Olympus Tough TG-1 już w dniu swojej premiery, która odbyła się na początku maja 2012 roku, wzbudził spore zainteresowanie potencjalnych nabywców. Aparat wyróżniał się solidną, wodoodporną do 12 metrów obudową, obiektywem o odpowiedniku ogniskowych 25–100 mm i świetle f/2.0–4.9 oraz 12-megapikselową matrycą CMOS BSI. Nasz zeszłoroczny test wodoodpornych kompaktów pokazał, że aparat ten robił wrażenie nie tylko na papierze, bowiem doskonale sprawdzał się też w praktyce, co pozwoliło mu zdobyć pierwsze miejsce i najwyższą liczbę punktów. Pomimo posiadania w ofercie tak udanego produktu, zaledwie w 8 miesięcy po premierze TG-1, producent zdecydował się zaprezentować jego następcę. Dzięki temu, 8 stycznia br. światło dzienne ujrzał Olympus Stylus Tough TG-2.

Rzut okiem na tabelę porównującą specyfikacje TG-1 i TG-2 pozwala stwierdzić, że te kilka miesięcy dzielące premiery obydwu modeli, to zdecydowanie zbyt mało czasu, aby wprowadzić w aparacie jakieś rewolucyjne zmiany. Z drugiej strony konstruktorzy i księgowi mogli dojść do wniosku, że wcale nie są one potrzebne, skoro TG-1 nawet pod koniec 2012 roku wciąż zbierał bardzo pochlebne opinie, czego dowodem był nasz test.

Spójrzmy więc, czym TG-2 różni się od swojego starszego brata. Pierwsze, co rzuca się w oczy, to inny kolor obudowy. Przednia ścianka straciła swoją szarą barwę i kupujący mogą teraz wybierać między czarną lub czerwoną wersją kolorystyczną. Do nas trafił egzemplarz w kolorze czarnym i trzeba przyznać, że prezentuje się on o wiele ładniej od swojego poprzednika. Kolejną, dość istotną zmianą jest wzmocnienie uszczelnień obudowy. Choć korpus jest dokładnie ten sam, co w starszym modelu, to teraz z aparatem możemy bez problemów nurkować na głębokości 15 metrów, a więc zbliżamy się do limitu 18 metrów, czyli głębokości na jaką mogą maksymalnie schodzić nurkowie z podstawowymi uprawnieniami OWD (Open Water Diver). Oprócz tego aparat posiada teraz możliwość rejestracji filmów z prędkością 120 i 240 kl/s w rozdzielczościach odpowiednio 640×480 i 320×240 pikseli. To w zasadzie kończy listę zmian, jakie możemy wyczytać ze specyfikacji.

----- R E K L A M A -----

Budowa i jakość wykonania

Pod względem jakości wykonania Olympus wypada najsłabiej spośród testowanych tu trzech modeli. Do jego budowy zastosowano głównie plastikowe elementy, które nie sprawiają wrażenia solidności. Podobnie jak w przypadku starszego modelu, nie możemy mieć zastrzeżeń do ich spasowania, bowiem korpus jest dość zwarty i nic w nim nie skrzypi.

Układ przycisków w TG-2 nie zmienił się w stosunku do starszego modelu. Na górnej ściance znajdziemy włącznik i spust migawki, a na tylnej, na prawo od ekranu LCD umieszczono (idąc od góry):

• dźwignię zmiany ogniskowej,
• przycisk uruchamiający tryb wideo,
• koło wyboru trybów pozwalające ustawić następujące opcje:
  • Tryb automatyczny iAUTO,
  • Tryb automatyczny P,
  • Tryb ustawień własnych C1,
  • Tryb ustawień własnych C2,
  • Filtry artystyczne MAGIC,
  • Tryb priorytetu przysłony A,
  • Tryb sceny SNC,
  • Tryb Supermakro,
• przycisk uruchamiający tryb podglądu zdjęć,
• wybierak kierunkowy pozwalający też na zmianę informacji wyświetlanych na ekranie, usuwanie zdjęć i szybki dostęp do ustawień lampy błyskowej,
• przycisk OK do zatwierdzania wyborów,
• przycisk MENU.

Choć tylna ścianka wygląda tak samo jak w TG-1, to możemy dostrzec tu niewielkie zmiany. Przede wszystkim zmieniły się opcje dostępne na kole nastaw, dzięki czemu bardziej zaawansowani użytkownicy mogą cieszyć się trybem priorytetu przysłony. Dodatkowo zrezygnowano z umieszczenia na kole trybów zdjęć nocnych i obiektów znajdujących się w ruchu, a dodano za to tryb Supermakro. Na uwagę zasługuje też prawy przycisk kierunkowy, który pozwala teraz na szybki dostęp do ustawień lampy błyskowej. Jest to zmiana zdecydowanie na plus, tym bardziej że przydaje się on również pod wodą, gdzie po ustawieniu trybu zdjęć podwodnych aparat wymusza błysk i często musimy wyłączać lampę błyskową.

Wzorem poprzedniego modelu, na obudowie TG-2 znajdziemy dwie klapki. Pierwsza z nich kryje uniwersalne złącze USB 2.0 Hi-speed / wyjście audio-wideo (NTSC/PAL) oraz wyjście micro HDMI pełniące również funkcję wejścia zasilacza AC (DC-IN). Pod drugą znajdziemy natomiast akumulator litowo-jonowy LI-50B oraz slot na kartę pamięci typu SD/SDHC/SDXC. W tym miejscu warto wspomnieć, że aparat obsługuje karty Eye-Fi.

W teście TG-1 narzekaliśmy na niezbyt dopracowane blokady chroniące klapki przed przypadkowym otwarciem. Szczerze mówiąc mieliśmy nadzieję, że producent zdecyduje się zastosować w nowym modelu nieco inne rozwiązanie, jednak konstrukcja ta pozostała bez zmian i nadal musimy borykać się z miniaturowymi wskaźnikami informującymi o niezablokowaniu klapki.

Teraz kilka słów na temat ekranu LCD. Choć jego parametry nie zmieniły się w stosunku do poprzednika i wydaje się, że jest to ta sama konstrukcja, to ekran w TG-2 sprawiał nam trochę problemów. Wszystko za sprawą jego podświetlenia, które było niewystarczające i powodowało, że w silnym słońcu obraz był praktycznie niewidoczny. Ustawienie w menu podświetlenia na maksimum trochę zmniejszało ten problem, jednak wciąż daleko było do ideału. Trudno nam powiedzieć, czy trafił nam się felerny egzemplarz, czy po prostu TG-2 już tak ma.

Słowa krytyki należą się też pod adresem szybki chroniącej ekran LCD. Jest ona bardzo miękka, dość łatwo ugina się pod ciśnieniem wody i silnie naciska na powierzchnię wyświetlacza. Poniżej prezentujemy zdjęcie wykonane na niespełna 13 metrach, czyli prawie maksymalnej głębokości, na jaką możemy zanurzyć się z TG-2.

Na koniec warto wspomnieć o złączu statywowym, które umieszczono centralnie na dolnej ściance, dzięki czemu prawie pokrywa się ono z osią optyczną obiektywu.

Eksploatacja

Olympus TG-2 był w naszej redakcji bardzo długo. Dzięki temu wykonaliśmy z nim najwięcej nurkowań. Schodziliśmy z nim zimą pod lód, zabraliśmy na tydzień do Egiptu, a potem na kilkanaście dni na Zanzibar. Na koniec ponurkowaliśmy z nim jeszcze w jeziorze.

Przez cały ten czas nie obchodziliśmy się ze sprzętem wyjątkowo ostrożnie, wiec nic dziwnego, że na obudowie aparatu pojawiły się liczne skazy. Najwięcej zastrzeżeń można mieć do przedniej ścianki, z której zaczęły odpadać napisy oraz lakier przy logotypie Olympus. Na szybce chroniącej ekran LCD także pojawiło się kilka głębszych zarysowań, jednak mimo to okazała się być ona nieco odporniejsza niż ta zastosowana z Lumiksie FT5.

Czyszczenie aparatu z pyłu i osadów soli, które pojawią się na nim jeżeli nie przepłuczemy go po wyjściu z morza, nie należy do najłatwiejszych. Na korpusie znajdziemy bowiem sporo zakamarków, a największy problem związany jest ze zdejmowanym pierścieniem otaczającym obiektyw. Znajduje się pod nim bagnet pozwalający zamocować adapter do akcesoriów takich jak filtry czy konwertery, a wpływająca tam woda po wyparowaniu potrafi pozostawić sporo soli, która jest bardzo trudna do usunięcia.

Mieliśmy również problemy z samym pierścieniem, który okazał się zbyt luźny i zgubił się podczas jednego z nurkowań. Na szczęście w opakowaniu handlowym znajdował się drugi, wykończony w kolorze czarnym.

Funkcje dodatkowe

Lista funkcji dodatkowych, w jakie wyposażono TG-2, jest niemal identyczna jak w starszym modelu – zabrakło jedynie trybu zdjęć 3D. Mamy więc tu znakomity i dokładny głębokościomierz i wysokościomierz. Podczas nurkowania nie tylko podaje on bardzo precyzyjnie na jakiej głębokości aktualnie się znajdujemy, ale także zapisuje te dane do EXIF-a, a także ostrzega nas, gdy zanurkujemy zbyt głęboko, co może grozić uszkodzeniem aparatu.

Nie zabrakło też barometru i kompasu, a także latarki, którą możemy aktywować poprzez dłuższe przyciśnięcie guzika INFO.

W aparacie znajdziemy też odbiornik GPS, który pozwala na geotagowanie zdjęć, a także rejestrowanie przebytej trasy, która możemy potem wyświetlić np. w Google Maps.

Niestety do pamięci TG-2 nie wgrano map, przez co zdani jesteśmy na wyświetlanie jedynie informacji o nazwie miejsca, w którym aktualnie się znajdujemy.

Testowany Olympus oferuje również tryb HDR, który pozwala na wykonywanie zdjęć o zwiększonej dynamice tonalnej. Działa on bardzo prosto i bazuje na szybkiej serii kilku zdjęć zrobionych przy różnych parametrach ekspozycji. Cały proces ogranicza się jedynie do wciśnięcia spustu migawki i odczekania kilku sekund, które potrzebuje oprogramowanie aparatu na złożenie finalnego zdjęcia. Uzyskane w ten sposób efekty są zadowalające, co ilustruje poniższy przykład.

Tryb P	Tryb HDR

Szkoda tylko, że ich rozdzielczość jest ograniczona do 2.7 Mpix.

Niestety konstruktorzy Olympusa nie zdecydowali się na zastosowanie w aparacie ulepszonego trybu zdjęć panoramicznych i nadal musimy bazować na nieco archaicznym sposobie wykonywania szerokich ujęć. Po wykonaniu pierwszego kadru i przesunięciu aparatu np. w prawo, na wyświetlaczu zaznaczany jest punkt, do którego musimy wyrównać obraz. Problem polega na tym, że często punkt ten „ucieka”, uniemożliwiając poprawne złożenie zdjęcia wynikowego. W rezultacie musimy się nieźle natrudzić, aby uzyskać zadowalający efekt, a w niektórych przypadkach aparat nie jest w stanie poprawnie złożyć panoramy. Na domiar złego proces składania zajmuje ponad pół minuty.

Kliknij, aby powiększyć

Kliknij, aby powiększyć

Na koniec warto wspomnieć o szerokiej gamie dodatkowych akcesoriów, jakie producent oferuje do TG-2. Znajdziemy wśród nich nie tylko obudowę pozwalająca nurkować z aparatem na głębokości 45 metrów, ale również wszelkiego rodzaju konwertery, czy pasek neoprenowy.

Użytkowanie pod wodą

Już w naszym artykule pt. „Olympus Tough TG-2 – pierwsze wrażenia, zdjęcia i filmy” pisaliśmy, że użytkowanie TG-2 pod wodą nie odbiega zbytnio od tego, do czego przyzwyczaił nas TG-1. Układ przycisków pozostał bowiem niezmieniony, a dodanie na kole nastaw trybu A może dodatkowo ułatwić pracę osobom chcących ręcznie ustawiać przysłonę pod wodą.

Nie zmieniono też niezbyt przemyślanych trybów zdjęć podwodnych, na które narzekamy już od kilku lat. Mamy więc do dyspozycji:

• tryb SZEROKI KĄT 1, w którym aparat wymusza błysk lampy błyskowej,
• tryb SZEROKI KĄT 2, który nie pozwala na zmianę ogniskowej,
• tryb MAKRO, który automatycznie ustawia ogniskową na 140 mm.

Zatem znów musimy posiłkować się dostępnymi na kole nastaw trybami C1 i C2, gdzie możemy zapisać własne ustawienia. Przed wejściem do wody warto je odpowiednio skonfigurować. Naszym zdaniem najlepiej jest przypisać sobie tam tryb SZEROKI KĄT 1 z wyłączoną lampą błyskową i punktowym autofokusem. Dzięki temu mamy pełną kontrolę nad punktem ustawiania ostrości i nie rejestrujemy na zdjęciu błysku flesza odbitego od zanieczyszczeń unoszących się w wodzie. Próbowaliśmy też skorzystać z trybu P z włączonym balansem bieli dla zdjęć podwodnych, jednak aparat zdecydowanie lepiej dobiera parametry ekspozycji w trybie SZEROKI KĄT 1, co ilustruje poniższy przykład.

Tryb P	Tryb SZEROKI KĄT 1

Zapewne wspomniane różnice w ekspozycji sprawiają, że podczas wykonywania aparatem zdjęcia na powierzchni mając ustawiony tryb zdjęć podwodnych, otrzymana fotografia nie będzie właściwie naświetlona. Na szczęście nie można mieć zastrzeżeń do jej kolorystyki.

Układ menu głównego oraz menu podręcznego jest identyczny jak w TG-1. Nie dostrzegliśmy też różnic w informacjach wyświetlanych na ekranie podczas kadrowania, zatem pod tym względem TG-2 nie różni się od starszego brata.

Menu wyboru trybów

Menu główne

Ekran kadrowania

Nie dostrzegliśmy też większych różnic w szybkości działania TG-2 w stosunku do poprzednika. Aparat nadal pracuje sprawnie, jego autofokus działa znakomicie. Co więcej, poruszanie się po menu podręcznym wydaje się być nieco łatwiejsze, odnieśliśmy wrażenie, iż odbywa się ono nieco szybciej.

Nikogo nie powinno więc dziwić twierdzenie, że użytkowanie TG-2 pod wodą praktycznie nie różni się od użytkowania TG-1. Aparaty charakteryzują się identycznymi obudowami i układem przycisków. W TG-2 również znajdziemy gumowane elementy na obudowie, które sprawiają, że aparat nie wyślizguje się z mokrych dłoni. Nie zapomniano też o szerokim pasku na nadgarstek.

Jedyna rzecz, do jakiej możemy mieć zastrzeżenia, to wspomniany już ekran LCD, który miał ewidentne problemy z podświetleniem i niezbyt dobrze sprawdzał się w silnym świetle.

Jakość zdjęć i filmów podwodnych

Do głębokości około 5 metrów aparat spisuje się idealnie. Wykonane nim fotografie mają znakomitą kolorystykę i są bogate w szczegóły. Nie napotkamy większych problemów fotografując pod światło, bowiem nawet w takich sytuacjach TG-2 świetnie radzi sobie z oddaniem kontrastów. Niestety czasem zdarza się, iż zdjęcia wydają się troszkę za ciemne, ale dzięki temu aparat znakomicie oddaje kolor głębi morza.

Po przekroczeniu 5 metrów, wraz ze wzrostem głębokości nasilają się problemy z odwzorowaniem barw, bowiem na zdjęciach zaczyna być widoczna niebieska dominanta. Podobnie jest z doborem parametrów ekspozycji – im głębiej nurkujemy, tym fotografie wydają się coraz ciemniejsze. W rezultacie fotografując na kilkunastu metrach musimy się liczyć z tym, że zdjęcia będą mocno niedoświetlone.

Zdjęcie wykonane na głębokości 18 m.

W trybie makro TG-2 poradził sobie najlepiej spośród testowanych tu modeli. Pozwoli on uzyskać najlepszą skalę odwzorowania, a lampa błyskowa została umieszczona w taki sposób, że nie mamy problemów z właściwym oświetleniem obiektu znajdującego się zaledwie kilka centymetrów przed obiektywem.

Zdjęcie bez lampy w trybie makro.

Zdjęcie z lampą w trybie makro.

Podczas nurkowań w jeziorze Olympus znów pokazał swoją klasę, bowiem najlepiej radził sobie z ustawianiem ostrości przy słabym świetle i w mętnych wodach. W rezultacie większość zdjęć wykonanych w tych warunkach jest ostra, a odwzorowanie detali stoi na bardzo wysokim poziomie. Również kolorystyka zarejestrowanych obrazów jest znakomita i niemal idealnie odpowiada rzeczywistości.

Zdjęcie podwodnego lustra

Jeżeli chodzi o jakość filmów podwodnych, to niestety Olympus musi ustąpić pierwszeństwa konkurentom. O ile na małych głębokościach nie można mieć zastrzeżeń do kolorystyki, to niestety już od 8 metra zaczyna pojawiać się niebieska dominanta, która nasila się wraz ze wzrostem głębokości. Poza tym filmy kręcone na kilkunastu metrach pod powierzchnią są dość ciemne i do tego dochodzą liczne problemy z autofokusem. Gubi się on podczas zmiany ogniskowej, a czasem zdarza się, iż już podczas uruchomienia nagrywania obraz jest nieostry, a aparat nie potrafi właściwie przeogniskować obiektywu.

Jakby tego było mało, mamy też spore zastrzeżenia do odwzorowania szczegółów na filmach. Są one pozbawione detali, a przyczyna tkwi prawdopodobnie w zastosowanym kodeku i dość mocnej kompresji.

Podsumowanie

Jak zawsze zaczniemy od wypunktowania zalet i wad.

Zalety:
• wodoszczelność do 15 m,
• odporność na nacisk 100 kg,
• szybki i celny autofokus w trybie zdjęciowym,
• rewelacyjna kolorystyka zdjęć podwodnych wykonywanych na małych głębokościach,
• świetne odwzorowanie detali na zdjęciach podwodnych,
• znakomita jakość i kolorystyka zdjęć wykonywanych w zielonych wodach,
• tryb HDR,
• współpraca z kartami Eye-Fi,
• wbudowany głębokościomierz/wysokościomierz,
• wbudowany kompas i latarka,
• wbudowany odbiornik GPS,
• geotagowanie zdjęć podwodnych,
• łatwość i szybkość obsługi pod wodą,
• znakomity tryb makro,
• lampa błyskowa użyteczna w trybie makro,
• bogaty wybór opcjonalnych akcesoriów podwodnych.

Wady:
• zdjęcia i filmy na większych głębokościach z silną niebieską dominantą,
• niedoświetlone zdjęcia i filmy rejestrowane na większych głębokościach,
• nieużyteczne niektóre tryby podwodne,
• problemy z autofokusem w trybie wideo,
• słabe odwzorowanie detali na filmach podwodnych,
• zbyt miękka szybka chroniąca ekran LCD,
• wyświetlacz mało czytelny w silnym świetle,
• mało użyteczny tryb zdjęć panoramicznych.

Olympus TG-1 był zwycięzcą naszego zeszłorocznego testu. Aparat wyróżniał się wieloma ciekawymi funkcjami i świetną jakością zdjęć podwodnych. Niestety w przypadku TG-2 wydaje się, że producent spoczął na laurach, bowiem nie znajdujemy w nim praktycznie żadnych istotnych ulepszeń. Wciąż musimy liczyć się ze słabą kolorystyką zdjęć i filmów na małych głębokościach oraz ich niedoświetleniem, a jakby tego było mało, widać ewidentną różnicę w odwzorowaniu detali na filmach podwodnych w stosunku do konkurentów. Do tego wszystkiego dochodzi wspomniana już wpadka z podświetleniem ekranu LCD. Niezmiernie żałujemy, że producent nie poszedł o krok dalej i nie zdecydował się na wyeliminowanie wspomnianych niedogodności. Mimo to musimy przyznać, że TG-2 to bardzo udana konstrukcja, która idealnie nadaje się do wykonywania zdjęć na niewielkich głębokościach oraz w zielonych wodach. Jednak czy pozwoli to na powtórzenie sukcesu zeszłorocznego modelu? Przekonamy się w ostatnim rozdziale.

Przykładowe filmy

Olympus Tough TG-2

Przykładowe zdjęcia

Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/160 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 4.54 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/250 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 5.15 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/200 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 5 MB
Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/160 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 5.33 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/200 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 4.93 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/200 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 4.38 MB
Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/250 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 5.3 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/400 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 5.17 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/320 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 5.27 MB
Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/400 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 5.29 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/500 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 4.98 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/400 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 5.11 MB
Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/8.0, exp. 1/160 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 4.67 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/8.0, exp. 1/160 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 3.54 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/3.2, exp. 1/400 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 5.15 MB
Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/3.2, exp. 1/500 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 5.16 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/3.2, exp. 1/400 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 3.93 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/640 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 4.91 MB
Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/320 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 4.23 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/400 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 5.12 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/200 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 5.22 MB
Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/160 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 4.24 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/200 s, ISO 100 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 4.17 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/125 s, ISO 200 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 4.24 MB
Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 5 mm, f/2.8, exp. 1/60 s, ISO 200 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 4.56 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 18 mm, f/6.3, exp. 1/200 s, ISO 200 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 4.97 MB	Aparat: Olympus TG-2 Parametry: 18 mm, f/6.3, exp. 1/80 s, ISO 800 Plik: JPEG, 3968×2976 pix, 5.63 MB