_1475239688.jpg)
_1094526942.jpg)
Sony A7 IV - test aparatu
6. Jakość obrazu JPEG
- L – 7008×4672 pix,
- M – 3936×2624 pix,
- S – 3504×2336 pix.
Wygląd zdjęć zapisywanych jako JPEG można regulować pod względem kontrastu, świateł, cieni, wygaszania, nasycenia i wyostrzenia (siła, zakres ostrości, przejrzystość). W testowanej Alphie opcje te odnajdziemy np. w menu Fn pod pozycją „Kreatywny wygląd”. Można za jej pomocą wybrać jeden z dziesięciu zdefiniowanych trybów obrazu (Standard, Portret, Neutralny itd.) W każdym z trybów natomiast mamy dodatkowo możliwość regulacji wspomnianych wcześniej parametrów w dość szerokim zakresie. Ponadto do wyboru jest 6 pozycji, pod które można przypisać wybrane ustawienie (spośród wymienionych przed chwilą), które można niezależnie modyfikować.
W przeciwieństwie do większości starszych aparatów Sony Alpha, w A7 IV nie znajdziemy funkcji filtrów wizualnych.
Standardowe porównanie jakości JPEG-ów
Poniżej przedstawiamy fragmenty zdjęć scenki w formacie JPEG przy ustawieniach neutralnych i minimalnym wyostrzeniu. Dla porównania prezentujemy zdjęcia wykonane za pomocą Canona EOS-a R oraz Nikona Z6 II. Na rozwijanej liście znajdują się także inne modele dostępne aktualnie w naszej bazie.
 |
Jeśli chodzi o szczegółowość, wycinkom z A7 IV trudno cokolwiek zarzucić. Detale naszej scenki są dobrze wyeksponowane, nieco lepiej niż w przypadku konkurencji. To rzecz jasna nie jest szczególnym zaskoczeniem, bowiem sensor A7 IV ma największą liczbę pikseli w powyższym zestawieniu. Nie podobają nam się natomiast delikatne zielono-żółte plamy, widoczne głównie na prawym wycinku, już od ISO 200. Być może to efekt specyficznego odszumiania. Poza tym, szum na wycinkach z Alphy jest dobrze kontrolowany, przy ISO 3200 widać go stosunkowo niewiele. Niemniej w tej kategorii, naszym zdaniem konkurenci wypadają nieco lepiej od A7 IV.
Wyostrzanie
Poniżej prezentujemy wynik działania funkcji wyostrzania zastosowanej w testowanym aparacie. Poza najniższym poziomem wyostrzania ustawionym na 0, pokazujemy również wycinki zdjęć zrobionych na wyostrzaniu neutralnym 5 oraz maksymalnie wyostrzone na +9.
| Sony A7 IV, ISO 100 | |||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Przy środkowym stopniu wyostrzania („5”) obraz wydaje się już nieco zbyt mocno uwydatniony, dlatego naszym zdaniem warto korzystać z ustawień z zakresu pomiędzy 0 a 5.
Format HEIF
Podobnie jak w Sony A1 czy EOS-ach R5 i R6, A7 IV wspiera format HEIF (High Efficiency Image Format). Po jego wybraniu zastępuje on JPEG-i, nadal można natomiast zapisywać RAW‑y. Pliki HEIF mają 10-bitową głębię kolorów (a zatem lepsze przejścia tonalne niż dla JPEG-ów), a aparat pozwala rejestrować je w dwóch opcjach próbkowania: 4:2:0 lub 4:2:2. Oprócz tego możemy wybrać jakość: bardzo wysoką, wysoką, standard oraz mały rozmiar. W najwyższej jakości objętość HEIF-ów jest ok. dwukrotnie mniejsza niż JPEG-ów (X.FINE).
Dodatkowo, po wybraniu formatu HEIF, możemy jeszcze włączyć zdjęcia HLG, a więc takie o poszerzonej rozpiętości tonalnej. Należy jednak pamiętać, że da nam to wymierne korzyści wyłącznie wtedy, gdy korzystamy z kompatybilnego ekranu (monitora, telewizora) HDR.
DRO – Dynamic Range Optimizer
Podobnie jak w innych aparatach systemowych tego producenta, Sony zaimplementowało w A7 IV funkcję pozwalającą na rozszerzenie rozpiętości tonalnej DRO (Dynamic Range Optimizer). Ma ona 5 stopni intensywności oraz auto, a jej działanie polega na „wyciąganiu” informacji z ciemnych obszarów na zdjęciu.
Przykładowe zdjęcia z użyciem ww. funkcji można zobaczyć np. w teście A7 III.
Optyczne.pl jest serwisem utrzymującym się dzięki wyświetlaniu reklam. Przychody z reklam pozwalają nam na pokrycie kosztów związanych z utrzymaniem serwerów, opłaceniem osób pracujących w redakcji, a także na zakup sprzętu komputerowego i wyposażenie studio, w którym prowadzimy testy.