Rzeczywisty rozmiar obiektywów	Lewy:   50.07+/- 0.05 mm Prawy:  50.01+/- 0.05 mm	8 / 8.0 pkt
Rzeczywiste powiększenie	9.91+/- 0.05 raza	3 / 3.0 pkt
Sprawność optyczna	87.2+/- 1.5%	15 / 25.0 pkt
Aberracja chromatyczna	W centrum niewidoczna, na brzegu pola mała.	9.5 / 10.0 pkt
Astygmatyzm	Ciut mniejszy niż średni.	6 / 10.0 pkt
Dystorsja	Odległość pierwszej zakrzywionej linii od centrum pola w stosunku do promienia pola widzenia: 37% +\- 4%	3.5 / 10.0 pkt
Koma	Pojawia się w odległości 70% pola widzenia i na samym brzegu jest co najwyżej średnia.	7.3 / 10.0 pkt
Nieostrość obrazu	Nieostrość pojawia się w odległości 81% ± 4% od centrum pola widzenia.	6 / 10.0 pkt
Pociemnienie brzegowe	Znikome.	4.5 / 5.0 pkt
Odwzorowanie bieli	Obraz lekko kremowy przez zauważalną różnicę w transmisji między światłem pomarańczowo-czerwonym a niebiesko-fioletowym.	3.9 / 5.0 pkt
Kolimacja osi	Idealna.	5 / 5.0 pkt
Wewnętrzne odblaski	Lewy: Prawy: Widoczne.	3.1 / 5.0 pkt
Obudowa	Potężna, metalowa i obita dobrej jakości gumą. Dobrze leży w dużych rękach. Muszle gumowane, można je odginać - trochę wygodniejsze niż w 7x50, bo ciut krótsze i lepiej wchodzą do oczodołów. Czarna guma obijająca tylne części pryzmatów (ta z napisami Delta Optical i Extreme 10x50 ED) nie przylega do korpusu i można ją łatwo oderwać (słaby klej).	6.2 / 8.0 pkt
Ogniskowanie	Indywidualne na potężnych okularach. Pracuje równo i solidnie w zakresie od -5 do +5 dpt.	5 / 5.0 pkt
Wyjście na statyw	Jest wygodne w dostępie wyjęcie statywowe.	3 / 3.0 pkt
Rozstaw okularów	od 56.7 do 74.7 mm	5 / 6.0 pkt
Min. odległość ostrego widzenia	9.5 metra	0 / 2.0 pkt
Okulary	O polu własnym 64.0 stopnia (wg wzoru uproszczonego) i 58.4 stopnia (wg wzoru tangensowego).	13 / 20.0 pkt
Pole widzenia	Zmierzone przez nas wyniosło 6.46 +\- 0.04 stopnia i było zgodne ze specyfikacją. Pole duże jak na tę klasę sprzętu.	6 / 8.0 pkt
Wyczernienie i kurz wewnątrz tubusa	Tubusy i denka czarne i prawie matowe (niewielki połysk). Klej przy pryzmatach biały. Głębiej, za celą z pryzmatami, trochę szarych, niewyczernionych elementów - w tym egzemplarzu miejscami porysowane, przez co aluminium mocno świeci. Troszkę drobnych pyłków.	2.8 / 5.0 pkt
Winietowanie centralne	Lewy: Prawy: OL: 0.95%, OP: 2.08%	6 / 8.0 pkt
Jakość pryzmatów	Dobrej klasy BaK-4.	8 / 8.0 pkt
Powłoki antyodblaskowe	Na obiektywach zielono-fioletowe. Zielone na pryzmatach i okularach. Intensywność średnia.	4.5 / 5.0 pkt
Gwarancja [w latach]	5 lat	3.5 / 6.0 pkt
Wynik ostateczny	72.5%	137.8 / 190 pkt
Wynik Ekono		0pkt.

Podsumowanie

• potężna i solidna obudowa,
• dobra transmisja,
• duże pole widzenia,
• świetnie korygowana aberracja chromatyczna,
• niewielka koma,
• dobre odwzorowanie bieli,
• małe pociemnienie obrazu na brzegu pola,
• potężne pryzmaty ze szkła BaK-4,
• rozsądnie wyglądające powłoki,
• dobry stosunek jakości do ceny.

• ścięte źrenice wyjściowe,
• duża odległość, od której obraz jest ostry,
• trochę za duża dystorsja.

Niedawno, na naszych łamach ukazał się test lornetki Delta Optical Extreme 7x50 ED. Nic więc dziwnego, że zainteresowaliśmy się także modelem o parametrach 10x50.

Można powiedzieć, że żadnych niespodzianek nie było. Podobnie jak w przypadku pary 7x50 i 10x50 w wykonaniu firmy William Optics, tutaj też model 10x50 zebrał trochę mniej punktów niż lornetka o parametrach 7x50. Największe straty dotyczyły dystorsji, pościnanych źrenic wyjściowych i dużej odległości, od której lornetka ustawia ostrość. W porównaniu do produktów WO, lornetka Delty daje nam lepiej skorygowaną aberrację chromatyczną. W zamian dostajemy jednak trochę gorsze powłoki, przez co transmisja, jak na lornetkę Porro, nie zachwyca. Trudno jednak uznać ją za słabą.

Ciekawa jest duża różnica w wykresie transmisji modeli 7x50 i 10x50. Ten pierwszy lepiej radzi sobie w czerwonej części widma, za to daje wyraźną dziurę dla okolic 500 nm, czego nie obserwujemy u DO Extreme 10x50 ED. Pewnych różnic w transmisji można oczekiwać, bo przecież lornetki mają zupełnie inne okulary. Przebiegi są jednak na tyle różne, iż można sądzić, że obie lornetki różnią się także powłokami zastosowanymi na obiektywach i pryzmatach. Pytanie czy tak ma właśnie być, czy jest to kolejna wpadka chińskich fabryk, gdzie powłoki często zmienia się od dostawy do dostawy, a czasami od jednego tubusa do drugiego. Nie dotyczy to, co prawda lornetek Delty, ale w ostatnim czasie mieliśmy przykład na naszym forum lornetki Nikona, w której na jednym tubusie nałożono jeden rodzaj powłok, a na drugim inny. Taki jest efekt cięcia kosztów kontroli jakości.

Te cięcia w Delcie też trochę widać. Guma na obudowie lornetki miejscami słabo się trzyma, jakby poskąpiono trochę kleju. To nie jest jakiś poważny problem, bo dodanie odrobiny kleju w kilku miejscach całkowicie likwiduje usterkę. Tyle, że trochę denerwujące jest to, że kupując nową lornetkę musimy od razu biec do kiosku po klej.

Skoro już jesteśmy przy kleju, pewną niedbałość widać też we wnętrzach tubusów. Produkty William Optics miały ładnie wyczernione wnętrza, włącznie z klejem przy pryzmatach, który był czarny. W Deltach klej jest biały, a denko na którym leżą pryzmaty nie jest niczym wyczernione, a miejscami tak porysowane, że czyste, żywe aluminium ładnie świeci nam w oczy.

Jest to trochę smutne. Zadbanie o bardziej czarną i matową oprawę tubusów, wyczernienie denka i kleju to naprawdę znikomy koszt, który podniósłby cenę lornetki o co najwyżej kilkadziesiąt złotych. Dostalibyśmy jednak o wiele bardziej dopracowany produkt bez denerwujących niedoróbek, psujących dobry obraz ogólny.

Nie ulega bowiem wątpliwości, że produkt Delty to jednak z ciekawszych propozycji w klasie 10x50. W umiarkowanej cenie dostajemy produkt optycznie bardzo udany, który zadowoli nawet wybrednego obserwatora, który miał kontakt z optyką z najwyższej półki. Jeśli więc komuś nie przeszkadza duża waga lornetki i indywidualny system ustawiania ostrości, trudno znaleźć lepszą propozycję w tej klasie cenowej.