Canon EOS 200D wyposażony został w matrycę APS-C CMOS o rozmiarze 22.3×14.9 mm, składającą się z 25.8 Mpix (z czego 24.2 milionów pikseli efektywnych). Lustrzanka surowe zdjęcia zapisuje w postaci 14-bitowej, z rozszerzeniem .CR2.

Rozdzielczość układu jako całość

Używając zdjęć w formacie JPEG, z wyostrzaniem ustawionym na minimum, wyznaczyliśmy rozdzielczość (MTF50) układu aparat plus obiektyw, obliczając ją w programie Imatest. Wartości wyrażone w liniach na wysokość obrazu pozwalają na porównanie z analogicznymi wykresami dla aparatów kompaktowych i ocenę stopnia wyostrzania zastosowanego przez producenta. Zdjęcia pomiarowe zostały wykonane z obiektywem Canon EF 35 mm f/2.8 Macro.

Rozdzielczości osiągane przez matrycę EOS-a 200D wyglądają podobnie do tych, które uzyskały 77D i 800D, posiadające podobną matrycę. Zobaczmy teraz, czy producent stosuje wyostrzanie dla plików w formacie JPEG, przy wyłączeniu tej funkcji w menu.

Zarówno na górnych wykresach, jak i dolnych przebiegach funkcji MTF nie widać, aby Canon wyraźnie wyostrzał pliki JPEG.

Rozdzielczość matrycy

Rozdzielczość matrycy wyznaczamy w oparciu o funkcję MTF50, a pomiarów dokonujemy standardowo na niewyostrzonych plikach RAW, które uprzednio konwertujemy do formatu TIFF przy pomocy programu dcraw. Aby uciec od aberracji optycznych, mierzymy wartości MTF50 tylko dla zakresu przysłon f/4.0–f/16, w którym głównym czynnikiem ograniczającym osiągi obiektywu jest dyfrakcja. Na każdej przysłonie wykonujemy od kilkunastu do kilkudziesięciu zdjęć (zarówno z autofokusem, jak i z ręcznym ustawianiem ostrości), po czym wybieramy najlepsze. W tej części testu wykorzystaliśmy trzy obiektywy: Canon EF 35 mm f/2 IS USM, Canon EF-S 35 mm f/2.8 Macro IS STM oraz Sigma A 35 mm f/1.4 DG HSM. Najwyższe wyniki otrzymane przy pomocy tych obiektywów prezentujemy na poniższym wykresie.

Pierwszą ciekawą rzecz możemy zauważyć, porównując osiągi EOS-a 200D z testowanymi wcześniej 77D i 800D. W granicach niepewności, są one takie same. Wnioskować zatem możemy, że i tutaj producent zastosował asymetryczny filtr dolnoprzepustowy.

Drugi wniosek możemy wysnuć zestawiając wyniki testowanego aparatu z konstrukcjami konkurencji. Rozdzielczość układu ustępuje Sony i Pentaksowi, a od Nikona oddala się znacznie. Jest to o tyle ciekawe, że wszystkie zestawione lustrzanki mają podobną gęstość liniową pikseli i są pozbawione filtra AA (lub, tak jak w przypadku Sony, mają filtr mocno osłabiony). Ponownie rozważania prowadzą nas w kierunku wniosku, że EOS 200D posiada asymetryczny filtr dolnoprzepustowy. Aby przekonać się, czy wniosek jest prawdziwy musimy spojrzeć na poniższe przebiegi funkcji MTF.

Odpowiedzi w częstości Nyquista wynoszą, kolejno dla przebiegów podłużnego i poprzecznego, 5.9% oraz 24.8%. Zatem drugi z naszych wniosków okazał się prawdziwy – Canon, podobnie jak w swoich innych lustrzankach, również i w 200D zastosował asymetryczny filtr dolnoprzepustowy.