Przypomnijmy, że najlepsze obiektywy stałoogniskowe systemu Fujifilm X testowane w ten sposób osiągają wyniki na poziomie 73–76 lpmm, a poziom przyzwoitości jest ustawiony w okolicach 42–43 lpmm. Rekord sięgający aż 78 lpmm uzyskał Fujinon XF 90 mm f/2 R LM WR.

Poniższy wykres pokazuje wartości funkcji MTF50 w zależności od przysłony uzyskane w centrum kadru i na jego brzegu.

Rozdzielczość w centrum jest naprawdę rewelacyjna. Przede wszystkim wynik osiągnięty na f/4.0 i wynoszący około 77 lpmm jest bliski rekordowemu. Co więcej, już na maksymalnym otworze względnym MTF-y przekraczają bardzo wysoki poziom 60 lpmm. Widać więc, że o zachowanie w centrum kadru zadbano wyjątkowo dobrze.

Być może ta koncentracja na rekordach w centrum połączona z małymi gabarytami zemściła się na brzegu kadru, gdzie osiągi są dalekie od rekordowych i nietypowe. Najwyższe MTF-y są tam osiągane na f/2.0 i potem powoli spadają. To bardzo ciekawe, tym bardziej że mamy do czynienia z tak jasnym obiektywem. Wpływ na to ma szczególny przebieg wad pozaosiowych, a głównie aberracji chromatycznej, która, jak zobaczymy w następnym rozdziale, bardzo szybko rośnie wraz z przymykaniem przysłony.

Na pocieszenie pozostaje nam fakt, że nawet na samym brzegu kadru, w zakresie przysłon f/2.0–f/11, obraz może nie jest wybitnie ostry, ale na pewno w pełni użyteczny.

Podsumowanie tego rozdziału nie może być negatywne. Mamy genialne zachowanie w centrum kadru i przyzwoite na jego brzegu. Od małego i poręcznego instrumentu o świetle f/2.0 trudno wymagać znacznie więcej.

Na końcu tego rozdziału tradycyjnie przedstawiamy wycinki zdjęć naszej tablicy do pomiarów rozdzielczości pobrane z plików JPEG, zapisywanych równolegle z RAW-ami użytymi do powyższej analizy.

Fujifilm X-E1, JPEG, f/2.0

Fujifilm X-E1, JPEG, f/4.0