W Fujifilm X-T1 znalazła się matryca X-Trans CMOS II o wymiarach 23.6×15.6 mm (APS-C) i efektywnej liczbie pikseli wynoszącej 16.7 miliona. Maksymalna rozdzielczość zdjęć wynosi 4896×3264 pikseli, a pliki RAW zapisywane są z rozszerzeniem RAF.

Rozdzielczość układu jako całości

Korzystając z obiektywu Fujifilm Fujinon XF 18–55 mm f/2.8–4 OIS ustawionego na ogniskowej 35 mm, wyznaczyliśmy rozdzielczość układu aparat+obiektyw (w rozumieniu wartości funkcji MTF50). Pomiary wykonaliśmy za pomocą programu Imatest na zdjęciach tablicy testowej, zapisanych w formacie JPEG, z minimalnym wyostrzaniem, któremu dla X-T1 odpowiada ustawienie −2. Wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, a wartości wyrażone są w liniach na wysokość obrazu.

Biorąc pod uwagę, że użyliśmy obiektywu typu zoom, otrzymaliśmy bardzo dobre wyniki, lepsze od uzyskanych przez tandem NEX-6 + Carl Zeiss Sonnar T* E 24 mm f/1.8 czy też Panasonic GM1 + G-VARIO 12–32 mm f/2.3–5.6 ASPH M.O.I.S. Jednak testowany model przegrywa z Samsungiem NX2000 z obiektywem NX 30 mm f/2, co jest skutkiem dużo słabszego wyostrzania w aparacie Fuji.

Spójrzmy na przebiegi profilu krawędzi oraz przebieg funkcji MTF, jakie otrzymaliśmy dla wybranych pomiarów wykonanych na JPEG-ach.

f/5.6	f/8
Składowa pozioma
Składowa pionowa

Przebieg profilu na granicy czerni i bieli cechuje wyraźne lokalne maksimum, świadczące o zastosowanym wyostrzaniu. Co ciekawe, po przymknięciu przysłony do f/8 to przegięcie krzywej jest wyraźniejsze. Podsumowując, uznajemy, że nawet dla najniższej nastawy wyostrzania aparat X-T1 aplikuje ją, choć w umiarkowanym stopniu.

Rozdzielczość matrycy

Test rozdzielczości matrycy przeprowadziliśmy z wykorzystaniem obiektywu Fujifilm Fujinon XF 35 mm f/1.4 R. Wartości wyznaczyliśmy tradycyjnie w oparciu o funkcję MTF50, a pomiary wykonaliśmy na plikach RAW, które uprzednio przekonwertowaliśmy bez wyostrzania do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Uzyskane przez nas wyniki prezentujemy na poniższym wykresie. Dla porównania pokazujemy również wartości otrzymane dla Sony NEX-5R oraz Canon EOS M.

Aparat X-T1 osiąga największą zdolność rozdzielczą dla przysłony f/4 – wynik to 71.4 linii na milimetr (LW/mm). To delikatnie lepszy wynik od od tego, jaki zanotowaliśmy w teście X-Pro1 oraz o około 10 linii niższy od testowanego przez nas aparatu Olympus E-M5 (lepszy wynik Olympus zawdzięcza większemu upakowaniu pikseli). Oceniając jednak powyższe wyniki ogólnie, musimy stwierdzić, że są one stosunkowo dobre, co powoduje, że testowany aparat możemy bez problemu porównywać z najlepszymi aparatami APS-C (lustrzankami i bezlusterkowcami).

Spójrzmy na przebieg funkcji MTF w wykonywanych przez nas pomiarach rozdzielczości. Odpowiednie wykresy przedstawiające przebiegi profilu jasności na granicy czerni i bieli oraz funkcji MTF dla składowej poziomej i pionowej wybranych pomiarów na surowych plikach znajdują się poniżej.

f/4	f/5.6
Składowa pozioma
Składowa pionowa

W przeciwieństwie do plików JPEG w surowych danych nie obserwujemy wyostrzania. Przebiegi dla granicy czerni i bieli są równomierne, bez lokalnych ekstremów. Profile dla składowych poziomych i pionowych ukazują wysokie odpowiedzi funkcji MTF w częstotliwości Nyquista, utrzymują się one na poziomie 26–29% To dowód na brak filtru AA, co jest typową cechą matryc X-Trans.