Rzeczywisty rozmiar obiektywów	Lewy:   50.1+/- 0.05 mm Prawy:  50+/- 0.05 mm	8 / 8.0 pkt
Rzeczywiste powiększenie	10.06+/- 0.05 raza	3 / 3.0 pkt
Sprawność optyczna	71.5+/- 1.5%	6 / 25.0 pkt
Aberracja chromatyczna	W centrum duża, na brzegu większa od średniej.	2 / 10.0 pkt
Astygmatyzm	Średni.	4.2 / 10.0 pkt
Dystorsja	Odległość pierwszej zakrzywionej linii od centrum pola w stosunku do promienia pola widzenia: 31% +\- 3%	3 / 10.0 pkt
Koma	Pojawia się w odległości 75% promienia pola widzenia i na samym brzegu jest duża.	6.5 / 10.0 pkt
Nieostrość obrazu	Nieostrość pojawia się w odległości 85% +\- 4% od centrum pola widzenia.	7 / 10.0 pkt
Pociemnienie brzegowe	Umiarkowane.	3.9 / 5.0 pkt
Odwzorowanie bieli	Dobre. Dość płaski wykres.	4 / 5.0 pkt
Kolimacja osi	Idealna.	5 / 5.0 pkt
Wewnętrzne odblaski	Lewy: Prawy: Niewielkie.	3.9 / 5.0 pkt
Obudowa	Spora, w szczególności długa nawet jak na klasę 50 mm. Przyjemna w dotyku i lekko chropowata guma na obiciu. Przy obiektywach jednak dość zauważalnie ugina się i odstaje. Na obiciu też można wyczuć delikatne luzy. Spore, gumowane i regulowane muszle okularowe o 4 stopniach wysuwu. Lornetka dobrze leży przy oku lecz osoby z mniejszymi oczodołami mogą mieć problemy z komfortowymi obserwacjami. Wyprodukowana w Chinach.	6 / 8.0 pkt
Ogniskowanie	Duża, wygodna i karbowana śruba centralna. Pracuje płynnie i z należytym oporem. Przebieg całego zakresu wymaga obrotu o kąt 450 stopni. Spory i wygodny pierścień do ogniskowania indywidualnego umieszczony na prawym okularze. Rusza zewnętrzną soczewką.	4.5 / 5.0 pkt
Wyjście na statyw	Brak. W klasie 10x50 to wada.	0 / 3.0 pkt
Rozstaw okularów	od 54.3 do 74.3 mm	5 / 6.0 pkt
Min. odległość ostrego widzenia	3.4 metra.	2 / 2.0 pkt
Okulary	O polu własnym 55 stopni (wg wzoru uproszczonego) i 51.3 stopnia (wg wzoru tangensowego).	7 / 20.0 pkt
Pole widzenia	Zmierzone przez nas wyniosło 5.47 +\- 0.03 stopnia i było 0.13 stopnia mniejsze niż podane w specyfikacjach.	5 / 8.0 pkt
Wyczernienie i kurz wewnątrz tubusa	Góra tubusów czarna i dość matowa. Głębiej o zmatowieniu nie ma mowy - wszystko mocno się świeci. Małe denko jest szare i niczym nie pokryte. Trochę pyłków plus jedna drobna ryska na jednym z pryzmatów.	2.3 / 5.0 pkt
Winietowanie centralne	Lewy: Prawy: OL: 2.5%, OP: 7.7% Mocno ścięta prawa źrenica.	2.5 / 8.0 pkt
Jakość pryzmatów	Dobrej klasy Bak-4.	8 / 8.0 pkt
Powłoki antyodblaskowe	Zielono-fioletowe na obiektywach i okularach. Pryzmaty od strony obiektywów wydają się pozbawione powłok, także jedna granica na obiektywach świeci jasno. Intensywność średnia.	2.5 / 5.0 pkt
Gwarancja [w latach]	10	4.5 / 6.0 pkt
Wynik ostateczny	55.7%	105.8 / 190 pkt
Wynik Ekono		0pkt.

Podsumowanie

• niewielka waga jak na klasę 10x50,
• dobrej klasy pryzmaty ze szkła BaK-4,
• rozsądnie korygowana koma,
• umiarkowane pociemnienie na brzegu pola widzenia,
• dobre odwzorowanie bieli,
• obraz ostry w prawie całym polu widzenia,
• niewielkie odblaski przy źrenicach wyjściowych.

• niezbyt imponująca transmisja,
• spora aberracja chromatyczna,
• zauważalna dystorsja,
• mocno ścięta prawa źrenica wyjściowa,
• brak powłok na niektórych granicach powietrze-szkło,
• wygląd wnętrza tubusów pozostawia trochę do życzenia,
• brak wyjścia statywowego.

Gdy bierzemy do ręki Prostaffa 10x50 od razu rzuca się w oczy jego wielkość. Patrząc na inne dachówki o tych parametrach widać, że Nikon wyróżnia się swoimi rozmiarami - wyraźnie pokazuje to poniższe zdjęcie, na którym stoi on obok Delty Forest II 10x50 i Vixena New Foresta 10x50.

Delta Optical Forest II 10x50, Nikon Prostaff 5 10x50 i Vixen New Foresta 10x50.

Niniejsza tabela zestawia z testowanym Nikonem inne dachówki klasy 10x50, które możemy kupić za kwotę poniżej 1500 zł. Jak widać, Nikon jest naprawdę duży. Równoważy to jednak wagą - tylko New Foresta jest tutaj lżejsza. Niska waga Nikona to niewątpliwie efekt rezygnacji z zastosowania metalu w obudowie.

Rzut okiem na poniższy wykres transmisji od razu pokazuje nam czym różni się seria Prostaff 7 od serii Prostaff 5.

Oszczędności na powłokach są na pewno spore. Aluminium na pryzmatach powoduje, że straty światła tylko tam przekraczają 10%. Do tego dochodzą najprawdopodobniej dodatkowe dwie granice powietrze-szkło, które mają bardzo słabe powłoki albo nie mają ich wcale. To kolejne 10% strat. W efekcie maksymalna transmisja lornetki osiągana w centrum zakresu widzialnego ledwie przekracza 70%. W przeciwieństwie do Delta Optical Forest II 10x50, Nikon nie daje nam wzrostu transmisji w czerwonej części widma. W efekcie, jego transmisja przecałkowana po całym zakresie widma jest niższa niż u dwa razy tańszego Foresta. Prostaff 5 daje jednak trochę lepsze odwzorowanie kolorów, bo wykres transmisji jest bardziej płaski niż u Foresta II.

Duża długość lornetki sugerowała, że nie będzie problemów z aberracją chromatyczną. Niestety oczekiwania rozminęły się ze stanem faktycznym - aberracja jest i to spora. Niezbyt duże pole widzenia pozwalało sądzić, że jego jakość, nawet na brzegu, będzie dobra. Tutaj też spotkał nas lekki zawód. Trudno doczepić się do komy, pociemnienia czy ostrości, ale już dystorsja i astygmatyzm mogłyby być korygowane lepiej.

Sumaryczny wynik Nikona Prostaff 5 10x50 w naszym teście jest więc praktycznie taki sam jak dwa razy tańszego Foresta II 10x50, który na dodatek jest lornetką ładniejszą i mniejszą. To chyba wystarczy za cały komentarz. Serii Prostaff 5, a przynajmniej modelu 10x50, polecać więc nie będziemy - nasze pieniądze możemy zainwestować znacznie lepiej, bo są na rynku lornetki, które w podobnej cenie oferują lepsze osiągi.