QX10 oferuje zapis zdjęć w następujących rozdzielczościach:

• dla proporcji 4:3
  • 4896 x 3672,
  • 2592 x 1944,
• dla proporcji 16:9
  • 4896 x 2752,
  • 1920 x 1080

Kolorystyki zdjęć JPEG nie możemy w żaden sposób modyfikować, także niedostępna jest kontrola procesu odszumiania czy wyostrzania.

Balans bieli

Sony QX10 umożliwia ustawianie balansu bieli (tylko w trybie P) przy użyciu następujących programów:

• Auto,
• Światło dzienne,
• Pochmurnie,
• Żarówka,
• Świetlówka: zimna biała,
• Świetlówka: dzienne biała,
• Świetlówka: światło dzienne.

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

Jak widać, QX10 dość dobrze przetwarza kolory podczas słonecznej pogody. Gdy tylko jednak znajdziemy się w cieniu czy też niebo zasnują chmury, błędy będą wyjątkowo duże, co jest wynikiem zabarwienia kadru na niebieski kolor. Co ciekawe, opisywany model stosunkowo dobrze radzi sobie przy świetle żarowym, gdzie automatyka daje mniejszy błąd od dedykowanej nastawy. Ogólnie po przyjrzeniu się zdjęciom przykładowym możemy uznać, że nie wyglądają one źle pod względem kolorystyki.

Uzyskane wyniki pokazują, że aparat ma tendencję do przesycania kolorów - średnia wartość ze wszystkich pomiarów to 130%.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Słoneczny dzień
Światło: Zacienienie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Zachmurzenie
Światło: Żarówki Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Żarówki
Światło: 5500K Balans bieli: Auto

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Z uwagi na brak możliwości nie tylko kontrolowania czułości, ale także wizualizacji aktualnie wybranej przez aparat nastawy, musieliśmy podczas przeprowadzania tego testu odejść od stosowanej metodologii. Nadal jednak pomiar szumów matrycy wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Tym, co wyróżnia zastosowaną procedurę, jest manipulacja oświetlaniem sceny oraz użytą wartością przysłony w taki sposób, by sprowokować aparat do użycia innej czułości. Ponieważ wyniki możemy ocenić dopiero po zgraniu zdjęć z karty do komputera, wymagane było wielokrotne powtarzanie wcześniej opisanej procedury. Innymi słowy praca przypominała zabawę w kotka i myszkę, a efekt możemy ocenić na poniższym wykresie.

Dla całego spektrum dostępnych czułości wartość szumu utrzymuje się na niskim poziomie. Nawet dla najwyższej wartości (ISO 800) uzyskane wyniki poniżej 1.5% pokazują, że aparat bardzo dobrze radzi sobie z szumem.

Poniżej przedstawiamy wycinki zarejestrowanej sceny testowej.

ISO 100
ISO 160
ISO 250
ISO 320
ISO 500
ISO 800

Zwracają uwagę niestandardowe wartości czułości ISO. Niestety, to efekt braku możliwości kontrolowania tego parametru podczas wykonywania zdjęć testowych. Kolejną kwestią jest kolorystyka zdjęć: pomiędzy najniższą a najwyższą czułością różnice są spore. Wynika to wprost ze stosowanej techniki manipulacji światłem - zmniejszanie strumienia świetlnego tworzonego przez lampy żarowe prowadzi do coraz mocniejszego obniżania temperatury barwowej (żarnik staje się coraz bardziej czerwony).