Sony Cybershot DSC-WX100 należy do grupy aparatów cechujących się smukłą sylwetką, małymi rozmiarami i szerokim wachlarzem możliwości. Trzeba przyznać, że w tej klasie sprzętu króluje nad modelami innych producentów w kategorii miniaturyzacji – jest najmniejszy i bez problemu mieści się w kieszeni koszuli. Nie zatraca przy tym możliwości użytkowych, a wyposażenie go w matrycę o rozdzielczości 18 megapikseli pozwalającą rejestrować zdjęcia przy czułości ISO 12800 oraz obiektyw o 10-krotnym przybliżeniu czynią z niego doskonałego kompana podróży i spacerów. Producent szczególnie zachwala konstrukcję obiektywu, dzięki której udało się tak zmniejszyć gabaryty aparatu. Z tym większym zaciekawieniem przyjrzeliśmy się możliwościom oferowanym przez ten model.
Aparat został zaprezentowany przez koncern Sony pod koniec lutego 2012 roku, a jego dystrybucja rozpoczęła się późną wiosną 2012.

W pudełku oprócz aparatu znajdziemy:

• dedykowaną baterię litowo-jonową,
• zasilacz sieciowy,
• przewód USB,
• pasek na rękę,
• uproszczoną instrukcję obsługi,
• kartę gwarancyjną i informację o warunkach użytkowania.

Testowany egzemplarz miał zainstalowane oprogramowanie wewnętrzne o numerze: 1.0.

----- R E K L A M A -----

Podstawowe właściwości aparatu fotograficznego Sony Cybershot DMC-WX100:

• szerokokątny obiektyw z 10-krotnym zoomem optycznym o odpowiedniku ogniskowych 25–250 mm i światłosile f/3.3–5.9,
• 18-megapikselowa matryca EXMOR-R o wielkości 1/2.3 cala,
• czułość w zakresie ISO 100–6400 z możliwością użycia ISO 12800,
• optyczna stabilizacja obrazu,
• 2.7-calowy ekran LCD o rozdzielczości 460 tysięcy punktów,
• tryb panoramy 2D oraz 3D,
• możliwość fotografowania w 3D,
• szybkie zdjęcia seryjne,
• filmowanie Full HD 1080p,
• szybkie uruchamianie aparatu i krótki czas reakcji,
• ładowanie przez port USB.

Budowa i jakość wykonania

Sony WX-100 odznacza się kompaktową konstrukcją. Elementy kontrolne, w liczbie typowej dla aparatów tej klasy, są ułożone w sposób pozwalający na wygodne posługiwanie się aparatem. WX-100 wyposażony jest we wbudowaną na stałe lampę błyskową.

Ekran LCD, który zastosowano w tym modelu, ma wielkość 2.7 cala i rozdzielczość 460 tysięcy punktów, a wykonany został w technologii ClearPhoto. Pozwala on na bardzo komfortowe poruszanie się po menu aparatu oraz przeglądanie wykonanych zdjęć. Kolorystyka prezentowanych na ekranie fotografii nie budzi żadnych zastrzeżeń, a w warunkach silnego nasłonecznienia nie będziemy też mieli problemów z kadrowaniem – obraz jest dobrze widoczny. Pamiętajmy jednak, że termin „silne nasłonecznienie” nie jest równoznaczny z odbiciem słońca na wyświetlaczu LCD.
Mimo metalowej obudowy podczas użytkowania słychać pewne dźwięki świadczące o złym dopasowaniu części składowych korpusu. Trudno też w superlatywach wypowiadać się na temat trzymania aparatu – wygląda na to, że producent postawił sobie za cel zaprojektowanie modelu dla osób chwytających aparaty obiema dłońmi. Wiąże się to bez wątpienia z wpływem niewielkich gabarytów sprzętu na ergonomię jego użytkowania – miniaturyzacja urządzeń użytkowych nie może przekraczać granicy wyznaczonej przez wielkość ludzkich rąk czy palców.

Rozmiary Sony WX100 to 92.3×52.4×21.6 mm, a jego całkowita waga – 124 g. Model jest dostępny w następujących kolorach: czarnym, różowym, brązowym, srebrnym i białym.

Obiektyw, w który wyposażony jest aparat, charakteryzuje się zakresem ogniskowych 4.45–44.5 mm, co w przeliczeniu na format małoobrazkowy daje 25–250 mm, czyli 10-krotne przybliżenie. Światłosiła obiektywu to f/3.3 przy szerokim kącie oraz f/5.9 dla pozycji „tele”. To typowe wielkości dla sprzętu tej klasy – jednak przy niewielkich gabarytach aparatu pozytywnie zaskakują.
W menu można uaktywnić opcję maksymalnie 4-krotnego powiększenia cyfrowego. W połączeniu z zoomem optycznym daje to ekwiwalent 40-krotnego przybliżenia (ekwiwalent 1000 mm dla formatu małoobrazkowego). Tak jak i inne aparaty z tego segmentu, DSC-WX100 nie umożliwia zastosowania osłony przeciwsłonecznej czy też dodatkowych filtrów montowanych na obiektywie. Wyposażony jest jednak w osłonę zabezpieczającą przed przypadkowym dotknięciem soczewki, która automatycznie otwiera się i zamyka podczas wysuwania i chowania obiektywu. Uzyskiwanie ostrego obrazu możliwe jest dla odległości nie mniejszej niż 5 cm dla szerokiego kąta oraz 1,5 m dla pozycji „tele”.
Aparat posiada mechaniczny układ stabilizacji obrazu, który działa na zasadzie korekcji położenia soczewek w obiektywie. Producent udostępnił także cyfrową stabilizację podczas filmowania, polegającą na zmniejszeniu pola widzenia, by odpowiednio manipulować położeniem odczytywanej klatki filmowej z matrycy.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcia wykonane na skrajnych nastawach ogniskowych obiektywu:

Sony DSC-WX100

4.45 mm (ekwiwalent 25 mm)

44.5 mm (ekwiwalent 250 mm), zoom 10 x

Dodatkowy zoom cyfrowy 4 x (ekwiwalent 1000 mm)

Aparat DSC-WX100 nie posiada dedykowanego trybu makro. Jednak dzięki możliwości bardzo bliskiego ogniskowania wynoszącego 5 cm możemy fotografować różne obiekty w dużym zbliżeniu. Powiększenie uzyskiwane w ten sposób jest dość znaczne, oszacowana skala odwzorowania wynosi 1:8.4. Taka wartość wydawać się może niewielka, jednak wziąwszy pod uwagę współczynnik krotności ogniskowej matrycy równy 5.84 (w poziomie) – realne powiększenia obrazu w tym trybie, odniesione do formatu małoobrazkowego, wynosi 1:1.4.

Poniżej prezentujemy przykładowe zdjęcie wykonane w trybie makro dla największego możliwego przybliżenia.

Tryb makro

Konstruktorzy wyposażyli aparat w matrycę EXMOR-R (czyli wykonaną w technologii BSI) o wielkości 1/2.3 cala, rozdzielczości 18 megapikseli i proporcji boków 4:3. Aparat potrafi rejestrować zdjęcia, korzystając z czułości ISO w zakresie od 100 do 6400. Czułość ISO 12800 dostępna jest tylko jako seria 5 ekspozycji sumowanych w celu zredukowania szumu. Dane z matrycy są szybko sczytywane – przy pełnej rozdzielczości prędkość wynosi 10 kl/s.

Aparat zapisuje wykonane zdjęcia i zarejestrowane filmy na kartach standardu SD, SDHC lub SDXC oraz Microstick: Duo, Pro i PRO-HG. Dodatkowo wyposażony jest we wbudowaną pamięć, na której uda się zapisać do 3 fotografii. Jej zawartość możemy skopiować na kartę pamięci. W wypadku wykonywania serii zdjęć, aparat pokazuje stan zapisu danych na kartę, wyświetlając miniaturki. Do momentu ukończenia zapisu nie możemy korzystać z aparatu. Obrazy rejestrowane są jako pliki JPG, natomiast pliki trójwymiarowe jako MPO. Dostępne rozdzielczości to:

• 4096×3672,
• 4896×2752 (format 16:9),
• 3648×2736,
• 2592×1944,
• 1920×1080 (format 16:9),
• 640×480.

Możliwe jest rejestrowanie klipów filmowych o rozdzielczości 1920×1080 i szybkości 50 kl/s. Aparat pozwala też na sterowanie szybkością generowanego strumienia danych, a co za tym idzie – siłą kompresji materiału: możemy wybrać strumień o najwyższej (24 Mbit/s), wysokiej (17 Mbit/s) oraz standardowej jakości (9 Mbit/s). Sony WX100, zapisując film na kartę pamięci, wykorzystuje kontener MTS oraz kodek H.264/AVC/MPEG4. Warto zaznaczyć, że aparat tworzy na karcie pamięci strukturę plików zgodnie z definicją formatu BlueRay – by odnaleźć klipy, należy otworzyć katalog \PRIVATE\AVCH\BDM\STREAM. Dźwięk rejestrowany jest przy wykorzystaniu kodeka Dolby Digital w postaci strumienia stereofonicznego. Na karcie o pojemności 4 GB zmieści się 590 zdjęć w najlepszej rozdzielczości oraz ok. 23 minut filmu w najwyższej dostępnej jakości.

Model wyposażono w gniazdo micro USB oraz interfejs HDMI. Port USB służy nie tylko do komunikacji z komputerem (poprzez interfejs USB 2.0), ale także do ładowania. Dzięki portowi HDMI aparat podłączony do telewizora przesyła sygnał AV oraz umożliwia sterowanie; WX100 może być obsługiwany za pomocą pilota telewizora.

Aparat zasila dedykowany akumulator, którego pojemność wystarcza na zrobienie około 240 zdjęć. W warunkach testowych nie udało się potwierdzić tej liczby – akumulator wymagał ładowania już po około 180 wykonanych fotografiach, co jednak należy uznać za dobry wynik. Producent dostarcza małą przetwornicę, dzięki której możemy ładować ten model wprost z gniazdka 230 V, korzystając z przewodu USB.

Elementy sterujące rozplanowane są przewidywalnie dla kompaktów tej klasy, a obsługa sprowadza się do używania wybieraka 4-kierunkowego z obrotowym pierścieniem.
Przyciski – prócz wybieraka i spustu migawki – są słabo wyczuwalne na obudowie. Dość gęste ich rozmieszczenie (co z uwagi na typ sprzętu nie zaskakuje) sprawia, że sterowanie aparatem dłonią w rękawiczce może przysporzyć problemów. Warto więc zimą zawczasu ustawić wszystkie parametry, by później tylko wciskać spust migawki.

Poniżej znajduje się opis głównych elementów sterowania aparatu.

Na przedniej ściance dominuje obiektyw, który niewiele wystaje ponad płaszczyznę korpusu. Nad nim, po jego lewej stronie umieszczono małą lampę błyskową oraz diodę, której funkcje to wspomaganie układów autofokusu oraz sygnalizacja samowyzwalacza.

Ścianka górna jest wyposażona w przycisk zasilania, spust migawki połączony z dźwignią kontroli zoomu oraz mikrofon stereofoniczny. Takie umiejscowienie mikrofonu może powodować problemy z rejestracją dźwięku, gdy korzystamy z dużego powiększenia optycznego obiektywu.

Ścianka tylna to główny panel sterowania. Znajduje się tu ekran LCD oraz zestaw 5 elementów kontrolnych ułożonych symetrycznie względem poziomej linii dzielącej korpus na połowę. Patrząc od góry obudowy, widzimy przełącznik trybu aparatu, a po jego prawej stronie przycisk filmowania. Pośrodku mieści się 4-kierunkowy wybierak, który jednocześnie jest obrotowym pierścieniem wyboru. Możemy dzięki niemu przejść do następujących funkcji szybkiego dostępu:

• „DISP”,
• zdjęcia seryjne,
• samowyzwalacz,
• sterowanie lampą błyskową.

Pod wybierakiem mamy podwójny przycisk zapewniający dostęp do menu oraz pomocy lub kasowania. W prawym dolnym rogu obudowy znajduje się przycisk uruchamiania trybu odtwarzania.

Na dolnej ściance znajduje się złącze USB oraz gwint statywowy. Zamontowano tu także uchylną klapkę pokrywy komory akumulatora oraz podwójnego slotu kart pamięci. Niestety, gwint statywowy umiejscowiony jest bardzo niefortunnie: po zamocowaniu aparatu na statywie nie mamy możliwości wyjęcia karty pamięci.

Menu i użytkowanie

Menu Sony WX100 jest podzielone na część dotyczącą fotografowania (aktywowaną pierścieniem obrotowym lub przyciskiem „MENU”) i część konfiguracyjną (uruchamianą po wciśnięciu klawisza „MENU” oraz wybraniu pozycji „Menu konfiguracyjne”).

Trzeba przyznać, że samo poruszanie się po menu nie sprawia trudności. Gorzej z odszukiwaniem poszczególnych jego elementów. Wydaje się jednak, że po dłuższym obcowaniu z aparatem nauczymy się wydajnie go obsługiwać.

Poniżej przedstawimy zawartość menu: fotografowania i konfiguracji.

Tryby fotografowania

Menu konfiguracji

Aparat włączamy naciśnięciem przycisku zasilania, które jednak nie może być zbyt krótkie. Po wysunięciu obiektywu WX100 rozpoczyna pracę w takim trybie, jaki był używany przed wyłączeniem zasilania.

Główne tryby pracy aparatu wybiera się za pomocą dedykowanego przełącznika posiadającego 3 pozycje:

• fotografowanie ogólne,
• fotografia panoramiczna (Sweep Panorama),
• filmowanie.

Poniżej przedstawiono animacje każdego z trybów pracy oraz odpowiadające im opcje konfiguracji:

Opcje konfiguracji

Oferowane przez producenta programy fotografowania obejmują:

• iAuto – inteligentna automatyka,
• iAuto+ – lepsza automatyka (jakość zdjęć wyższa od iAuto),
• P – automatyka programu, w którym aparat dobierze sam wartość przysłony i czas migawki, ale pozwala nam kontrolować inne nastawy, takie jak: czułość, balans bieli itd.,
• 3D – program do tworzenia zdjęć trójwymiarowych,
• Efekt wizualny – zestaw filtrów cyfrowych,
• SCN – wybór trybu sceny,
• Tło rozogniskowane.

Oferowane przez producenta programy tematyczne to:

• gładka skóra,
• miękkie ujęcie,
• korekcja drgań – do zdjęć w pomieszczeniach bez użycia lampy,
• krajobraz – zablokowanie ostrości na nieskończoności i podbicie kolorystyki,
• korekcja pod światło – tryb fotografii HDR,
• nocny portret – zdjęcia z lampą błyskową i podniesioną ekspozycją tła,
• nocny widok – tryb dedykowany do stosowania przy użyciu statywu z korekcją ekspozycji, tak by zachować atmosferę ciemnego otoczenia,
• z ręki o zmierzchu – dla fotografowania bez statywu, ale z odszumianiem,
• duża czułość,
• kulinaria,
• zwierzę domowe,
• plaża – podkreślenie błękitu wody,
• śnieg – podobnie jak w trybie „nocny widok” z zachowaniem naturalnej bieli otoczenia,
• fajerwerki,
• zdjęcia podwodne – korekta kolorów dla fotografii podwodnej przy użyciu specjalnej wodoodpornej obudowy.

Dostępne sceny

Aparat nie posiada wizjera – oferuje bezpośredni podgląd na ekranie LCD. Możemy na nim wyświetlać informacje o ustawionych parametrach w sposób uproszczony lub rozszerzony, dodatkowe linie kadrowania lub pozostawić jedynie obraz przekazywany z matrycy.

Podgląd na żywo

WX100 umożliwia przeglądanie zdjęć w trybie pojedynczego zdjęcia lub miniaturek porządkowanych według daty. Można też uruchomić pokaz slajdów z wybranym podkładem muzycznym. W trybie pojedynczego zdjęcia mamy do dyspozycji wyświetlenie pełnej lub skróconej informacji o zdjęciu lub też pokazanie samego obrazu. Tryb miniaturek oferuje dwa ustawienia: 16 oraz 25 zdjęć na jednym ekranie. Miniaturki wyświetlane są tylko dla wybranej daty, to znaczy gdy jednego dnia zrobimy 3 fotografie, a następnego kilkadziesiąt, przy przeglądaniu będziemy widzieli na ekranie zaledwie 3 miniaturki lub – w drugim przypadku – będzie nimi zapełniony cały wyświetlacz.

Przeglądanie zdjęć

Aparat wyposażony jest w użyteczną funkcję aktywowania do trybu przeglądania zdjęć bez wysuwania obiektywu. Dłuższe przytrzymanie przycisku „PLAY” (oznaczonego strzałką) spowoduje automatyczną prezentację ostatniej wykonanej fotografii. Aby z tej pozycji przejść w tryb fotografowania, należy ponownie dłużej przytrzymać przycisk „PLAY” lub wcisnąć spust migawki. Można też wyłączyć aparat przyciskiem zasilania. Podczas przeglądania zdjęć dostępna jest ich edycja. Po wciśnięciu przycisku „MENU” i wybraniu menu retuszu możemy przyciąć zdjęcie, zredukować czerwone oczy oraz maskować nieostrość, czyli po prostu wyostrzyć fotografię. Uda się nam też obrócić wybrane zdjęcia oraz zastosować jeden z dwóch filtrów cyfrowych: akwareli lub ilustracji. Aparat nie pozwala na edycję filmów w trybie przeglądania.

Układ autofokusu pracuje w trybie wielostrefowym, śledzenia, punktowym lub wykrywania twarzy. Przy wykrywaniu twarzy można ustawić priorytet osoby dorosłej lub dziecka. W warunkach gorszego oświetlenia wspomoże nas specjalna dioda. Autofokus pracuje szybko i celnie, choć czasami potrafi się zgubić – jednak trudno mieć do niego większe zastrzeżenia.
Wykrywanie twarzy działa dobrze, a nawet dość znaczne odchyłki od pozycji en face nie powodują zgubienia celu.

Zastosowana migawka pozwala uzyskiwać czas naświetlania od 1/1600 s do 4 s. Najdłuższy czas jest dostępny tylko w programie automatycznym. W innych trybach pracy aparat będzie dobierał czas nie dłuższy niż 1/4 s. Sony WX100 wykonuje zdjęcia seryjne z maksymalną prędkością wynoszącą aż 10 kl/s i potrafi zarejestrować przy tej szybkości do 10 zdjęć. Można skorzystać także z prędkości 2 kl/s. W tym wypadku również ogranicza nas liczba 10 zdjęć w serii. Producent oferuje funkcję wyzwolenia migawki po wykryciu twarzy lub uśmiechu – wówczas aparat umożliwia dopasowanie czułości detekcji uśmiechu w skali 3-stopniowej. Używając samowyzwalacza, opóźnimy moment wyzwolenia migawki o 2 lub 10 s. Ciekawą funkcją jest automatyczne uruchomienie samowyzwalacza po rozpoznaniu twarzy w kadrze.

Wartości ekspozycji dobierane są na zasadzie cyfrowego pomiaru matrycowego, centralnie-ważonego lub punktowego (tylko mały obszar w środku kadru). Użytkownik może kontrolować, który tryb ma być użyty tylko w programie fotografowania „P”. Korzystanie z punktowego pomiaru światła jest nieco problematyczne, szczególnie w sytuacjach małej głębi ostrości. Odpowiada za to brak możliwości zablokowania pomiaru ekspozycji przed aktywowaniem układów AF. Aparat oferuje możliwość regulacji korekty ekspozycji w zakresie ±2 EV z krokiem 1/3 EV.
Podczas testów aparat prawidłowo naświetlał zdjęcia, choć wykazywał też tendencję do lekkiego przepalania koloru czerwonego.

Umiejscowienie lampy błyskowej nie powoduje kolizji torów optycznych w żadnej z pozycji obiektywu – zarówno przy szerokim kącie, jak i w ustawieniu „tele”. Nie jest też łatwo zasłonić ją palcem, choć kilkukrotnie się to udało. Dostępne tryby wbudowanej lampy błyskowej to:

• automatyczny,
• automatyczny z redukcją czerwonych oczu,
• błysk wypełniający,
• wolna synchronizacja,
• wyłączona.

Sony WX100 posiada funkcję wykrywania mrugnięcia podczas wykonywania fotografii. W takiej sytuacji aparat robi dwa zdjęcia i wybiera to, na którym model ma otwarte oczy – funkcja ta jednak nie działa przy aktywnej lampie błyskowej.

Aby ustawić balans bieli, możemy skorzystać z następujących opcji:

• oświetlenie słoneczne,
• zachmurzenie,
• oświetlenie żarowe,
• oświetlenie jarzeniowe (trzy wersje),
• światło błyskowe,
• ustawienie według wzorca.

By zaprogramować własną wartość balansu bieli, wystarczy wypełnić cały ekran neutralną szarością w warunkach oświetleniowych, w których będziemy robić zdjęcie, po czym wybrać balans bieli „SET”. Aparat zarejestruje wtedy fotografię, która posłuży jako wzorzec do ustawiania balansu bieli na kolejnych zdjęciach (wzorcowe ujęcie nie zostanie zapisane na karcie pamięci).
Wybierając tryb sceny „Zdjęcie podwodne”, możemy skorzystać z następujących opcji balansu bieli:

• automatyczne,
• podwodne 1 (gdy dominuje kolor niebieski),
• podwodne 2 (gdy dominuje kolor zielony),
• ustawienie według wzorca.

Do pracy algorytmu automatycznie wyznaczającego balans bieli nie można mieć zastrzeżeń.

WX100 oferuje rejestrowanie zdjęć jedynie w standardowej kolorystyce – nie uda nam się zrobić fotografii czarno-białej czy w odcieniu sepii. By uzyskać ten efekt, musimy wykorzystać oprogramowanie w komputerze.

Aparat wyposażony jest w czujnik położenia, który wykorzystywany jest w ten sposób, że dla każdego zdjęcia zapamiętywana jest informacja o jego orientacji. Dzięki temu nie ma potrzeby obracania zdjęć w komputerze.

Funkcje specjalne

Rozogniskowanie tła
Jedną z ciekawszych funkcji aparatu jest rozogniskowanie tła. Polega ono na automatycznym zrobieniu dwóch zdjęć: jednego w celu rejestracji ostrego głównego motywu, a drugiego dla rozmycia tła (którego siłę możemy regulować w 3-stopniowej skali). Wynikowy obraz jest złożeniem tych dwóch ekspozycji w taki sposób, by zasymulować płytką głębię ostrości.

Efekt działania tej funkcji widać na fotografii poniżej.

Przykład rozogniskowania tła

Musimy przyznać, że ciężko uzyskać zadowalający efekt, gdy tło nie jest odpowiednio daleko od pierwszego planu. Sposób łączenia ekspozycji także pozostawia wiele do życzenia w wypadku bardziej skomplikowanych krawędzi (np. włosów).

Filtry cyfrowe
Jednym z głównych trybów fotografowania jest „Efekt wizualny”. Do dyspozycji mamy kilka filtrów cyfrowych:

• Malowidło HDR - aparat rejestruje kilka ekspozycji, by złożyć wynikowy obraz o wyższej dynamice z nałożonym efektem olejnego obrazu (dysponujemy 3-stopniową skalą natężenia efektu),
• Czarno-białe o bogatej gradacji – także tworzona jest fotografia HDR, by wydobyć szczegóły w jasnych i ciemnych partiach, jednak tym razem obraz jest zapisywany w trybie monochromatycznym,
• Miniatura – efekt dioramy o regulowanym położeniu rozmycia (dostępne są 3 pozycje w poziomie oraz 3 w pionie),
• Zabawkowy aparat – efekt pozwalający uzyskać silną winietę, podbity kolor czy kontrast (zimne bądź ciepłe barwy, tonacja zielona lub filetowa),
• Kolor pop – zdjęcie w stylu pop-art z uwypukleniem odcieni,
• Kolor częściowy – zdjęcie monochromatyczne z zachowanym jednym wybranym kolorem (czerwonym, zielonym, niebieskim bądź żółtym),
• High-key: miękki – miękkie, wyraziste zdjęcie z podkreślonymi jasnymi partiami,
• Akwarela – zdjęcie z rozmytymi konturami (siła efektu regulowana w 3-stopniowej skali),
• Ilustracja – zdjęcie z podkreślonymi konturami (siła efektu regulowana w 3-stopniowej skali).

Po wykonaniu zdjęcia aparat potrzebuje kilku sekund, aby je przetworzyć, a efekty jego pracy są następujące:

Przykłady filtrów cyfrowych
Ilustracja	Akwarela	High-Key: miękki
Kolor częściowy	Kolor pop	Zabawkowy aparat
Efekt miniatury	Cz-b o bogatej gradacji	Malowidło HDR

Przy wybraniu efektów aparatu zabawki, koloru pop, częściowego koloru i high-key możemy też rejestrować filmy, ale tylko wówczas, gdy pracujemy w trybie fotografowania.

Panoramy
Tryb fotografii panoramicznej jest w Sony WX100 bardzo rozbudowany: dysponujemy panoramami dwu- lub trójwymiarowymi czy też podwodnymi. W wypadku panoramy 2D mamy możliwość wybrania standardowego lub szerokiego rozmiaru oraz panoramy w wysokiej rozdzielczości (43 Mpx). Jest też opcja ujęcia wielokątowego, jednak z uwagi na jej specyfikę zdecydowaliśmy się opisać ją przy okazji fotografii 3D.

Opcje w trybie panoramy i filmowania

Przed rozpoczęciem tworzenia panoram możemy zadecydować o korekcji ekspozycji, balansie bieli, trybie pomiaru ekspozycji i pracy układu autofokusu. Lampa błyskowa jest niedostępna, a zoom obiektywu ustawiony na wartość minimalną (szeroki kąt).
Wykonywanie panoram jest stosunkowo proste: wystarczy wcisnąć spust migawki i przesuwać aparat. Koniec ujęcia panoramicznego sygnalizujemy poprzez puszczenie spustu migawki. Aparat przystępuje wtedy do składania pozyskanych zdjęć w jedno panoramiczne.

Przykłady panoram

Warto odnotować, że przy wybieraniu kierunku panoramy zapamiętywana jest orientacja aparatu, co służy później prawidłowemu ustawieniu obrazu. W praktyce oznacza to, że możemy tworzyć panoramę poziomą, trzymając aparat w pionie.
Gdy przerwiemy rejestrację zdjęć przed osiągnięciem pełnego rozmiaru panoramy, pozostała część kadru zostanie wypełniona kolorem czarnym. WX100 bardzo dobrze składa panoramy (radzi sobie z łączeniem krzywizn budynków), choć zdarzają się wpadki przy zdjęciach z poruszającymi się obiektami – na pierwszej panoramie widać po prawej stronie parę ludzi, którzy zostali częściowo zamienieni w duchy.

Zdjęcia trójwymiarowe oraz ujęcia wielokątowe
Sony WX100 został wyposażony w funkcję tworzenia zdjęć 3D. Polega ona na automatycznym zrobieniu dwóch fotografii. Co dziwne, aparat nie informuje o wymogu przesunięcia podczas takiej rejestracji. Nie różnicuje też czasu między poszczególnymi rejestracjami, choć według informacji producenta analizuje odległość przesunięcia dla wygenerowania zdjęcia o najlepszym efekcie trójwymiarowym. Wynikowe klatki są składane i zapisywane w pliku MPO gotowym do wyświetlenia w ramkach fotograficznych czy telewizorach wyposażonych w możliwość prezentacji 3D. W tym trybie obiektyw jest zablokowany w pozycji odpowiadającej szerokiemu kątowi.

Jak już wspominaliśmy, testowanym modelem można także wykonać ujęcie wielokątowe (multiangle). Jest to podobne do tworzenia panoram – działa na zasadzie przesuwania aparatu z wciśniętym spustem migawki. Fotografie takie różnią się jednak od panoramy. Po pierwsze – to zwykłe szerokie ujęcia, a po drugie – na wyświetlaczu uda się przeglądać tak stworzone zdjęcia w sposób ukazujący ich trójwymiarowość. WX100 wykorzystuje czujnik położenia, a użytkownik – przechylając aparat na boki – steruje wyświetlaniem odpowiednich części kadru. Szybkie „bujanie” aparatem daje efekt trójwymiarowy podobny do prezentowanej wizualizacji zdjęcia 3D (tryb wobble).

Poniżej znajduje się przykładowe zdjęcia wykonane w trybie 3D oraz ujęcia wielokątowego:

Przykłady zdjęć 3D
Zdjęcie 3D	Ujęcie wielokątowe

Efekt zdjęcia trójwymiarowego jest niewidoczny. Wynika to zapewne z faktu wykonania dwóch zdjęć z tej samej pozycji. Wierzymy, że to zwykły błąd oprogramowania, gdyż nieprawdopodobnym jest, by producent wyposażył aparat w opcję, która nie daje spodziewanych rezultatów w żadnych okolicznościach.

O wiele lepiej oceniamy ujęcie wielokątowe – tutaj efekt, choć nadal niewielki, pokazuje trójwymiarowość sceny.

Pomoc
Możemy skorzystać z wbudowanego rozszerzonego systemu pomocy. Przeszukiwanie tematów jest logicznie uporządkowane, dzięki czemu znalezienie odpowiedniej informacji o obsłudze aparatu przychodzi dość łatwo. Opcja ta bardzo się przydaje, jako że drukowana instrukcja jest uboga w kwestii szczegółowych opisów dostępnych funkcji.

Podsumowanie

Po zapoznaniu się z możliwościami aparatu trzeba przyznać, że stanowi on całkiem solidną ofertę dla nieco bardziej zaawansowanych miłośników fotografii. Z jednej strony mamy do dyspozycji rozszerzone opcje filmowania, a z drugiej typowe, choć nieraz trochę ograniczone, możliwości fotografowania. Wydzielony tryb fotografii panoramicznej o funkcjonalności daleko wybiegającej poza rozwiązania konkurencji jest ciekawą propozycją dla osób, które tworzenie panoram uważają za ważne zastosowanie aparatu.
Sony WX100 oferuje bardzo szeroki zakres czułości ISO. Mimo dość mocnego odszumiania przy wyższych wartościach z powodzeniem można z nich korzystać – o ile nie zdecydujemy się na mocne przycinanie fotografii czy ich powiększanie cyfrowe w komputerze. Gdyby omawiany model był wyposażony w matrycę o rozdzielczości 16 Mpx, jakość zdjęć byłaby zapewne lepsza.
Gdy jednak przymkniemy oko na niedomagania aparatu przy wyższych wartościach ISO i nie zamierzamy drukować zdjęć w dużych formatach, może się okazać, że WX100 będzie dobrym wyborem. Unikalne funkcje fotograficzne, takie jak zdjęcie o zmierzchu czy rozmycie tła, na pewno ucieszą posiadacza. Warty podkreślenia jest też dedykowany tryb rejestracji klipów filmowych. Jakość filmów jest naprawdę dobra, a liczba udostępnionych opcji bije na głowę ofertę konkurencji.

Sony WX100 może znaleźć rzeszę zadowolonych nabywców – nie tylko dzięki swojej kieszonkowej budowie, ale i ciekawym trybom pracy, które wykraczają poza przyjęty standard w tej klasie aparatów.

Zalety:
• rozbudowane opcje panoram 2D oraz 3D,
• możliwość rejestracji zdjęć HDR,
• łatwa obsługa,
• skuteczny układ AF,
• dobrej jakości obudowa.

Wady:
• niedziałający tryb zdjęć 3D,
• brak opcji kolorystycznych,
• mało komfortowy uchwyt.

Zdjęcia przykładowe

Zdjęcia przykładowe, poza nielicznymi wyjątkami, były robione w trybie pełnej automatyki, przy najwyższej dostępnej jakości pliku JPG.

Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 9.1 mm, f/4.5, exp. 1/40 s, ISO 800 Plik: JPG, 4896×3672, 5.4 MB	Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 9.1 mm, f/4.5, exp. 1/80 s, ISO 100 Plik: JPG, 4896×3672, 5.3 MB	Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 4.5 mm, f/3.3, exp. 1/160 s, ISO 100 Plik: JPG, 4896×3672, 4.7 MB
Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 5.2 mm, f/3.5, exp. 1/30 s, ISO 250 Plik: JPG, 4896×3672, 4.4 MB	Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 7.9 mm, f/4, exp. 1/50 s, ISO 640 Plik: JPG, 4896×3672, 6.6 MB	Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 4.5 mm, f/3.3, exp. 1/13 s, ISO 800 Plik: JPG, 4896×3672, 5.7 MB
Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 4.5 mm, f/3.3, exp. 1/60 s, ISO 12800 Plik: JPG, 4896×3672, 3.8 MB	Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 4.5 mm, f/3.3, exp. 1/10 s, ISO 800 Plik: JPG, 4896×3672, 5.4 MB	Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 4.5 mm, f/3.3, exp. 1/10 s, ISO 800 Plik: JPG, 4896×3672, 5.5 MB
Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 16.2 mm, f/5, exp. 1/8 s, ISO 12800 Plik: JPG, 4896×3672, 4.1 MB	Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 6.9 mm, f/4, exp. 1/1000 s, ISO 100 Plik: JPG, 4896×3672, 3.6 MB	Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 4.5 mm, f/3.3, exp. 1/1600 s, ISO 100 Plik: JPG, 4896×3672, 5.5 MB
Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 4.5 mm, f/3.3, exp. 1/640 s, ISO 100 Plik: JPG, 4896×3672, 5.5 MB	Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 4.5 mm, f/3.3, exp. 1/1250 s, ISO 10 Plik: JPG, 4896×3672, 7.4 MB	Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 7.9 mm, f/4, exp. 1/500 s, ISO 100 Plik: JPG, 4896×3672, 7.1 MB
Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 10.6 mm, f/4.5, exp. 1/400 s, ISO 100 Plik: JPG, 4896×3672, 3.9 MB	Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 18.8 mm, f/5.6, exp. 1/125 s, ISO 160 Plik: JPG, 1920×1080, 843.7 KB	Aparat: Sony DSC-WX100 Parametry: 4.5 mm, f/3.3, exp. 1/1000 s, ISO 100 Plik: JPG, 4896×3672, 4.6 MB