Odblaski

Odblaski powstają w wyniku wielokrotnego odbicia światła od powierzchni soczewek, z których zbudowany jest obiektyw. Im więcej soczewek – tym większe prawdopodobieństwo powstania tego defektu. Odblaski są szczególnie widoczne, kiedy w kadrze (lub blisko niego) znajduje się silne źródło światła, jak np. latarnie uliczne nocą, słońce w dzień itp.

By walczyć z tym zjawiskiem, producenci pokrywają powierzchnie soczewek różnorakimi powłokami. W praktyce dużą poprawę uzyskuje się dzięki założonej osłonie przeciwodblaskowej.

Poniżej zaprezentowane są zdjęcia wykonane w takich warunkach, by wymusić powstanie tego defektu. Im mniej odbić na obrazie ujrzymy, czy też im mniejsze lub mniej kolorowe będą, tym lepiej zostanie oceniony aparat.

Canon SX280 HS
Nikon L620
Olympus SZ-16
Panasonic TZ40
Sony WX300

Patrząc na powyższe wycinki, widzimy wyraźne odblaski, które pojawiają się przy mocno domkniętej przysłonie. Przy ustawieniu obiektywu w pozycję „tele” – wypełniają one już większość kadru, czyniąc go mało atrakcyjnym. Najgorzej pod względem odbić spisuje się Nikon, który tworzy kolorowe wzory nawet przy szerokim kącie. Na pochwałę natomiast zasługują aparaty Sony oraz Olympus, które rejestrują odblaski jedynie przy pozycji teleobiektywu.

Dystorsje

Dystorsja to wada polegająca na różnym powiększaniu obrazu w zależności od odległości od osi optycznej obiektywu. Jest szczególnie widoczna przy małych ogniskowych. Na brzegach obrazu powstają odkształcenia przypominające poduszkę (wyciągnięte rogi) lub beczkę (wyciągnięte boki). Widać je wyraźnie, gdy fotografujemy obiekt posiadający dużo prostopadłych i równoległych krawędzi.

Większość aparatów potrafi skorygować tę wadę już po wykonaniu zdjęcia, odpowiednio manipulując plikiem obrazu. Im lepiej jest korygowana, tym linie na obrazie będą prostsze.

Spójrzmy zatem na górne wycinki kadrów, by zobaczyć, jak radzą sobie z dystorsją porównywane w tym teście aparaty.

Canon SX280 HS

Nikon L620

Olympus SZ-16

Panasonic TZ40

Sony WX300

Wszystkie aparaty bardzo dobrze kontrolują dystorsję. Zakrzywienie obrazu przy jego górnej krawędzi jest minimalne i nie powinno psuć naszych kadrów.

Aberracje

Aberracje to kolejna z wad układu optycznego polegająca na różnym załamywaniu światła w zależności od długości fali. Uwidacznia się ona szczególnie w bardzo kontrastowych partiach obrazu, a polega na wytwarzaniu się kolorowych obwódek. Producenci walczą z tym defektem dwoma sposobami: stosując specjalne soczewki (tzw. niskodyspersyjne) lub cyfrową korekcję obrazu. I choć podstawowe typy aberracji dają się łatwo kompensować w obróbce cyfrowej, wada ta ma istotny wpływ na odwzorowanie detali na zdjęciu.

Poniżej przedstawiamy przykłady, jak recenzowane aparaty radzą sobie z korekcją aberracji.

Canon SX280 HS
Nikon L620
Olympus SZ-16
Panasonic TZ40
Sony WX300

W centrum kadru dla wszystkich konstrukcji obraz jest prawidłowy. Aberrację widać w rogach – w tym wypadku najlepiej korygowany obraz daje aparat Sony. Dla konstrukcji Canona, a przede wszystkim Olympusa utrata jakości jest spowodowana wprowadzoną korektą dystorsji.

Szum

Szum jest generowany przez matrycę niezależnie od ilości światła nań padającego. Jednak im więcej światła rejestruje matryca, tym słabiej widać tę wadę, gdyż najbardziej problematyczna jest w słabo oświetlonych partiach obrazu. Dlatego na zdjęciach wykonanych w słoneczny dzień na plaży nie zobaczymy szumu, za to pojawi się on na fotografiach zrobionych np. w domu przy słabym oświetleniu żarowym. Oko ludzkie potrafi adaptować się do dużych zmian jasności – podczas gdy wydaje się nam, że jest jasno, aparat mocno podniesie czułość, by zrekompensować niedobory w oświetleniu.

Szum objawia się powstawaniem kolorowej „kaszki”, która w procesie odszumiania i wyostrzania może zmienić się w „placki”. Stosowanie wyższych czułości ISO powoduje wzmacnianie całego obrazu – więc także i szumu. Defekt ten odpowiada m.in. za pogorszenie zakresu tonalnego oraz widoczności szczegółów na zdjęciu.

W tym teście sprawdzamy nie tylko poziom szumu, ale też wpływ jego usuwania na jakość detali w obrazie, co też jest mocno powiązane z jakością obiektywu. Oceniając zatem aparaty, będziemy preferować te, których oprogramowanie wyróżnia szczegół ponad zakłócenia.

ISO 80
Canon SX280HS
Sony WX300
ISO 100
Canon SX280HS
Olympus SZ-16
Panasonic TZ40
Sony WX300
ISO 125
Nikon L620
ISO 200
Canon SX280HS
Nikon L620
Olympus SZ-16
Panasonic TZ40
Sony WX300
ISO 400
Canon SX280HS
Nikon L620
Olympus SZ-16
Panasonic TZ40
Sony WX300
ISO 800
Canon SX280HS
Nikon L620
Olympus SZ-16
Panasonic TZ40
Sony WX300
ISO 1600
Canon SX280HS
Nikon L620
Olympus SZ-16
Panasonic TZ40
Sony WX300
ISO 3200
Canon SX280HS
Nikon L620
Olympus SZ-16
Panasonic TZ40
Sony WX300
ISO 6400
Canon SX280HS
Olympus SZ-16

Gdy spojrzymy na powyższe wycinki, poszukując jedynie kolorowych artefaktów, okaże się, że najlepszy obraz produkuje matryca Canona. Nie należy się temu wynikowi dziwić – wszak posiada ona najmniejszą rozdzielczość. W ten sposób w porównaniu do konkurentów do każdego z pikseli dociera większa dawka światła. Wyróżnić musimy konstrukcję Olympusa, która bardzo dobrze kontroluje poziom szumu. Aparaty Olympus i Canon umożliwiają fotografowanie przy czułości ISO 6400, jednak obraz nie wydaje się użyteczny. Pod względem zachowania szczegółów dla najniższych czułości ISO musimy napisać, że najlepszy obraz tworzy Olympus – to głównie zasługa jego obiektywu i wyostrzania. Powyżej bazowej czułości palmę pierwszeństwa przejmuje Panasonic, który utrzymuje się jako lider aż do ISO 800. Dalej, dzięki lepszym algorytmom odszumiania, znów tryumfuje Olympus. W całym zakresie czułości obraz z Nikona jest porównywalny z tym z Sony. Natomiast najgorzej spisuje się Canon – słaby wynik jest w dużej mierze wynikiem pracy obiektywu. Podsumowując, uznajemy, że najlepszą jakość obrazka generuje Olympus przed Panasonikiem oraz Canonem.

Poniżej prezentujemy dla porównania kadry zarejestrowane przy naturalnym oświetleniu.

ISO 80
Canon SX280 HS
Sony WX300
ISO 100
Canon SX280 HS
Olpympus SZ-16
Panasonic TZ40
Sony WX300
ISO 125
Nikon L620
ISO 200
Canon SX280 HS
Nikon L620
Olpympus SZ-16
Panasonic TZ40
Sony WX300
ISO 400
Canon SX280 HS
Nikon L620
Olpympus SZ-16
Panasonic TZ40
Sony WX300
ISO 800
Canon SX280 HS
Nikon L620
Olpympus SZ-16
Panasonic TZ40
Sony WX300
ISO 1600
Canon SX280 HS
Nikon L620
Olpympus SZ-16
Panasonic TZ40
Sony WX300
ISO 3200
Canon SX280 HS
Nikon L620
Olpympus SZ-16
Panasonic TZ40
Sony WX300
ISO 6400
Canon SX280 HS
Olpympus SZ-16