Rzeczywisty rozmiar obiektywów	Lewy:   50+/- 0.05 mm Prawy:  50+/- 0.05 mm	8 / 8.0 pkt
Rzeczywiste powiększenie	6.96+/- 0.05 raza	3 / 3.0 pkt
Sprawność optyczna	81.5+/- 1.5%	10 / 25.0 pkt
Aberracja chromatyczna	Niewielka w centrum i na brzegu.	7.6 / 10.0 pkt
Astygmatyzm	Umiarkowany.	6.7 / 10.0 pkt
Dystorsja	Odległość pierwszej zakrzywionej linii od centrum pola w stosunku do promienia pola widzenia: 30% +/- 4%	2.5 / 10.0 pkt
Koma	Zaczyna się w okolicach 65% od centrum pola, na brzegu średnia.	7 / 10.0 pkt
Nieostrość obrazu	Nieostrość pojawia się w odległości 73% +/- 3% od centrum pola widzenia.	4 / 10.0 pkt
Pociemnienie brzegowe	Niewielkie.	4 / 5.0 pkt
Odwzorowanie bieli	Wyraźny kolor żółty. Krzywa transmisji w wyraźnym maksimum w okolicach 550 nm.	1.5 / 5.0 pkt
Kolimacja osi	Idealna.	5 / 5.0 pkt
Wewnętrzne odblaski	Lewy: Prawy: Sporo odblasków w okolicy pryzmatów.	2.3 / 5.0 pkt
Obudowa	Klasyczne Porro - metal plus skórkowe obicie. Dobrze leży w ręku. Muszle twarde, ciut za małe i nieregulowane.	6.5 / 8.0 pkt
Ogniskowanie	Bardzo wąska śruba centralna z drobnym karbowaniem. Chodzi lekko i płynnie (pełen obrót 360 stopni). Klasyczny mostek okularowy, który chodzi równo i dopiero bardzo mocny nacisk powoduje rozogniskowanie. Indywidualne ogniskowanie na prawym okularze. Chodzi płynnie, ale rusza całym okularem. Smar przy okularach.	3.5 / 5.0 pkt
Wyjście na statyw	Rura w centrum lornetki do której można umocować łącznik.	1 / 3.0 pkt
Rozstaw okularów	od 47.3 do 75.7 mm	6 / 6.0 pkt
Min. odległość ostrego widzenia	3.90 metra	1.5 / 2.0 pkt
Okulary	O polu własnym 50.3 stopnia (wg wzoru uproszczonego) i 47.4 stopnia (wg wzoru tangensowego).	4 / 20.0 pkt
Pole widzenia	Zmierzone przez nas wyniosło 7.23 +/- 0.04 stopnia i było minimalnie mniejsze niż w specyfikacjach. Pole typowe jak na tą klasę sprzętu.	5.5 / 8.0 pkt
Wyczernienie i kurz wewnątrz tubusa	Tubusy czarne i matowe, denko też. Kilka drobinek pyłu. Bez rys. Sporo współczesnych producentów mogłoby się uczyć...	4.6 / 5.0 pkt
Winietowanie centralne	Lewy: Prawy: OL: 0.3%, OP: 0.5%	7.5 / 8.0 pkt
Jakość pryzmatów	Dobre BaK-4.	8 / 8.0 pkt
Powłoki antyodblaskowe	Pomarańczowo-różowe na obiektywach i okularach, fioletowe na pryzmatach. Intensywność średnia.	4.5 / 5.0 pkt
Gwarancja [w latach]	1	1 / 6.0 pkt
Wynik ostateczny	60.6%	115.2 / 190 pkt
Wynik Ekono		0pkt.

Podsumowanie

• klasyczna i solidna obudowa,
• niewielka koma,
• umiarkowany astygmatyzm,
• dobrze kontrolowana aberracja chromatyczna,
• mało uciążliwe pociemnienie na brzegu pola widzenia,
• dobre wyczernienie wewnątrz lornetki,
• bardzo szeroki zakres rozstawu okularów,
• dobrej klasy pryzmaty BaK-4,
• prawie kołowe źrenice wyjściowe.

• obraz z wyraźnym żółtym odcieniem,
• spora dystorsja,
• za dużo odblasków w okolicach pryzmatów,
• mało komfortowy odstęp źrenicy,
• obraz na brzegu pola mógłby być ostrzejszy.

Dwa klasyki: Carl Zeiss Jenoptem 7x50 i Nikon 7x50 IF HP WP Tropical

Jakiś czas temu popełniliśmy test lornetki Carl Zeiss Jena Binoctem 7x50. Był to starszy, aczkolwiek świetnie zachowany, model z roku 1968, a więc jeszcze z czasów, w których stosowano zwykłe powłoki jednowarstwowe. W naszym teście osiągnął on przyzwoity wynik ponad 107 pkt. Aby jednak mieć całościowy obraz produkcji zakładów w Jenie, zdecydowaliśmy się przeprowadzić także test nowszego modelu czyli lornetki Carl Zeiss Jena Jenoptem 7x50, która została wyposażona już w powłoki wielowarstowe.

Skoro już napisaliśmy o powłokach, zobaczmy jaki mają one wpływ na transmisję.

Powyższy wykres pokazuje główną różnicę pomiędzy starszym Binoctemem i nowszym Jenoptemem. W starym modelu maksymalna transmisja nie przekraczała 80%, tutaj sięga prawie 85%. Ogromną różnicę mamy też dla światła fioletowego - tutaj transmisja sięga 55%, u Binoctema było to ledwie 40%. Warto jednak nadmienić, że odwzorowanie kolorów jest nadal złe, bo powłoki wielowarstwowe z Jeny były zoptymalizowane tylko dla centrum zakresu widzialnego, w efekcie różnica w transmisji pomiędzy światłem żółtym a niebieskim sięga ponad 20%.

Kolejna różnica, która rzuca się w oczy to wygląd źrenic wyjściowych. Widać, że na przestrzeni lat w zakładach w Jenie zmieniał się sposób mocowania pryzmatów z bardziej na mniej winietujący. W nowym modelu źrenice są prawie idealnie okrągłe, w starym były wyraźnie pościnane.

Ponieważ optyka (oprócz powłok) się nie zmieniła, mamy też wiele podobieństw pomiędzy oboma modelami. Znaczna większość wad optycznych jest korygowana bardzo podobnie. Na pochwałę zasługuje prawidłowe obchodzenie się z aberracją chromatyczną, komą i astygmatyzmem.

Biorąc pod uwagę usprawnienia w powłokach i w systemie mocowania pryzmatów, lepszy wynik Jenoptema 7x50 nie dziwi. Co więcej, jest to wynik bardzo rozsądny. Trzeba jednak pamiętać, że idealnie zachowane Jenoptemy 7x50 potrafią kosztować około 1000 zł. Za taką kwotę możemy kupić dwie lornetki Delta Optical Titanium 7x50 o większym polu widzenia i z lepszym wynikiem w naszym teście. Za te same 1000 zł możemy też mieć Vixena Foresta 7x50, której jeszcze nie testowaliśmy, ale która zbiera bardzo pozytywne opinie użytkowników.

Warto jednak rozejrzeć się po komisach i aukcjach internetowych. Jeśli uda nam się kupić świetnie zachowanego Jenoptema 7x50 w cenie poniżej 700 zł, może to być bardzo udany zakup, a lornetka na pewno posłuży nam wiele lat.