W styczniu 2012 r. firma Panasonic przedstawiła nową linię stylowych aparatów kompaktowych, charakteryzujących się dużym zoomem oraz cienką i kompaktową obudową. Jako jeden z pierwszych modeli tej serii zaprezentowany został Panasonic Lumix DMC-SZ7, któremu dziś mamy przyjemność bliżej się przyjrzeć. Aparat ten wyposażono w obiektyw o 10-krotnym przybliżeniu i matrycę o wysokiej czułości. Dzięki temu oraz ciekawym funkcjom fotograficznym w zamierzeniu swoich twórców powinien świetnie się sprawdzić w każdej sytuacji. Czy rzeczywiście tak jest? Postaramy się odpowiedzieć na to pytanie w niniejszym artykule.

W pudełku oprócz aparatu znajdziemy:

• dedykowaną baterię litowo-jonową,
• zasilacz sieciowy,
• przewód USB,
• pasek na rękę,
• płytę CD-ROM z instrukcją i oprogramowaniem do zarządzania zdjęciami,
• kartę gwarancyjną i informację o warunkach użytkowania.

Testowany egzemplarz był wyposażony w wersję oprogramowania o numerze: 1.0.

Najważniejsze cechy Panasonika DMC-SZ7:

• obiektyw Vario-Elmar z 10-krotnym zoomem optycznym o odpowiedniku ogniskowych 25–250 mm i światłosile f/3.1–5.9,
• 14-megapikselowa matryca MOS o wielkości 1/2.33 cala,
• optyczna stabilizacja obrazu,
• czułość w zakresie ISO 100–3200,
• 3-calowy ekran LCD o rozdzielczości 460 tysięcy punktów,
• tryb panoramy,
• tryb fotografii HDR,
• filmowanie Full HD 1080p uruchamiane dedykowanym przyciskiem,
• szybkie uruchamianie aparatu i krótki czas reakcji,
• ładowanie przez port USB.

Budowa i jakość wykonania

----- R E K L A M A -----

SZ7 posiada dość mały plastikowy korpus o stosunkowo niewielkiej wadze. Taka budowa powoduje, że nie stanowi żadnego problemu noszenie go przy sobie – mieści się nawet w kieszeni koszuli. Wyposażony jest w typową liczbę elementów sterujących. Można powiedzieć, że aparat ten nie wyróżnia się niczym specjalnym w tej materii.

Lumiksa trzyma się w dłoni wygodnie, choć nie komfortowo. Brak uchwytu na przedniej ściance powoduje, że aby mieć poczucie stabilności, trzeba go postawić na wewnętrznej stronie dłoni lub po prostu trzymać oburącz.

Części składowe obudowy wydają się dobrze dopasowane. Nic nie trzeszczy, ani nie wzbudza obaw użytkownika o trwałość sprzętu.

Rozmiary modelu to: 99 mm szerokości, 59.4 mm wysokości i 21 mm grubości. Aparat wraz z kartą i akumulatorem waży 133 g, a producent oferuje następujące warianty kolorystyczne: czarny, różowy, brązowy i srebrny.

Obiektyw, w jaki wyposażony jest aparat SZ7, charakteryzuje się zakresem ogniskowych 4.5–45 mm, czyli 25–250 mm w odniesieniu do formatu małoobrazkowego. Do dyspozycji mamy zatem 10-krotne powiększenie optyczne obrazu. Jasność obiektywu wynosi odpowiednio f/3.1 na szerokim końcu oraz f/5.9 w pozycji „tele”. Zbudowany jest on z 9 soczewek ułożonych w 7 grup. Cztery z tych soczewek posiadają konstrukcję asferyczną.

Aparat umożliwia także 4-krotne cyfrowe powiększenie obrazu. W połączeniu z powiększeniem optycznym daje to 40-krotne przybliżenie, co w formacie małoobrazkowym odpowiadałoby ogniskowej 1000 mm.

Minimalna odległość ostrzenia wynosi 50 cm dla szerokiego kąta lub 1.5 m w pozycji teleobiektywu. Warto odnotować fakt, że odległość ta wzrasta do 2 m dla ustawienia zoomu w okolicach 9 x. Ponieważ obiektyw chowa się całkowicie w korpusie, producent musiał zrezygnować z możliwości montowania na nim jakichkolwiek akcesoriów. Aparat posiada jednak przesłonę zabezpieczającą przednią soczewkę, która automatycznie się otwiera i zamyka przy wysuwania i chowaniu obiektywu.

Panasonic SZ7 wyposażony jest w stabilizację obrazu realizowaną poprzez przesuwanie grup soczewek.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcia wykonane na skrajnych nastawach ogniskowych obiektywu.

Panasonic Lumix DMC-SZ7

4.5 mm (ekwiwalent 25 mm)

45 mm (ekwiwalent 250 mm), zoom 10 x

Dodatkowy zoom cyfrowy 4 x (ekwiwalent 1000 mm)

Zastosowany obiektyw w trybie makro pozwala na fotografowanie z odległości zaledwie 5 cm od przedniej soczewki. Daje to możliwość uzyskania skali odwzorowania równej 1:10.6. Gdy wziąć pod uwagę wielkość matrycy, realne powiększenie obrazu uzyskiwane tym aparatem wynosi 1:1.8.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcie wykonane w trybie makro dla największego możliwego przybliżenia.

Tryb makro

Aparat został wyposażony w matrycę wykonaną w technologii MOS, o rozdzielczości 14 milionów pikseli i proporcji boków 4:3. Pracuje ona w zakresie czułości 100–3200 ISO. Sensor umożliwia szybkie sczytywanie danych – SZ7 potrafi przetworzyć nawet 10 klatek na sekundę przy pełnej rozdzielczości.

Nośnikami pamięci w modelu DMC-SZ7 są karty standardu Secure Digital (SD/SDHC/SDXC). Aparat posiada też 70 MB pamięci wbudowanej pozwalającej na zapisanie kilkunastu zdjęć. Można skopiować zawartość tej pamięci na kartę SD. Zdjęcia zapisywane są w formacie JPG, natomiast zdjęcia trójwymiarowe – jako pliki MPO. Dla każdego z tych formatów możliwe jest wybranie stopnia kompresji plików: niskiej lub standardowej. W wypadku przedłużającego się procesu zapisu danych aparat sygnalizuje ten stan, wyświetlając specjalną ikonkę na ekranie. Do momentu ukończenia zapisu na karcie nie możemy wykonać kolejnych zdjęć, ale działa nadal podgląd obrazu.

Poniżej zestawiono rozdzielczości zdjęć możliwych do zarejestrowania przez aparat, uszeregowane według proporcji boków obrazka:

• [1:1] 3232×3232 (10.5 Mpx);
• [4:3] 4320×3240 (14 Mpx), 3648×2736 (10 Mpx), 2560×1920 (5 Mpx), 2048×1536 (3 Mpx), 640×480 (0.3 Mpx);
• [3:2] 4320×2880 (12.5 Mpx);
• [16:9] 4320×2432 (10.5 Mpx).

Rozdzielczość dostępna przy rejestrowaniu klipów filmowych wynosi:

• dla wybranego kodeka AVCHD: FSH (1920×1080, 50i), SH (1280×720, 50p);
• dla wybranego kodeka MP4: FHD (1920×1080, 25p), HD (1280×720, 25p) oraz VGA (640×480 z szybkością 25 kl/s).

Aparat, zapisując film, wykorzystuje kontener MTS oraz kodek h.264/AVCHD/MP4 z dźwiękiem stereofonicznym (kodek AC3). Na karcie pamięci tworzona jest struktura danych podobna do tej stosowanej w dyskach BlueRay. W związku z tym osoby chcące skopiować klipy, powinny szukać ich w katalogu /PRIVATE/AVCH/BDM/STREAM.

Na karcie o pojemności 4 GB uda się zapisać 660 zdjęć w najlepszej rozdzielczości oraz około 25 minut filmu w najlepszej jakości.

Aparat wyposażono w uniwersalne gniazdo micro USB oraz interfejs HDMI. Port USB służy do komunikacji z komputerem (poprzez interfejs USB 2.0), umożliwia także ładowanie zainstalowanego akumulatora.

SZ7 korzysta z dedykowanego akumulatora, którego pojemność według producenta wystarcza do zrobienia około 220 zdjęć. Nie udało się w teście potwierdzić tej wartości – aparat wykonywał około 170 fotografii i odmawiał współpracy.

Elementy sterujące rozplanowane są w sposób typowy dla tej klasy aparatów. Obsługa sprowadza się do używania wybieraka 4-kierunkowego, dzięki któremu poruszamy się po menu konfiguracji lub menu podręcznym (fotografowania). Może to na początku sprawiać problem, ale wystarczy trochę poobcować z aparatem, by uznać, że menu SZ7 jest bardzo zwarte i przejrzyste.

Zimową porą, gdy mamy założone rękawiczki, obsługa aparatu może sprawić niewielkie trudności – ale nie jest niemożliwa. Zdecydowanie jednak polecamy ustawienie aparatu w odpowiedni tryb pracy przed wyjściem na mróz i używanie tylko spustu migawki – uruchomienie filmowania dłonią w rękawiczce jest bardzo trudne.

Głównym elementem przedniej ścianki jest obiektyw. Nad nim, po obu stronach, zostały umieszczone lampa błyskowa oraz dioda wspomagania autofokusu i sygnalizacji samowyzwalacza. Warto zwrócić uwagę na dwa aspekty konstrukcyjne. Po pierwsze: obiektyw całkowicie chowa się do obudowy – przednia ścianka aparatu jest praktycznie płaska. Po drugie: lampę błyskową umieszczono tak, by wyeliminować przypadkowe przesłonięcie jej palcem.

Na ściance górnej umieszczono standardowy wyłącznik zasilania (producent zastosował tu przełącznik) oraz spust migawki z dźwignią kontroli zoomu, a także przycisk aktywacji trybu filmowania, mikrofon stereofoniczny i głośnik.

Na tylnej ściance znajduje się ekran LCD, a po jego prawej stronie typowy dla tej klasy aparatów panel kontrolny. U góry umieszczono przełącznik, za pomocą którego sterujemy trybem pracy aparatu. Pod nim mieści się 4-kierunkowy wybierak otoczony przyciskami MODE, DISP i Q.MENU (ten ostatni aktywuje menu podręczne).

Wybierak umożliwia też szybki dostęp do następujących funkcji:

• korekta ekspozycji,
• tryb pracy lampy błyskowej,
• samowyzwalacz,
• tryb makro obiektywu.

Prawa ścianka boczna to miejsce, które konstruktorzy zarezerwowali dla portów komunikacyjnych aparatu. Pod zabezpieczającą przykrywką znajdziemy port HDMI (typu C) oraz port mini USB.

Na ściance dolnej umiejscowiono klapkę komory akumulatora i karty pamięci oraz gwint statywowy, który znajduje się dokładnie w osi obiektywu. Z jednej strony to bardzo dobra wiadomość dla osób chcących dokładnie wypozycjonować aparat, z drugiej – trzeba mieć świadomość, że wyjęcie karty pamięci bez zdemontowania statywu jest niemożliwe. Klapka komory wyposażona jest w gumowy przepust wykorzystywany w wypadku podłączenia aparatu do zewnętrznego zasilania.

Menu i użytkowanie

Menu aparatu SZ7 podzielone jest na menu główne, wywoływane klawiszem MENU oraz menu podręczne, dostępne po wciśnięciu klawisza Q.MENU. Za poruszanie się w tym obszarze odpowiada 4-kierunkowy wybierak. Konstrukcja menu jest typowa dla aparatów Panasonika.

Poniżej przedstawiamy zawartość menu: fotografowania, odtwarzania oraz konfiguracji.

Menu główne

Menu podręczne dostępne w trybie fotografowania, aktywowane wciśnięciem przycisku Q.MENU przedstawia się następująco:

Menu podręczne

Po włączeniu zasilania aparat rozpoczyna pracę w trybie fotografowania, w takim programie, jaki był używany przed jego wyłączeniem. Możemy zmienić tryb, wciskając przycisk MODE.

Tryby fotografowania

Dostępne są poniższe warianty:

• i-A – inteligentne auto, automatycznie dobierające wszystkie parametry ekspozycji,
• Auto – tryb fotografowania, w którym mamy możliwość wyboru czułości, balansu bieli, sposobu pracy autofokusu, korekty ekspozycji,
• Diorama – efekt miniatury,
• SCN – programy tematyczne:
• portret,
• gładka skóra,
• krajobraz,
• panorama,
• sport,
• nocny portret,
• nocny krajobraz,
• nocne zdjęcia z ręki,
• jedzenie,
• dziecko,
• zwierzę,
• zachód słońca,
• wysoka czułość,
• przez szybę (zablokowana lampa błyskowa),
• w ramce (do wyboru jedna z sześciu możliwych ramek),
• 3D – fotografia trójwymiarowa.

Programy tematyczne

Aparat nie posiada wizjera – oferuje bezpośredni podgląd na ekranie LCD. Możemy na nim wyświetlać informacje o ustawionych parametrach, dodatkowe linie kadrowania, datę i godzinę lub pozostawić obraz przekazywany z matrycy. Za przełączanie odpowiedzialny jest przycisk DISP. Dodatkowo w menu konfiguracji aparatu możemy wybrać, czy ma być wyświetlany histogram.

Podgląd na żywo

Aparat umożliwia przeglądanie pojedynczych zdjęć lub miniaturek porządkowanych według daty. Wciśnięcie przycisku DISP w trybie pojedynczego zdjęcia spowoduje wyświetlenie się pełnej lub skróconej informacji o fotografii. W trybie miniaturek udostępniono trzy ustawienia: 4×3 miniaturki, 6×5 miniaturek oraz widok kalendarza. Używając widoku kalendarza, wybieramy datę. Naciśnięcie przycisku SET powoduje wyświetlenie wszystkich zdjęć z tego dnia jako miniaturek w ułożeniu 4×3.

Przegląd obrazów

Aparat umożliwia uruchomienie w trybie przeglądania zdjęć bez wysuwania obiektywu. Aby tego dokonać, wystarczy przełącznik trybu pracy ustawić w pozycję PRZEGLĄDANIE i włączyć zasilanie.

Po wciśnięciu górnego przycisku na wybieraku 4-kierunkowym ukaże się menu retuszu zdjęcia. Do dyspozycji mamy opcję retuszu automatycznego lub kreatywnego (z filtrami: ekspresyjny, retro, czarno-białe, efekt kamery-zabawki, miękka ostrość). Dodatkowo w menu odtwarzania mamy możliwość przycięcia zdjęcia i zredukowania jego rozdzielczości.

Przy przeglądaniu filmów jedyną funkcją edycji udostępnioną przez aparat jest podzielenie filmu.

Układ autofokusu w modelu DMC-SZ7 – działający na bazie detekcji kontrastu – pracuje naprawdę sprawnie. Nie można nic zarzucić jego celności i szybkości. Kontrolę nad układem AF uzyskujemy poprzez ustawienie trybu jego pracy. Aparat oferuje śledzenie poruszającego się obiektu, ustawiania ostrości na wykrytej twarzy oraz tryby standardowe, czyli matrycowy oraz centralny (punktowy i obszarowy). W sytuacji niedoborów światła detekcja jest wspomagana poprzez oświetlenie motywu wbudowaną diodą. Trzeba pamiętać, że im dalej odsunięty jest motyw, tym słabiej jest on oświetlany. Wykrywanie twarzy realizowane jest z zadowalającym skutkiem. Nawet dość duże wychylenie aparatu nie powoduje gubienia się algorytmu.

Ponadto SZ7 umożliwia wyszukiwanie uprzednio zarejestrowanej twarzy i ustawienie ostrości oraz ekspozycji na nią. Producent nie oferuje wyzwolenia migawki za pomocą detekcji uśmiechu.

Migawka może działać w trybie seryjnym, osiągając maksymalną szybkość aż 10 klatek na sekundę – ale w tym trybie układ autofokusu nie pracuje. Mamy jednak do dyspozycji tryb 2 lub 5 klatek na sekundę, w którym autofokus działa cały czas. Ciekawą propozycją jest też tryb seryjny z błyskiem lampy. Wyzwolenie migawki można opóźnić o 2 lub 10 s, korzystając z samowyzwalacza.

Panasonic DMC-SZ7 dobiera parametry ekspozycji, używając wielopunktowego pomiaru światła. Nie można mieć większych zastrzeżeń do pracy układu – podczas testów niemal zawsze ustawiał ekspozycję prawidłowo. Aparat oferuje funkcję korekcji ekspozycji w zakresie ±2 EV z krokiem 1/3 EV. Interesującym dodatkiem jest funkcja bracketingu umożliwiająca wykonanie 3 zdjęć z krokiem nie większym niż 1 EV.

Producent oferuje nam dwa tryby automatycznego sterowania czułością: zwykły oraz tzw. i-ISO. W pierwszym trybie aparat będzie ustawiał czułość nie większą niż ISO 800 (przy włączonej lampie graniczną wartością jest ISO 1600), podczas gdy w drugim dostosuje ją tak, aby ruch obiektu nie powodował rozmazania obrazu. Dostępny jest też tryb obrazu „wysoka czułość”, gdzie wartość ISO będzie się zmieniać w zakresie ISO 1600–6400. Oczywiście wartość ISO 6400 jest uzyskiwana w sposób programowy poprzez wzmacnianie sygnału.

Nie znamy liczby przewodniej wbudowanej lampy błyskowej. Dostępna jest natomiast informacja o zakresie odległości, które lampa potrafi poprawnie oświetlić. Dla szerokiego kąta jest to nie więcej niż 5.6 m, natomiast dla pozycji teleobiektywu: 2.9 m. Możemy skorzystać z redukcji efektu czerwonych oczu – odbywa się ona za pomocą krótkiego błysku tuż przed ekspozycją zdjęcia.

Dostępne są poniższe tryby lampy:

• wyłączona,
• tryb automatyczny,
• synchronizacja z długimi czasami migawki.

Do dyspozycji mamy następujące predefiniowane wartości balansu bieli: oświetlenie słoneczne, zachmurzenie, w cieniu, oświetlenie żarowe oraz ustawienie według wzorca. Aby zdefiniować wzorzec, należy wejść do menu fotografowania, w konfiguracji balansu bieli odszukać pozycję „SET”, po czym wypełnić środkową część ekranu motywem o neutralnym kolorze (szarością) w warunkach oświetleniowych, w których będziemy fotografować. Po wciśnięciu przycisku MENU aparat zarejestruje zdjęcie, które posłuży jako wzorzec do ustawiania balansu bieli kolejnym ujęciom – nie zostanie ono zapisane.

Panasonic DMC-SZ7 umożliwia zmiany profilu koloru podczas robienia zdjęcia. Opcja „tryb koloru” znajduje się w menu głównym fotografowania. Możemy wybrać jedną z następujących funkcji: happy (jaśniejsze i bardziej żywe kolory), czarno-biały, sepia.

Aparat wyposażony jest w czujnik położenia, dzięki czemu dla każdego zdjęcia zapamiętywana jest informacja o jego orientacji. Ta użyteczna funkcja zwalnia nas z obowiązku obracania zdjęć w komputerze.

Funkcje specjalne

Panoramy

Testowany Panasonic umożliwia wykonywanie zdjęć panoramicznych w trybie ciągłym, podczas przesuwania go poziomo lub pionowo ze stałą szybkością. Aparat raz za razem wyzwala migawkę. Aby rozpocząć i zakończyć proces, należy wcisnąć spust migawki. Wówczas rozpocznie się proces łączenia obrazów w wynikowe zdjęcie panoramiczne. Zatrzymanie ruchu aparatu podczas rejestracji spowoduje anulowanie procesu. W trakcie tworzenia panoramy obiektyw jest zablokowany w pozycji odpowiadającej szerokiemu kątowi. Nie mamy możliwości wpływania na czułość, za to uda się ustalić tryb pracy układu autofokusu oraz balans bieli.

Przykładowe panoramy

Niestety, zdarzają się błędy składania panoram w wypadku dynamicznych scen. W drugiej panoramie po prawej stronie kadru widać dokładnie, jak przemieszczające się osoby zostały zarejestrowane w różnych pozach – a po złożeniu otrzymaliśmy twory nieprzypominające rzeczywistych postaci.

Fotografia trójwymiarowa

Wykonywanie zdjęć 3D niczym nie różni się od rejestracji zdjęć składowych panoramy. W tym wypadku jednak aparat automatycznie przechodzi do tworzenia zdjęcia trójwymiarowego – nie ma potrzeby ponownego wciskania spustu migawki. Jedynym ograniczeniem jest wymuszona pozioma orientacja aparatu oraz ustawienie obiektywu w pozycji szerokiego kąta. Tak jak i przy tworzeniu panoram, nie mamy możliwości ustawienia czułości, natomiast tryb pracy autofokusu i balans bieli dobierzemy samodzielnie.

Przykłady fotografii trójwymiarowej
Plik MPO, 1.4 MB	Plik MPO, 2.3 MB

Fotografia HDR

Aby utworzyć fotografię o wysokiej rozpiętości tonalnej, musimy wejść głębiej w menu. Jest to jedna z opcji trybu fotografowania „iA” opisana jako „iHDR”. Po jej aktywacji aparat automatycznie zarejestruje dwa ujęcia przy różnych parametrach – ale tylko wtedy, jeśli w wykadrowanej scenie wykryje szeroki zakres tonalny. Oznacza to, że o zrobieniu zdjęcia HDR zdecyduje aparat, nie my. Jednak po nabraniu odrobiny wprawy można dość łatwo wymusić wykonanie fotografii o rozszerzonej dynamice tonalnej. Trzeba wykadrować tak, by w obszarze zdjęcia pojawiły się dość jasne elementy, po czym przytrzymać wciśnięty do połowy spust migawki i ostatecznie skadrować zdjęcie. Ta metoda najlepiej sprawdza się przy widokach, gdyż połowiczne dociśnięcie spustu migawki blokuje układ AF.

Wracając do samej funkcji – dwa ujęcia są składane i zapisywane jako jeden plik JPG. Konsekwencją pracy w trybie „iA” jest brak możliwości wpływania na czułość i balans bieli.

Przykład fotografii HDR

Rejestracja twarzy

Aparat oferuje możliwość rejestracji 6 twarzy i przypisaniu każdej z nich daty urodzenia oraz specjalnego symbolu potwierdzenia ostrości (standardowej kropki lub np. kwiatka, serduszka, samochodziku itp.). Dane o zarejestrowanych twarzach są używane do ustawiania priorytetu ostrości oraz ekspozycji. Funkcja ta jednak znacząco spowalnia efektywność układu autofokusu.

Diorama

Jednym z głównych trybów fotografowania jest efekt dioramy, czyli miniatury. Po wykonaniu zdjęcia aparat przeanalizuje obraz i rozmyje odpowiednie jego partie.

Można w tym trybie także nagrywać filmy. Jednak do poprawnego rozmywania poszczególnych klatek potrzebna jest spora moc obliczeniowa – więc rejestrowana będzie tylko co ósma klatka, a dźwięk nie zostanie zapisany. Oglądający może odnieść wrażenie przyspieszenia odtwarzania, co nie wydaje się wadą – wzmaga efekt miniatury i nasuwa skojarzenia ze starym kinem.

Przykład filmowania w trybie dioramy

MTS, 1920×1080 25 kl/s, 7 s, 13.74 MB

Podsumowanie

Obrazy z SZ7 mają bardzo przyjemną kolorystykę, a krzywa tonalna ukierunkowana jest na kontrastowy obraz, co sprawia, że zdjęcia z tego aparatu wręcz przyciągają wzrok. Dodatkową zaletą jest bardzo niewielkie odszumianie oraz wyostrzanie. Wysokie dostępne ISO o wartości 3200 w określonych sytuacjach może być używane bez obaw.

Fotografie wykonane testowanym modelem są obarczone lekką dystorsją, gdy obiektyw ustawiony jest w pozycji szerokiego kąta, ale nie powinno to wpływać na jakość obrazu. W pozycji „tele” wada ta nie została zaobserwowana.

Można też być zadowolonym z jakości klipów rejestrowanych DMC-SZ7. Używa on do nagrywania kodeka h.264 przy szybkości danych wynoszącej około 17 Mbit/s (dla obrazu 1080i), natomiast dźwięk zapisuje jako stereofoniczny strumień AC3 z próbkowaniem 48 kbit/s. Dzięki temu otrzymujemy dobrą jakość przy stosunkowo niewielkich plikach (zwłaszcza w porównaniu do aparatów korzystających z kodeka Motion JPG).

Zalety:
• dobrej jakości wyświetlacz LCD,
• stereofoniczny mikrofon,
• możliwość kalibracji ekranu LCD,
• funkcja rozpoznawania twarzy,
• rejestracja filmu w trybie Full HD (1080),
• funkcja bracketingu ekspozycji.

Wady:
• utrudniony dostęp do funkcji fotografii HDR.

Zdjęcia przykładowe

Zdjęcia przykładowe, poza nielicznymi wyjątkami, były robione w trybie pełnej automatyki, przy najwyższej dostępnej jakości pliku JPG.

Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 11.5 mm, f/4.5, exp. 1/640 s, ISO 100 Plik: JPG, 4320×3240, 5.4 MB	Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 17.8 mm, f/5.3, exp. 1/80 s, ISO 250 Plik: JPG, 4320×3240, 5.7 MB	Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 13.2 mm, f/4.7, exp. 1/80 s, ISO 320 Plik: JPG, 4320×3240, 5.4 MB
Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 4.5 mm, f/3.1, exp. 1/640 s, ISO 100 Plik: JPG, 4320×3240, 5.5 MB	Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 4.5 mm, f/3.1, exp. 1/60 s, ISO 125 Plik: JPG, 4320×3240, 5.4 MB	Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 9.2 mm, f/4.1, exp. 1/250 s, ISO 160 Plik: JPG, 4320×3240, 5.1 MB
Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 5.2 mm, f/3.3, exp. 1/60 s, ISO 400 Plik: JPG, 4320×3240, 5.5 MB	Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 26.9 mm, f/5.8, exp. 1/250 s, ISO 100 Plik: JPG, 4320×3240, 4.7 MB	Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 4.5 mm, f/3.1, exp. 1/1000 s, ISO 160 Plik: JPG, 4320×3240, 5.3 MB
Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 8.6 mm, f/4, exp. 1/60 s, ISO 125 Plik: JPG, 4320×3240, 6 MB	Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 45.0 mm, f/5.9, exp. 1/125 s, ISO 160 Plik: JPG, 4320×3240, 5.3 MB	Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 8.6 mm, f/4, exp. 1/60 s, ISO 200 Plik: JPG, 4320×3240, 5.6 MB
Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 5.2 mm, f/3.3, exp. 1/640 s, ISO 100 Plik: JPG, 4320×3240, 5.6 MB	Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 7.4 mm, f/3.8, exp. 1/250 s, ISO 160 Plik: JPG, 4320×3240, 5.6 MB	Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 9.2 mm, f/4.1, exp. 1/20 s, ISO 400 Plik: JPG, 4320×3240, 5.7 MB
Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 4.5 mm, f/3.1, exp. 1/60 s, ISO 125 Plik: JPG, 4320×3240, 5.5 MB	Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 6.5 mm, f/3.6, exp. 1/40 s, ISO 400 Plik: JPG, 4320×3240, 5.6 MB	Aparat: Panasonic DMC-SZ7 Parametry: 8.0 mm, f/3.9, exp. 1/30 s, ISO 400 Plik: JPG, 4320×3240, 5.8 MB