Olympus Smart VR-360 to przedstawiciel rodziny aparatów Smart adresowanych do klienta ceniącego sobie stylową obudowę, nowoczesne technologie i prostą obsługę. Aparat ten posiada możliwość 12.5-krotnego przybliżania obrazu, szeroki kąt widzenia i matrycę światłoczułą o rozdzielczości 16 megapikseli. Nie tylko wysokie ISO, ale także stabilizacja obrazu wspomogą użytkownika w robieniu zdjęcia w sytuacjach, gdzie ilość światła jest niewystarczająca. Radość fotografowania ma też zapewnić zestaw specjalnych filtrów cyfrowych, które znacząco mogą wzbogacić obraz rejestrowany przez aparat.

Olympus Smart VR-360 został zaprezentowany w styczniu tego roku, a jego dystrybucja na polskim rynku rozpoczęła się w marcu.

W pudełku oprócz aparatu znajdziemy:

• dedykowaną baterię litowo-jonową,
• zasilacz sieciowy,
• przewód USB,
• przewód audio-wideo,
• pasek na rękę,
• instrukcję obsługi,
• oprogramowanie do zarządzania zdjęciami,
• kartę gwarancyjną i informację o warunkach użytkowania.

----- R E K L A M A -----

Podstawowe właściwości aparatu fotograficznego Olympus Smart VR-360:

• szerokokątny obiektyw o 12.5-krotnym przybliżeniu,
• filmowanie w standardzie HD 720p,
• 3-calowy ekran LCD o rozdzielczości 460 tysięcy punktów,
• 16-megapikselowa matryca LiveCCD o wielkości 1/2.3 cala,
• stabilizacja matrycy,
• czułość w zakresie ISO 100–1600,
• cyfrowe filtry dla filmów i zdjęć,
• fotografowanie 3D,
• zgodność z kartami Eye-Fi,
• ładowanie przez USB.

Budowa i jakość wykonania

Olympus VR-360 odznacza się metalową konstrukcją. Typowa dla tej klasy aparatów liczba elementów kontrolnych z powodzeniem wystarcza, by dość wygodnie posługiwać się tym aparatem. VR-360 wyposażony jest we wbudowaną na stałe lampę błyskową.

Zastosowany ekran LCD o rozmiarze 3 cali i rozdzielczości 460 tysięcy punktów pozwala na komfortowe poruszanie się po menu aparatu oraz przeglądanie wykonanych zdjęć. Kolorystyka prezentowanych na ekranie fotografii nie budzi zastrzeżeń. W warunkach silnego nasłonecznienia nie będziemy też mieli problemów z kadrowaniem – obraz jest dobrze widoczny. Warto też wspomnieć, że według deklaracji producenta panel LCD jest zabezpieczony przed przypadkowym porysowaniem.

Waga aparatu potrafi zaskoczyć, gdy uzmysłowimy sobie, że ma on metalową obudowę. Ta cecha powoduje, że korpus jest bardziej wytrzymały i trudniej – przynajmniej teoretycznie – go uszkodzić. Podczas użytkowania nie słychać żadnych dźwięków mogących świadczyć o złym dopasowaniu części składowych korpusu – nic nie trzeszczy ani nie skrzypi. Aparat bardzo dobrze leży w dłoni, a to za sprawą specjalnej powierzchni pod kciuk prawej ręki oraz właściwie uformowanego uchwytu na przedniej ściance.

Rozmiary Olympusa VR-360 to 104.3×60.2×28.3 mm, a jego całkowita waga – 172 g. Producent oferuje aparat w następujących wariantach kolorystycznych: czarnym, różowym, brązowym i srebrnym.

Zastosowany obiektyw charakteryzuje się zakresem ogniskowych 4.2–52.5 mm, co w przeliczeniu na format małoobrazkowy daje 24–300 mm. Warto wspomnieć, że obiektyw jest jasny przy szerokim kącie; zakres minimalnej wartości przysłony zawiera się w przedziale od f/3.0 dla szerokiego kąta aż po f/5.9 dla pozycji „tele”. Ostry obraz możemy uzyskać z odległości nie mniejszej niż 60 cm. Obiektyw składa się z 9 soczewek ułożonych w 8 grup, w tym jednej soczewki ze szkła niskodyspersyjnego oraz aż czterech elementów asferycznych. To zapowiedź jego dobrej jakości optycznej.

Umiejscowienie lampy błyskowej nie powoduje kolizji torów optycznych w żadnej z pozycji obiektywu. Zarówno przy szerokim kącie jak i ustawieniu „tele” obiektyw nie przesłania strumienia światła lampy.

W menu można uaktywnić opcję maksymalnie 4-krotnego powiększenia cyfrowego. W połączeniu z zoomem optycznym daje to ekwiwalent 50-krotnego przybliżenia (1200 mm dla formatu małoobrazkowego).

Tak jak i inne aparaty tej klasy, Olympus Smart VR-360 nie daje możliwości zastosowania dodatkowych filtrów czy osłony przeciwsłonecznej, natomiast wyposażony jest w osłonę zabezpieczającą przed przypadkowym dotknięciem soczewki obiektywu.

Aparat posiada mechaniczny układ stabilizacji obrazu, który działa na zasadzie korekcji położenia matrycy. Dodatkowo aparat oferuje cyfrową stabilizację, polegającą na skróceniu czasu naświetlania i podniesieniu czułości, tak by ruch aparatu nie wpływał na rejestrację zdjęcia.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcia wykonane na skrajnych nastawach ogniskowych obiektywu.

Olympus Smart VR-360

4.2 mm (ekwiwalent 24 mm)

52.5 mm (ekwiwalent 30 mm), zoom 12,5 x

Dodatkowy zoom cyfrowy 4 x (ekwiwalent 1200 mm)

Olympus VR-360 posiada dwa tryby makro: zwykły oraz tzw. supermakro. Różnica między nimi polega na tym, że w trybie supermakro zoom obiektywu jest zablokowany w pozycji, dla której odległość robocza (od przedniej soczewki do motywu) wynosi 1 cm, a kąt widzenia aparatu odpowiada ogniskowej 38 mm dla formatu małoobrazkowego. Powiększenie uzyskiwane w ten sposób jest dość znaczne, jednak pojawiają się problemy z oświetleniem fotografowanego obiektu. Oszacowana skala odwzorowania wynosi 1:4.38. To całkiem duża wartość jak na aparaty kompaktowe. Wziąwszy pod uwagę, że współczynnik krotności ogniskowej matrycy jest równy 5.84 (w poziomie) – efektywne powiększenia obrazu w tym trybie, odniesione do formatu małoobrazkowego, wynosi aż 1.3:1. To znakomity wynik.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcie wykonane w trybie supermakro:

Tryb supermakro

Konstruktorzy wyposażyli aparat w matrycę LiveMOS wielkości 1/2.3 cala o rozdzielczości 16 megapikseli i proporcji boków 4:3. Olympus VR-360 potrafi rejestrować zdjęcia, korzystając z czułości ISO w zakresie od 100 do 1600. Sczytywanie danych z matrycy jest stosunkowo wolne – przy pełnej rozdzielczości wynosi ono niewiele ponad 0.6 kadru na sekundę. By przyspieszyć ten proces, producent zastosował rozwiązanie polegające na częściowym odczycie danych z matrycy. W ten sposób uzyskano szybkość dochodzącą do 7.2 klatki na sekundę przy redukcji rozdzielczości rejestrowanego obrazu do 3 megapikseli.

Aparat zapisuje wykonane zdjęcia i zarejestrowane filmy na karcie standardu SD, SDHC lub SDXC. Dodatkowo wyposażony jest w około 35 MB pamięci wbudowanej, pozwalającej na wykonanie jeszcze kilku zdjęć, gdy zapełni się karta. Dostępna jest również funkcja kopiowania zdjęć z pamięci wewnętrznej na kartę pamięci.

W wypadku przedłużającego się procesu zapisu danych VR-360 blokuje się, wyświetlając na ekranie ikonkę klepsydry. Do momentu ukończenia zapisu na karcie nie możemy korzystać z aparatu.

Zdjęcia zapisywane są jako pliki JPG o rozdzielczości:

• 16M, czyli 4608×3456,
• 8M, czyli 3264×2448,
• 5M, czyli 2560×1920,
• 3M, czyli 2048×1536,
• 2M, czyli 1600×1200,
• 1M, czyli 1280×960,
• VGA, czyli 640×480,
• 16:9, czyli 4608×2592 oraz 1920×1080.

Możliwe jest rejestrowanie klipów filmowych o rozdzielczości: 720p, VGA i QVGA. Dla każdej z nich możemy wybrać szybkość klatek. Dostępne opcje to: 30 fps oraz 15 fps. Aparat, zapisując film na kartę pamięci, wykorzystuje kontener AVI oraz kodek Motion JPEG. Dźwięk rejestrowany jest przy wykorzystaniu kodeka Linear PCM w postaci strumienia monofonicznego. Na karcie o pojemności 4 GB Olympus VR-360 zmieści 426 zdjęć w najlepszej rozdzielczości oraz 15 minut filmu w najlepszej jakości.

Aparat zasila dedykowany akumulator, którego pojemność wystarcza na zrobienie około 200 zdjęć. Tak jak i w testowanym aparacie Fuji, VR-360 nie posiada zabezpieczenia przed odwrotnym włożeniem akumulatora. Na szczęście jedyną konsekwencją może być niewłączenie się aparatu. Ładowanie odbywa się poprzez port USB. Producent wraz z aparatem dostarcza małą przetwornicę, dzięki której możemy ładować aparat wprost z gniazdka 230 V, korzystając z przewodu USB. Warto odnotować, że ładowanie przy pomocy dedykowanego zasilacza trwa o wiele krócej niż w wypadku użycia portu USB komputera czy laptopa.

Aparat wyposażono w uniwersalne gniazdo micro USB oraz interfejs HDMI. Port USB służy nie tylko do komunikacji z komputerem (poprzez interfejs USB 2.0), ale umożliwia także ładowanie oraz podłączenie do zewnętrznego telewizora za pomocą dostarczonego przewodu audio/wideo. Dzięki portowi HDMI aparat podłączony do telewizora może być obsługiwany za pomocą pilota.

Olympus Smart VR-360 nie jest wyposażony w odbiornik GPS ani WiFi. Współpracuje jednak z kartami pamięci Eye-Fi, dzięki którym może przesyłać zdjęcia bezpośrednio do komputera czy serwisów społecznościowych przy użyciu dostępnej sieci WiFi.

Elementy sterujące rozplanowane są przewidywalnie dla tej klasy aparatów. Obsługa sprowadza się do używania wybieraka 4-kierunkowego, dzięki któremu poruszamy się po menu konfiguracji lub menu podręcznym (fotografowania). Może to na początku sprawiać problem, ale nietrudno się przestawić. Reszta przycisków – prócz wybieraka i przycisku filmowania – jest słabo wyczuwalna na obudowie. Dodatkowo dość gęste ich rozmieszczenie (co jest typowe dla sprzętu tej klasy) sprawia, że sterowanie aparatem dłonią w rękawiczce może przysporzyć problemów. Warto więc zawczasu ustawić wszystkie parametry, by później tylko wciskać spust migawki.

Najwięcej miejsca na przedniej ściance siłą rzeczy zajmuje obiektyw. Nad nim, po bokach, zostały umieszczone lampa błyskowa oraz dioda wspomagania autofokusu i sygnalizacji samowyzwalacza. Poniżej mieści się mikrofon. Umiejscowienie lampy błyskowej powoduje, że trudno ją przypadkowo zasłonić palcem (gdyż dłoń spoczywa na wygodnym uchwycie położonym z lewej strony).

Na górnej ściance znajdziemy przycisk zasilania, a po jego prawej stronie spust migawki, pod którym znajduje się obrotowy przełącznik kontroli zoomu. Spust migawki pracuje z należytym oporem – bez problemu da się wyczuć moment włączenia autofokusu i kontroli ekspozycji. Mocniejsze dociśnięcie uaktywnia migawkę.

Ścianka tylna zdominowana jest przez ekran LCD. Po jego prawej stronie znajduje się panel, gdzie rozlokowano wszystkie przyciski kontrolne. Największy z nich jest wybierak 4-kierunkowy, który dodatkowo zawiera funkcje INFO (góra wybieraka) oraz KASUJ (dół wybieraka). Dookoła wybieraka znajdują się:

• przycisk odtwarzania,
• przycisk MENU,
• przycisk pomocy.

Prawa ścianka skrywa port HDMI zabezpieczony plastykową pokrywą.

Na dolnej ściance znajdziemy niezabezpieczone gniazdo micro USB oraz pokrywę komory, w której umieszczone są akumulator i karta pamięci. Na brzegu obudowy mieści się gwint statywowy. Plusem jego lokalizacji jest możliwość zamontowania płytki statywowej tak, by nie utrudniała dostępu do komory baterii. Minus tego rozwiązania – gwint nie leży w osi optycznej obiektywu, co może powodować problemy z dokładnym pozycjonowaniem aparatu.

Menu i użytkowanie

Menu modelu VR-360 jest podzielone na część dotyczącą fotografowania, zwaną menu funkcyjnym (aktywowaną klawiszami kierunkowymi wybieraka lub przyciskiem OK) i część konfiguracyjną (uruchamianą po wciśnięciu klawisza MENU).

Poniżej przedstawiamy animacje menu aparatu: fotografowania (dla trybu „P”) i konfiguracji.

Menu główne

Po włączeniu zasilania aparat rozpoczyna pracę w trybie fotografowania w programie „P” lub ostatnio używanym, o ile w konfiguracji jest aktywowana funkcja zapamiętywania. Zmiana nastaw odbywa się w menu podręcznym widocznym na ekranie.

Tryby fotografowania

Jego zawartość jest zależna od wybranego trybu fotografowania. Dostępne są poniższe tryby:

• program „P” – automatyka z możliwością regulacji balansu bieli, czułości, trybu autofokusu czy kompensacji ekspozycji,
• i-Auto – inteligentne auto, samoczynnie dobierające wszystkie parametry za wyjątkiem rozmiaru zdjęcia, trybu lampy błyskowej i samowyzwalacza,
• BEAUTY – tryb upiększania i makijażu, czyli specjalny tryb portretowy, w którym po wykonaniu zdjęcia możemy w znaczny sposób wpływać na finalny portret,
• SCN – czyli następujące programy tematyczne:
• Portret,
• Krajobraz,
• Sceny nocne,
• Portret na tle sceny nocnej,
• Zdjęcia sportowe,
• W pomieszczeniach,
• Przy świecach,
• Autoportret,
• Zachód słońca,
• Sztuczne ognie,
• Potrawy,
• Dokumenty,
• Plaża i śnieg,
• Czworonożny ulubieniec,
• 3D,
• MAGIC – filtry cyfrowe:
• Pop Art – filtr podbijający intensywność kolorów i kontrast,
• Fotografia otworkowa,
• Rybie oko,
• Szkic – monochromatyczny obraz dający wrażenie rysunku ołówkiem (zapisywana jest też fotografia oryginalna),
• Zmiękczenie,
• Punk – bardzo kontrastowy fioletowy obraz,
• Migotanie – dodawane do fotografii rozbłyski w kształcie gwiazdek,
• Akwarela – rozjaśnianie i silnie wygładzanie obraz w celu uzyskania efektu malowania farbami,
• Odbicie – efekt lustrzanego odbicia górnej połowy obrazu,
• Panorama.

W wypadku trybów tematycznych aparat dobiera automatycznie wszystkie parametry wymagane do rejestracji zdjęcia. Mamy wpływ na rozmiar fotografii, tryb pracy lampy błyskowej oraz aktywowanie samowyzwalacza. Korzystając z fitrów „MAGIC”, możemy dodatkowo uruchomić tryb makro obiektywu, ustawić balans bieli oraz kompensację ekspozycji.

Tryby „MAGIC”

Aparat nie posiada wizjera – oferuje bezpośredni podgląd na ekranie LCD. Możemy na nim wyświetlać informacje o ustawionych parametrach, dodatkowe linie kadrowania – lub zrezygnować z nich i pozostawić jedynie obraz przekazywany z matrycy.

Przeglądanie zdjęć

Przeglądanie zdjęć odbywa się pojedynczo lub w trybie miniatur aktywowanych klawiszem W. W trybie zdjęć pojedynczych wciśnięcie klawisza INFO skutkuje wyświetleniem na ekranie daty wykonania fotografii i podstawowych informacji o niej, zaś ponowne wciśnięcie wyłączy je. Od razu trzeba wspomnieć o drobnym zastrzeżeniu: otóż nawet z szybkimi kartami pamięci aparat wykazywał pewne spowolnienie pracy przy przełączaniu na tryb miniatur i poruszaniu się po nich.

Olympus Smart VR-360 wyposażony jest w użyteczną funkcję aktywowania wyłączonego aparatu do trybu przeglądania zdjęć bez wysuwania obiektywu. Dłuższe przytrzymanie przycisku PLAY (oznaczonego zieloną strzałką) spowoduje automatyczne przejście do prezentacji ostatniej wykonanej fotografii. Aby z tej pozycji przejść w tryb fotografowania, należy ponownie dłużej przytrzymać przycisk PLAY, wcisnąć spust migawki lub przycisk nagrywania. Można też wyłączyć aparat przyciskiem zasilania.

Po wciśnięciu przycisku MENU i wybraniu opcji „Edycja” z zakładki menu przeglądania, aparat udostępnia nam kilka funkcji korekty obrazu. Możemy kadrować, poprawić wygląd fotografowanych osób i skorygować naświetlenie zacienionych miejsc.

Fotografowanie

Układ autofokusu pracuje w trybie wielostrefowym, punktowym i wykrywania twarzy. W warunkach gorszego oświetlenia można aktywować wspomaganie specjalną diodą. Autofokus pracuje szybko i celnie – trudno mieć do niego zastrzeżenia.

Zastosowana migawka pozwala uzyskiwać czas naświetlania od 1/2000 s do 4 s. Najdłuższy czas jest dostępny tylko w programie tematycznym „przy świecach”. W innych trybach pracy aparat będzie dobierał czas nie dłuższy niż 1 s. Olympus VR-360 wykonuje zdjęcia seryjne z maksymalną prędkością wynoszącą aż 7.2 klatki na sekundę. Jednak wówczas rozdzielczość zdjęć jest ograniczona do 5 megapikseli. By rejestrować zdjęcia przy pełnej rozdzielczości matrycy, musimy pogodzić się ze spadkiem szybkości do 0.6 kl/s.

Używając samowyzwalacza, możemy opóźnić moment wyzwolenia migawki o 2 lub 12 s.

Aparat dobiera wartości ekspozycji, korzystając z cyfrowego pomiaru matrycowego, który oznaczony jest skrótem „ESP”. Dodatkowo w trybie fotografii „P” mamy możliwość regulacji korekty ekspozycji w zakresie ±2 EV z krokiem 1/3 EV.

Producent oferuje nam dwa tryby automatycznego sterowania czułością: zwykły oraz tzw. wysokie ISO. Drugie ustawienie dobiera wyższą wartość czułości, by dodatkowo, skracając czas naświetlania, zabezpieczyć przez poruszeniem zdjęcia.

Nie znamy liczby przewodniej wbudowanej lampy błyskowej. Dostępna jest natomiast informacja o zakresie odległości, które lampa potrafi poprawnie oświetlić. Dla szerokiego kąta jest to nie więcej niż 4.7 m, natomiast dla pozycji „tele” – 2.4 m. Możemy skorzystać z redukcji efektu czerwonych oczu – odbywa się ona za pomocą krótkiego błysku tuż przed ekspozycją zdjęcia. Dostępne są poniższe tryby lampy:

• wyłączona,
• błysk dopełniający,
• tryb automatyczny.

Aparat nie posiada funkcji wykrywania przymkniętych oczu.

Zastrzeżenia może budzić kontrola balansu bieli. Osoby o większych wymaganiach zauważą dość znaczne błędy w oddaniu kolorów, gdy aparat pracuje w trybie automatycznego balansu bieli. Gdy ręcznie wybieramy balans odpowiadający warunkom oświetleniowym, kolorystyka zdjęć jest poprawna. Do dyspozycji mamy: oświetlenie słoneczne, zachmurzenie, oświetlenie żarowe, oświetlenie jarzeniowe oraz 2 ustawienie według wzorca. Aby zaprogramować własną wartość balansu bieli, wystarczy wypełnić cały ekran neutralną szarością w warunkach oświetleniowych, w których będziemy robić zdjęcie, po czym wcisnąć przycisk MENU. Aparat zarejestruje wtedy fotografię, która posłuży jako wzorzec do ustawiania balansu bieli na kolejnych zdjęciach.

Testowanym modelem nie zrobimy fotografii czarno-białej ani w odcieniu sepii – konwersję kolorystyczną można wykonać jedynie w komputerze.

VR-360 nie jest wyposażony w czujnik położenia. Wszystkie rejestrowane zdjęcia, niezależnie od pozycji trzymania aparatu, są prezentowane jako poziome kadry.

Funkcje specjalne

Cyfrowe filtry

Aparat wyposażony jest w kilka filtrów cyfrowych dostępnych przy rejestracji zdjęć oraz filmowaniu. Uaktywnimy je po wybraniu trybu fotografowania „MAGIC”. Warto zaznaczyć, że użycie funkcji „iskrzące odblaski” i „rysunek” ogranicza rozdzielczość rejestrowanych zdjęć do 5 megapikseli.

Poniżej przedstawiamy przykłady wpływu poszczególnych filtrów na fotografie.

Przykładowe filtry cyfrowe aparatu Olympus VR-360
Zmiękczanie	Fotografia otworkowa
Rybie oko	Szkic
Migotanie	Akwarela
Odbicie	Pop-art

Panoramy

Aparat umożliwia rejestrowanie zdjęć składowych panoramy, które później należy złożyć w dedykowanym oprogramowaniu uruchomionym na komputerze. Po wykonaniu pierwszej fotografii na podglądzie widzimy półprzezroczystą część poprzedniej klatki, co pomaga prawidłowo skadrować kolejne ujęcie. Im dokładniej dopasujemy kadry, tym złożenie przyniesie lepszy efekt. Niestety, podczas wykonywania zdjęć aparat nie informuje o poprawności wyrównania. Panoramę możemy stworzyć z maksymalnie 10 zdjęć.

Przykłady fotografii panoramicznej

Plik JPG, 10537×3513 px, 5.3 MB

Trudno oprzeć się wrażeniu, że tryb panoramy w tym aparacie jest jedynie marketingową zagrywką mającą przyciągnąć klientów. Jeśli tak czy owak musimy składać panoramę samodzielnie w komputerze, nic nie stoi na przeszkodzie, by wykonać dowolną liczbę pionowych fotografii w trybie P, a potem połączyć ujęcia. Trzeba jednak przyznać, że gdy już uda się nam przebrnąć przez mozolny proces tworzenia panoramy zaproponowany przez producenta, efekt będzie zdecydowanie lepszy niż w wypadku innych testowanych aparatów.

Fotografia trójwymiarowa

Olympus Smart VR-360 został wyposażony w funkcję tworzenia zdjęć 3D. Polega ona na zrobieniu dwóch następujących po sobie kadrów z lekkim przesunięciem aparatu w jednej płaszczyźnie. W trybie automatycznym aparat sam wykonuje drugie zdjęcie po wykryciu przez niego przesunięcia o zadany dystans (gdy na ekranie złożą się znaczniki poprzedniego i nowego kadru). W trybie ręcznym po wykonaniu pierwszego ujęcia aparat nakłada na ekranie jego wycinek przesunięty o niewielką odległość. Naszym zadaniem jest takie wypozycjonowanie kadru, by obrazy nałożyły się – podobnie jak podczas wykonywania zdjęć składowych do panoramy. Wynikowe klatki są składane i zapisywane w pliku MPO, gotowym do wyświetlenia w ramkach fotograficznych czy telewizorach wyposażonych w możliwość prezentacji trójwymiarowej. Dodatkowo w tym trybie pozycja zoomu obiektywu jest z góry ustalona tak jak dla trybu supermakro. Złożony obraz trójwymiarowy może być przycięty względem pierwotnego kadru. Dobrze zatem zostawić dookoła interesującego nas obiektu trochę wolnego miejsca.

Poniżej znajdują się przykładowe zdjęcią 3D wykonane Olympusem VR-360.

Przykłady fotografii trójwymiarowej
Plik MPO, 1,4 MB	Plik MPO, 2,3 MB

Mapowanie pikseli

Aparat potrafi mapować piksele, to znaczy wygaszać nieprawidłowo pracujące punkty matrycy. To dość wyjątkowa funkcja dla aparatów tej klasy, co bardzo dobrze świadczy o producencie. Proces ten aktywuje się w menu konfiguracji. Aparat wykona kilkusekundową ekspozycję bez otwierania migawki, następnie zanalizuje obraz i zapamięta położenie tzw. gorących pikseli, by w przyszłości pomijać je podczas generowania zdjęć.

Tryb retuszu i makijażu

Tryb „beauty” należy uznać za bardzo interesującą propozycję. Po wykonaniu zdjęcia portretowego i zanalizowaniu go przez aparat udostępnia on nam wiele opcji retuszu. W menu „twarz” znajdziemy następujące narzędzia:

• wygładzanie skóry,
• rozjaśnianie skóry,
• usuwanie przebarwień,
• korekcja spuchniętych oczu,
• szczupła twarz,
• korekcja policzków,
• powiększenie oczu,
• rozjaśnienie oczu,
• zmiana koloru oczu,
• połysk zębów,
• rozjaśnienie zębów,
• uwydatnienie uśmiechu.

Dostępne są też funkcje cyfrowego makijażu:

• szminka,
• kredka do oczu,
• cień do powiek,
• rzęsy,
• cień do policzków.

Możemy skorzystać także z filtrów:

• miękka ostrość,
• iskrzące odblaski.

Podgląd oryginalnego kadru pozwala szybko określić, czy intensywność danej korekty nie jest zbyt duża. Do przełączania trybów wyświetlania służy przycisk pomocy oznaczony symbolem „?”. Wielkość zdjęć ograniczona jest do 5 megapikseli. Z uwagi na dużą liczbę opcji użytkownik może utworzyć trzy zestawy według swoich preferencji, co zdecydowanie ułatwi korzystanie z tej funkcji.

Tryb „beauty” wymaga dość znacznej mocy obliczeniowej, której aparat niestety nie posiada. Skutkuje to raczej wolną pracą, co czasem może prowadzić do irytacji. Dodatkowo poruszanie się pomiędzy możliwymi parametrami i ustawieniami nie jest do końca przemyślane. Np. przy wybranej opcji „szminka” możemy wybrać jej kolor i intensywność, jednak VR-360 nie sygnalizuje, który z parametrów zmieniamy. Brak wystarczającej mocy obliczeniowej skutkuje też niedokładnym działaniem filtrów.

Jednak mimo wspomnianych problemów tryb ten daje możliwość wpływu na zdjęcia portretowe, co można traktować jako namiastkę profesjonalnej korekcji wykonywanej w studiu fotografii. Jest to bez wątpienia atut tego aparatu.

Pomoc

Możemy skorzystać z wbudowanego rozszerzonego systemu pomocy. Przeszukiwanie tematów jest całkiem logicznie uporządkowane, dzięki czemu znalezienie poszukiwanej informacji dotyczącej obsługi aparatu nie nastręcza trudności.

Podsumowanie

Solidna obudowa i wysokiej klasy obiektyw wraz ze świetnym wyświetlaczem LCD sprawiają bardzo dobre wrażenie. Aparat aż chce się wziąć do rąk. Swoją drogą bardzo dobrze się go trzyma.

Zdjęcia uzyskiwane testowanym modelem utwierdzają użytkownika w pozytywnym odbiorze. Co prawda algorytm automatycznego balansu bieli pozostawia wiele do życzenia, jednak po przestawieniu na ręczny balans fotografiom nie można już nic zarzucić. W trakcie testów okazało się, że najlepsze efekty można uzyskać dzięki ustawieniu trybu P, AutoISO i ręcznego balansu bieli.

Niestety, aparatowi brakuje funkcji sklejania zdjęć w panoramę – osiągniemy to tylko przy pomocy komputera, co nie jest ani łatwym, ani przyjemnym zadaniem dla początkującego fotografa. Jednak należy przyznać, że efekty uzyskane w ten sposób są najwyższej jakości. Osoby rozmiłowane w fotografii czarno-białej mogą poczuć się zawiedzione – aparat nie ma możliwości wpływania na kolorystykę zdjęć. Podobny niedosyt mogą wywołać fotografie trójwymiarowe – trudno jest kadrować, gdy nie do końca wiemy, jak aparat przytnie zdjęcie.

Przy wykonywaniu zdjęć na szerokim kącie obiektywu liczyć się musimy z delikatną dystorsją beczkowatą. Nie jest ona jednak bardzo uciążliwa i daje się łatwo korygować w komputerze, o ile dostrzegamy taką potrzebę. W wypadku ustawienia „tele” obraz nie jest zniekształcony przez dystorsję. Fotografie cechuje odszumianie i delikatne wyostrzanie już od najniższych wartości ISO. Do wartości ISO 400 obraz może spełniać nasze oczekiwania jakościowe, jednak im wyższa czułość, tym gorsza reprezentacja detali. Używany kodek Motion JPG kompresuje filmy tak, by wyjściowy strumień miał szybkość około 30 megabitów na sekundę (dla trybu 720p) – to niewiele. Przy dużej rozdzielczości jaką oferuje ten aparat niestety odbija się ona na efekcie końcowym. Obraz wydaje się niedokładny, brak mu szczegółów – choć w porównaniu z konkurencją należy uznać, że Olympus rejestruje filmy o przyzwoitej jakości.

Zalety:
• łatwa obsługa,
• dobrej jakości wyświetlacz LCD,
• funkcja mapowania pikseli,
• wsparcie dla technologii EyeFi,
• metalowa obudowa,
• wygodny uchwyt,
• możliwość używania zoomu przy tworzeniu panoram.

Wady:
• brak trybu fotografii HDR,
• brak opcji kolorystycznych,
• brak 100% pokrycia kadru w trybie LV,
• brak AF w trybie filmowania,
• brak możliwości używania funkcji zoom przy filmowaniu.

Zdjęcia przykładowe

Zdjęcia przykładowe, poza nielicznymi wyjątkami, były robione w trybie pełnej automatyki, przy najwyższej dostępnej jakości pliku JPG.

Aparat: Olympus Smart VR-360 Parametry: 10.1 mm, f/4.5, exp. 1/40 s, ISO 200 Plik: JPG, 4608×3456, 7.7 MB	Aparat: Olympus Smart VR-360 Parametry: 4.2 mm, f/3, exp. 1/640 s, ISO 100 Plik: JPG, 4608×3456, 7.9 MB	Aparat: Olympus Smart VR-360 Parametry: 4.2 mm, f/3, exp. 1/40 s, ISO 100 Plik: JPG, 4608×3456, 8.7 MB
Aparat: Olympus Smart VR-360 Parametry: 10.1 mm, f/4.5, exp. 1/250 s, ISO 100 Plik: JPG, 4608×3456, 5.2 MB	Aparat: Olympus Smart VR-360 Parametry: 5.4 mm, f/3.5, exp. 1/30 s, ISO 320 Plik: JPG, 4608×3456, 7.5 MB	Aparat: Olympus Smart VR-360 Parametry: 29.4 mm, f/5.8, exp. 1/320 s, ISO 100 Plik: JPG, 4608×3456, 5.5 MB
Aparat: Olympus Smart VR-360 Parametry: 4.2 mm, f/7.9, exp. 1/50 s, ISO 100 Plik: JPG, 4608×3456, 7.2 MB	Aparat: Olympus Smart VR-360 Parametry: 10.1 mm, f/4.5, exp. 1/50 s, ISO 100 Plik: JPG, 4608×3456, 6.7 MB	Aparat: Olympus Smart VR-360 Parametry: 42.4 mm, f/5.8, exp. 1/125 s, ISO 160 Plik: JPG, 4608×3456, 5.7 MB
Aparat: Olympus Smart VR-360 Parametry: 8.3 mm, f/4.2, exp. 1/40 s, ISO 125 Plik: JPG, 4608×3456, 3.9 MB	Aparat: Olympus Smart VR-360 Parametry: 6.7 mm, f/3.9, exp. 1/500 s, ISO 100 Plik: JPG, 4608×3456, 3.6 MB	Aparat: Olympus Smart VR-360 Parametry: 6.7 mm, f/3.9, exp. 1/40 s, ISO 100 Plik: JPG, 4608×3456, 6 MB
Aparat: Olympus Smart VR-360 Parametry: 6.7 mm, f/3.9, exp. 1/30 s, ISO 200 Plik: JPG, 4608×3456, 6.6 MB	Aparat: Olympus Smart VR-360 Parametry: 8.3 mm, f/4.2, exp. 1/10 s, ISO 200 Plik: JPG, 4608×3456, 6.9 MB	Aparat: Olympus Smart VR-360 Parametry: 10.1 mm, f/4.5, exp. 1/640 s, ISO 100 Plik: JPG, 4608×3456, 5 MB