Olympus SP-620UZ to przedstawiciel rozwijanej już od dekady przez firmę Olympus linii SP. Model ten jest wręcz podręcznikowym przykładem aparatu typu megazoom, który posiada szereg przydatnych funkcji i programów zamkniętych w obudowie z dużym uchwytem.

Matryca, jaką zastosowano w SP-620UZ, to sensor Live CCD o rozdzielczości 16 Mpix i wielkości 1/2.3 cala. Maksymalną rozdzielczością, z jaką mogą być rejestrowane zdjęcia, jest 4608×3456 pikseli, a sekwencje wideo w standardzie HD 720p z dźwiękiem monofonicznym. Czułość, z jaką może pracować aparat, mieści się w przedziale ISO 80–1600. Migawka oferuje czasy z zakresu 1/2–1/1500 s we wszystkich trybach automatycznych i ręcznych oprócz programu tematycznego sceny nocne, gdzie czas może być dłuższy (4 s). Dane uzyskiwane z matrycy są przetwarzane przez procesor obrazu TruePic III+, który znany już jest z wcześniejszych produktów Olympusa.

Obiektyw, jaki zastosowano w SP-620UZ, to zmiennoogniskowa konstrukcja oparta o układ optyczny składający się z 12 soczewek ułożonych w 9 grupach, a 3 spośród elementów mają kształt asferyczny. Zakres ogniskowych jest – jak przystało na superzoom – pokaźny i wynosi 4.5–94.5 mm, co w przeliczeniu na ekwiwalent dla formatu małoobrazkowego odpowiada 25–525 mm. Światłosiła kształtuje się podobnie jak w produktach konkurencji i wynosi f/3.1–5.8.

----- R E K L A M A -----

Aparat jest zasilany czterema bateriami AA i można bez problemu stosować tu zarówno najzwyklejsze baterie jednorazowe jak i akumulatory niklowo-wodorkowe. Producent w instrukcji obsługi zabrania używania akumulatorów litowych. Deklarowana liczba zdjęć, jaką można wykonać na komplecie baterii alkalicznych nie jest przez Olympusa podawana, ale na podstawie obserwacji poczynionych podczas testu możemy ocenić, że jest to poziom około 300–340 fotografii.

Olympus SP-620UZ posiada pamięć wewnętrzną o pojemności 59 MB oraz gniazdo kart pamięci standardu Secure Digital (SD/SDHC/SDXC).

Budowa i jakość wykonania

Olympus SP-620UZ jest (podobnie jak konkurencyjne modele) wyposażony w obudowę wykonaną z tworzywa sztucznego. Niestety poszycie korpusu nie sprawia wrażenia solidnego i choć samo wykończenie powierzchni wygląda dobrze, to widać, że aparat należy do linii modeli budżetowych. Spust migawki i otaczający go suwak ogniskowej zostały wykonane z tandetnego plastiku udającego metal. Pomimo tego, aparat trzyma się dobrze w dłoni, co jest zasługą dużego uchwytu, który dodatkowo od strony obiektywu jest pokryty gumową, antypoślizgową okładziną.

Przedni panel aparatu jest zdominowany przez obudowę obiektywu, którego tubus podczas zmiany ogniskowej wysuwa się z części zintegrowanej z korpusem. Obok znajduje się niewielki otwór w poszyciu, pod którym schowany jest mikrofon monofoniczny. Powyżej usytuowano diodę oświetlacza autofokusu, która uruchamiana jest także podczas odliczania samowyzwalacza. Ostatnim elementem przedniej ścianki jest uchwyt.

Na bocznej ściance stanowiącej część uchwytu znajduje się niewielka klapka, pod którą schowane są dwa gniazda: mikro HDMI oraz USB. Po przeciwnej stronie aparatu usytuowany jest głośnik.

Górna część obudowy zawiera w sobie lampę błyskową oraz diodę sygnalizującą pracę aparatu, obok której umieszczony jest przycisk włącznika. Na górnej części uchwytu znajduje się spust migawki i dźwignia służąca do zmiany ogniskowej.

Z tyłu Olympusa SP-620UZ umiejscowiony jest kolorowy ekran LCD o przekątnej 3 cali. Jest to panel charakteryzujący się rozdzielczością 230 000 punktów, jest na stałe osadzony w obudowie, a w menu można regulować jego jasność w pięciostopniowej skali. Jakość obrazu jaką wyświetla można określić jako zadowalającą, choć niska rozdzielczość powoduje, że obraz jest mało szczegółowy. Jego zaletą jest natomiast stosunkowo dobra widoczność nawet w mocnym nasłonecznieniu i szeroki kąt widzenia. Niestety z poprawnym wyświetlaniem kolorów jest kłopot i jego właściwości w tej kwestii są najwyżej przeciętne.

Przyglądając się tylnemu panelowi można zobaczyć, że w porównaniu do innych modeli ujętych w tym teście, SP-620UZ wyróżnia się bardzo małą liczbą przycisków. Ta swoista oszczędność w projektowaniu aparatu ma podłoże w tym, że Olympus ma rozwinięty system menu podręcznego, w którym dokonuje się zmian parametrów, a na na obudowie pozostawiono tylko niezbędne klawisze. Obok panelu LCD mamy zespół pięciu przycisków, którymi obsługuje się aparat. Jedynym dodatkiem, jest osadzony powyżej nich, przy górnej krawędzi ścianki, przycisk nagrywania filmów.

Patrząc od dołu natkniemy się na klawisz MENU, którym przywołujemy menu zaawansowane, a obok niego klawisz opatrzony ikoną znaku zapytania. Służy on do uruchomienia podręcznika obsługi, który wyświetlany jest na ekranie LCD. Powyżej znajdziemy pierścień, który jest jednocześnie wybierakiem kierunkowym, służącym do nawigowania po menu i zmiany parametrów. W jego środku osadzony jest klawisz OK, którym potwierdzamy dokonane zmiany. Ostatnim przyciskiem jest oznaczony niebieską strzałką PLAY uruchamiający tryb podglądu zdjęć i filmów.

Spód aparatu posiada mocowanie statywowe oraz schowaną pod klapką komorę baterii i karty pamięci.

Menu i użytkowanie

Pierwszą rzeczą, jaka nasuwa się na myśl po wyjęciu aparatu z pudełka i pierwszych oględzinach, jest to, że mała liczba przycisków znajdujących się na obudowie i brak pokrętła trybów pracy będą skutkować bardzo niewygodną i skomplikowaną obsługą. Jednak wbrew pozorom jest zupełnie inaczej, a to dzięki zastosowaniu prostego pomysłu z menu podręcznym wywoływanym przez klawisz OK. Po jego naciśnięciu na ekranie LCD pokazuje się karta z szeregiem parametrów do regulacji: tryb pracy aparatu, ustawienia lampy błyskowej, tryb makro, samowyzwalacz, korekta ekspozycji, balans bieli, czułość ISO, tryb pracy migawki, przejście do menu ustawień.

Nie da się ukryć, że zastosowanie większej liczby przycisków przypisanych do konkretnych funkcji pozwoliłoby na szybszą pracę z aparatem, jednak pomysł z rozbudowanym menu podręcznym nie sprawdza się tak źle, jak można przypuszczać. Tak naprawdę po chwili wprawy można bardzo szybko poruszać się po karcie i intuicyjnie posługiwać się aparatem.

Główne menu aparatu jest dostępne zarówno z poziomu podręcznej karty opcji opisanej wcześniej, jak i poprzez dedykowany klawisz. Składa się ono z czterech części: menu fotografowania, menu filmowania, menu odtwarzania, menu konfiguracji aparatu. Pomimo tego, że menu to składa się łącznie z siedmiu ekranów wypełnionych opcjami konfiguracyjnymi, to poruszanie się po nim nie jest skomplikowane i nie powinno nikomu nastręczać trudności. Wszystko jest przejrzyście i logicznie ułożone, co ma niebagatelne znaczenie.

Oszczędność formy w zakresie budowy zewnętrznej i ułożenia menu konfiguracji przejawia się także w liczbie dostępnych trybów pracy. Olympus SP-620UZ nie jest kierowany do wymagających fotografów i zapewne dlatego zrezygnowano z priorytetu czasu i przysłony oraz manualnego sterowania parametrami ekspozycji. Można natomiast skorzystać z następujących możliwości:

• Program Auto (P) – podstawowy program automatyczny, który pozwala na manualne korygowanie ustawień aparatu – można zmieniać balans bieli, korektę ekspozycji i inne funkcje dostępne w menu.
• IAUTO – jest to całkowicie automatyczny tryb pracy, w którym aparat rozpoznaje fotografowaną scenę i sam dobiera parametry ekspozycji.
• SCN – pozwala wybrać program tematyczny najlepiej dopasowany do fotografowanego obiektu bądź sceny. Na liście tej znajdują się następujące programy:
  • Portret,
  • Tryb upiększania,
  • Krajobraz,
  • Sceny nocne,
  • Portret na tle sceny nocnej,
  • Zdjęcia sportowe,
  • W pomieszczeniach,
  • Przy świecach,
  • Autoportret,
  • Zachód słońca,
  • Sztuczne ognie,
  • Potrawy,
  • Dokumenty,
  • Plaża i śnieg,
  • Zwierzaki (kot),
  • Zwierzaki (pies).
• MAGIC – jest to zbiór cyfrowych filtrów artystycznych, które pozwalają zmienić wygląd zdjęcia. Możemy wybierać spośród następujących możliwości:

  Bez filtra	Pop Art
  Pin hole	Rybie oko
  Rysunek	Soft focus
  Punk	Filtr gwiazdkowy
  Akwarela	Odbicie
  Miniatura	Pofragmentowany

  
  
• PANORAMA – udostępnia możliwość wykonania panoram składających się z maksymalnie trzech ujęć. Dostępne są opcje Auto, Manual oraz PC, z tym, że pierwsze dwie różnią praktycznie tylko tym, że w pierwszej to użytkownik naciska spust migawki, a w drugiej następuje to automatycznie. Opcja opisana jako PC przygotowuje tylko zdjęcia do tego, aby za pomocą odpowiedniego oprogramowania dostarczanego wraz z aparatem dokonać połączenia poszczególnych klatek.
• 3D – jest to program automatyczny, który pozwala na wykonanie zdjęć 3D. Wszystkie opcje związane z ustawienia parametrów ekspozycji są zablokowane. Do wyświetlania zdjęć wykonanych przy użyciu tego programu jest oczywiście potrzebny odpowiedni telewizor.

Na ekranie LCD podczas fotografowania może być wyświetlony histogram, linie podziału oraz zestaw parametrów ekspozycji i ustawień aparatu. Jest to zaprezentowane poniżej.

Skuteczność programu Panorama w dużej mierze zależeć będzie od tego, czy użytkownikowi uda się utrzymać aparat na jednym poziomie. Pomimo tego, że na ekranie LCD są wyświetlane pomocnicze znaczniki ułatwiające dopasowanie poszczególnych kadrów, to jednak efekty, jakie później są widoczne w postaci gotowych panoram, mogą powodować rozczarowanie. Poniżej umieszczone są dwa przykłady, które pokazują efekty pracy programu Panorama.

Przykłady zastosowania programu panorama

Olympus SP-620UZ dysponuje programem super makro, który powoduje, że możliwe jest wykonanie bardzo efektownych ujęć makro. Poniższy przykład został zarejestrowany przy użyciu najkrótszej ogniskowej w sytuacji, gdy fotografowana moneta znajdowała się około 1 cm od przedniej soczewki obiektywu.

Tryb makro

Ważną rzeczą dla użytkownika superzooma jest dobra stabilizacja obrazu, ponieważ bez niej filmowanie, fotografowanie, a nawet kadrowanie z użyciem bardzo długich ogniskowych, staje się poważnym wyzwaniem. W modelu SP-620UZ Olympus zastosował stabilizację obrazu opartą o poruszanie matrycą. Przy okazji omawiania Fujifilm FinePix S4200 zwróciliśmy uwagę na to, że zastosowanie tej technologii w tym modelu nie sprawdza się tak dobrze, jak można by oczekiwać. W przypadku Olympusa widać jednak wyraźnie większą skuteczność tego rodzaju stabilizacji i choć obraz nie jest zupełnie nieruchomy, to jego oglądanie nie męczy. Poniższy film został nagrany z włączoną stabilizacją obrazu przy użyciu maksymalnej ogniskowej, która w tym przypadku wynosi 94.5 mm. W pierwszej sekundzie filmu widać wyraźnie jaki skutek ma drżenie rąk na obraz. Po upływie tego czasu drgania ustają, a kadr zaczyna lekko pływać. Świadczy to o tym, że, aparat potrzebował krótkiej chwili na to, aby mechanizm stabilizacji zaczął poprawnie działać, ale efekty są bardzo dobre.

Ogniskowa 94.5 mm, stabilizacja obrazu włączona

Plik do pobrania

Podsumowanie

Olympus SP-620UZ łączy w sobie wiele zalet, które sprawiają, że jest to aparat wart uwagi. Ekran LCD o szerokim kącie widzenia powoduje, że kadrowanie jest łatwe nawet w dość niecodziennych pozycjach. Bardzo dobry tryb makro pozwalający fotografować z bliska i uzyskiwać dużą skalę odwzorowania będzie dla sympatyków tego rodzaju fotografii dużą zaletą SP-620UZ. Skuteczna i dobrze działająca stabilizacja obrazu to także duży atut, zwłaszcza gdy weźmiemy pod uwagę to, jak długiej ogniskowej możemy użyć podczas filmowania i fotografowania. Pochwalić też należy bardzo dobrze przygotowany sposób sterowania aparatem i łatwość jego opanowania.

Do wad Olympusa SP-620UZ można zaliczyć pewne braki w programach fotografowania HDR i panoramy oraz nieobecność trybów priorytetu przysłony, czasu otwarcia migawki i trybu manualnego. Ekran LCD choć błyszczy w kategorii kąt widzenia, to jednak ustępuje konkurentom pod względem rozdzielczości i odwzorowania kolorów.

Zalety:

• szeroki kąt widzenia ekranu LCD,
• podręcznik obsługi wyświetlany na ekranie LCD,
• dobrze ułożone i przejrzyste menu,
• rozbudowany zestaw programów tematycznych oraz filtrów cyfrowych,
• bardzo dobry tryb makro,
• skuteczna stabilizacja obrazu.

Wady:

• niska rozdzielczość ekranu LCD i niepoprawne odwzorowanie kolorystyki,
• brak trybów A, S i M,
• słaby tryb panoramy,
• brak trybu HDR,
• nienajwyższa jakość wykonania obudowy.

Zdjęcia przykładowe:

Aparat: Olympus SP-620UZ Parametry: 5 mm, f/8.7, exp. 1/320 s, ISO 125 Plik: JPEG, 4608×3456 pix, 5.86 MB	Aparat: Olympus SP-620UZ Parametry: 27 mm, f/4.9, exp. 1/400 s, ISO 80 Plik: JPEG, 4608×3456 pix, 6.69 MB	Aparat: Olympus SP-620UZ Parametry: 95 mm, f/5.8, exp. 1/500 s, ISO 80 Plik: JPEG, 4608×3456 pix, 6.62 MB
Aparat: Olympus SP-620UZ Parametry: 19 mm, f/4.5, exp. 1/80 s, ISO 200 Plik: JPEG, 4608×3456 pix, 6.94 MB	Aparat: Olympus SP-620UZ Parametry: 5 mm, f/8.7, exp. 1/80 s, ISO 80 Plik: JPEG, 4608×3456 pix, 6.64 MB	Aparat: Olympus SP-620UZ Parametry: 24 mm, f/4.7, exp. 1/160 s, ISO 80 Plik: JPEG, 4608×3456 pix, 6.89 MB
Aparat: Olympus SP-620UZ Parametry: 95 mm, f/5.8, exp. 1/320 s, ISO 80 Plik: JPEG, 4608×3456 pix, 6.11 MB	Aparat: Olympus SP-620UZ Parametry: 5 mm, f/3.1, exp. 1/1000 s, ISO 80 Plik: JPEG, 4608×3456 pix, 6.65 MB	Aparat: Olympus SP-620UZ Parametry: 24 mm, f/4.7, exp. 1/160 s, ISO 80 Plik: JPEG, 4608×3456 pix, 6.38 MB
Aparat: Olympus SP-620UZ Parametry: 19 mm, f/12.6, exp. 1/200 s, ISO 100 Plik: JPEG, 4608×3456 pix, 6.99 MB	Aparat: Olympus SP-620UZ Parametry: 5 mm, f/3.1, exp. 1/500 s, ISO 80 Plik: JPEG, 4608×3456 pix, 4.99 MB	Aparat: Olympus SP-620UZ Parametry: 10 mm, f/3.8, exp. 1/15 s, ISO 200 Plik: JPEG, 4608×3456 pix, 6.15 MB
Aparat: Olympus SP-620UZ Parametry: 27 mm, f/4.9, exp. 1/160 s, ISO 200 Plik: JPEG, 4608×3456 pix, 6.93 MB	Aparat: Olympus SP-620UZ Parametry: 8 mm, f/3.6, exp. 1/1600 s, ISO 80 Plik: JPEG, 4608×3456 pix, 6.37 MB	Aparat: Olympus SP-620UZ Parametry: 5 mm, f/8.7, exp. 1/200 s, ISO 100 Plik: JPEG, 4608×3456 pix, 6.2 MB