• 
• 
• 
• 

Powiększenie	Średnica obiek.	Pole widzenia	Typ pryzmatów	Odstęp źrenicy	Waga	Cena
12	50	91/1000(5.2o)	BaK-4/dachowe	16.6 mm	912 g	6979 PLN
Oceny: 0 Zobacz specyfikację

Rzeczywisty rozmiar obiektywów	Lewy:   50.05+/- 0.05 mm Prawy:  50.05+/- 0.05 mm	8 / 8.0 pkt
Rzeczywiste powiększenie	12.63+/- 0.08 raza	2.5 / 3.0 pkt
Sprawność optyczna	85.1+/- 1%	13 / 25.0 pkt
Aberracja chromatyczna	W centrum mała, na brzegu ciut większa od średniej.	6.7 / 10.0 pkt
Astygmatyzm	Bardzo mały.	8.4 / 10.0 pkt
Dystorsja	Odległość pierwszej zakrzywionej linii od centrum pola w stosunku do promienia pola widzenia: 61% ±3%	7 / 10.0 pkt
Koma	Pojawia się w odległości 75% promienia widzenia i na samym brzegu jest trochę pomiędzy małą a średnią.	8.3 / 10.0 pkt
Nieostrość obrazu	Nieostrość pojawia się w odległości 85% ±3% od centrum pola widzenia.	7 / 10.0 pkt
Pociemnienie brzegowe	Znikome.	4.2 / 5.0 pkt
Odwzorowanie bieli	Czerwono-różowy odcień obrazu, co nie dziwi, bo najwyższa transmisja, lekko przekraczająca 90%, jest notowana właśnie w tym przedziale widma.	3.8 / 5.0 pkt
Kolimacja osi	Idealna.	5 / 5.0 pkt
Wewnętrzne odblaski	Lewy: Prawy: Ciemne okolice źrenic wyjściowych.	4.3 / 5.0 pkt
Obudowa	Klasyczna open hinge, o rozmiarach bardzo dość rozsądnych na klasę 12x50 mm. Dobrej klasy guma na obiciu, która po bokach ma wyraźnie zaakcentowaną teksturę ułatwiającą uchwyt. Na korpusie guma świetnie przylega do lornetki, przy obiektywach też nie odstaje. Gumowane muszle okularowe o trzech stopniach wysuwu. Lornetkę przy moim oku trudno było dopasować. Być może to efekt sporych, trochę ostro zakończonych muszli okularowych. Ogólny design i jakość wykończenia niektórych detali wydają się trochę za słabe jak na tę klasę cenową. Wyprodukowana w Japonii.	6.5 / 8.0 pkt
Ogniskowanie	Spora, gumowana i karbowana śruba centralna. Pracuje płynnie i z należytym oporem. Przebieg całego zakresu wymaga obrotu o kąt 560 stopni - to dobrze dobrana wartość. Ogniskowanie indywidualne rozwiązane przez dodatkowy, odciągany pierścień na prawym okularze, który rusza zewnętrzną soczewką. To ciekawe, bo tańsza seria BX-4 ProGuide HD ma bardziej szczelne rozwiązanie z click-stopem na śrubie centralnej.	4.5 / 5.0 pkt
Wyjście na statyw	Jest, ale z dala od środka ciężkości lornetki.	2.5 / 3.0 pkt
Rozstaw okularów	od 58.1 do 73.6 mm	4 / 6.0 pkt
Min. odległość ostrego widzenia	2.80 metra.	2 / 2.0 pkt
Okulary	Okulary o polu własnym wynoszącym 65.2 stopnia (wg wzoru uproszczonego) oraz 59.3 stopnia (wg wzoru tangensowego).	14 / 20.0 pkt
Pole widzenia	Zmierzone przez nas wyniosło 5.16 ± 0.04 stopnia i było zgodne ze specyfikacją. Pole rozsądne jak na tę klasę sprzętu.	6.5 / 8.0 pkt
Wyczernienie i kurz wewnątrz tubusa	Wewnętrzne tubusy ciemne, matowe i karbowane. Widać także dodatkowe przysłony. Cela soczewki ogniskującej ciemna i matowa, denko przy pryzmatach niewielkie, ale szare i widać przy nim fragmenty śrub. Bardzo czysto.	4.4 / 5.0 pkt
Winietowanie centralne	Lewy: Prawy: OL: 0.76%, OP: 1.20%	6.5 / 8.0 pkt
Jakość pryzmatów	Dobrej klasy BaK-4.	8 / 8.0 pkt
Powłoki antyodblaskowe	Zielonkawo-fioletowe na obiektywach, zielone na pryzmatach, zielono-żółto-fioletowe na okularach. Intensywność pomiędzy małą a średnią.	4.7 / 5.0 pkt
Gwarancja [w latach]	wieczysta	6 / 6.0 pkt
Wynik ostateczny	77.8%	147.8 / 190 pkt
Wynik Ekono		0pkt.

Podsumowanie

Zalety:

• rozsądne pole widzenia,
• dobrze korygowany astygmatyzm,
• mała aberracja chromatyczna w centrum pola widzenia,
• niewielka koma,
• brak problemów z dystorsją,
• małe pociemnienie na brzegu pola,
• dobrej klasy pryzmaty BaK-4,
• prawidłowe wyczernienie i czystość wewnątrz lornetki,
• dobrej klasy powłoki antyodbiciowe na wszystkich granicach powietrze-szkło,
• wieczysta gwarancja.

Wady:

• wykres transmisji powinien być bardziej płaski z lepszym wynikiem w centrum zakresu widzialnego.

Byłem bardzo ciekaw jak Leupold BX-5 Santiam HD 12x50 poradzi sobie w naszym teście. To lornetka z ceną podchodzącą już pod najwyższy segment, więc moje oczekiwania były naprawdę wysokie.

Vortex Razor UHD 12x50 i Leupold BX-5 Santiam HD 12x50.

Pierwszy rzut okiem niestety nie wypadł pozytywnie. Lornetka nie uwiodła mnie swoim wyglądem, niezbyt dobrze leżała przy moim oku, a na dodatek miała rozwiązania stosowane w tańszym sprzęcie (np. brak wewnętrznej korekcji dioptrażu). Co więcej, odcień uzyskiwanego obrazu był lekko czerwony. Jak pokazał nasz pomiar transmisji, jej wykres jest zauważalnie nachylony i lornetka przepuszcza najwięcej światła, ciut ponad 90%, właśnie w barwie czerwonej. Taki poziom nam się podoba, ale wolelibyśmy go zobaczyć w centrum zakresu widzialnego, a nie w czerwieni.

To właśnie płaski wykres transmisji z wartościami przekraczającymi 90% w szerokim przedziale jest tym, co cechuje lornetki najwyższej klasy. W przypadku Leupolda trochę do tego ideału zabrakło. Nie wiem czy jest to powód powłok antyodbiciowych, czy brak dostępu do szkła z wysoką transmisją w krótszych długościach fali, wiem jednak że końcowy efekt jest odrobinę poniżej moich oczekiwań.

Dość jednak narzekań. Końcowy wynik Leupolda jest bowiem wysoki i lornetka zdecydowanie bardziej zasługuje na pochwały niż na krytykę. Praktycznie wszystkie wady optyczne są tutaj korygowane dobrze lub bardzo dobrze. W żadnej kategorii testowej nie mamy wpadki, co dobrze świadczy o zastosowanym układzie optycznym.

Meopta Meostar B1 Plus 12x50 i Leupold BX-5 Santiam HD 12x50.

Poziom cenowy Leupolda BX-5 Santiam HD oraz ostateczny wynik w teście jest bardzo podobny do tego, co pokazywała Meopta MeoStar B1 Plus 12x50 HD. Czeski produkt ma jednak wyraźnie wyższą wagę. Z drugiej strony, w ręku i przy moim oku to właśnie Meopta sprawowała się lepiej. Może to być jednak cecha indywidualnej budowy oczodołów, więc zalecam, żeby każdy z Was wybierał instrument pod siebie. Z lornetkami tak już jest, że nawet najlepszy wynik w teście nie zagwarantuje Wam, że dany sprzęt będzie dobrze współpracował z Waszą anatomią. Tutaj wszystko trzeba sprawdzić poprzez bezpośredni kontakt. Tym bardziej jeśli chcemy wydać na sprzęt kwotę na poziomie 5-6 tysięcy złotych.