TIFF - format wielkich możliwości
3. Kompresja
Przyjrzyjmy się bliżej metodom kompresji bezstratnej.
LZW czyli Lempel-Ziv-Welch, metoda kompresji bezstratnej opracowana w
przez Lampela i Ziva i opublikowana w 1984 roku przez Welcha.
Algorytm LZW jest dosyć prosty. Budowany jest słownik powtarzających się ciągów znaków. Powtarzający się wyraz jest zastępowany w całym tekście krótkim oznaczeniem. Takie przypisanie jest oczywiście zapisywane i dzięki temu dekompresor może odtworzyć plik w postaci nie zmienionej.
Dzięki LZW można uzyskać plik mniejszy nawet o połowę, jest to więc bardzo zadowalająca metoda kompresji.
PackBits jest szybkim w działaniu i prostym algorytmem kompresji bezstratnej. Właścicielem projektu jest Apple, który stworzył go 1987 roku.
Działanie jest podobne do LZW, powtarzające się ciągi wyrazów zastępowane są symbolami kodowania. Procedura jest efektywna kiedy kompresowany plik ma dużo powtarzających się wartości. Ograniczeniem jest tutaj ciąg symboli kodowania, który nie może przekroczyć 127 znaków.
CCITT obecnie ITU-T (Telecommunication Standardization Sector of the International Telecommunications Union) jest międzynarodową organizacją, która opracowuje standardy dla sprzętu i systemów w telekomunikacji. CCITT Group 3 i CCITT Group 4 są algorytmami kompresji używanymi przy transmisji danych przez sieć telefoniczną. Group 3 stworzony został do przesyłania obrazów czarno-białych za pomocą faksów. Jest szybki jeśli chodzi o proces kodowania i odkodowywania, oraz zachowuje dobry stosunek kompresji (5:1 do 8:1) dla różnych rodzajów dokumentów. Group 4 jest dwa razy efektywniejszy jeśli chodzi o stosunek kompresji, może osiągnąć nawet 15:1. Różnica między nimi polega na tym, że Group 3 czyta każdą linie niezależnie, podczas gdy Group 4 może kontynuować kompresje nie przejmując się końcem linii.
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.