Panasonic Leica DG Nocticron 42.5 mm f/1.2 Asph. P.O.I.S. - test obiektywu
4. Rozdzielczość obrazu
Rzućmy okiem na poniższy wykres i zobaczmy, jak na tym tle wyglądają osiągi testowanego obiektywu.
Zachowanie w centrum kadru trudno określić innym mianem niż świetne. Już na maksymalnym otworze względnym obraz jest użyteczny, bo MTF-y docierają tam do wartości 48 lpmm, po lekkim przymknięciu przekraczają 50 lpmm i dalej bardzo szybko rosną. Na f/2.8 jest przekraczany poziom 80 lpmm, a na f/4.0 obiektyw osiąga maksimum swoich możliwości, czyli prawie 82 lpmm. To rewelacyjny wynik, w granicach błędów pomiarowych zgodny z rekordowymi osiągami notowanymi przez Voigtlandera 0.95/25 i Olympusa 1.8/75.
W bardzo dobrym tonie możemy wypowiadać się też o zachowaniu na brzegu kadru. Co bardzo ważne, nawet na maksymalnym otworze względnym obraz tam dawany jest użyteczny, bo MTF-y sięgają 47 lpmm. To naprawdę dobry wynik przy takim świetle. Wraz z przymykaniem przysłony rozdzielczość najpierw rośnie dość powoli, ale od f/2.8 zaczyna poprawiać się bardzo szybko. Na otworze względnym f/4.0 obiektyw notuje maksimum swoich możliwości – osiągany tam wynik to 67 lpmm, który zapewnia bardzo dobrą jakość obrazu.
Na zakończenie, tradycyjnie już, prezentujemy wycinki zdjęć naszej tablicy testowej pobrane z plików JPEG zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.