Wady: Trochę głośny wiertarkowy AF, PF od czasu do czasu się może zdarzyć - łatwy do usunięcia w postprodukcji, rosnąca cena...

Zalety: Ostry od pełnej dziury, rewelacyjne kolory i kontrast, AF na śrubokręt ale dokładny, specyficzny rendering tła i separacja planów, obudowa metal i szkło, mały i poręczny...

Podsumowanie: Super szkło z ery filmowej - produkowany do dziś, wykonanie najwyższa półka, ostry, kontrastowy,purple fringing jak się już pojawi - łatwy do usunięcia w programie, plastyka,nasycenie i kolory..świetnie współpracuje z FF...

Wady: Jak dla mnie brak

Zalety: Wielkość, waga, wysuwany tubus, ostrość, kontrast, kolory, AF ale nie dlatego jak pracuje ale dlatego, że w ogóle jest.

Podsumowanie: Przyszedł czas na recenzję ostatniego FA Limited. Ten obiektyw jest najlepszy z całej trójki FA Limited. Ostry od F1.8 w centrum na FF i w całym zakresie na APS-C. Na brzegach w FF żeby był ostry trzeba przymknąć do F2.2 najbardziej do portretów lubię ten obiektyw przy F2.8 według mnie ma właśnie przy tej przysłonie najładniejszy bokeh, do tego dochodzi ostrość z niebywałą plastycznością. Przy portretach na F2.8 odnoszę wrażenie jakby ten obiektyw był projektowany specjalnie do matrycy w K-1. AF w tym obiektywie chyba jest najgłośniejszy całej trójki ale nie jest to nieprzyjemne bzyczenie na które po chwili używania nie zwraca się uwagi. Podsumuję tak: więcej takich obiektywów ;-)

Wady: Lekkie mydełko na 1.8. Wolny AF na starym k200d. Na jeszcze starszym i prostym Z-70 nabiera rozpędu, to samo na k5...

Zalety: Budowa: tylko metal i szkło. Konstrukcja bardzo solidna, wszystkie elementy świetnie spasowane. Pomysłowo rozwiązano sprawę tulipana, który po prostu można wysunąć z tubusa w razie potrzeby. Przy czym nie ma mowy o szparach i groźbie zassania brudów. Zresztą, trzeba to samemu zobaczyć, żeby się przekonać o perfekcji wykonania tego patentu. Optycznie obiektyw zapiera dech - po domknięciu o działkę rysuje super ostro i niemal trójwymiarowo. Z tym, że nie było przysłowiowego "achh!", bowiem już wcześniej miałem 43 ltd., który mnie rozpieścił znacząco. Jakość 77 przyjąłem jako oczywistość...

Podsumowanie: Miałem brać 70mm limiteda, ale jest z nim problem tego rodzaju, że z osłonką i dekielkiem rozrasta się znacznie i traci walor naleśnika, dorównując gabarytami starszemu bratu. Bierzcie to pod uwagę, bo ludzie zachwyceni jakością obrazka z 70 ltd. zapominają o tym istotnym szczególe. Miałem okazję w cenie sklepowej siedemdziesiątki nabyć srebrne 77, więc się nie zastanawiałem. A legenda tego obiektywu bierze się chyba stąd, że jest drogi i niestety coraz droższy, że wersji MIJ już nie produkują, no i że wybija się optyką i designem spośród konkurencyjnych krótkich tele.

Wady: Brak. no może AF, który mógł by działać nieco szybciej.

Zalety: Bokeh to po prostu poezja. Piękna plastyka, nasycenie barw i kontrast. Wykonanie, które można bez przesady nazwać dziełem sztuki. Obiektyw arystokrata.

Podsumowanie: Ze względu na tą perełkę, nadal posiadam system pentaxa, mimo, że rozbudowałem mocno canona.

Wady: głośny, wolny AF.

Zalety: znaczna poprawa AF z K5

Podsumowanie: O ile istnieje pojęcie najlepszy, to 77 zalicza się do ścisłej czołówki, no moża zaraz za 43/1,9....

Wady: Troszkę zbyt widoczne aberracje, te poza płaszczyzną ostrości, i...cena.

Zalety: Kiedy planowałem zakup obiektywu do mojej K20D, chciałem kupić jakieś szkło topowe i z absolutnie najwyższej pentaxowej półki. Wiedziałem, że to może być tylko ten obiektyw: tak, uważam że w tym systemie nie ma lepszego szkła. Nawet porównanie do oferty konkurencji wychodzi dla Limiteda 77 dobrze. Budowa, jakość wykonania, własności optyczne (ostry od pełnej dziury), no i ten feeling.

Podsumowanie: Najlepszy obiektyw w stajni Pentaxa: kupuj i ciesz się jakością zdjęć, lekkością i poręcznością szkła i lekkością...w kieszeni ;-)

Wady: a jakie może mieć wady? Mógłby być trochę tańszy, troche mniej aberrować na śniegu n af/1.8 i trzoche szybciej ostrzyć. Ale wtedy musiałby być wykonany z gorszych materiałów, a pierścień ostrości musiałby być plastikowy i cieniutki, a tego nikt by chyba nie chciał

Zalety: Fantastyczna pancerna obudowa- anodowany metal( ze świeczką szukać takiej konstrukcji u konkurencji). Świetne ręczne ostrzenie, fantastyczne powłoki przeciwodblaskowe SMC ghostless, świetna plastyka, oddanie kontrastu i kolorów. Bardzo ostry juz od 1.8 ( nie ma potrzeby przymykać), bardzo ładny gładziutki bokeh

Podsumowanie: Nie oszukujmy się- cena 77Ltd do okazyjnych nie należy. Jednakże płacąc tyle pieniędzy otrzymujemy produkt niemal perfekcyjny. Świetna obudowa, ktora oprze sie próbom czasu, fantastyczne wykonanie, które zadowoli nawet najwybredniejszych, świetne powłoki i tak dalej... Jednakże czymże to 77LTD jest na prawdę? 77mm dziwna ogniskowa- tak jakby portretowa, ale troche krótsza niż klasyczne 85mm (te 77 miało uczcić 77 urodziny znanego japońskiego fotografa). Czy to przeszkadza? Wręcz przeciwnie. Dając poprawnie rysowanie twarzy (bez zniekształcen) otrzymujemy dodatkowo wrażenie trójwymiarowej głębi. Jeżeli dodamy do tego piekne rozmycie tła jakim może nas uraczyć 77ka to czyni to obiektyw idealny do uwieczniania ludzi czy streetphoto. Poza tym manualne ostrzenie to bajka- nawiazuje ono do czasów manuali, kiedy jedyna możliwością bylo ręczne ustawianie. Mając 77, aż samemu się chce poustawiac ostrość dając sobie tym wiele prawdy. Nie bez powodu jest to jeden z 3 najlepszych obiektywów AF jakie kiedykolwiek stworzono... I jeszcze kolory- podobno srebrne wersje miały wiecej ołowiu w szkłach przez co były minimalnie ostrzejsze od wersji czarnych. Moim zdaniem to część legendy jaka otacza ten niewątpliwie niezwykły obiektyw.