Sigma dp2 Quattro oferuje zapis zdjęć w następującej rozdzielczości:

• S-HI: 7680 x 5120 (39.3 Mpx),
• HIGH: 5424 x 3616 (19.6 Mpx),
• LOW: 2704 x 1808 (4.9 Mpx)

• JPEG (EXIF, DPOF, DCF),
• RAW,
• RAW+JPEG.

Aparat udostępnia sterowania przetwarzaniem kolorów:

• standardowe,
• nasycone,
• neutralne,
• portret,
• krajobraz,
• kino,
• czerwony zachód słońca,
• zielony las,
• FOV klasyczny błękit,
• FOV klasyczny żółty,
• czarno-biały.

Niezależnie od dokonanego wyboru mamy możliwość modyfikowania 3 parametrów:

• kontrastu,
• ostrości,
• nasycenia (za wyjątkiem trybu czarno-białego).

• żółtego,
• pomarańczowego,
• czerwonego,
• zielonego,
• niebieskiego.

• czarno-białą,
• czerwoną,
• ciepłą,
• sepię,
• zieloną,
• niebiesko-zieloną,
• niebieską,
• zimną,
• niebiesko-purpurową,
• purpurową.

Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.

Ostrość -2
Ostrość 0
Ostrość +2

Na podstawie powyższych zdjęć możemy jednoznacznie stwierdzić, że nawet najniższy poziom (-2) generuje stosunkowo ostry obraz. Wyższe nastawy tworzą już charakterystyczne zakłócenia w postaci efektu halo (czyli obwódki wokół kontrastowych krawędzi).

Balans bieli

Sigma dp2 Quattro umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:

• Auto,
• Auto z priorytetem na źródło światła,
• Dzień,
• Cień,
• Pochmurno,
• Żarówka,
• Fluoroscencyjne,
• Lampa błyskowa,
• Temperatura barw (w zakresie 2500 - 10000 K),
• Niestandardowy (według wzorca).

Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.

Za wyjątkiem światła żarowego automatyka aparatu dość dobrze radzi sobie z przetwarzaniem informacji o kolorze. Co ciekawe, w wielu sytuacjach nastawy dedykowane dają gorszy rezultat. To znak, ze możemy fotografować, zdając się na automatykę, niezależnie od rodzaju oświetlenia sceny.

Analizując dane przedstawione w tabeli, widzimy także, że aparat ma tendencję do słabego przesycania kolorów. Średnie zwiększenie saturacji dla wszystkich pomiarów wynosi 12.7%.

Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.

Światło Balans bieli	Tablica kolorów	Przestrzeń kolorów Lab
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Auto
Światło: Słoneczny dzień Balans bieli: Słoneczny dzień
Światło: Zacienienie Balans bieli: Auto
Światło: Zacienienie Balans bieli: Zacienienie
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Auto
Światło: Zachmurzenie Balans bieli: Zachmurzenie
Światło: 5500K Balans bieli: Auto
Światło: 5500K Balans bieli: 5500K
Światło: Żarówki Balans bieli: Auto
Światło: Żarówki Balans bieli: Żarówki
Światło: Żarówki Balans bieli: 3000K

Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.

Szum

Pierwszy rzut oka na powyższy wykres powinien dać odpowiedź na zapewnienia producenta dotyczące niższych szumów nowej matrycy. Faktycznie, dla wysokich ISO szum utrzymany jest na niskim poziomie ale potężne załamanie charakterystyki daje nam praktycznie pewność, że dzieje się tak z uwagi na cyfrowe przetwarzanie danych. Do wartości ISO 3200 szum właściwie nie będzie widoczny na zdjęciach, a więc w porównaniu do matryc Merrill możemy mówić o dwukrotnym zmniejszeniu jego poziomu. W ten sposób, dla plików JPEG, producent dotrzymuje kroku konkurencyjnym aparatom. Przypomnijmy, że dla standardowych matryc CMOS pośród najlepszych konstrukcji poziom 2-3% notuje się przy ISO 12800.

Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.

Domyślne porównanie przygotowaliśmy pomiędzy wszystkimi trzema generacjami matryc Foveon. Z tego powodu łatwo możemy dostrzec różnice w skali poszczególnych wycinków. Pokazane wycinki obrazują zachowanie widoczne na wykresie powyżej. Do ISO 1600 szum jest niewielki, jednak dalsze zwiększanie czułości powoduje szybki jego przyrost. Widoczna różnica w kolorystyce, to połączenie dwóch faktów - lepszego odwzorowania kolorów dla wyższych czułości oraz zakłóceniu w przetwarzaniu kolorów (widoczny żółty zafarb) mimo stałej i niezmienionej wartości balansu bieli. Dla wysokich czułości struktura szumu nie jest przyjemna w odbiorze przez swój plackowaty charakter. Innymi słowy używanie wysokich czułości będzie miało sens jedynie wtedy, gdy nie będziemy mocno kadrować lub tworzyć niewielki odbitki (np. 10x15 cm). Porównanie do innych aparatów o zbliżonych parametrach, takich jak Fuji X100s, Nikon A czy Ricoh GR, traci sens przy przejściu przez poziom ISO 400 do czułości wyższych. Produkt Sigmy przegrywa z kretesem choć musimy uznać, że sytuacja jest zgoła odmienna dla najniższych czułości. Tu matryca Quattro sprawdza się znakomicie perfekcyjnie reprodukując tak sam kolor czy detal jak i detal koloru.

Zakres tonalny

Zakres tonalny na plikach zapisanych w formacie JPEG możemy ocenić wizualnie na wycinkach zdjęć tablicy Stouffer T4110. Kliknięcie na zdjęcie poniżej otworzy wycinek w pełnej rozdzielczości. Odległość pomiędzy sąsiednimi polami szarości wynosi 0.3 EV.

ISO	Granica czerni i bieli
100
200
400
800
1600
3200
6400