścieniem, który poza funkcją dekoracyjną jest zupełnie bezużyteczny. Szkoda, że tego właśnie tworzywa nie zastosowano w roli okładziny uchwytu, ponieważ idealnie się do tego nadaje – jest bardzo „czepliwe” i zapobiega zsuwaniu się palców. Poszczególne elementy obudowy są połączone poprawnie i nie sposób znaleźć rażących błędów i niedoróbek, choć przy dokładniejszych oględzinach widać że mamy do czynienia ze sprzętem niższej klasy. Plastik obudowy przy silniejszym uścisku potrafi się ugiąć i lekko zatrzeszczeć, a elementy skorupy nie są do siebie idealnie dopasowane.
Przód aparatu zajęty jest przez dwa elementy: bardzo duży uchwyt, który pozwala stabilnie utrzymać korpus nawet jedną oraz tubus obiektywu. Pomiędzy nimi w górnej części obudowy usytuowana jest lampka oświetlacza wspomagającego automatyczne nastawianie ostrości, która uaktywnia się także podczas odliczania czasu, gdy używamy samowyzwalacza. Mikrofon monofoniczny jest po drugiej stronie obiektywu, tuż pod osłoną lampy błyskowej. Poza tym na przedniej ściance nie ma żadnych przycisków i suwaków.
Górny panel obudowy mieści lampę błyskową, którą podnosi się ręcznie przez naciśnięcie przycisku znajdującego się po jej lewej stronie. Obudowa lampy jest połączoną z obudową wizjera elektronicznego, w który FinePix S4200 jest wyposażony. Wyświetlacz wizjera ma wielkość 0.2 cala i rozdzielczość 200 tys. punktów przy pokryciu ok. 97% kadru. Kolejnym elementem górnej ścianki jest pokrętło wyboru trybów pracy aparatu i dioda informująca o przetwarzaniu danych znajdująca się zaraz obok. Przycisk F (trybów zdjęć) służy do wywołania podręcznego menu zawierającego ustawianie czułości ISO, rozmiaru zdjęcia i włączenia funkcji FinePix Kolor. Nie ma niestety możliwości dodania lub zmiany opcji dostępnych w tym menu.
Włącznik aparatu jest wykonany w formie suwaka, który po użyciu powraca na swoje miejsce, co jest dość kłopotliwe i czasem wprowadza zamieszanie. Znacznie lepszym rozwiązaniem byłby zwyczajny przełącznik.
Powyżej włącznika ustawione są dwa klawisze: pierwszy opatrzony ikonką sylwetki człowieka, który uruchamia tryb wykrywania twarzy, drugi to przycisk wywołujący ustawienia trybu seryjnego rejestrowania zdjęć. Spust migawki oraz suwak zmiany ogniskowej to ostatni element górnego panelu.
W bocznych panelach znajdziemy głośnik oraz złącza USB i Mini HDMI (pod klapką od strony uchwytu).
Tylna ścianka FinePixa S4200 zawiera zamocowany na stałe ekran TFT LCD o przekątnej 3 cali, który charakteryzuje się rozdzielczością 230 000 punktów. Wyświetlane jest na nim ok. 97% kadru, podobnie jak w wizjerze, którego okno znajduje się powyżej ekranu LCD. Zaraz obok usytuowany jest klawisz EVF/LCD służący do przełączania podglądu pomiędzy wizjerem a LCD.
Prawa część tylnej ścianki aparatu jest w swojej górnej części lekko wyprofilowana z uwzględnieniem ułożenia kciuka. Oprócz tego posiada spory zestaw klawiszy pozwalających obsługiwać aparat. Pierwszym z nich jest przycisk korekty ekspozycji, który w momencie wyświetlania wykonanych zdjęć przywołuje informacje dodatkowe o fotografii (histogram i podstawowe dane exif). Pod nim umiejscowiony jest wybierak wielofunkcyjny, który w swoim centralnym punkcie posiada klawisz MENU/OK służący do wywoływania ustawień menu oraz do potwierdzania wybranych opcji. Otacza go pierścień z klawiszami kierunkowymi, którymi zmienia się parametry lub przeskakuje pomiędzy zakładkami menu. Gdy znajdujemy się poza menu aparatu, wybierak ten pozwala na wywołanie następujących ustawień: tryb makro, zoom cyfrowy (natychmiastowy)/kosz, lampy błyskowej, samowyzwalacza.
Ostatnie dwa klawisze poniżej wybieraka wielofunkcyjnego to przycisk DISP/BACK, którym zmieniamy ilość informacji pokazywanych na ekranie LCD i w wizjerze oraz przycisk odtwarzania opatrzony charakterystyczną ikoną strzałki (Play).
Spód aparatu zawiera śrubę mocowania statywowego ustawioną pośrodku korpusu aparatu, a także klapkę komory baterii i karty pamięci.
Menu i użytkowanie
Fujifilm FinePix S4200 posiada charakterystyczne dla wszystkich aparatów firmy Fujifilm menu, które zwłaszcza w pierwszych kontaktach z aparatem potrafi sprawić odrobinę kłopotu. Trzeba czasu aby się w nim odnaleźć i oswoić z ułożeniem opcji.
Podzielone jest ono na dwa zasadnicze segmenty: menu fotografowania oraz menu ustawień aparatu. Pierwsza zakładka zawiera trzy strony opcji takich jak czułość ISO, jakość plików, balans bieli, itd. W drugiej znajdziemy pięć stron ustawień regulujących sposób pracy aparatu, wyświetlania zdjęć, trybów oszczędzania energii, formatowania karty, itd.
Menu |
Oprócz menu ustawień wywoływanych klawiszem MENU/OK, za pomocą klawisza F dostępne jest menu podręczne, które zawiera ustawienia ISO, rozmiaru zdjęcia i FinePix Kolor. Szkoda, że nie ma możliwości edytowania zawartości tego menu i zmiany np. opcji rozmiaru zdjęcia na nastawy balansu bieli.
Podczas fotografowania na ekranie LCD pokazywane są informacje o ustawieniach aparatu, a ich ilość i rodzaj można zmieniać za pomocą klawisza DISP/BACK. Brakuje histogramu wyświetlanego w czasie rzeczywistym, co bardzo ułatwiłoby pracę z aparatem. Jest on co prawda wyświetlany, ale dopiero wtedy, gdy zdecydujemy się skorzystać z korekty ekspozycji, a jest to opcja zarezerwowana tylko dla programów PASM – histogram w programach automatycznych jest niedostępny.
Ekran LCD podczas fotografowania i filmowania |
Wspomniane już wcześniej tryby pracy PASM to podstawowe cztery opcje oddane użytkownikowi do wyboru na głównym pokrętle sterującym. Nie są to jednak wszystkie dostępne możliwości, do których zaliczone są następujące programy:
- Automatyczny (czerwona ikona aparatu) – to najprostszy z możliwych trybów, w którym użytkownik nie musi zastanawiać się nad ustawieniami. Wystarczy jedynie wycelować i nacisnąć spust migawki.
- SR AUTO – jest to również tryb automatyczny, ale w odróżnieniu od poprzedniego aparat analizuje kadr i rozpoznaje fotografowaną scenę – według tego dobiera najlepsze według programu ustawienia.
- SP – tryb programów tematycznych, gdzie użytkownik może ręcznie wybrać odpowiedni program najlepszy do miejsca i sytuacji w jakiej się znajduje. Można wybierać spośród następujących opcji:
- Bracketing Zoomu,
- Naturalne oświetlenie,
- Naturalne oświetlenie z lampą,
- Portret,
- Dziecko,
- Uśmiech,
- Krajobraz,
- Sport,
- Noc,
- Noc ze statywem,
- Sztuczne ognie,
- Zachód słońca,
- Śnieg,
- Plaża,
- Przyjęcie,
- Kwiaty,
- Tekst.
- Panorama – pozwala na zarejestrowanie ujęć panoramicznych składających się maksymalnie z trzech zdjęć. Nie można niestety używać zoomu obiektywu i aparat po przejściu w tryb Panoramy automatycznie ustawia najszerszą ogniskową. Parametry ekspozycji są powielane z pierwszego zdjęcia w panoramie i nie jest wymagane użycie statywu, choć producent wyraźnie to zaleca. Podczas zapisu kolejnych ujęć na ekranie LCD są wyświetlane znaczniki, które pomagają złożyć kolejne ujęcia, ponieważ aparat nie robi tego całkowicie automatycznie. Przykład wykorzystania tego trybu zamieszczony jest poniżej.
Przykłady zastosowania programu panorama
- Filmowanie – tryb ten powoduje, że na ekranie LCD zawężany jest widok do rejestrowanego na filmie, a spust migawki rozpoczyna i kończy nagrywanie filmu. Niestety nie można dokonywać zmiany w korekcie ekspozycji, a filmy nagrywane są całkowicie automatycznie.
- C (niestandardowe) – po wybraniu tej opcji można przywołać zapisane ustawienie jednego z trybów PASM.
- P – tryb automatyczny, ale z możliwością zmiany korekty ekspozycji, balansu bieli i innych opcji oraz ustawień.
- A – tryb priorytetu przysłony.
- S – tryb priorytetu migawki (czasu ekspozycji).
- M – tryb ręczny, w którym użytkownik dobiera wszystkie parametry ekspozycji.
Menu trybów pracy aparatu |
Jak widać, aparat dysponuje nie tylko prostymi trybami automatycznymi, ale też zestawem programów manualnych i półautomatycznych. Niestety dość mizernie prezentuje się zestaw filtrów, które pozwalałyby nadawać zdjęciom odmienny wygląd, a które stały się w obecnej chwili niemal standardowym wyposażeniem większości aparatów kompaktowych. Fujifilm FinePix S4200 umożliwia użytkownikowi wybranie trzech opcji w menu FinePix Kolor: standard, chrom (zwiększa nasycenie kolorów i kontrast) i czar-biały (zmienia zdjęcia na obraz monochromatyczny).
Poniżej prezentujemy zdjęcia wykonane przy różnych ustawieniach funkcji FinePix Kolor:
FinePix kolor: standardowy | FinePix kolor: chrom |
|
|
FinePix kolor: czar-biały |
|
Tryb super makro umożliwia fotografowanie przy najkrótszej ogniskowej już z odległości 2 cm między fotografowanym obiektem a przednią soczewką obiektywu. Przykład zastosowania tego właśnie ustawienia zamieszczony jest poniżej.
Tryb makro |
|
Rozbudowaną funkcją w FinePix S4200 jest tryb zdjęć seryjnych, gdzie możemy wybierać między następującymi opcjami:
- Pierwsze 6 – aparat wykonuje do 6 zdjęć od momentu wciśnięcia spustu migawki,
- Ostatnie 6 – po naciśnięciu spustu migawki aparat wykonuje maksymalnie do 40 zdjęć z czego tylko 6 ostatnich jest rejestrowanych,
- Długa seria – od momentu naciśnięcia spustu migawki aparat zapisuje zdjęcia do chwili wyczerpania miejsca na karcie pamięci lub zwolnienia spustu,
- Pierwsze 20 – aparat wykonuje do 20 zdjęć od momentu wciśnięcia spustu migawki,
- Pierwsze 40 – aparat wykonuje do 40 zdjęć od momentu wciśnięcia spustu migawki,
- BKT Z AE – braketing ekspozycji (w kroku co 1/3 EV maksymalnie do 1 EV).
Wyświetlacz zastosowany w FinePix S4200 niestety nie należy do paneli, które zapewnią wysoką jakość odtwarzanego obrazu. Jego wadą jest stosunkowo niska rozdzielczość i kłopoty z niską rozpiętością tonalną. Trudno jest ocenić poprawność ekspozycji tylko na podstawie tego, co wyświetla ekran. Po użyciu trybu FinePix Kolor: chrom skutków tego na LCD praktycznie nie widać. W intensywnym słońcu pojawiają się problemy z kadrowaniem, co da się obejść, ponieważ producent zdecydował się wyposażyć FinePixa S4200 w wizjer. Jest to nieoceniona pomoc i duże udogodnienie, pomimo tego, że wizjer ten nie gwarantuje ani dobrej reprodukcji kolorów, ani oddania detali, a do tego widać smużenie podczas szybszych ruchów i przekadrowaniu.
Wspomnieć należy też, że użyta w aparacie stabilizacja obrazu niestety nie działa aż tak dobrze, jakby można było tego oczekiwać, co widać bardzo wyraźnie zwłaszcza przy okazji wykorzystywania długich ogniskowych. Już w trakcie kadrowania zauważymy, że obraz jest roztrzęsiony, co potrafi mocno utrudnić wykonywanie zdjęcia. Zachowanie aparatu i skuteczność stabilizacji bardzo dobrze pokazuje zamieszczony poniżej film. W porównaniu do pozostałych aparatów biorących udział w teście FinePix S4200 wypada w tej kategorii najsłabiej.
obrazu włączona |
Plik do pobrania |
Podsumowanie
FinePix S4200 to powielenie koncepcji znanej z wielu wcześniejszych konstrukcji tego producenta, który ma spore możliwości fotograficzne dzięki trybom PASM oraz zestawowi programów tematycznych. Aparat ma obiektyw o dużym zakresie ogniskowych (zoom 24x) i został wyposażony w wizjer elektroniczny. Dzięki sporej liczbie przycisków umieszczonych na obudowie obsługuje się go dość dobrze, a menu po pewnym czasie daje się ujarzmić.
Jest jednak kilka rzeczy, które potrafią mocno uprzykrzyć używanie S4200 i jest to np. słaba skuteczność stabilizacji, co skutkuje tym, że nie można się do końca beztrosko cieszyć bardzo długą ogniskową. Ekran LCD ma niską rozdzielczość i dodatkowo jest słabo widoczny w nasłonecznionych miejscach. Brak jest tak popularnych obecnie wbudowanych w aparat cyfrowych filtrów efektowych.
Wszystko to sprawia, że Fujifilm FinePix S4200 można potraktować jako bardzo mocno okrojonego i obdartego z funkcji kuzyna aparatów pokroju FinePix HS30EXR.
Zalety:
- tryby PASM,
- duży zakres ogniskowych,
- spory wybór programów tematycznych,
- duża liczba przycisków i dobra ergonomia,
- wbudowany wizjer,
- dobry tryb makro,
- rozbudowany tryb zdjęć seryjnych,
Wady:
- śliski uchwyt,
- skromna ilość filtrów efektowych (a praktycznie ich brak),
- zbyt skomplikowane menu,
- niska skuteczność stabilizacji obrazu,
- niskiej jakości ekran LCD,
- mikrofon monofoniczny,
- brak trybu HDR.
Zdjęcia przykładowe: