Szum zmierzyliśmy na podstawie podstawie zdjęć tablicy Kodaka Q-14. Do obliczeń wykorzystaliśmy program Imatest. Poniżej przedstawiamy procentową wartość szumu na poszczególnych czułościach w plikach zapisanych w formacie JPEG.

Wykres potwierdza fakt stosowania procesu redukcji szumu. Krzywa nie ma charakteru wykładniczego, widoczne są załamania. Dodatkowo, poszczególne składowe szumu do ISO 400 zachowują zbliżoną wartość. Od ISO 800 można zauważyć wzrost składowych R i B względem G i Y, jednak nie jest on w żadnych stopniu regularny. Ciekawym jest, iż szum na ISO 400 jest niższy niż na ISO 200. Prawdopodobnie więc natywna wartość ISO nie jest odszumiana.

Odszumianie JPEG-ów w Panasoniku GH5 regulowane może być w 11-stopniowej skali, począwszy od −5 (wartość minimalna) do +5 (wartość maksymalna). Aby ocenić jakość procesu odszumiania w testowanym bezlusterkowcu, wykonaliśmy zdjęcia scenki dla ISO 6400, ISO 12800 oraz ISO 25600, przy czym dla każdej wartości czułości matrycy przedstawiamy wycinki obrazów z odszumianiem na poziomie minimalnym (−5), średnim (0) oraz najwyższym (+5).

ISO 6400
Odszumianie −5
Odszumianie 0
Odszumianie +5
ISO 12800
Odszumianie −5
Odszumianie 0
Odszumianie +5
ISO 25600
Odszumianie −5
Odszumianie 0
Odszumianie +5

Proces odszumiania w Panasoniku GH5 nie różni się zbytnio od tego stosowanego w GH4. W przypadku wartości ISO 6400, kolejne stopnie odszumiania (0 oraz +5) pozwalają na zmniejszenie zaszumienia przy zachowaniu rozsądnej ilości szczegółów na fotografowanym obszarze. W przypadku wartości ISO 12800 oraz ISO 25600 wraz ze wzrostem mocy odszumiania drastycznie maleje ilość szczegółów. Wynika to z faktu, że obrazy przy tych wartościach czułości matrycy są bardzo mocno zaszumione. Można się mimo wszystko pokusić o stwierdzenie, że po redukcji szumu można wyróżnić więcej detali, niż w przypadku poprzednika.

Wyraźniejszy szum matrycy zaczyna pojawiać się przy wartości ISO 800, od ISO 3200 natomiast zaszumienie jest już bardzo wyraźne. Powyżej tej czułości wpływ szumu na jakość obrazu jest już bardzo wysoki.

Porównując wartość szumu na zdjęciach wykonanych testowanym bezlusterkowcem do klatek z bezpośrednich rywali na rynku można uznać, że GH5 „szumi” wyraźnie mocniej. Można ten fakt dostrzec już od ISO 800, natomiast z każda kolejną czułością matrycy różnica na niekorzyść GH5 się pogłębia.

Szum plików RAW zmierzyliśmy na podstawie surowych zdjęć tablicy Kodaka Q-14, wywołanych w programie dcraw do postaci 24-bitowych plików formatu TIFF.

Powyższy wykres nie nosi żadnych znamion odszumiania, procentowe wartości szumu w funkcji ISO rosną wykładniczo, zwiększeniu ulega także rozdział poszczególnych składowych RGBY.

Jak wygląda sytuacja w porównaniu do innych bezlusterkowców? Spójrzmy na poniższy wykres, przedstawiający poziom szumów składowej luminancji:

Testowany aparat w całym zakresie IS0 100- 25600 notuje najwyższą procentową wartość szumu. Do wartości ISO 400 różnice nie są zatrważające, jednakże przy każdym kolejnym ISO różnica pomiędzy GH5 a konkurentami powiększa się.

Przewaga GH4 nad jego następcą nie dziwi, w stopniu znacznym wzrosła bowiem gęstość pikseli, co w sposób bezpośredni przekłada się na spadek rozmiaru pojedynczego piksela. Sytuacja ma się podobnie w przypadku flagowca Fujifilm, posiada on większe piksele, co skutkuje wyższą wartością SNR. Jednakże, gęstość pikseli na matrycy GH5 jest praktycznie identyczna jak w przypadku E-M1 Mark II, a to aparat Olympusa szumi wyraźnie mniej. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że otrzymane wyniki nie są przypadkowe, dla każdej wartości ISO wykonujemy dwa zdjęcia i dla obu wykonujemy obliczenia. W przypadku GH5 różnica procentowej obecności szumu dla każdego ze zdjęć była zaniedbywalna.

Tradycyjnie prezentujemy również wykres dla 48-bitowych TIFF-ów.

Darki

Poziom prądu ciemnego testujemy na podstawie zdjęć wykonanych z 3-minutową ekspozycją bez dopływu światła. Zdjęcia wykonujemy zarówno w formacie JPEG jak i 14-bitowych RAW-ów. Te pierwsze pokazujemy w postaci, w jakiej zostały zapisane przez aparat. Pliki RAW natomiast wywoływane są programem dcraw do postaci czarno-białej bez interpolacji. Uzyskane w ten sposób pliki TIFF konwertujemy do formatu GIF, dobierając zakres w taki sposób, aby najlepiej zobrazować generujący się na matrycy szum. W przypadku GH5 zakres ten wynosi od 0 do 255. Identyczny zakres ma również pozioma oś histogramów wykonanych na podstawie surowych plików. Maksymalne wartości na osi pionowej wynoszą 500 000 zliczeń.

RAW

100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600

Do wartości ISO 3200 histogramy są wąskie, przy czym ich kształt nie do końca przypomina rozkład Poissona. Średni poziom sygnału utrzymuje się natomiast na w miarę równym poziomie. Wartości odchylenia standardowego są znacznie niższe, niż wartość sygnału. Sytuacja zmienia się przy ISO 6400. Wykres na histogramie przesuwa się w lewo, wartość odchylenia standardowego rośnie znacznie powyżej wartości sygnału. Dodatkowo, wykres jest sztucznie odcięty z lewej strony, co świadczy o sztucznej ingerencji w zaszumienie obrazu RAW. Warto wspomnieć, że przy czułości ISO 12800 wartość odchylenia standardowego jest niższa, niż przy ISO 6400. Możemy domniemywać, że przy przedostatniej czułości moc częściowej kompensacji szumów matrycy zwiększa się.

Analizując sam wygląd darków możemy stwierdzić brak oznak bandingu. Powyżej czułości ISO 400 da się zauważyć znaczne niejednorodności w oświetleniu całej klatki. Z lewej, a także w mniejszym natężeniu z prawej strony można ujrzeć jaśniejsze obszary. Ich powodem jest prawdopodobnie nagrzewaniem się sąsiadujących z matrycą komponentów elektronicznych.

Dla porządku prezentujemy również darki w formacie JPEG.

JPEG
ISO	Dark Frame	Crop
100
200
400
800
1600
3200
6400
12800
25600