Sigma dp2 Quattro - test aparatu
5. Jakość obrazu JPEG
Sigma dp2 Quattro oferuje zapis zdjęć w następującej rozdzielczości:
- S-HI: 7680 x 5120 (39.3 Mpx),
- HIGH: 5424 x 3616 (19.6 Mpx),
- LOW: 2704 x 1808 (4.9 Mpx)
- JPEG (EXIF, DPOF, DCF),
- RAW,
- RAW+JPEG.
Aparat udostępnia sterowania przetwarzaniem kolorów:
- standardowe,
- nasycone,
- neutralne,
- portret,
- krajobraz,
- kino,
- czerwony zachód słońca,
- zielony las,
- FOV klasyczny błękit,
- FOV klasyczny żółty,
- czarno-biały.
Niezależnie od dokonanego wyboru mamy możliwość modyfikowania 3 parametrów:
- kontrastu,
- ostrości,
- nasycenia (za wyjątkiem trybu czarno-białego).
- żółtego,
- pomarańczowego,
- czerwonego,
- zielonego,
- niebieskiego.
- czarno-białą,
- czerwoną,
- ciepłą,
- sepię,
- zieloną,
- niebiesko-zieloną,
- niebieską,
- zimną,
- niebiesko-purpurową,
- purpurową.
Standardowo postanowiliśmy przetestować zasięg działania opcji wyostrzania zdjęć. W tabeli poniżej prezentujemy wycinki w skali 1:1 zdjęć scenki w formacie JPEG, zrobionych w pełnej rozdzielczości.
Ostrość -2 |
||
Ostrość 0 |
||
Ostrość +2 |
Na podstawie powyższych zdjęć możemy jednoznacznie stwierdzić, że nawet najniższy poziom (-2) generuje stosunkowo ostry obraz. Wyższe nastawy tworzą już charakterystyczne zakłócenia w postaci efektu halo (czyli obwódki wokół kontrastowych krawędzi).
Balans bieli
Sigma dp2 Quattro umożliwia ustawianie balansu bieli przy użyciu następujących trybów:
- Auto,
- Auto z priorytetem na źródło światła,
- Dzień,
- Cień,
- Pochmurno,
- Żarówka,
- Fluoroscencyjne,
- Lampa błyskowa,
- Temperatura barw (w zakresie 2500 - 10000 K),
- Niestandardowy (według wzorca).
Pomiary skuteczności balansu bieli wykonujemy na 24-polowej tablicy kolorów X-Rite. Następnie wyliczamy parametry dC (średnie odchylenie od właściwej barwy w przestrzeni L*a*b*, czyli wartość błędu, z jakim aparat ocenił barwę) oraz S (nasycenie barwy wyrażone w procentach). Poniżej w tabeli przedstawiamy wyniki dla wszystkich przetestowanych ustawień balansu bieli.
Światło | Balans bieli | dC | S [%] |
Słoneczny dzień | Auto | 6.03 | 113.9 |
Słoneczny dzień | Słoneczny dzień | 7.72 | 113.4 |
Zacienienie | Auto | 8.73 | 120.4 |
Zacienienie | Zacienienie | 7.62 | 115.4 |
Zachmurzenie | Auto | 5.59 | 112.2 |
Zachmurzenie | Zachmurzenie | 7.05 | 116.9 |
5500K | Auto | 7.68 | 104.8 |
5500K | 5500K | 13.7 | 111.9 |
Żarówki | Auto | 15.1 | 113 |
Żarówki | Żarówki | 13.3 | 109.5 |
Żarówki | 3000K | 13.2 | 108.7 |
Za wyjątkiem światła żarowego automatyka aparatu dość dobrze radzi sobie z przetwarzaniem informacji o kolorze. Co ciekawe, w wielu sytuacjach nastawy dedykowane dają gorszy rezultat. To znak, ze możemy fotografować, zdając się na automatykę, niezależnie od rodzaju oświetlenia sceny.
Analizując dane przedstawione w tabeli, widzimy także, że aparat ma tendencję do słabego przesycania kolorów. Średnie zwiększenie saturacji dla wszystkich pomiarów wynosi 12.7%.
Szczegółowe wyniki naszych pomiarów prezentujemy poniżej.
Zaprezentowane wyniki w kolumnie tablicy kolorów prezentują referencyjną kolorystykę (środkowe koła) na tle zmierzonego koloru, bez korekty ekspozycji.
Szum
Pomiar szumów wykonujemy na zdjęciach tablicy Kodak Q-14, korzystając z programu Imatest. Poniżej przedstawiamy wyniki dla plików JPEG:
Pierwszy rzut oka na powyższy wykres powinien dać odpowiedź na zapewnienia producenta dotyczące niższych szumów nowej matrycy. Faktycznie, dla wysokich ISO szum utrzymany jest na niskim poziomie ale potężne załamanie charakterystyki daje nam praktycznie pewność, że dzieje się tak z uwagi na cyfrowe przetwarzanie danych. Do wartości ISO 3200 szum właściwie nie będzie widoczny na zdjęciach, a więc w porównaniu do matryc Merrill możemy mówić o dwukrotnym zmniejszeniu jego poziomu. W ten sposób, dla plików JPEG, producent dotrzymuje kroku konkurencyjnym aparatom. Przypomnijmy, że dla standardowych matryc CMOS pośród najlepszych konstrukcji poziom 2-3% notuje się przy ISO 12800.
Poniżej przedstawiamy wycinki sceny testowej zarejestrowanej w formacie JPEG na najmniejszym możliwym do ustawienia wyostrzaniu.
By porównać uzyskane próbki z innymi aparatami, należy wybrać z rozwijanych list odpowiednie modele oraz zaznaczyć czułość, dla której mają być podane wyniki. W efekcie zostanie zaktualizowana poniższa tabelka nowymi wycinkami testowej scenki.
Domyślne porównanie przygotowaliśmy pomiędzy wszystkimi trzema generacjami matryc Foveon. Z tego powodu łatwo możemy dostrzec różnice w skali poszczególnych wycinków. Pokazane wycinki obrazują zachowanie widoczne na wykresie powyżej. Do ISO 1600 szum jest niewielki, jednak dalsze zwiększanie czułości powoduje szybki jego przyrost. Widoczna różnica w kolorystyce, to połączenie dwóch faktów - lepszego odwzorowania kolorów dla wyższych czułości oraz zakłóceniu w przetwarzaniu kolorów (widoczny żółty zafarb) mimo stałej i niezmienionej wartości balansu bieli. Dla wysokich czułości struktura szumu nie jest przyjemna w odbiorze przez swój plackowaty charakter. Innymi słowy używanie wysokich czułości będzie miało sens jedynie wtedy, gdy nie będziemy mocno kadrować lub tworzyć niewielki odbitki (np. 10x15 cm). Porównanie do innych aparatów o zbliżonych parametrach, takich jak Fuji X100s, Nikon A czy Ricoh GR, traci sens przy przejściu przez poziom ISO 400 do czułości wyższych. Produkt Sigmy przegrywa z kretesem choć musimy uznać, że sytuacja jest zgoła odmienna dla najniższych czułości. Tu matryca Quattro sprawdza się znakomicie perfekcyjnie reprodukując tak sam kolor czy detal jak i detal koloru.
Zakres tonalny
Zakres tonalny na plikach zapisanych w formacie JPEG możemy ocenić wizualnie na wycinkach zdjęć tablicy Stouffer T4110. Kliknięcie na zdjęcie poniżej otworzy wycinek w pełnej rozdzielczości. Odległość pomiędzy sąsiednimi polami szarości wynosi 0.3 EV.
ISO | Granica czerni i bieli |
100 | |
200 | |
400 | |
800 | |
1600 | |
3200 | |
6400 |