Panasonic Lumix GH4 był przez nas chwalony – między innymi – za wygodną rękojeść i wysoką funkcjonalność, którą gwarantowały między innymi dwa pokrętła sterujące. Lumix GH5 oferuje kilka, wcale nie drobnych, zmian. Po pierwsze, korpus jest większy i masywniejszy, co przekłada się również na szerszą i jeszcze wygodniejszą rękojeść. Jest ona pokryta materiałem o odpowiedniej przyczepności, dzięki czemu nowy Panasonic leży w dłoni naprawdę pewnie. Dzięki zmianie położenia czerwonego przycisku REC z tylnej na górną ściankę na korpusie znalazło się więcej miejsca na kciuk, co również wpływa pozytywnie na chwyt.

Znaczącą i bardzo pozytywną nowością jest umieszczenie nad ekranem OLED joysticka, który ułatwia nawigację i obsługę m.in pól autofokusa. Zachowano oczywiście dwa pokrętła sterujące i pierścień sterujący wokół krzyżaka. Obecność wszystkich tych elementów sprawia, że użytkowanie następcy GH4 jest niezwykle wygodne. Zwiększono także objętość pierścienia sterującego wokół krzyżaka, dzięki czemu jego obsługa, do której w przypadku testu GH4 mieliśmy zastrzeżenia, odbywa się bezproblemowo.

----- R E K L A M A -----

Na korpusie znajdziemy pięć fizycznych przycisków programowalnych, przy czym cztery z nich znajdują się na tylnej ściance korpusu, a jeden na górnej. Do każdego z nich można przyporządkować jedną z szerokiej gamy funkcji, które wymienione są w poprzednim rozdziale. Do dyspozycji użytkowników przewidziano również 5 programowalnych przycisków na dotykowym ekranie LCD. Możliwe jest także dostosowanie funkcji każdego z pokręteł do własnych potrzeb. Kolejną, umożliwiającą lepszą personalizację aparatu funkcją jest możliwość ułożenia menu własnego, które wyświetlane jest jako jedna z zakładek menu głównego. Na kole nastaw znalazło się miejsce na trzy ustawienia własne, kolejno: C1, C2, C3. Mnogość funkcji związanych z dostosowaniem Panasonika Lumix GH5 do własnych potrzeb na pewno zadowoli nawet najbardziej wymagających użytkowników.

W aparacie nie zabrakło oczywiście wygodnego, odchylanego i obrotowego dotykowego ekranu OLED. Jest on duży (3,2 cala), jasny i zachowujący wyraźny obraz w szerokim zakresie kątów. Obsługa poprzez dotyk, ze względu na zauważalnie większe rozmiary w stosunku do GH4, poprawiła się, nie zauważyliśmy również zmiany zabarwienia przy różnym kącie obserwacji, co było bolączką ekranu OLED poprzednika.

W Panasoniku GH5 obecna jest pozwalająca na bezgłośne wykonywanie zdjęć funkcja elektronicznej migawki, przy czym najdłuższy dostępny czas naświetlania w tym trybie wynosi 1 s do ISO 3200. Przy wyższych czułościach matrycy maksymalny czas naświetlania ulega skróceniu kolejno do 1/2 s przy ISO 6400, 1/4 s przy ISO 12800 i 1/8 s przy ISO 25600. Dostępny jest również tryb elektronicznej pierwszej kurtyny EFC.

Obiektywy

Panasonic Lumix GH5 wykorzystuje obiektywy systemu Mikro 4/3, co pozwala na używanie bez dodatkowych przejściówek produktów takich marek jak (pomijając Panasonika) Olympus, Sigma, Voigtlander oraz innych marek niezależnych. Pełną listę obiektywów z mocowaniem Mikro 4/3 można obejrzeć w naszej bazie.

Szybkość

Testowany aparat charakteryzuje się pewnymi opóźnieniami w działaniu. Do szybkości uruchamiania aparatu nie możemy mieć zastrzeżeń, włączenie następuje praktycznie od razu po obróceniu pokrętła a pozycję ON, od tego momentu możliwe jest również wykonanie zdjęcia. Niestety, obsługa podstawowych funkcji takich jak przegląd zdjęć, wyświetlenie histogramu czy przejście do widoku miniatur nie zawsze odbywa się płynnie. Zdarzają się irytujące, nawet kilkusekundowe opóźnienia działania oprogramowania. Kilkakrotnie aparat zawieszał się na dłużej i konieczne było jego ponowne uruchomienie. Powyższy problem występuje w mniejszym natężeniu przy używaniu bardzo szybkich kart.

Funkcje takie jak HDR z opcją prostowania zdjęć czy nagrywanie zdjęć w trybie 4K lub 6K, a także focus stacking czy post focus wprowadzają opóźnienie na poziomie 1–5 sekund. Złożenie wideo ze zdjęć interwałowych zabiera aparatowi kilka minut, dla przykładu złożenie nagrania ze 100 zdjęć wykonywanych w jednosekundowych interwałach w formacie MP4 25 fps to czas rzędu jednej minuty, przy pięciokrotnie większej ilości zdjęć rośnie on do minut czterech.

Zdjęcia seryjne

Zdjęcia seryjne w Panasoniku GH5 uległy niewielkim modyfikacjom względem poprzedniego modelu. Do dyspozycji użytkownika udostępniono trzy podstawowe tryby: H (12 kl/s), M (7 kl/s), L (2 kl/s) w których możemy dowolnie ustawiać wielkość i format zapisywanych zdjęć. Warto nadmienić, że prędkości te dostępne są w trybie pojedynczego autofokusa lub ostrzenia manualnego. Przy autofokusie ciągłym (AFC) oraz „elastycznym” (AFF – Auto-Focus Flexible) szybkość zdjęć seryjnych w trybie H wzrosła w stosunku do poprzednika i wynosi 9 kl/s. Podane prędkości dotyczą zarówno sytuacji, w której korzystamy z migawki mechanicznej, jak i elektronicznej. Przy wszystkich prędkościach, oprócz 12 kl/s, mamy do dyspozycji podgląd Live View.

W Panasoniku GH5 otrzymujemy również możliwość nagrywania zdjęć w 4K oraz 6K z prędkością odpowiednio 60 kl/s oraz 30 kl/s. Ze względu na to, że nie są to do końca tryby seryjne, a nagranie filmu i przedstawienie jego klatek w formie zdjęć, tych trybów nie testowaliśmy.

Do testów trybu seryjnego użyliśmy karty SanDisk SDHC Extreme Pro 300 MB/s C10 UHS-II o pojemności 32 GB. Zgodnie z naszą procedurą czułość ustawiliśmy na ISO 1600, a czas migawki na 1/1000 sekundy. Podczas testu sprawdziliśmy możliwości trybu H. Zdjęcia w formacie RAW zajmowały ok. 23 MB, a pliki JPEG LARGE o rozdzielczości 5184×3888 pikseli ok. 7,3 MB. Dla trwającej 30 sekund serii otrzymaliśmy następujące rezultaty:

• tryb H (migawka elektroniczna):
  • 255 zdjęć JPEG LARGE (8,6 kl/s),
  • 136 zdjęcia RAW (4,6 kl/s),
• tryb H (migawka mechaniczna):
  • 213 zdjęć JPEG LARGE (7,1 kl/s),
  • 134 zdjęcia RAW (4,5 kl/s).

Spójrzmy teraz na dokładne wyniki naszych pomiarów w trybie szybkim z wykorzystaniem migawki elektronicznej.

W przypadku JPEG-ów maksymalna prędkość fotografowania utrzymuje się na poziomie 10.1 kl/s. Pułap 12 kl/s zadeklarowany przez producenta nie zostaje więc osiągnięty. Długość serii stoi na imponującym poziomie i trwa przez przeszło 19 s. W materiałach promocyjnych znalazła się jednak informacja, iż pojemność bufora przy zdjęciach JPEG nie ma w GH5 limitu. Zapewnienia te okazują się więc nieprawdą. W przypadku zdjęć seryjnych zapisywanych jako RAW, najwyższa prędkość stoi na poziomie 10.2 kl/s i utrzymuje się przez 69 zdjęć, co daje niespełna 7 sekund fotografii wykonywanych z maksymalną szybkością. Następnie bufor zapełnia się, a zdjęcia wykonywane są nierównomiernie.

Jak wygląda sytuacja w trybie migawki mechanicznej?

Długość serii JPEGów wygląda naprawdę dobrze, maksymalna prędkość trwa jednak krócej, niż w przypadku trybu migawki elektronicznej, bo niewiele powyżej 13.5 sekundy. Prędkość utrzymuje się w tym czasie na poziomie 10.5 kl/s, co jest najwyższą prędkością w tym zestawieniu, jednakże wciąż niższą, niż deklarowane przez producenta 12 kl/s. Natomiast w przypadku RAW-ów, GH5 jest w stanie przed zapełnieniem bufora wykonać 67 zdjęć ze średnią prędkością 10.6 kl/s. Długość takiej serii trwa prawie 6.5 s, co jest wynikiem zbliżonym do tej w trybie migawki elektronicznej.

Do trybu seryjnego przy migawce elektronicznej w najnowszym Panasoniku nie możemy mieć żadnych zastrzeżeń. Długość serii jest imponująca, a średnia prędkość w każdej konfiguracji jest wyższa, niż w przypadku aparatu GH4, który miał znacznie mniejszą gęstość pikseli, niż testowany bezlusterkowiec. Szkoda jednak, że testowany aparat nie osiągnął deklarowanej prędkości 12 kl/s. Dodatkowo, zapewnienia producenta o nielimitowanym buforze w przypadku zdjęć JPEG a także pojemności pozwalającej na wykonanie 100 zdjęć RAW okazały się niezgodne z rzeczywistością.

W testach wykorzystujemy karty pamięci SanDisk dostarczone przez firmę CSI.

Zdjęcia seryjne 4K i 6K

Panasonic Lumix GH5 został wyposażony w znaną z między innymi GX8 funkcję zdjęć 4K H, która pozwala na rejestrowanie obrazu z prędkością 60 kl/s. Wielkość takich obrazów wynosi 8 megapikseli, a są one zapisywane w formacie 4:3 (3328×2496) lub 3:2 (3504×2336). Aparat oferuje również nagrywanie zdjęć 4K z prędkością 30 kl/s w formacie 16:9 (3840×2160) lub 1:1 (2880×2880). Warto dodać, iż funkcja ta tak naprawdę polega na nagrywaniu filmu, z którego oprogramowanie wyciąga pojedyncze klatki i zapisuje je jako zdjęcia.

Nowością jest tryb nagrywania zdjęć w 6K, gdzie klatkaż jest oczywiście niższy niż w przypadku 4K i wynosi 30 kl/s. Funkcja ta oferuje obrazy rejestrowane z 18 milionów pikseli i pozwala na zapis zdjęć w formacie 4:3 (4992×3744) lub 3:2 (5184×3456). Fotograf ma możliwość wykorzystania trzech sposobów wyzwalania opisywanego trybu:

• Nagrywanie zaczyna się w momencie wciśnięcia migawki i trwa do momentu jej zwolnienia,
• Nagrywanie zaczyna się w momencie wciśnięcia migawki i trwa do momentu jej ponownego wciśnięcia,
• Nagrywanie rozpoczyna się sekundę przed wciśnięciem migawki i trwa łącznie przez około 2 sekundy.

Pliki nagrywania 6K/4K zapisywane są jako grupa zdjęć w formacie JPEG. Szerzej tryb nagrywania zdjęć opisaliśmy tutaj.

Focus Stacking i Post Focus

Wraz ze zdjęciami seryjnymi 4K i 6K wprowadzone zostały dodatkowe funkcje: Focus Stacking i Post Focus. Post Focus pozwala na wybranie punktu ostrości już po wykonaniu fotografii. Działa to w taki sposób, że po wciśnięciu przycisku migawki aparat wykonuje serię zdjęć, „łapiąc” ostrość w każdym z 49 obszarów autofocusa. Fotografie zapisywane są w wysokiej rozdzielczości 18 Mpix lub 8 Mpix. Po wykonaniu serii użytkownik ma możliwość przejrzenia wszystkich zdjęć poprzez nawigację lub wybranie na ekranie dotykowym obszaru zdjęcia, który ma być ostry – aparat automatycznie wybiera konkretne zdjęcie z serii. Dzięki wsparciu funkcji Focus Peaking możliwa jest dokładna ocena punktu ostrości na pojedynczej klatce. Oczywiście, możliwy jest zapis na kartę dowolnej ilości zdjęć wykonanych w serii. Dokładniej funkcję Post Focus opisaliśmy w tym miejscu.

Focus Stacking polega na zwiększeniu głębi ostrości zdjęcia i jest realizowany przez aparat już na poziomie oprogramowania. Wykonywana jest seria zdjęć, z których każda klatka różni się położeniem płaszczyzny ostrości. Następnie fotograf ma możliwość wyboru zdjęć tworzących wyjściową fotografię ze zwiększoną głębią ostrości, można też zadać aparatowi złożenie fotografii ze wszystkich zdjęć wykonanych w serii. Podobnie jak Post Focus, Focus Stacking wspierany jest przez Focus Peaking, co skutkuje wzrostem dokładności wyboru zdjęcia o określonej płaszczyźnie ostrości. Więcej informacji o Focus Stacking można znaleźć w naszym artykule.

Zdjęcia z przedziałem czasu

Panasonika GH5, podobnie jak poprzednika, wyposażono w funkcję interwałometru, a odnajdziemy ją na lewym pokrętle sterującym. Aby wykonać zdjęcia z wykorzystaniem tej funkcji, należy najpierw określić czas pomiędzy kolejnymi wyzwoleniami migawki (od 1 s do 99 min 59 s) oraz liczbę zdjęć (od 1 do 9999). Mamy możliwość rozpoczęcia wykonywania serii zdjęć o zadanej godzinie lub od razu. Po wykonaniu określonej liczby zdjęć aparat wysyła zapytanie, czy z zarejestrowanego materiału od razu stworzyć film poklatkowy.

Do wyboru są następujące formaty plików MP4: 4K 3840×2160 30p, 4K 3840×2160 25p, 4K 3840×2160 24p, Full HD 1920×1080 60p, Full HD 1920×1080 50p, Full HD 1920×1080 30p, Full HD 1920×1080 25p, Full HD 1920×1080 24p.

Osobno ustawiamy liczbę klatek na sekundę i możemy wybierać między: 50 fps (tylko dla Full HD 50p), 25 fps, 12.5 fps, 8.3 fps, 6.25 fps, 5 fps, 2.5 fps, 1 fps dla 50p i 25p oraz 60 fps (tylko dla Full HD 60p), 30 fps, 15 fps, 10 fps, 5.7 fps, 6 fps, 3 fps, 1 fps dla 60p i 30p oraz 24 fps, 12 fps, 8 fps, 6 fps, 4.8 fps, 2.4 fps, 1 fps dla 24p. Sekwencja klatek może być normalna lub odwrócona.

Druga wersja funkcji umożliwiającej wykonanie serii zdjęć z zadanym przedziałem czasu to „Animacja poklatkowa”. Różnica pomiędzy nią a wspomnianą wyżej polega na możliwości ustalenia sposobu wyzwalania migawki (automatycznego lub ręcznego) oraz braku opcji wyboru liczby wykonanych zdjęć. Wykonywaną serię przerywamy ręcznie i możemy utworzyć plik wideo od razu lub później, z poziomu menu przeglądania (pozycja „Wideo poklatkowe”). Co więcej, mamy możliwość wykonania kilku serii zdjęć i utworzenia z nich jednego filmu. Opcje dotyczące jakości oraz liczby klatek na sekundę są takie same jak dla funkcji „Zdjęcia poklatkowe”. Warto również dodać, że podczas rejestracji zdjęć wyświetlany jest powidok poprzedniego ujęcia, który może być przydatny, gdy nie mamy pod ręką statywu. Ponadto, podczas odtwarzania mamy możliwość przeglądania pojedynczych zdjęć z danej serii, lub wyświetlenia szybkiego pokazu imitującego film poklatkowy.

Film poklatkowy 4K, 24 kl/s, 8 s, 98,1 MB

Film poklatkowy Full HD, 24 kl/s, 20 s, 51,7 MB (FILTR MONOCHROMATYCZNY

Bracketing przysłony i ostrości

W Panasoniku Lumix GH5 dostepne są funkcje bracketingu przysłony i bracketingu ostrości (niezależnej od funkcji Post Focus). Ta pierwsza pozwala na wykonanie zdjęć z różnymi wartościami przysłony, przy czym ilość zdjęć może wynosić 3, 5 lub, w trybie „wszystkie” ALL, ich liczba zależy od ilości dostępnych wartości apertury w obiektywie, aparat wykonuje bowiem zdjęcia dla każdej możliwej przysłony ze skokiem 1 EV.

Funkcja bracketingu ostrości pozwala na wybranie: odległości pomiędzy płaszczyzną ostrości na poszczególnych zdjęciach (krok od 1 do 10), ilości zdjęć do wykonania (od 1 do 999), daje również możliwość opcjonalnej regulacji położenia punktu ostrości pomiędzy kolejnymi ujęciami. Zdjęcia wykonane przy użyciu bracketingu ostrości zapisywane są jako grupa, co ułatwia późniejszą nawigację po wszystkich wykonanych obrazach.

Stabilizacja obrazu

W Panasoniku GH5 zastosowano system 5-osiowej stabilizacji matrycy, który dodatkowo może współpracować z dedykowanymi obiektywami Panasonika, tworząc system podwójnej stabilizacji obrazu Dual I.S. 2. Japoński producent zapewnia, iż maksymalna stabilizacja osiągana poprzez autorski system ma mieć skuteczność na poziomie 5 EV.

Obiektywami kompatybilnymi z nowym systemem są aktualnie:

• Lumix G X Vario 12–35 mm f/2.8 ASPH.,
• Lumix G X Vario 12–35 mm f/2.8 II ASPH.,
• Lumix G Vario 14–140 mm f/3.5–5.6 ASPH.,
• Lumix G Leica DG Nocticron 42.5 mm f/1.2 ASPH.,
• Lumix G X Vario II 14–42 mm f/3.5–5.6 ASPH.,
• Lumix G Macro 30 mm f/2.8 ASPH.,
• Lumix G X Vario 35–100 mm f/2.8 ASPH.,
• Lumix G X Vario 35–100 mm f/2.8 II ASPH.,
• Lumix G Vario 35–100 mm f/4.0–5.6 ASPH.,
• Lumix G Vario 14–140 mm f/3.5–5.6 ASPH.,
• Lumix G Vario 12–32 mm f/3.5–5.6 ASPH.,
• Lumix G Vario 45–150 mm f/4.0–5.6 ASPH.,
• Lumix G 42.5mm f/1.7 ASPH., Leica DG Macro-Elmarit 45 mm f/2.8 ASPH.,
• Lumix G X Vario PZ 14–42 mm f/3.5–5.6 ASPH.,
• Lumix G Vario 14–42 mm f/3.5–5.6 ASPH.,
• Lumix G Vario 45–200 mm f/4.0–5.6 II,
• Lumix G Vario 100–300 mm f/4.0–5.6 II,
• Lumix G 12–60 mm f/3.5–5.6 ASPH.,
• Leica DG Vario-Elmarit 12–60 mm f/2.8–4 ASPH,
• Leica DG Vario-Elmar 100–400 mm f/4.0–6.3 ASPH.

Stabilizacja może działać w następujących trybach:

• Stabilizacja korpusu (dla obiektywów niekompatybilnym z systemem podwójnej stabilizacji)
  • Normalna – kompensacja ruchów w kierunkach góra/ dół, prawo/ lewo, obrót,
  • Przesuwana (Panning) – kompensacja ruchów w kierunkach góra/ dół, do zastosowań przy np. śledzeniu ruchu.
• Stabilizacja obiektywu (dla obiektywów kompatybilnym z systemem podwójnej stabilizacji)
  • Normalna – kompensacja ruchów w kierunkach góra/ dół, prawo/ lewo, obrót,
  • Przesuwana (Panning) – kompensacja ruchów w kierunkach góra/ dół, do zastosowań przy np. śledzeniu ruchu.
• Podwójna stabilizacja Dual I.S. lub Dual I.S. 2:
  • Normalna – kompensacja ruchów w kierunkach góra/ dół, prawo/ lewo, obrót,
  • Przesuwana (Panning) – kompensacja ruchów w kierunkach góra/ dół, do zastosowań przy np. śledzeniu ruchu.

Dodatkowo, w trybie filmowania dostępna jest elektroniczna 5-osiowa stabilizacja hybrydowa (5-axis Hybrid Image Stabilization, wykorzystująca stabilizację obiektywu (jeśli kompatybilny z Dual I.S.), stabilizację korpusu oraz stabilizację elektroniczną. Kosztem użycia tej technologii jest oczywiście możliwe zawężenie pola widzenia.

Testując stabilizację obrazu, dla różnych wartości czasu ekspozycji wykonujemy serię minimum 20 zdjęć, przy czym robimy to zarówno z włączoną jak i wyłączoną stabilizacją. Następnie sprawdzamy, ile zdjęć w danej serii jest poruszonych. Otrzymane wyniki prezentujemy na poniższym wykresie, w formie procentów liczby zdjęć poruszonych do całkowitej liczby zdjęć w serii.

Najpierw przedstawimy wykres prezentujący skuteczność 5-osiowej stabilizacji matrycy bezlusterkowca GH5 z podpiętym obiektywem Olympus 45 mm f/1.8. Zero na skali OX odpowiada 1/160 s czasu ekspozycji.

Odległość krzywych na analizowanym wykresie znajduje się w przedziale wartości 3–4 EV. Skuteczność technologii Body Image Stabilizer oceniamy więc na 3,5 EV, co jest naprawdę dobrym wynikiem.

Przekonajmy się, jak działa szeroko reklamowana autorska technologia podwójnej stabilizacji 5-axis Dual I.S. 2. Do testu wykorzystaliśmy obiektyw Leica DG Vario-Elmarit 12–60 mm f/2.8–4 ASPH. POWER O.I.S z wartością ogniskowej 60 mm – najdłuższą możliwą w tym obiektywie. Zero na skali OX jest ekwiwalentem 1/160 s czasu ekspozycji.

Można zauważyć niewielką poprawę stabilizacji względem stabilizacji samego korpusu, jednakże odległość EV pomiędzy krzywymi w żadnym momencie nie osiąga deklarowanej przez producenta wartości 5 EV. Jej skuteczność oscyluje w przedziale wartości 3,5–4 EV. Być może gdybyśmy dysponowali obiektywem obsługującym technologię Panasonika z jeszcze dłuższą ogniskową, stabilizacja działałaby efektywniej. W ocenianym przypadku jesteśmy jednak zawiedzeni skutecznością zachwalanej przez japońskiego producenta technologią, zwłaszcza że stabilizacja matrycy w bezpośrednim konkurencie GH5, Olympusie OM-D E-M1 Mark II, pozwala na wydłużenie czasów ekspozycji o ponad 5 EV.

Czyszczenie matrycy

Panasonic Lumix GH5 został wyposażony w system automatycznego czyszczenia matrycy. Podczas testowania nie zauważyliśmy aby na przetworniku osadziły się jakiekolwiek drobiny pyłów czy kurzu, mimo częstego zmieniania obiektywów. Można zatem uznać, że system automatycznego czyszczenia matrycy działa skutecznie. Trudno jednak ocenić efektywność jego pracy podczas dłuższej eksploatacji aparatu.

Wi-Fi

Panasonic GH5 wyposażony został oczywiście w moduł Wi-Fi. Pozwala on na bezprzewodową komunikację bezlusterkowca z urządzeniami takimi jak smartfon czy tablet za pomocą aplikacji mobilnej Panasonic Image App, dostępnej na platformę Android oraz iOS. Aplikacja pozwala na geotagowanie zdjęć (przy obecności w urządzeniu mobilnym modułu GPS), przesyłanie obrazów do pamięci urządzenia lub na serwisy społecznościowe oraz, przede wszystkim, zdalną obsługę aparatu. Mamy możliwość wykonywania zdjęć, a także nagrywania filmów. W obu tych przypadkach możliwe jest sterowanie z poziomu aplikacji wszystkimi parametrami ekspozycji, regulowanie jakości i formatu zdjęć i filmów a nawet wybieranie punktu ostrości za pomocą pola wyświetlającego obraz „widziany” przez aparat na ekranie.

Istnieje także rozbudowana opcja przeglądania zdjęć i filmów na ekranie urządzenia mobilnego, przy czym mamy możliwość oglądania obrazów zarejestrowanych na konkretnej karcie z dwóch umieszczonych w gnieździe. Ciekawostką jest możliwość wyzwolenia migawki podczas podskoku – wymagane do tego jest jednak urządzenie wyposażone w akcelerometr.

Jeżeli chodzi o szybkość działania aplikacji i łączność z testowanym aparatem, nie zauważyliśmy żadnych problemów. Aplikacja działa płynnie, jest intuicyjna i nie potrzeba wiele czasu, by rozeznać się we wszystkich możliwościach, jakie oferuje. Operacje takie jak zmiana parametrów ekspozycji czy wybór punktu ostrości zachodzą momentalnie. Podczas obsługi aparatu przez smartfon nie zarejestrowaliśmy żadnych niepożądanych opóźnień ani zawieszeń.

Autofokus

Autofokus w testowanym bezlusterkowcu swoje działanie opiera na detekcji kontrastu. Jest on jednak, w przypadku obiektywów Panasonika systemu Micro Cztery Trzecie, dodatkowo wspierany przez technologię DFD (ang. Depth From Defocus), która została ulepszona w stosunku do tej znanej z innych modeli japońskiego producenta. Analiza obrazu odbywa się z większą częstotliwością. Zwiększyła się również szczegółowość analizowanego obszaru. Poprawiono także procedury odpowiedzialne za detekcję i śledzenie ruchomych obiektów. Autofokus w testowanym aparacie charakteryzuje się zakresem detekcji wynoszącym od −4 EV do 18 EV (ISO 100). W trudnych warunkach oświetleniowych może on być wspomagany przez wbudowaną diodę świecącą. System AF w testowanym aparacie może pracować w jednym z następujących trybów:

• AFS (pojedynczy) – dla obiektów nieruchomych,
• AFC (ciągły) – dla obiektów ruchomych,
• AFF („elastyczny”) – dla obiektów ruchomych, których ruch jest ciężki do przewidzenia (np. dzieci),
• MF (manualny).

Nowością dotyczącą systemu AF wartą odnotowania jest dodanie parametrów regulujących sposób jego działania w zależności od fotografowanej sytuacji. Są to podobne ustawienia jakie spotykamy w zaawansowanych lustrzankach i dotyczą głównie fotografowania dynamicznych scen. W GH5 znajdziemy 3 parametry: czułość AF, czułość zmiany aktywnego obszaru AF, przewidywanie ruchu obiektu. Można je regulować niezależnie, ale dostępne są również 4 zdefiniowane zestawy ustawień dedykowane konkretnym sytuacjom: uniwersalne, dla obiektów poruszających się ze stałą prędkością w jednym kierunku, śledzenie obiektu z ignorowaniem przeszkód oraz dla obiektów o zmiennej prędkości i nieprzewidywalnym kierunku ruchu.

Tryb autofokusa może działać w następujących wariantach:

• Wykrywanie twarzy/oczu. W przypadku detekcji oczu, ostrość zostanie ustawiona na to bliższe obiektywu. W tym wariancie aparat jest w stanie wykryć do 15 twarzy w kadrze, przy czym oczy mogą być wykryte tylko na tej twarzy, która znajduje się w płaszczyźnie ostrości. Istnieje możliwość zmiany ostrości pomiędzy oczami twarzy poprzez dotknięcie ekranu w miejscu położenia oka.
• Ciągły ze śledzeniem. Blokowanie ostrości na obiekcie odbywa się poprzez wciśnięcie przycisku migawki do połowy.
• 225-obszarowy. Pozwala na wybór pomiędzy 225 obszarami, przy czym możliwy jest wybór prostokątnych pól składających się z dowolnej liczby obszarów.
• Własny obszarowy. Pozwala na wybór kształtu składającego się z dowolnej liczby 225 obszarów, przy czym kształt pola może być dowolny.
• 1-obszarowy. Pozwala na wybór jednego z 225 obszarów.
• Precyzyjny. Pozwala na dokładniejszy wybór punktu ostrości niż wariant 1-obszarowy.

W trybie 225-obszarowym i własnym obszarowym wielkość obszaru można regulować za pomocą przedniego pokrętła, a położenie (również w pozostałych trybach) za pomocą joysticka. Możemy więc zapewnić, że obsługa autofokusa w Panasoniku GH5 przy obserwacji kadru przez wizjer jest naprawdę szybka i wygodna. Dodatkowo, tak jak w pozostałych wyższych modelach bezlusterkowców tego producenta, możliwe jest regulowanie położenia pola AF za pomocą ekranu dotykowego nawet, gdy oko przybliżone jest do wizjera. Tryb manualnej ostrości jest obsługiwany za pomocą odpowiedniego pierścienia na obiektywie. Precyzyjny nastaw punktu ostrości jest ułatwiony poprzez:

• Wspieranie MF powiększające fragment obrazu – okienko zajmujące część ekranu lub tryb pełnoekranowy, okno przybliżenia możemy regulować w sposób ciągły od 3.0x do 6.0x, z krokiem zgrubnym 1.0x (pokrętło na panelu tylnym) lub dokładnym 0.1x (pokrętło na panelu górnym);
• Focus Peaking działający w dwóch konfiguracjach – wyraźne oraz lekkie linie podkreślające kontury obiektu znajdującego się w płaszczyźnie ostrości;
• Przewodnik MF wyświetlający u dołu skalę – od ikonki gór – ostrość na maksimum (nieskończoność) do ikonki kwiatka – ostrość na minimum wraz z zaznaczonym na skali miejscem aktualnie znajdującej się płaszczyzny ostrości.

Podczas pracy z bezlusterkowcem Panasonic GH5 możemy stwierdzić, że, niezależnie czy przy świetle dziennym czy sztucznym, ostrość ustawiana jest bardzo szybko, a dzięki technologii DFD nadającej autofokusowi bazującemu na detekcji kontrastu znamiona detekcji fazowej brakuje efektu „pompowania” i szukania ostrości. Przy gorszym oświetleniu autofokus również spisuje się bardzo dobrze. Ostrość ustawiania jest nieznacznie wolniej, a przy obiektach położonych blisko, dzięki diodzie doświetlającej, praktycznie tak samo szybko.

Podczas testów celności systemu AF wykonujemy serię 40 zdjęć tablicy rozdzielczości, każdorazowo przeogniskowując obiektyw. W teście skorzystaliśmy z dwóch obiektywów: Olympus M.Zuiko Digital 45 mm f/1.8, na którym ustawiliśmy przysłonę f/2.8 oraz Leica DG Vario-Elmarit 12–60 mm f/2.8–4 ASPH. POWER O.I.S z wartością ogniskowej 12 mm i przysłonie f/2.8. Wyniki przedstawiamy w postaci histogramu, który prezentuje procentowe wartości odchyłek od najlepszego pomiaru MTF50 w serii. Na początek przedstawimy celność autofokusa w świetle 5500K.

Można zauważyć, że rezultaty osiągane przez GH5 nie stoją, w porównaniu do bezlusterkowców innych firm, na najwyższym poziomie. Z obiektywem Leiki 65% wszystkich zdjęć mieści się w trzech pierwszych przedziałach, w przypadku obiektywu Olympusa jest to 70% „strzałów”. Nie jest to wynik tragiczny, ale jednocześnie nie daje żadnych powodów do zachwytu, zwłaszcza, że aż 10% obrazów wykonanych każdym z obiektywów charakteryzuje się spadkiem ostrości o ponad 20%.

Sprawdźmy, jak wygląda sytuacja w świetle żarowym.

Obiektyw firmowany przez Leikę daje tutaj znacznie lepsze rezultaty, niż obiektyw Olympusa. Wyjaśnienie jest jedno – obiektyw ten nie jest do końca kompatybilny z korpusem Panasonika i nie osiąga maksimum tego, co oferuje owe body. Aż 85% zdjęć wykonanych pierwszym „szkłem” mieście się w trzech pierwszych przedziałach celności, przy czym 63% to „trafienia” idealne. Wyniki są więc porównywalne do tych osiąganych przez flagowce Olympusa i Fuji. GH5 z obiektywem M.Zuiko daje 60% zdjęć w trzech najlepszych przedziałach ostrości, co jest rezultatem znacznie odbiegającym od pozostałych bezlusterkowców.

W ramach testu autofokusa ciągłego oraz trybu śledzenia wykonaliśmy kilka serii zdjęć poruszającego się wahadłowo, wzdłuż normalnej obiektywu, przedmiotu. Częstotliwość ruchu utrzymywała się na poziomie 1 cyklu na około 3 sekundy, a maksymalny zakres ruchu nie przekraczał 2 metrów. Do zdjęć wykorzystaliśmy „kitowy” obiektyw Leica DG Vario-Elmarit 12–60 mm f/2.8–4 ASPH. POWER O.I.S z maksymalnie otwartą przysłoną. Dla każdej z konfiguracji wykonaliśmy przynajmniej 60 zdjęć w trybie seryjnym H (9 kl/s), z migawką mechaniczną. Celność autofokusa na poszczególnych zdjęciach ocenialiśmy wzrokowo.

Oto otrzymane rezultaty:

• Śledzenie, czułość AF 0, Czułość przełączania obszaru AF 0, Przewidywanie ruchu obiektu 0: 100%,
• Śledzenie, czułość AF 2, Czułość przełączania obszaru AF 0, Przewidywanie ruchu obiektu 0: 97%,
• Śledzenie, czułość AF 0, Czułość przełączania obszaru AF 0, Przewidywanie ruchu obiektu 2: 99%,
• Śledzenie, czułość AF 2, Czułość przełączania obszaru AF 0, Przewidywanie ruchu obiektu 2 (Oznaczone jako ustawienie uniwersalne i podstawowe): 97%,
• Obszar centralny: 92%,
• Własny obszarowy: 78%.

Do celności autofokusa w trybie śledzenia nie możemy mieć żadnych zastrzeżeń. W każdej z testowanych konfiguracji sprawuje się on znakomicie, osiągając praktycznie 100% celnych „trafień”. Najgorzej sytuacja wygląda w przypadku maksymalnie podkręconej czułości, podczas wykonywania zdjęć obszar śledzenia potrafił zgubić poruszający się przedmiot, przeskakując na spoczywające obiekty sąsiadujące. Taka sytuacja utrzymywała się jedynie przez moment, aparat odnajdywał swój cel z powrotem, więc ostatecznie procent ostrych zdjęć jest bardzo wysoki.Jeżeli chodzi o tryb ciągły z autofokusem w obszarze centralnym, także nie mamy żadnych powodów do narzekań. Wynik na poziomie 92% jest zadowalający. Trochę gorzej sytuacja wygląda w przypadku trybu własnego wieloobszarowego. Liczba celnych „strzałów” mogłaby być wyższa, ale wciąż jest to wynik niezły.

Pomiar światła

System pomiaru światła w GH5 działa w oparciu o 1728 stref, w zakresie od 0 do 18 EV (dla f/2.0 i ISO 100). Kompensacji ekspozycji możemy dokonywać w zakresie od −5 EV do +5 EV (w trybie filmowania ±3 EV) z krokiem 1/3 EV. W testowanym aparacie dostępne są 3 standardowe tryby pomiaru światła:

• inteligentny matrycowy,
• centralnie ważony,
• punktowy.

Dostępna jest także funkcja bracketingu ekspozycji, która umożliwia wykonanie 3, 5 lub 7 klatek z krokiem 1/3, 2/3 lub 1 EV.

Do pracy pomiaru światła nie mamy zastrzeżeń, bowiem podczas testowania aparatu nie sprawiał on żadnych problemów.