Po premierze aparatu A7S II, w ofercie Sony mamy obecnie komplet pełnoklatkowych bezlusterkowców z rodziny A7x II. Cała linia A7 liczy aktualnie sześć modeli. Najnowsze dziecko japońskiego koncernu to produkt przeznaczony przede wszystkim dla filmowców. W niniejszym artykule postaramy się przybliżyć podobieństwa i różnice pomiędzy modelami A7S i jego następcą.

A7S II, podobnie jak poprzednik, został wyposażony w matrycę formatu 24×36 mm liczącą 12 milionów pikseli. Nie da się ukryć, że jest to skromna jak na dzisiejsze standardy rozdzielczość. Nie zmienił się (co warto podkreślić) imponujący zakres obsługiwanych czułości ISO, wynoszący od 50 do 409600. W trybie filmowania nie mamy jednak dostępu do wartości niższych od 100. Ważna zmiana dotyczy plików RAW. Sony dodało możliwość wyboru (w menu) formatu surowego nieskompresowanego. Gdy tylko aparat trafi do naszej redakcji na dłużej, z pewnością sprawdzimy jak wpłynie to na wyniki dynamiki i zakresu tonalnego.

W A7S II zastosowano 5-kierunkowy, stabilizowany moduł matrycy, o teoretycznej skuteczności 4.5 EV. Funkcja ta dostępna jest także w modelach A7 II i A7R II, gdzie wg naszych obserwacji pozwalała na redukcję drgań o ok. 3.5 EV. O tym jak wydajnie stabilizacja działa w przypadku nowego modelu, przekonamy się dopiero przy okazji jego pełnego testu.

----- R E K L A M A -----

UNIKALNE OFERTY Z KOMISU E-OKO!

Fujifilm GFX 50R

8999 zł

Samyang 24-70/2.8 AF FE

2398 zł

Canon R6

5999 zł

Sony 70-200/4 FE G OSS

3299 zł

Kupujemy używany sprzęt za gotówkę. Raty 0%!

Obudowa aparatu jest identyczna jak w modelach A7 II oraz A7R II i robi świetne ogólne wrażenie. Magnezowy korpus nadaje odpowiedniej solidności i sztywności konstrukcji, dzięki temu mamy odczucie obcowania ze sprzętem wysokiej klasy. Uszczelnienia zabezpieczają urządzenie przed wpływem kurzu i wilgoci, jednak należy je chronić przed zachlapaniem i zalaniem. Głębsza niż u poprzednika rękojeść zapewnia lepszy chwyt, dzięki czemu aparat całkiem wygodnie leży w dłoni. Oczywiście, wszystkie aparaty z rodziny A7 są znacznie mniejsze niż konkurencyjne lustrzanki pełnoklatkowe. Zatem podpinając cięższe obiektywy, nie unikniemy konieczności podtrzymania ich lewą ręką.

Zestaw elementów sterujących jest niemalże identyczny jak w A7 II – jedyną zmianę stanowi dodanie blokady koła trybów. Sprawdźmy, co na tym polu oferuje opisywany aparat.

Bezpośrednio po prawej stronie stopki Multi-Interface znajduje się koło trybów pracy aparatu. Zgromadzono na nim następujące pozycje:

• Auto – tryby automatyczne iAuto oraz iAuto+,
• P – tryb półautomatyczny,
• A – tryb preselekcji przysłony,
• S – tryb preselekcji migawki,
• M – tryb manualny,
• 1,2 – przywołanie konfiguracji z pamięci MR,
• Film – tryb wideo,
• Panoramy,
• SCN – programy tematyczne (Portret, Sporty, Makro, Krajobraz, Zachód słońca, Nocny widok, Z ręki o zmierzchu, Nocny portret, Korekcja drgań).

Swojego miejsca nie zmieniło również pokrętło kompensacji ekspozycji. Tak jak w poprzednim modelu umożliwia ono regulację tego parametru w zakresie ±3 EV, ze skokiem 1/3 EV. Zdecydowano się jednak przesunąć spust migawki i okalający go włącznik aparatu bezpośrednio nad rękojeść. To wymusiło również przeniesienie pokrętła sterującego, które w A7S II znalazło się na przodzie rękojeści tuż przy górnym brzegu. Dzięki tym zmianom, znalazło się miejsce na dodatkowy przycisk programowalny i na górnej ściance w nowym modelu mamy ich dwa: C1 i C2. Spójrzmy teraz na tylną ściankę aparatu.

Po lewej stronie wizjera widzimy guzik MENU. Symetrycznie po prawej znajduje się kolejny programowalny przycisk, oznaczony w A7S II jako C3. W trybie odtwarzania służy on do włączenia powiększonego widoku zdjęcia. Obok niego widzimy tylne pokrętło sterujące, którym możemy regulować stopień tego powiększenia. Pod nim zlokalizowano przełącznik AF/MF–AEL z przyciskiem pośrodku niego. Za pomocą owego przełącznika zmieniamy jedną z dwóch funkcji guzika, które definiujemy w menu. Podczas przeglądania zdjęć natomiast włączamy nim widok miniatur. Idąc dalej w dół, natrafiamy na guzik Fn uruchamiający podręczne menu funkcyjne. Alternatywnie, pozwala on na wysłanie wybranego zdjęcia do urządzenie mobilnego. Niżej znajduje się wybierak wielofunkcyjny z kółkiem regulacyjnym. Jego przyciski (oprócz górnego) możemy zaprogramować, podobnie jak wspomniane kółko. Domyślnie jednak funkcje poszczególnych kierunków są następujące:

• góra – DISP – zmiana sposobu wyświetlania obrazu podczas fotografowania i odtwarzania,
• lewo – tryb pracy migawki (zdjęcia seryjne, samowyzwalacz),
• prawo – ISO – czułość,
• dół – brak.

Na samym dole znajdziemy jeszcze guzik wejścia do trybu odtwarzania oraz ostatni z programowalnych przycisków C4 (który służy również do kasowania zdjęć). Na prawej krawędzi tylnej ścianki, tak jak u poprzednika, zlokalizowano przycisk nagrywania wideo.

Na przedniej ściance aparatu mamy w zasadzie tylko przycisk blokady bagnetu. Można jeszcze przypomnieć o pokrętle sterującym umieszczonym z przodu rękojeści w jej górnej części.

Sony A7S II, tak jak jego poprzednik, jest w dużym zakresie konfigurowalny. Możliwe jest przypisanie funkcji do dziesięciu klawiszy: C1, C2, C3, C4, przycisku w przełączniku AF/MF–AEL (dzięki któremu jest on dwufunkcyjny) i guzików wybieraka czterokierunkowego (łącznie ze środkowym). Lista możliwych do przypisania funkcji liczy do 65 pozycji.

Spójrzmy teraz na złącza komunikacyjne. Oprócz wielofunkcyjnej stopki Multi-Interface, wejścia i wyjścia znajdziemy na lewej ściance aparatu. Patrząc od góry natrafimy na:

• wejście mikrofonu stereo (minijack 3.5 mm),
• wyjście słuchawkowe (minijack 3.5 mm),
• złącze wielofunkcyjne (USB, gniazdo wężyka spustowego RM-VPR1) z diodą sygnalizacji ładowania obok,
• wyjście HDMI (typu D).

Komora akumulatora znajduje się na spodzie korpusu, zamykana pod plastikową klapką. Z kolei slot kart SD/SDHC/SDXC (oraz Memory Stick PRO Duo, PRO-HG Duo, XC-HG Duo) dostępny jest na prawej ściance aparatu, także osłonięty klapką. Komunikacja z urządzeniami mobilnymi jest możliwa dzięki modułowi Wi-Fi (z obsługą NFC).

W Sony A7S II znajdziemy menu zorganizowane w taki sam sposób jak u poprzednika. Zostało ono zatem podzielone na 6 grup ułożonych w formie poziomych zakładek, których nie trzeba przewijać w pionie. Dzięki temu jest bardzo czytelne i funkcjonalne. Poszczególne grupy zawierają menu:

• ustawień fotografowania,
• ustawień niestandardowych,
• sieci bezprzewodowej,
• aplikacji,
• odtwarzania,
• ustawień.

Wciśnięcie guzika MENU powoduje wyświetlenie powyższych kategorii w formie menu kafelkowego. Możemy je jednak zdezaktywować – zobaczymy wówczas poszczególne opcje w pierwszej lub ostatnio używanej zakładce (do zdefiniowania w menu).

Bardzo ciekawym rozwiązaniem jest możliwość samodzielnego określenia zawartości menu funkcyjnego. Do dyspozycji mamy 12 pozycji (dwa rzędy po 6 ikon).

Ekran LCD to kolejny element zapożyczony z A7 II. Ma on rozdzielczość 1 228 000 punktów i przekątną wynoszącą 3 cale. Jakość wyświetlanego obrazu jest w pełni zadowalająca, a odbicia otoczenia trudno uznać za szczególnie uciążliwe. Mechanizm odchylania pozwala na zwrócenie monitora ku górze (o ponad 90 stopni) lub w dół (prawie 45 stopni), co znakomicie ułatwia kadrowanie.

Z pewnością warto zwrócić uwagę na elektroniczny wizjer w Sony A7S II. Ma on wprawdzie tę samą rozdzielczość co u poprzednika (2 359 296 punktów), jednak dzięki zastosowaniu nowego toru optycznego udało się osiągnąć powiększenie obrazu wynoszące 0.78x. W tym momencie Sony dzierży rekord w tej kategorii wśród aparatów pełnoklatkowych. Jakość wyświetlanego obrazu jest bardzo dobra. Nie da się ukryć, że powiększenie celownika jest jego poważną zaletą. W ciemnym otoczeniu dostrzegamy jednak pewne smużenie oraz niewielkie zaszumienie. Ogólnie rzecz biorąc, kadrowanie przy jego użyciu można uznać za komfortowe.

Pewne udogodnienia zauważamy w obrębie systemu automatycznego ustawiania ostrości. Podobnie jak w A7S mamy do dyspozycji 25 pól AF, jednak 9 centralnych podzielono dodatkowo na 16 segmentów. W sumie uzyskujemy 169 pól, co pozwala na większą precyzję wyboru miejsca ostrzenia. Nie zmieniła się jednak metoda ustawiania ostrości. System oferuje jedynie detekcję kontrastu i działa w relatywnie ciemnym otoczeniu (od −4 EV).

W dobrym świetle szybkość pracy AF nie budzi zastrzeżeń. Jednak podczas wykonywania zdjęć przykładowych modelem A7S II w trudnych warunkach oświetleniowych mieliśmy niekiedy pewne problemy z automatycznym ustawianiem ostrości. Szczególnie dało się to odczuć przy fotografowaniu żonglera. W przypadku modela, którego twarz oświetlało jedynie światło pojedynczej zapałki, ogniskowanie trwało stosunkowo długo, aczkolwiek nie notowaliśmy wielu pomyłek. Tu jednak odległość była znacznie mniejsza i wspomagaliśmy się diodą doświetlającą AF.

Przejdźmy teraz do najważniejszej części, czyli omówienia funkcji filmowania. Ideą modeli A7S i A7S II jest zapewnienie jak najwyższej funkcjonalności tego trybu. Do najistotniejszych ulepszeń w opisywanym aparacie należy bez wątpienia możliwość rejestracji wideo w rozdzielczości 4K w formacie XAVC S na karcie pamięci (standardu SDXC U3). Poprzednik także oferował zapis 4K, jednak niezbędne było posiadanie zewnętrznego rekordera. Warto także dodać, że odczytywane są wszystkie piksele matrycy, bez łączenia ich w grupy (brak tzw. pixel binning).

W maksymalnej rozdzielczości (3840×2160 pikseli), A7S II pozwala na filmowanie przy 24, 25 i 30 kl/s (do 100 Mb/s). Decydując się z kolei na rozdzielczość Full HD, dysponujemy zapisem nawet do 120 (100) kl/s (przy 100 Mb/s), co pozwala na cztero- lub pięciokrotne spowolnienie odtwarzanego materiału.

Aparat oferuje także dodatkowe zaawansowane funkcje filmowe, np. profile obrazu z zastosowaniem krzywej gamma S-Log. Oprócz dostępnej również u poprzednika krzywej S-Log2, mamy dodatkowo opcję S-Log3, oferującej lepsze przejścia i zakres tonalny. Co więcej, bazowa czułość przy wykorzystaniu krzywej S-Log3 wynosi 1600 ISO, a nie 3200 ISO jak w przypadku S-Log2. Krzywe gamma S-Log pozwalają na precyzyjną obróbkę obrazu, dlatego są szczególnie użyteczne dla profesjonalistów.

Poprawiono także funkcję „zebry” (poszerzono zakres pracy wskaźnika), czyli podglądu jasnych, lub przepalonych obszarów w kadrze. Warto także pamiętać o obsłudze kodów czasowych i wyjściu „czystego” sygnału przez złącze HDMI. Nowością jest funkcja Gamma Display Assist. Podczas rejestracji z użyciem krzywej gamma S-Log, możemy włączyć podgląd obrazu symulujący ustawienie ITU709 800% o większym kontraście. Niestety, funkcja ta nie działa przy współpracy z zewnętrznymi monitorami.

Ze względu na bardzo rozbudowany tryb filmowania i liczne funkcje stanowiące dodatek do niego, A7S II być może należy oceniać jako kamerę, a nie aparat fotograficzny. Już na podstawie specyfikacji i pierwszych wrażeń z użytkowania go widzimy, że nowy model oferuje więcej niż poprzednik. Fotografowie bez wątpienia docenią obecność stabilizacji oraz lepszego wizjera elektronicznego. Można jednak zaryzykować stwierdzenie, że to filmowcy „dostają” więcej. To z myślą o nich zaimplementowano nowy tryb krzywej gamma S-Log3, a przede wszystkim wewnętrzną rejestrację filmów w 4K przy sczytywaniu danych z praktycznie całej matrycy pełnoklatkowej. Podsumowując, to właśnie osoby zajmujące się profesjonalnie filmowaniem powinny się przyjrzeć nowemu produktowi Sony i ocenić, czy spełnia ich oczekiwania.