Przy zapisie plików JPEG do wyboru mamy dwie opcje jakości zdjęcia: FINE i NORMAL. Dostępne są trzy proporcje oraz trzy rozmiary obrazu, a rozdzielczości zdjęć w zależności od kombinacji tych ustawień przedstawiają się następująco:

• proporcje obrazu 3:2
  • Duży (L) – 4896×3264,
  • Średni (M) – 3456×2304,
  • Mały (S) – 2496×1664,
• proporcje obrazu 16:9
  • Duży (L) – 4896×2760,
  • Średni (M) – 3456×1944,
  • Mały (S) – 2496×1408,
• proporcje obrazu 1:1
  • Duży (L) – 3264×3264,
  • Średni (M) – 2304×2304,
  • Mały (S) – 1664×1664.

Dodatkowo w menu fotografowania znajdziemy funkcję „Symulacja filmu”, która odnosi się do zmiany kolorystyki zdjęcia w sposób imitujący użycie konkretnego rodzaju kliszy fotograficznej:

• Provia/Standard – standardowa kolorystyka,
• Velvia– wzmocnione kolory przydatne przy fotografii krajobrazowej,
• Astia– profil dedykowany do fotografii portretowej,
• PRO Neg Hi – profil kontrastowy, dedykowany do ogólnie pojętej fotografii,
• PRO Neg Std – zmiękczona kolorystyka z uwydatnionymi barwami skóry, dedykowany do fotografii portretowej,
• Czarno-biała,
• Czarno-biały z symulacją użycia żółtego filtru korekcyjnego,
• Czarno-biały z symulacją użycia czerwonego filtru korekcyjnego,
• Czarno-biały z symulacją użycia zielonego filtru korekcyjnego,
• Sepia.

Provia/Standard

Velvia

Astia

PRO Neg Hi

Czarno-biały

Sepia

Standardowe porównanie jakości JPEG-ów

Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.

Jakość zdjęć JPEG utrzymuje się na wysokim poziomie dla szerokiego spektrum czułości. Na obrazie nie dostrzeżemy artefaktów aż do czułości ISO 25600. To bardzo dobry wynik. Gdy jednak chcemy mieć wysokiej jakości obraz, nie powinniśmy przekraczać czułości ISO 3200. Trudno dostrzec większe różnice do innych testowanych przez nas aparatów z matrycą X-Trans II. Oczywiście model X-T1 oferuje wyższe czułości, ale prawdę mówiąc, ich jakość pozostawia wiele do życzenia – stosować je można w specjalnych okolicznościach lub gdy nie będziemy wykonywać dużych odbitek. Testowany model wypada przyzwoicie przy porównaniu do innych bezlusterkowców z matrycami APS-C. Canon M przy wyższych czułościach generuje obraz pełen kolorowych artefaktów – takich zakłóceń nie dostrzeżemy w zdjęciach z aparatu X-T1. Mamy też więcej detali w porównaniu do modeli Samsunga, np. NX300. Jednak gdy rozpatrujemy niższe czułości, do poziomu ISO 3200, nie dostrzeżemy większych różnic między omawianymi w tym porównaniu aparatami.

Należy oczywiście pamiętać, że na podstawie porównania JPEG-ów niewiele dowiemy się o możliwościach samej matrycy. Można wprawdzie podejrzewać, że bez dobrych osiągów matrycy byłoby to bardzo utrudnione lub wręcz niemożliwe. O tym jednak, na ile jest to zasługa samej matrycy, przekonamy się w następnym rozdziale, porównując zdjęcia w surowym formacie.

Wyostrzanie

Poniżej znajdują się przykłady zasięgu funkcji wyostrzania. Tak jak i poprzednim razem, prezentujemy wycinki scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość −2
Ostrość 0
Ostrość +2

Patrząc na powyższe wycinki, możemy dojść do wniosku, że pozostawienie nastawy ostrości w pozycji „0” daje delikatnie przeostrzony obraz, w którym widoczne stają się już efekty halo. Wynika z tego, że optymalną jakość otrzymamy, ustawiając ten parametr na wartości „−1”.

Panoramy

Przed rozpoczęciem tworzenia panoramy możemy zadecydować o jej kącie oraz kierunku prowadzenia aparatu. Wykonywanie tego typu fotografii jest stosunkowo proste: wystarczy wcisnąć spust migawki i przesuwać aparat. Po zakończeniu tej operacji aparat tworzy wynikowy plik będący sklejeniem wszystkich pobranych automatycznie kadrów. Do dyspozycji mamy dwa rozmiary panoram, a rozdzielczości wynikowych zdjęć są następujące:

• panorama wąska (M)
  • pozioma – 5120 × 1440 pikseli,
  • pionowa – 2160 × 5120 pikseli,
• panorama szeroka (L)
  • pozioma – 7680 × 1440 pikseli,
  • pionowa – 2160 × 7680 pikseli.

Analizując panoramy wytworzone przez X-T1 możemy uznać, że testowany model dobrze je składa. Łączenie krzywizn (np. budynków) nie jest idealne, choć trudno mieć tu duże zastrzeżenia. Ogólnie przy ocenie tej funkcji należy przyznać, że jest łatwa w użyciu i daje satysfakcjonujące rezultaty.

Filtry cyfrowe

Aparat X-T1 dysponuje zestawem kilku filtrów cyfrowych:

• aparat zabawka,
• miniatura,
• kolor pop,
• wysoka tonacja,
• niska tonacja,
• dynamiczny ton,
• obraz miękki,
• kolor częściowy
  • czerwony,
  • pomarańczowy,
  • żółty,
  • zielony,
  • niebieski,
  • fioletowy.

Z powyższych filtrów możemy korzystać wyłącznie wtedy, gdy nie zapisujemy zdjęć w formacie RAW.

Funkcja zwiększania zakresu dynamicznego

Podobnie jak inne modele serii X, także opisywany aparat wyposażony jest w programową funkcję zwiększania zakresu tonalnego. W menu fotografowania, pod pozycją „Zakres dynamiczny”, odnajdziemy cztery pozycje: auto, 100%, 200% i 400%. Ustawienie 100% jest wartością domyślną, natomiast ustawienia 200% i 400% stają się aktywne dopiero po zwiększeniu czułości do odpowiednio ISO 400 i ISO 800. Końcowy efekt jest naszym zdaniem jednak bardzo subtelny i zdecydowanie lepsze efekty uzyska się, używając bracketingu ekspozycji z krokiem 1 EV.

Wielokrotna ekspozycja

Funkcja ta to nic innego jak łączenie ze sobą dwóch kolejnych ekspozycji. Przykład pozyskania takowego prezentujemy poniżej.

Nie mamy żadnego wpływu na proces łączenia, a wynikowe zdjęcie zapisywane jest zgodnie z aktualnie ustawionym formatem. Tym samym możemy otrzymać podwójną ekspozycję na danych RAW.