Parametry

Analizując parametry poszczególnych aparatów, dochodzimy do wniosku, że najlepiej wypada konstrukcja Panasonica. Zawdzięcza to przede wszystkim budowie obiektywu. Większość konstrukcji utrzymuje się na tym samym poziomie technicznym. Jedynie Olympus i Fujifilm odstają w negatywnym tego słowa znaczeniu.

Sony wyposażył aparat w matrycę o największej liczbie pikseli. Niestety, wysoka rozdzielczość powoduje, że przy wysokim ISO - gdzie do każdego piksela dociera najmniej światła - model Sony traci wobec konkurentów w kategorii szumu.

Parametrami obiektywu na tle konkurencji błyszczą Panasonic i Nikon. Pierwszy oferuje najszerszy kąt widzenia, drugi - największe powiększenie. Ekrany LCD testowanych modeli nie są mocno zróżnicowane. Jedynie Olympus oraz Panasonic wyposażyli swoje modele w wyświetlacz o 460 tys. pikseli, podczas gdy reszta posiada ekrany o rozdzielczości 920 tys. pikseli. Żaden z producentów nie zdecydował się na ekran dotykowy, co uznajemy za racjonalną decyzję - przy tej wielkości korpusu brakowałoby nam trzeciej dłoni, by operować aparatem. Możliwości fotografowania z perspektywy żabiej czy ptasiej z dogodnym obserwowaniem ekranu nie zaoferują nam konstrukcje Olympusa i Panasonica. Gdy porównamy wizjer elektroniczny, okaże się, że dobrej klasy moduł wykorzystali producenci Fujifilm i Olympusa. Wszystkie aparaty charakteryzują się niewielkim powiększeniem obrazu w wizjerze, czego skutkiem jest częstsze korzystanie z tylnego wyświetlacza podczas fotografowania czy filmowania.

Budowa i jakość wykonania

W tej kategorii aparaty prezentują podobny poziom. Trudno jednoznacznie wyłonić faworyta. W naszej ocenie na minus odstają konstrukcje Olympusa i Panasonica, choć dysproporcja jest niewielka. Wszystkie testowane egzemplarze są dobrze wykonane i wygodnie się je trzyma.

Musimy podkreślić wyposażenie aparatu Fujifilm w uszczelnienia. To niezwykle ważna cecha, rzadko spotykana nawet w bardziej profesjonalnych aparatach.

Użytkowanie

Najbardziej przyjazny w użytkowaniu wydaje się Olympus - to w dużej mierze zasługa konstrukcji korpusu oraz organizacji menu. Okazuje się, że wystarczą dwa przyciski i wybierak kierunkowy, by szybko i efektywnie operować aparatem. Pod tym względem słabo wypada Nikon - uproszczenie menu powoduje, że ciężko się po nim porusza. Jeśli idzie o menu, błyszczy Sony - zastosowano w nim układ menu znany z najnowszych produktów tej marki. To bardzo ważny element strategii produktu. Także możliwość instalowania specjalnych dodatków uatrakcyjnia aparat. Kolejnym plusem jest wyposażenie testowanego modelu nie tylko w interfejs WiFI/NFC, ale także GPS. Natomiast model Panasonica jest jedynym w tym zestawieniu, który potrafi zarejestrować nie tylko panoramy czy zdjęcia o szerokiej rozpiętości tonalnej (HDR), ale także zdjęcia trójwymiarowe.

Gdy spojrzymy na filtry cyfrowe, okaże się, że prym wiedzie model Olympusa, a tuż za nim ustawiamy konstrukcje Sony i Panasonica. Ten ostatni producent, tak jak i Fujifilm, umożliwił też zapis plików RAW - to bardzo dobra wiadomość dla osób, które potrafią skorzystać z dobrodziejstw tego formatu.

Musimy przyznać, że za wyjątkiem Olympusa, reszta aparatów wyposażonych jest w dobrą stabilizację. To duża wartość dodana aparatu, jeśli weźmie się pod uwagę gigantyczne powiększenia optyczne, jakimi dysponują testowane konstrukcje. Olympus także nie błyszczy jeśli weźmie się pod uwagę skuteczność układów AF.

Na koniec pozostawiamy najważniejszą kwestię przy tego typu konstrukcjach aparatów: wspomaganie kadrowania. Okazuje się, że celownik ramkowy Olympusa doskonale spełnia swoje zadanie w scenach dynamicznych. Gdyby jeszcze aparat wyposażony był w lepszy układ AF razem ze stabilizacją rozwiązanie to byłoby strzałem w dziesiątkę. Funkcja chwilowego zmniejszania krotności zoomu z zaznaczeniem obszaru dla najdłuższej ogniskowej w wypadku Nikona i Fujifilm jest przydatna, choć trudno z nich skutecznie korzystać przy dynamicznych scenach. Takich opcji wspomagających nie posiadają aparaty Sony i Panasonica, co - musimy przyznać - bardzo nas zadziwiło.

Jakość zdjęć

To najważniejsza z kategorii. By dokonać oceny, wzięliśmy pod uwagę nie tylko to, jak aparaty radzą sobie z oddaniem detali czy zaszumieniem zdjęć, ale też jak wygląda korekcja wad obiektywu. Dodatkowo ocenie podlegały (choć w niewielkim stopniu wpływały na końcowy wynik) takie cechy aparatu, jak dokładność automatycznego ustawiania ostrości oraz balansu bieli.

Patrząc na zdjęcia testowe, nie możemy oprzeć się wrażeniu, że pod względem szumu najczystsze kadry prezentują konstrukcje Nikona i Olympusa. Tuż za nimi, dosłownie o krok, uplasował się Fujifilm. Najsłabszy obraz produkuje aparat Sony - ta ocena tyczy się szczególnie wysokiego poziomu szumu już od najniższych czułości ISO.

Jakość filmów

Notę końcową uzupełnia ocena trybu filmowania: tu brane pod uwagę były nie tylko aspekty techniczne (rozdzielczość, liczba klatek na sekundę czy rejestracja dźwięku), ale także subiektywne odczucia wobec pozyskanego przez aparaty materiału.

W kategorii filmowania prym wiodą konstrukcje Panasonic i Fuji - dzięki najlepszej jakości obrazu tworzonego przez kodek wideo. Należy wyróżnić także model Sony, który przez przepakowaną matrycę w trybie zdjęć słabo się spisuje, jednak przy zarejestrowane klipy filmowe są dobrej jakości.

Ocena końcowa

Porównując aparaty między sobą przydzieliliśmy punkty w poniżej wymienionych kategoriach, według następującej skali:

• Parametry: 0–5 pkt,
• Budowa i jakość wykonania: 0–3 pkt,
• Użytkowanie: 0–5 pkt,
• Funkcje specjalne: 0–3 pkt,
• Jakość zdjęć : 0–10 pkt,
• Jakość filmów: 0–10 pkt.

Punktacja dla poszczególnych aparatów przedstawia się następująco:

Widzimy, że za wyjątkiem NIkona reszta konstrukcji uzyskała zbliżony wynik końcowy. Różnice jednopunktowe w praktyce są niezauważalne, warto zatem wybór bazować na oferowaniu dodatkowych funkcji takich jak łączność WiFi czy tryby HDR.

Najwięcej punktów uzyskują aparaty Fujifilm FinePix S1 oraz Panasonic Lumix DMC-FZ72. Oba aparaty to przemyślane konstrukcje o bogatej funkcjonalności. Dają użytkownikom dużo radości z fotografowania także dzięki prostej obsłudze oraz sporemu zasobowi ciekawych filtrów artystycznych. Warte odnotowania jest też uszczelnienie oferowane przez aparat Fujifilm oraz szeroki kąt o ekwiwalencie 20 mm, jakim dysponuje model Panasonica. Dla wielu osób dodatkowym plusem będzie też możliwość rejestracji zdjęć w formacie RAW.

Panasonicowi DMC-FZ72, który kosztuje najmniej spośród testowanych aparatów, należy się także wyróżnienie w kategorii stosunku ceny do jakości: nie zawsze za dodatkowe pieniądze można nabyć lepszy produkt.

W testach wykorzystujemy studyjne lampy błyskowe i światła stałego firmy dostarczone przez sklep Foto-Tip.pl