A skoro mowa o odszumianiu, spójrzmy teraz, co pod tym względem oferuje testowany EOS. Do dyspozycji mamy pięciostopniową skalę redukcji szumu na wysokich czułościach: wyłączona, poziom standardowy, słaby, mocny oraz tzw. wieloklatkowa redukcja szumu. Ta ostatnia opcja polega na wykonaniu czterech ekspozycji i połączeniu ich w jedno zdjęcie o zmniejszonym zaszumieniu. Efekt działania każdego z tych stopni przedstawiamy na przykładzie dwóch wartości czułości: ISO 6400 i 12800.

ISO 6400
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.
ISO 12800
Odszumianie wyłączone
Odszumianie słabe
Odszumianie standardowe
Odszumianie mocne
Odszumianie redukcja wielokl.

Kolejne stopnie odszumiania powodują zauważalną redukcję zakłóceń, aczkolwiek nie obserwujemy drastycznej degradacji detali. Oczywiście w pewnym stopniu szczegółowość obrazu spada, jest to bowiem nieuniknione. Całkiem sensowne efekty zapewnia wieloklatkowa redukcja szumu, szczególnie dla czułości ISO 6400.

Przyjrzyjmy się teraz zdjęciom zapisanym w surowym formacie. RAW-y z Canona 750D wywołaliśmy programem dcraw i zapisaliśmy jako 24-bitowe TIFF-y. Podobnie jak w poprzednim rozdziale, porównania dokonujemy z Panasonikiem G7 i Sony A6000. Przypominamy jednocześnie, że na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.

EOS 750D, podobnie zresztą jak Sony A6000, generuje obraz bardzo bogaty w detale. Prawdę mówiąc, wyraźne podobieństwa w wyglądzie wycinków z tych dwóch modeli utrzymują się aż do czułości ISO 6400. Panasonic natomiast szumi nieco mocniej. Generalnie, jakość zdjęć z nowego EOS-a stoi na wysokim poziomie i nie daje powodów do większych narzekań. Z powodzeniem można korzystać z czułości ISO 3200, a nawet o 1 EV wyższej w razie konieczności.

Sprawdźmy teraz, co w omawianym temacie pokażą nam konkretne liczby. Wyniki pomiarów poziomu szumu na surowych zdjęciach tablicy Kodaka Q-14, przekonwertowanych wcześniej do 24-bitowych TIFF-ów prezentujemy poniżej.

Do przebiegu powyższego wykresu nie mamy zastrzeżeń, bowiem wzrost szumu w miarę zwiększania ISO wydaje się być wykładniczy.

Rzućmy teraz okiem na poniższy wykres, który prezentuje porównanie składowej luminancji dla testowanego EOS-a oraz Panasonika G7 i Sony A6000.

Do czułości ISO 6400 testowany EOS radzi sobie najlepiej, choć jak widać, różnice są w zasadzie minimalne i mogą wynikać z błędów pomiarowych. Powyżej tej wartości, w bezlusterkowcu Sony zaczyna działać odszumiane surowych plików, co utrudnia porównanie. W każdym razie przewaga 750D nad G7 to zaledwie 1/3 EV. W przypadku A6000 osiągi obu modeli są bardzo zbliżone – oczywiście gdy rozpatrujemy czułości do ISO 6400.

Na zakończenie omawiania szumu prezentujemy jeszcze wykres uzyskany dla 750D na podstawie pomiarów dokonanych na 48-bitowych plikach.

Darki

Canon 750D zapisuje RAW-y w postaci 14-bitowej. Taka wartość odpowiada maksymalnemu poziomowi zliczeń równemu 16384. Podobnie jak w modelu 700D średni poziom sygnału oscyluje w okolicach 2048. Z tego też powodu w poniższych przykładach ograniczyliśmy sygnał do przedziału 1535–2559, czyli o szerokości 1024. Pliki zostały wcześniej wywołane programem dcraw (bez interpolacji), zapisane jako 48-bitowe TIFF-y i dopiero ograniczone do wyżej wymienionego przedziału, aby lepiej zobrazować strukturę szumu matrycy. Oś pozioma histogramów odpowiada temu samemu przedziałowi (1535:2559) a pionowa, pokazująca ilość zliczeń w pikselu, ma zakres od 0 do 200 tysięcy.

RAW
ISO	Dark Frame	Crop	Histogram
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

W tej kategorii nie napotykamy niespodzianek, bowiem testowany EOS zachowuje się podobnie jak inne lustrzanki Canona. Histogramy stworzone na podstawie darków wyglądają całkiem dobrze, a kształtem zbliżone są do rozkładu Poissona. Statystyka sygnału zaprezentowana poniżej nie daje powodów do narzekań. W całym zakresie czułości bowiem, średnie wartości sygnału są większe od odchylenia standardowego. Do wyglądu darków na najwyższych czułościach można mieć jednak pewne zastrzeżenia. Rozkład szumu na matrycy charakteryzuje się pewnymi niejednorodnościami – daje się zauważyć strukturę pionowych pasów.

Na darkach w formacie JPEG na najwyższych czułościach również można zauważyć opisane wyżej niejednorodności.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600